All Chapters of Bilyonaryong Kapitan (SPG): Chapter 231 - Chapter 240

Love’s POV Three years. Tatlong taon na mula noong huli kong nakita sina Lira, Nicole… ang mga taong naiwan ko. Minsan, pakiramdam ko, panaginip lang lahat, ang karinderya, ang tawanan namin, mga araw na simple lang basta magkakasama kami, puno ng kwento, asaran. Pero tuwing ipipikit ko ang mga mata ko, naririnig ko pa rin ang boses nila, lalo na si Razen. His smile. His laugh. The way he looked at me, as if I was his whole world. Pero heto ako ngayon, nakaupo sa isang malaking silid na puno ng ginto, mga nagtataasang chandelier na kumikislap, at mga kurtinang gawa sa pinakamamahaling tela. Malayo sa amoy ng isda at usok ng kalan sa karinderya. Dahil hindi ko alam… na ang tito ko pala ay isang hari. Noong una, hindi ko pa ma-absorb. Nang dumating kami dito sa kaharian niya, I thought it was just a big house, a mansion. Pero nang salubungin kami ng mga tao, lahat nakayuko, lahat sumisigaw ng “Long live the King!”, doon ko lang napagtanto ang lahat. My uncle, the same man wh

The grand doors opened, and the blinding light from hundreds of chandeliers greeted me. The orchestra shifted tunes, softer, regal, announcing my entrance. All heads turned toward me. I smiled, the way I was trained to, pero sa loob ko, gusto kong lumubog sa sahig. The gown felt heavy, pero mas mabigat ang dibdib ko. I held my chin high, the way a princess should. But deep down, I was just a girl who wanted to disappear. “Her Highness, the Princess of Aravelle!” the herald announced. Palakpakan. Bowing. Cheers. I stepped forward slowly, each movement measured, graceful, rehearsed. Pero pakiramdam ko hindi akin ang mga paa ko. People whispered as I passed by. Compliments. Admiration. Some in awe of my beauty, some in respect of my title. Pero wala akong pakialam. Ang tanging iniisip ko lang: Sino kaya ang fiancé ko? Sa gitna ng ballroom, someone stepped forward. Tall, broad shoulders, wearing a dark suit lined with gold. His face was hidden beneath a black mask, only h

Paglabas namin mula sa secret garden, sinalubong kami ng ingay mula sa mga panauhin. Ngunit bago pa man ako makapagpahinga mula sa bigat ng pinag-usapan namin ni Razen, bumungad ang ilang mga advisor na tila sabik siyang makita. Tila ba biglang bumalik sa realidad ang lahat. Kanina, nasa isang tahimik at lihim na mundo lang kami ni Razen, ngunit ngayon, nasa gitna na ulit kami ng magulong mundo, at kasama nito ang mga matang laging nakatingin sa kanya, sa amin. “Your Highness,” sabay yuko ng isa sa mga advisor na nakatayo sa gilid. Sa bilis ng pangyayari, parang hindi na sila nagulat na magkasama kaming lumabas doon, pero ramdam kong nakatutok sa akin ang mga tingin nila. Pakiramdam ko ako iyong dumalo rito at hindi siya. “The nobles are waiting for you. They’ve been asking for your presence regarding the banquet arrangements and the announcement.” Agad na tumango si Razen, walang bakas ng pag-aalinlangan sa mukha. Kung kanina ay halatang naguguluhan siya habang magkausap kami, nga

Hindi ako nakatagal sa kasiyahan at lumiban na ako. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Ubos na energy ko para makipag-usap pa sa mga tao roon na kundi pangungutya ang sasabihin ay payabangan naman ng kayamanan at ranggo.Pag nagtagal pa ako doon, baka may masuntok ako. Ayoko namang manakit dahil masisira ang imahe ng tito ko. Ang mahalaga nakaalis na ako doon. Bahala si Razen kung mapansin niyang umalis ako. Gusto ko nang magpahinga. Ayoko nang makihalo sa mundo nila.Habang binabagtas ang daan papunta sa pasilyo ng kwarto ko, naramdaman kong may nakasunod kaya binilisan ko ang lakad. Ngunit nang hindi na ako nakatiis, mabilis kong nilingon at halos mapamura nang makita kong si Yvanna 'yon.Anong ginagawa niya rito? Sinundan niya ako? For what reason? Dito magpapalipas ng gabi?"Hey," tawag niya at mabilis na humabol papantay sa akin. "You okay? Nakita ko kasing umalis ka. Hindi ka nagpaalam sa tito mo at kay Razen. What's wrong?"Hindi ako nakasagot agad. "Wala naman. Hindi ko lang ra

Naalimpungatan ako nang maramdaman kong may malamig at mainit na sensasyong dumadaloy mula sa pagitan ng hita ko. Pakiramdam ko may humahalukay sa kaibuturan ko. Napakagat ako ng labi at napaigtad nang mariin, pinapakiramdaman kung panaginip lang ba ‘to o ano. Pagdilat ng mata ko, nagbaba agad ako ng tingin kasabay ng pagbuka ng bibig ko at impit na umungól. “Oh God… R-Razen…” Siya nga. Nakatihaya ako, hubád, nakabukaka, at naroon siya sa pagitan ng hita ko, buong gigil na kinakain ang pagkábabae ko na para bang uhaw na uhaw. Ang mga kamay niya, nasa magkabila kong susó, nilalamas nang sabay habang pinipisil ang mga utóng kong kanina pa naninigas. Napakapit ako sa unan, nanginginig ang mga hita sa bawat hagod ng dila niya sa kaselanan ko. “Ahhh—Razen!” halos mapasigaw ako saka niya pinisil ang susó ko na parang paalala na huwag masyadong maingay. Nag-angat siya ng tingin habang patuloy ang galaw ng dila niya sa hiwá ko. Kumurap ako nang magtama ang mga mata namin, malamlam, p