บททั้งหมดของ OWNED BY HIM: A True Love By His Side: บทที่ 61 - บทที่ 70

“ABA, ang tapang mo na ngayon, ah?!” nakangising wika nito.“Kailangan kong maging mabangis sa mga ahas na katulad mong pilit na nagrereyna-reynahan sa kalagitnaan ng kagubatan kahit na alam mong para sa Leon lamang ang titulong ‘yon!”“Ang tapang talaga!” tumawa pa ito ng malakas kasabay ng pagpalakpak. “Sige, ganito na lang. May isang kondisyon ako at sa tingin ko ay hindi mo ‘ko mahihindian dito. Gusto kong makipagkita ka kay Gerald dahil isasauli ko na siya sa ‘yo. Sawa na ‘ko sa kanya at gusto ko naman ng ibang putahe, hahaha!” para itong demonyo kung humalakhak.“Ano ako, tangang katulad mo para sumunod sa ‘yo? Kahit sa bangungot mo ay hindi mangyayari ‘yon, baliw!”“Hahaha! Sige, sabihin na lang natin na kasama ako nina tito at tita sa iisang bubong. At dahil malaki ang tiwala nila sa ‘kin, ay hindi nila mapapansin na unti-unti ko silang papatayin sa lason na ilalagay ko sa kanilang mga pagkain. Mag-uumpisa ‘yan bukas, kaya magdesisyon ka na ngayon! At kapag hindi ka sumunod, a

PAKIRAMDAM ni Saskia ay napakasikip ng kanilang kwarto dahil halos doon lang siya umiikot para mag-isip ng solusyon sa problema niya kay Vivian. Kaya ang ginawa niya ‘y lumabas siya ng silid at dumiretso sa labas ng bahay at umupo sa isang bench na naroroon sa mini garden.Kasalukuyan siyang nakapangalumbaba at matamang nakatitig lang sa isang makulay na bulaklak nang bigla na lang may magsalita sa likuran niya.“May problema ba, hija? Pagpasensiyahan mo sana ang pagiging pakialamera ko dahil inistorbo ko ang pananahimik at pag-iisa mo rito. Pero kasi, sa mga kilos mo ‘y napapansin kong parang may mabigat kang dinadala. At bilang isang ina, gusto kitang tanungin bilang isang anak. Alam kong ilag ka pa rin sa ‘kin, pero malay mo, baka gumaan ang pakiramdam mo kapag nagkwento ka sa ‘kin,” wika ng mommy ni Weston. Bakas sa tono nito ang malumanay na pananalita na para bang inaakit siyang gumaan ang pakiramdam niya rito.Naisip din niyang sa mga sandaling iyon ay kailangan niya ng mapagsas

PAGDATING ni Weston sa bahay ay nagtaka siya dahil hindi niya makita ang kanyang mommy sa buong kabahayan. Nilibot rin niya pati sa labas ng kanyang bahay, ngunit hindi niya talaga ito mahanap.Nasanay kasi siya na sa bawat pagdating niya ay nadadatnan niya itong nasa sa salas na nakaupo sa sofa at nanonood ng TV o kaya naman ay nagbabasa ng magazine. O kung hindi naman, ay naroroon ito sa kanyang mini garden habang nagmumuni-muni. Minsan naman, ay naroroon ito sa kusina para tumulong sa pagluluto kay nanay Lita.Kaya nakapagtatakang hindi niya ito makita sa buong kabahayan ngayong araw. Hindi na siya nakatiis kaya agad niyang pinuntahan si nanay Lita sa kusina na kasalukuyang nagluluto para sa kanilang dinner upang itanong kung saan naroroon ang kanyang mommy.“Excuse me, nanay Lita. Alam niyo po ba kung saan naroroon si mommy? Hindi ko siya mahanap dito sa buong kabahayan, eh,” magalang na tanong niya rito.“Naroon po siya Sir sa kwarto ninyo ni Ma’am Sas—” hindi na nito natapos ang

“SANIA, kailan ka pa natutong magsinungaling at maglihim sa ‘kin? Kahit anong palusot mo, at kahit ano pa ang idahilan mo, ay alam kong may dinaramdam kang isang malalim na bagay. Hindi mo rin maitatago sa ‘kin ang pamumugto ng mga mata mo. Alam kong umiiyak ka ng palihim. Now tell me, ano ba ‘yon?”Tama ito, hindi nga siya makakapagsinungaling sa asawa dahil kilalang-kilala na siya nito. Kaya wala siyang ibang pagpipilian kung hindi ang sabihin dito ang siyang nagpapabagabag at nagpapalungkot sa kanyang damdamin.“Juancho, paano kung…tama pala lahat ng mga sinabi sa ‘tin ni Saskia?” wika niya.“Ano ang ibig mong sabihin diyan, Sania?” nakakunot-noo nitong tanong.“Anak natin siya, ‘di ba? At kilala dapat natin siya. At bilang mga magulang, pakiramdam ko ay nagkamali tayo sa biglaang panghuhusga sa kanya. Nung magsumbong siya sa ‘tin tungkol sa pagkakaroon ng relasyon nina Vivian at Gerald, ay hindi natin siya pinaniwalaan, bagkus ay agad tayong nagalit sa kanya. Hindi man lang muna t

“A-ANAK, Saskia! Salamat naman at naparito ka! Pero paano mo ba nalaman na rito sa hospital na ‘to naka-confine ang daddy mo?” gulat na tanong nito.“Mom, naiwan niyo lang naman po kasing nakabukas ang cellphone ninyo. Hindi niyo po napatay bago ninyo ipinatong sa kung saan, kaya naririnig ko lahat ng mga pag-uusap ninyo mula sa kabilang linya, maging ang pagdating ng ambulansiya,” sagot niya.“Salamat naman kung ganoon,” pagkatapos ay tumayo ito mula sa pagkakatunghay sa kanyang daddy at lumapit sa kanya. Ikinulong nito sa magkabilaang kamay ang kanyang maliit at magandang mukha.“Kumusta ka na, anak ko? Alam mo bang miss na miss na kita? Pwede bang…umuwi ka na sa bahay natin? Pag-usapan natin ang lahat, ayusin natin,” lumuluhang wika nito.Binalot ng konsensiya at awa ang kanyang puso nung makita niyang umiiyak ang kanyang mommy sa mismong harapan niya. Hindi siya makapaniwala na kinukumusta siya nito at gusto nang pauwiin sa bahay nila.Parang kailan lang ay galit na galit pa ito s