บททั้งหมดของ จอมมารอ้างสิทธิรัก: บทที่ 21 - บทที่ 27

บทที่26.ข่าวร้ายจากแดนไกลโดมินิคไปอิตาลีได้สองวันแล้ว วราพิชชารู้สึกเหมือนดวงใจหลุดหายไปครึ่งหนึ่ง วันที่ไปส่งโดมินิคที่สนามบินแววตาเขาเศร้าสร้อยจน โดมินิคพะว้าภวังค์จนแทบจะงดการเดินทาง ติดแต่ว่าธุระที่มีไม่สามารถเลื่อนออกไปได้จึงจนใจเดินทางหลังจากปลอบโยนวราพิชชาอยู่นาน          “โธ่...วราอย่าร้องสิครับ ทำแบบนี้ผมจะไปได้ยังไง”          “วราไม่ได้ร้องค่ะ น้ำตามันไหลออกมาเอง” วราพิชชากลั้นเสียงสะอื้น พยายามหยุดน้ำตาที่มันรินไหลออกมาอย่างไม่รู้สาเหตุ          “ครับไม่ร้องก็ไม่ร้อง ดูสิลูกโตจะเป็นหนุ่มแล้วคุณแม่ยังขี้แยอยู่เลย”          “วราไม่ได้ร้องจริงๆ ค่ะน้ำตามันไหลออกมาเอง” เสียงหวานเริ่มกระเง้ากระงอดพร้อมทั้งกอดร่างโดมินิคไม่ยอมปล่อย          “ไม่เอาครับ วราทำแบบนี้ผ

บทที่28.จบปัญหาซะทีอยากกลับบ้าน (คิดถึงลูก)เมื่อตกลงกับญาติทุกคนได้ ก็เหลือแต่การเจรจากับทอมสันและลิซ่า จากนั้นโดมินิคจะกลับบ้านเพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับวราพิชชา แม่ส่งข่าวมาเมื่อไปถึงเมืองไทยว่าวราพิชชายอมฟังที่แม่อธิบายทั้งหมดโดยดีแต่ขอตัดสินใจอีกที          โดมินิคเชื่อว่าเขาสามารถอธิบายเหตุผลทั้งหมดได้ และวราพิชชาคงจะให้อภัย แต่ข่าวที่แม่บอกมาทางโทรศัพท์แทบจะทำให้เขาถลากลับบ้านซะตั้งแต่ตอนนี้เลย คราวนี้ละโดมินิคสัญญากับตัวเองว่าจะต้องดูแลวราพิชชาจนกว่าจะคลอดลูกเลยเชียว          เมื่อบอกแด๊ดว่าวราพิชชาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วแด๊ดยิ้มไม่หยุด ท่านเตรียมการที่จะไปคุยกับทอมสันให้รู้เรื่อง คุณปู่ป้ายแดงกับคุณพ่อลูกสองตกลงใจว่าต้องจัดการให้เสร็จภายในเวลาไม่นาน อีกทั้งโดมินิคยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลิซ่าเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้น          โดมินิคเดินทางมายังบ้านพักของทอมสัน หลังจากนัดหมายเจ

บทที่30.งานวิวาห์ของโดมินิค-วราพิชชาพิธีการแบบไทยๆ จัดขึ้นในเวลาเช้าตรู่ที่สถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’ ตามคำขอของวราพิชชาโดยมีการรดน้ำสังข์ตามประเพณีไทยดั่งเดิม วราพิชชาดูงดงามในชุดไทยประยุกค์แขนยาว ปกปิดจนมิดตามที่โดมินิคต้องการเหมือนกัน โดมินิคอยู่ในชุดไทยโบราณ “ราชประแตน” เสื้อแขนยาวสีขาวกระดุมสีทองดูโดดเด่น โจงกระแบนสีแดงมะปรางส่งให้เขาดูสง่าสมชาชาตรี หน้าตายิ้มแย้มพร้อมขบวนขันหมากเยียดยาวที่ตั้งรออยู่ด้านนอก โดมินิคเดินนำหน้าเดวิดและแพรไหมเข้ามาด้านใน ปล่อยให้ขบวนขันหมากที่ถูกจัดเตรียมไว้รออยู่ด้านนอก เมื่อถึงเวลาค่อยเข้ามาตามประเพณี เสียงเพลงที่เปิดไว้ดังจากลำโพงแผ่วๆ พาให้บรรยากาศในงานรื่นรม ผอ.ชลธิชาและสามารถ เพียงใจที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงเดินเข้ามาต้อนรับ เมื่อโดมินิคพาเดวิดและแพรไหมเข้ามา ข้าวปลาอาหารถูกจัดเตรียมไว้เพื่อรอให้โดมินิคและวราพิชชาได้ถวายให้พระสงค์ร่วมกันเป็นการเริ่มต้นชีวิตคู่ร่วมกันตามประเพณีไทย          “วราจับทัพพีเหนือมือคุณโดมินิคนะ... แม่บอกมา” เสียงน

บทที่32.ตอนพิเศษ 2“คุณปู่คร๊าฟๆ...เอวาอยากเล่นน้ำ แต่แดร็กกลัวว่าจะดูเอวาไม่ไหว คุณแม่กับแด๊ดยังไม่ตื่นคร๊าฟ คุณปู่ไปดูแดร็กแปบหนึ่งได้ไหมคร๊าฟ” พาสกรในวัยหกขวบส่งเสียงเจื้อยแจ้วนำมาก่อนล่วงหน้า ตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นตัว          “ว่ายังไงละ ตัวแสบอ้อนจะเอาอะไรอีก แล้วทิ้งน้องไว้ไหนกันละ” เดวิดถามเมื่อหลานชายปรากฏตัวให้เห็น          “เอวาอยากเล่นน้ำทะเลนะคร๊าฟ แต่แดร็กจับน้องไม่ไหว กลัวน้องจม พี่สำเรียงเลยให้แดร็กมาตามผู้ใหญ่ไปดูด้วยคร๊าฟ ”เด็กชายจีบปากจีบคอพูดคำพูดบอกกับคุณปู่ผู้สูงวัย          “อ๋อ... เอวาจะเล่นน้ำ แล้วพ่อกับแม่เราไปไหนหมดละ เราถึงอยู่กับสำเรียง”          “แดร็กไปดูที่ห้องนอน แล้วประตูปิดเคาะเรียกก็ไม่ยอมเปิด สงสัยแด๊ดกับแม่ยังหลับอยู่แดร็กก็เลยมาหาคุณปู่คร๊าฟ” &nb