Semua Bab ชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!: Bab 261 - Bab 270

ฉางหมิงฟู่เห็นความห่างเหินในน้ำเสียงนั้น ถึงนางจะไม่พอใจนักแต่นางก็ยังไม่อยากถกเถียงกับคนป่วยทั้งยังเป็นคนที่นางปักใจตั้งแต่แรกพบ จึงได้แต่ยินยอมตามที่เขาต้องการ“เจ้าค่ะ หมิงฟู่เป็นห่วงซื่อจื่อเจ้าค่ะ”“ข้าไม่เป็นอันใด ไม่ต้องลำบากเจ้าให้มาห่วงใย”ฉางหมิงฟู่สะอึกกับวาจาของเขา แน่นอนว่านางย่อมรู้ว่า

ฉางหมิงฟู่ซึ่งนับเป็นหญิงงามอันดับหนึ่ง ย่อมไม่คิดว่าตนเองจะด้อยกว่าหยางอี้หง ในเมื่อเป็นญาติผู้น้องของสามีฉางหมิงฟู่ซึ่งนับเป็นนายหญิงที่มีอำนาจสูงสุดในจวนจึงต้องการข่มคนตามนิสัยของตนสักเล็กน้อย“อาหลัน เจ้าไปเรียกนางมาคารวะข้าในฐานะพี่สะใภ้ คนจวนนี้คงอยู่ในสนามรบมานาน จูอี้หงไม่รู้จักมายกน้ำชาคารว

เมื่อมาถึงโถงใหญ่มามาห้าคนซึ่งถูกส่งตรงมาจากวังหลวงก็รอนางอยู่ก่อนแล้วหยางอี้หงสลัดความคิดเกี่ยวกับฮูหยินของซื่อจื่อที่รบกวนจิตใจของนางออกไปให้หมด หน้าที่ของนางอยู่ตรงหน้าแล้วมามาเหล่านั้นทำความเคารพหยางอี้หงแล้วเอ่ยด้วยดวงตาที่ชื่นชมโดยไม่ปิดบัง กระทั่งมามาผู้หนึ่งที่ดูจากการแต่งกายแล้วน่าจะมียศส

จูชางหลางเดินเข้ามาหานางที่เบื้องหลังฉากบังตา หลังจากที่ทุกคนถูกลากออกไปจนหมดแล้ว ในโถงแห่งนี้บัดนี้จึงเหลือเพียงเขาและนางเท่านั้นคนของจูชางหลางล้วนเป็นทหารที่ฝึกมาอย่างหนักจึงไว้วางใจได้ หลายวันมานี้จูชางหลางรู้ว่า คนของฉางหมิงฟู่ยังสืบเรื่องของหยางอี้หง ทว่าเพราะเขาสั่งสอนคนให้เก็บความลับมิดชิด จ

อา.. เขารู้ว่าหากใช้ลิ้นเลียตรงนี้จะทำให้สตรีเกิดความพึงพอใจและหลงใหลในรสรักของบุรุษจูชางหลางไม่รอช้า ปลายลิ้นแหลมจ้วงลงไปกระหน่ำเลียซ้ำแล้วซ้ำเล่า หยางอี้หงผู้ซึ่งยังไม่ได้ตั้งตัวว่าจะเกิดความรู้สึกเช่นนี้กับตนเองถึงกับดิ้นพล่านครางเรียกเขาเหมือนสตรีที่กำลังจะขาดใจนิ้วของจูชางหลางนำทางเข้าไปในร่อ