Semua Bab ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!: Bab 171 - Bab 180

องค์ชายรองอวี่หรงนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้กำลังคิดอะไรบางอย่างอย่างลึกซึ้ง ประสานมือไว้ที่หน้าตัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเฟิงอวี้เฉิงที่ยืนตรงหน้าด้วยท่าทางราบเรียบ อวี่หรงถามเสียงต่ำ“ได้เรื่องไหม”เฟิงอวี้เฉิงค้อมศีรษะอย่างเคารพ แล้วตอบกลับอย่างมั่นใจ“ได้เรื่องขอรับ กุ้ยเฟยไม่ได้เสวยอาหารที่มีพิษลงไป เพราะข้าใช้ฝีมือปามีดสั้นอันเลื่องชื่อสกัดไว้เสียก่อน” เฟิงอวี้เฉิงพูดด้วยความภาคภูมิใจในฝีมือของตัวเองยังยิ้มเล็กน้อยและกล่าวต่อไป“ข้าน้อยยังได้บอกกับกุ้ยเฟยชวีหยาอีกด้วยว่าในพิษมีอาหาร เฮ๊ย ในอาหารมีพิษขอรับ”อวี่หรงพยักหน้าขึ้นลงอย่างพอใจ รอยยิ้มเล็กๆ แสดงออกมา อวี่หรงกล่าวเสียงหนักแน่น “ดีมาก เจ้าจะต้องคอยอารักขากุ้ยเฟยชวีหยาแบบเงียบๆ ห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้ คอยดูแลและให้ความปลอดภัยอย่างที่สุด”"ขอรับ" เฟิงอวี้เฉิงพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำสั่งขององค์ชายรองอวี่หรงที่เน้นย้ำถึงความลับนั้นแล้ว เฟิงอวี้เฉิงก็หันไปถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง“องค์ชายรอง ท่านเป็นห่วงกุ้ยเฟยชวีหยาหรือขอรับ”อวี่หรงอยู่ในท่าทางที่สงบ กล่าวอย่างสบายๆ ว่า“ไม่ได้ห่วงหรอกแค่กลัวว่า...คนชั่วจะสมหวัง” อวี่หรงย

หยางลี่นั่งอยู่บนขอนไม้ข้างๆเสี่ยวหนี่ที่กำลังยิ้มระรื่นไปกับเสียงของน้ำไหลและคอยมองเสี่ยวอี้ที่ทำอาหารแสนอร่อยตามสูตรต้นฉบับที่เสี่ยวหนี่เคยสอนหยางลี่หันไปมองเสี่ยวหนี่ที่นั่งเฝ้าปลาย่างบนกองไฟ ยิ้มออกมาเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในครั้งนั้น จอมยุทธน้อยของข้าประหลาดเหลือเกิน...ข้านั้นแทบจะกลั้นขำไม่ไหวเชียวนะ” หยางลี่หรี่ตาลงราวกับระลึกถึงอดีตที่ทั้งสองเคยเจอกันครั้งแรก ที่เสี่ยวหนี่ดูน่ารักสดใสไร้เดียงสาแต่เต็มไปด้วยพลังและความมุ่งมั่น“พูดจาราวกับจอมยุทธ มาวันนี้เติบโตจนกลายเป็นแม่ครัวมือหนึ่ง เป็นคุณหนูของตระกูลโจวผู้โด่งดั่งที่ใครๆก็นับถือ แล้วยังเป็นที่หนึ่งในใจข้าด้วย” หยางลี่พูดต่อด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรักและความภูมิใจในตัวเสี่ยวหนี่“แล้วฝ่าบาทคิดว่าแบบไหนน่ารักกว่ากันล่ะ” เสี่ยวหนี่ยิ้มเขินเล็กน้อยหยางลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มอย่างมีเสน่ห์และพูดออกไปด้วยเสียงทุ้ม“คนนี้น่ารักที่สุดเพราะยอมแต่งกับข้า...ยอมเป็นฮองเฮาของข้า” หยางลี่ก้มมองเสี่ยวหนี่ที่ยิ้มตอบกลับมารู้สึกอบอุ่นหัวใจมากยิ่งขึ้นเสี่ยวหนี่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกเหมือนหัวใจเต็มไปด้วยควา

งานแต่งตั้งฮองเฮาแห่งราชวงคืซุ่ยของเสี่ยวหนี่เต็มไปด้วยความหรูหราและยิ่งใหญ่ตำหนักใหญ่ของวังหลวงถูกตกแต่งด้วยโคมไฟสีทองที่ส่องแสงระยิบระยับ สายลมยามเย็นพัดเอากลิ่นหอมของดอกไม้และอาหารมาผสมกัน เสียงพิณและการขับร้องของนางในที่ได้รับการฝึกฝนอย่างดีงามช่วยเพิ่มบรรยากาศในงาน ให้มันดูงดงามและตระการตา บนโต๊ะอาหารมีอาหารหลากหลายชนิดที่ถูกจัดเตรียมมาอย่างประณีตและพิถีพิถัน อาหารแต่ละจานถูกประดับด้วยดอกไม้สดและเครื่องเทศหอมๆ ที่ส่งกลิ่นหอมไปทั่วห้องจ้าวหรานเจียวที่เป็นแม่งานด้านอาหาร ได้จัดสรรให้เฟิงหราน เซียหยา และหลิงเซียว ตามคำขอของเสี่ยวหนี่ให้ทั้งสามคนต่างก็รับผิดชอบดูแลเรื่องอาหารการกินในครั้งนี้ โดยเฉพาะเฟิงหรานที่ดูแลการจัดเตรียมอาหารและเครื่องดื่ม ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างสมบูรณ์แบบ พร้อมเสิร์ฟในเวลาที่เหมาะสม ทั้งหมูกรอบ ทอดมันปลา รสชาติหวานๆ เค็มๆ และซุปสมุนไพรหอมกรุ่น ทำให้แขกทุกคนในงานต้องประทับใจไปกับรสชาติที่กลมกล่อมและจัดจ้าน“พร้อมหรือยังฮองเฮาของข้า” หยางลี่คว้าข้อมือบางของหยางลี่ไว้ในอุ้งมือเขางานพิธีเริ่มต้นขึ้นเมื่อเสี่ยวหนี่ในชุดฮองเฮาสีทองสดใสเดินเข้ามาพร้อมหยางลี่ ดวงตา

เช้าวันใหม่ที่แสงแดดสาดส่องผ่านม่านบางๆ มายังห้องหอที่เงียบสงบ เสียงลมหายใจแผ่วเบาของเสี่ยวหนี่และหยางลี่ประสานกันในอ้อมกอดอุ่นๆ ของทั้งสองคน ร่างบางของเสี่ยวหนี่ที่นอนอยู่บนเตียงถูกหยางลี่โอบกอดอย่างแผ่วเบา มือหนาของเขายังคงกอดร่างบางไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เสี่ยวหนี่รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย “หืออออมันดีขนาดนี้เลยหรือ……”เสี่ยวหนี่ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ ที่มาจากอ้อมกอดของหยางลี่ที่ยังคงโอบเธอไว้ไม่ปล่อย ความรู้สึกเหมือนทั้งโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงขึ้นเล็กน้อยจากความรู้สึกอุ่นใจที่เต็มเปี่ยม หันไปมองหน้าหยางลี่ที่ยังหลับอยู่ ขนตาของเขาเรียงตัวสวยงาม ใบหน้าหล่อเหลาดูอ่อนเยาว์เหลือเกินและดูสงบสุขในขณะหลับทำให้หัวใจของเสี่ยวหนี่ เต้นโครมครามเมื่อคิดถึงเมื่อคืนที่ผ่านมาในอ้อมแขนของหยางลี่รู้สึกสบายและปลอดภัยในอ้อมกอดนี้ ถึงแม้จะยังรู้สึกเขินอายบ้าง แต่ความรู้สึกของการอยู่ในอ้อมกอดของหยางลี่ทำให้รู้สึกถึงความรักและการปกป้องที่เขามอบให้เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ ตามมาด้วยเสียงของเสี่ยวอี้ที่เรียกเบาๆ "ฮ่องเฮาเพคะ เสี่ยวอี้ นำถาดน้ำสำหรับล้างหน้ามา

ในครัวของตำหนักใหม่ที่หยางลี่สร้างขึ้นเพื่อเสี่ยวหนี่ บรรยากาศอบอุ่นและเต็มไปด้วยความสดใส เสี่ยวหนี่ยืนอยู่ที่โต๊ะเตรียมอาหารพร้อมกับเสี่ยวอี้และตงเจี้ยนที่ยืนข้างๆ ด้วยท่าทางยิ้มขำเพราะทุกคนต่างรู้ว่าเสี่ยวหนี่กำลังทำอาหารที่มีความหมายพิเศษของมันเอง“ฝ่าบาทน่าจะชอบแบบนี้น้า…” เสี่ยวหนี่พูดไปพร้อมกับการจัดการเครื่องปรุงต่างๆ ที่มีกลิ่นหอมคละคลุ้งไปทั่วห้อง“เจ้าหมายถึงอาหารบำรุงร่างกายงั้นเหรอ หรือว่าหมายถึงการที่เจ้าทำอาหารบำรุงร่างกายให้ฝ่าบาทด้วยตัวเอง” ตงเจี้ยนพูดแล้วมองไปที่เสี่ยวหนี่“อย่างแรกสิ ข้ากลัวว่าห่างหายไปนานแล้วฝ่าบาทจะไม่ชอบรสมือข้าแล้ว แต่ข้าว่าอาหารนี้เหมาะสำหรับฝ่าบาทในช่วงนี้พอดี” เสี่ยวหนี่ตอบพลางยิ้มให้กับตงเจี้ยนเสี่ยวหนี่หยิบกระเทียม กระเพราและขิงสดขึ้นมาพร้อมกับเตรียมเครื่องเทศต่างๆ เช่น น้ำตาลกรวดและพริกไทย ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่เพียงแต่มีรสชาติที่กลมกล่อมแต่ยังช่วยบำรุงพลังชายในช่วงหลังแต่งงาน ด้วยคุณสมบัติที่ช่วยกระตุ้นการหมุนเวียนของเลือดและเสริมสร้างพลังชีวิตอีกด้วย"ข้าจะทำอาหารที่ชื่อว่า…ซุปปลา ชื่ออาจจะดูธรรมดาแต่เดี๋ยวข้าจะใส่ส่วนผสมบำรุงเข้าไป ซึ่งมีปลา