Lahat ng Kabanata ng ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Kabanata 231 - Kabanata 240

เมื่อถึงเวลาอันเป็นมงคล แม่เฒ่าหัวหน้าหมู่บ้านก็เริ่มทำพิธีศักดิ์สิทธิ์ขอบคุณเทพผู้คุ้มครองแผ่นดิน ก่อนที่จะร่วมดื่มฉลองกับคนในหมู่บ้านหมูป่า กวางป่า กระทั่งกระต่ายน้อย ต่างถูกนำมาย่างบนกองไฟส่งกลิ่นหอมไปทั่วจูชางหลางที่บัดนี้อยู่กับบรรดาบุรุษเห็นว่านางมองเนื้อกวางที่อยู่บนกองฟืนด้วยสายตาโหยหา ใบห

จูชางหลางนั่งดื่มสุราข้างกายนางเงียบ ๆ หยางอี้หงบังเกิดความรู้สึกนึกสนุก นางจึงหยิบเลือกหยิบดอกไม้สีแดงดอกใหญ่ที่งดงามที่สุดจากหลายดอกที่อยู่เบื้องหน้าของตนเองและโยนลงไปตรงหน้าจูชางหลางทันใดเขาชะงักเล็กน้อยก่อนจะหันมามองนาง หยางอี้หงยิ้มแป้นคืนนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่นางจะได้เป็นภรรยาของเขา และ

น้ำเสียงของเขาทั้งเยือกเย็นและทุ้มต่ำราวเสียงของเพลงพิณ ยังทำให้นางเคลิบเคลิ้มและดึงดูดนางให้หลงใหล กระทั่งเขาเอ่ยต่อว่า“ผีผาของเจ้าวันนี้เล่นได้ไพเราะยิ่งนัก”หยางอี้หงได้สติจึงเงยหน้ามองเขา และยามนี้ก็ได้สบตากันอีกครั้ง นางไม่อาจหลบสายตาของเขาได้เพราะกำลังถูกดวงตาคมคู่นี้ดึงดูดนางให้เคลิบเคลิ้ม“

หยางอี้หงแม้จะไม่อาจตัดใจจากความสุขในยามที่อยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ ทว่าเมื่อพ้นจากเขตแดนของหมู่บ้านนายพรานแล้วความรู้สึกนั้นก็ลดน้อยลงไปมากจูชางหลางกลับมาเป็นซื่อจื่อคนเดิม ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและนางเป็นได้เพียงนายกับบ่าวเท่านั้นแม้ว่ายามนี้นางจะอยู่บนหลังม้าตัวเดียวกันกับเขา ทว่ารางกายของนางกลับเ

แผนของเสนาบดีฝ่ายขวาล้มเหลว คนที่เขาส่งไปสังหารจูชางหลางได้ข่าวว่าเสียชีวิตในสมรภูมิรบทั้งหมดเสนาบดีฝ่ายขวาย่อมไม่เชื่อ ในเมื่อยามนี้จูชางหลางยังกลับมาโดยไร้รอยขีดข่วน แล้วคนของเขาจะตายหมดไปได้อย่างไรถึงจะสงสัยว่าแผนของตนเองจะรั่วไหล ทว่าใบหน้านั้นกลับเสแสร้งยินดีกับชัยชนะนี้ยิ่งนักจูชางหลางกล่าว