All Chapters of หญิงใบ้ในกำมือแม่ทัพปีศาจ : Chapter 61 - Chapter 70

ความโกลาหลเกิดขึ้นหลังจากนั้น เมื่ออวิ๋นมู่หลันกำลังจะคลอดจริง ๆ นางพยายามอดกลั้นแล้ว แต่เสียงยังร้องดังจนคนที่อยู่ด้านนอกไม่อาจทนไหว “ต่อไปข้าจะไม่ให้นางตั้งครรภ์อีก” ปรมาจารย์จางว่า และหลิวตงที่ไม่ค่อยกล้ามีปากเสียงกับผู้รอบรู้ กระนั้นเขาก็ไม่อาจสงบปากสงบคำได้ “ท่านหมายความเช่นไร ฮูหยินกับท่านแม่ทัพรักใคร่กัน ใช่เรื่องที่ท่านจะมาห้ามปรามหรือ อีกอย่างกว่าจะตั้งครรภ์นี้ แม่ทัพกวนต้องใช้ความพยายามทุ่มเททั้งกายใจ เสียเหงื่อมิน้อย ก่อนหน้านั้นก็ถูกพิษจินฉานเล่นงาน ผมขาวทั้งศีรษะ ร่างกายก็มีไอเย็น ดวงตาข้างหนึ่งบางครายังกลายเป็นสีดำทั้งหน่วย” “เฮอะ แม่ทัพของเจ้าไร้น้ำยาที่ดี มิเช่นนั้นศิษย์รักของข้าจะต้องทรมานเช่นนี้หรือ หลายชั่วยามแล้วที่นางเจ็บครรภ์ อย่างไรข้าจะปรุงน้ำแกงสลายความต้องการของบุรุษให้กวนเฉินหลางดื่ม” ชายสูงวัยกล่าวเช่นนั้นหลิวตงจึงฮึดฮัดหนัก เขาทั้งรักเคารพกวนเฉินหลาง ส่วนผู้อื่นมาอาศัยเรือนสกุลกวนอยู่โดยแท้ ยังกล้าวางมาดใหญ่โต พ่อบ้านหมิงที่อยู่ตรงหน้าเห็นท่าแล้วว่าสถานการณ์จะบานปลายจึงเอ่ยว่า “ท่านทั้งสองต่างห่วงใยคนที่รัก ฉะนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น หลิวอู้รู้ว่าเสี่ยวเฮยกับสุนัขอีกสองตัวพบทางออกแล้ว ซึ่งต้องดำน้ำออกไป ทว่าเป็นระยะทางไกลเกือบห้าลี้ สำหรับทหารที่ถูกฝึกมาอย่างดีย่อมเอาตัวรอด ทว่ายามนี้มีทั้งคนสูงวัย และร่างกายหรงอู่เยว่บาดเจ็บภายใน การที่จะออกไปจากถ้ำใต้บาดาลไม่ใช่เรื่องง่าย โจวจื่อเว่ยกำลังวาดแผนที่ตามหลิวอู้บอก จึงทำให้รู้ว่าพื้นที่ต้องฝ่าผืนน้ำเย็นเฉียบ มีทั้งระดับลึกมากราว ๆ สองจั้ง กระนั้นยังมีจุดที่พักได้ ด้วยบางพื้นที่สามารถใช้การเดิน ทว่าการฝ่าสายน้ำยังมีอันตรายจากสัตว์มีพิษ และพืชใต้น้ำที่สามารถส่งพิษทำให้หายใจติดขัด “แม่ทัพกวนอย่าได้ห่วงข้า เราต้องออกจากที่นี่โดยไว หากยื้อเวลา นานอาจเกิดเหตุร้ายต่อฮ่องเต้” องค์ชายแปดกล่าวเช่นนั้น กวนเฉินหลางจึงตัดสินทำตามเขาบอก หลิวอู้สั่งทหารให้รออยู่ในจุดต่าง ๆ ของถ้ำ เป็นระยะ ๆ เพื่อคอยความช่วยเหลือ ส่วนสุนัขที่พามาด้วยล้วนว่ายน้ำและดำน้ำได้ “เสี่ยวเฮยของข้าคงสนุกทีเดียว เมื่อได้เล่นน้ำเช่นนี้” กวนเฉินหลางว่าและลูบศีรษะมัน เป็นตอนนั้นที่เขาเห็นว่าปลอกคอเสี่ยวเฮยที่อวิ๋นมู่หลันเย็บให้ใกล้ขาด

สับเปลี่ยนคุณชาย ด้านล่างของศาลเจ้าแห่งนั้นเป็นลานโล่ง ปลูกดอกไม้ต้นไม้ประดับหนาตา ทั้งยังมีสวนหิน รูปแกะสลัก บ่อปลาสวยงาม ด้านบนเป็นพื้นที่หวงห้าม คือศาลบรรพชนของการรวมแผ่นดินหลายแคว้นเข้าด้วยกันในอดีต และต้องขึ้นบันไดเกือบสองพันขั้น อีกทั้งไม่อนุญาตให้คนทั่วไปล่วงล้ำ เพราะเป็นที่สำหรับการปฏิบัติธรรม ดังนั้นบริเวณลานกว้างด้านล่างจึงมีหอพระ ศาลเจ้าประจำเดือนเกิด สิบสองหลัง ทั้งรูปปั้นเทพเซียนให้คนได้ขอพรหลายองค์ ทว่าวันนี้มีหลายสิ่งผิดปกติ เทศกาลไหว้เทพเจ้าแห่งเขาถัวซานซึ่งทุกปีคึกคัก ยามนี้กลับนับจำนวนคนมากราบไหว้ได้ ที่เป็นเช่นนั้น ด้วยมีการแจ้งข่าวให้ชาวบ้านรู้ว่าศาลเจ้าแห่งนี้ตกอยู่ในการควบคุมของกบฏที่คิดปองร้ายต่อองค์ชายแปด คนที่ไม่เกี่ยวข้องจึงถูกเจ้าหน้าที่กันตัวไว้ด้านนอกประตูศาลเจ้าเพื่อไม่ให้ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ สตรีนางหนึ่งก้าวมาจากหลังโรงครัว ขาข้างซ้ายนางเดินเหินไม่สะดวกด้วยถูกคนใจร้ายทุบตี บางครั้งปวดจนต้องหวีดร้องด้วยความทรมาน ทว่าสวรรค์ยังเมตตาให้ได้รับการรักษาจากยาของนักพรตพอที่ จะช่วยให้คลายเจ็บปวด เขาถัวซานเป็นสถานที่ซึ่งมีการ

เทพสงครามเคลื่อนขุนเขาแยกน้ำทะเล ประตูด้านหน้าของศาลเจ้าเปิดต้อนรับขบวนองค์ชายแปด อวิ๋นมู่หลันแปลกใจยิ่งนัก คราแรกนางคาดหวังจะเห็นกองกำลังนับสิบพันชีวิต ทว่าภาพตรงหน้านี้กลับเหนือความคาดหมาย! กระนั้นอวิ๋นมู่หลันที่ร้อนใจเรื่องอี้เหยาถูกลักพาตัวไปนั้นก็คลายความกังวลลงหลายส่วนเมื่อโจวจื่อเว่ยปรากฏตัว และนอกจากเขายังมีองค์ชายแปดที่มาพร้อมเสี่ยวเฮย ยามนั้นน้ำตานางเอ่อคลอหน่วย หัวใจคล้ายได้รับการเยียวยา เสี่ยวเฮยโตเต็มวัย มันเป็นหนุ่มเต็มตัวทั้งยังมีเกราะอ่อนสวมทับไว้ ความซุกซนหายไป ทว่าเมื่อเจอนางมันก็พุ่งเข้ามาหา แสดงความดีใจจนนางหวิดจะเสียน้ำตาอีกหน ยามนี้พวงหางใหญ่ ๆ ส่ายไหว พร้อมส่งเสียงเห่าทักทาย “เป็นเจ้าสินะ ที่เลี้ยงองครักษ์ตัวนี้ให้ข้าเป็นอย่างดี” หรงอู่เยว่เอ่ย และเขาเป็นบุรุษที่เปี่ยมด้วยเมตตา ใบหน้าก็อ่อนเยาว์มาก อวิ๋นมู่หลันหันไปมองโจวจื่อเว่ยเพื่อให้เขาอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้นางฟัง “หลันเอ๋อร์ ยามนี้เสี่ยวเฮยคือองครักษ์ประจำตัวองค์ชายแปด รับตำแหน่งขุนนางขั้นสี่!” ได้ยินเช่นนั้น อวิ๋นมู่หลันทั้งดีใจและประหวั่นใจมิ

บทส่งท้าย เหนี่ยวซีกังประกาศกร้าวออกไปก่อนที่ร่างเขาจะโงนเงนไปมา “พวกเจ้าบังอาจใช้พิษกับข้า ช่างไร้ยางอาย” เขาเอ่ยจบจึงสัมผัสหน้าอกข้างซ้ายตน รู้สึกถึงความบีบรัดจนแน่นไปหมด เขาจึงรีบสกัดจุดเพื่อไม่ให้ตนต้องสิ้นใจตายก่อนที่จะพบชัยชนะ จากนั้นเขาก็กระอักเลือดกองโต เมื่อพอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง ก็เห็นอาชาตัวโตสีขาว ผู้ที่นั่งอยู่ด้านบนด้วยความองอาจคือชายในชุดเกราะน่าเกรงขาม คนผู้นั้นจะเป็นใครได้หากไม่ใช่กวนเฉินหลาง! เหนี่ยวซีกังคลั่งจัด ก่อนหน้านั้นเขาได้ข่าวว่าอีกฝ่ายหายสาบสูญ หลังจากเข้าไปช่วยหรงอู่เยว่ออกจากถ้ำใต้บาดาล ถึงเรื่องนี้ไม่ได้แพร่งพรายให้คนนอกล่วงรู้ ทว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา บุรุษผมขาวผู้เป็นแม่ทัพหน่วยอินทรีทองคำก็ไม่เคยเปิดเผยตัว แล้วเหตุใดยามนี้ถึงกล้าบุกเดี่ยวเข้ามาที่ศาลเจ้าถัวซาน หรือทั้งหมดเป็นแผนล่อเสือออกจากถ้ำ บัดซบ คนสกุลกวนใช้แผนล่อลวงอย่างไร้เกียรติเช่นนี้ด้วยหรือ! “ฮ่า ๆ ๆ แต่แรกที่ได้ยินว่า มีรูปวาดท่านแม่ทัพและหุ่นไม้แกะสลักเพื่อนำมาบูชา ทั้งตุ๊กตาดินเผา ข้าก็นึกชมชอบมิน้อย ที่ท่านตายไปยังมีคนสรรเสริญอยู