All Chapters of ชีวิตบัดซบเพราะมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้ไปโค่นพระเจ้าซะเลย: Chapter 211 - Chapter 220

ยามเช้าอันสดใสมาพร้อมเสียงสัตว์อรุณสวัสดิ์เป็นกิจวัตรอันสร้างความสดชื่นรับวันใหม่ได้ทุกครา ไม่มีเสียงปลุกอะไรไพเราะไปกว่านี้ กับบรรยากาศสดชื่นและน่าเย้ายวนชวนให้ตื่นเช้าเช่นนี้ คงไม่มีใครหาญกล้านอนต่อได้นอกเสียจากคนที่ทำงานจนเหนื่อยล้าหรือกำลังอยู่ในช่วงขี้เกียจสันหลังยาว เว้นเสียแต่ว่าเธอคนนั้นไม่ได้หลับเสียตั้งแต่แรก ข้อยกเว้นดังกล่าวคือฟีโอน่าที่กำลังนั่งเขียนเอกสารในห้องส่วนตัวของเธอ ในบ้านส่วนตัวที่อยู่อาศัยร่วมกันกับครอบครัวของเธอตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนเช้าตรู่นี้ อันที่จริงต่อให้เธอทำงานค้างไว้ก็คงไม่มีใครว่าเธอได้ เพราะในอาณาจักรที่เธอปกครองตอนนี้ไม่มีใครใหญ่ยิ่งไปกว่าเธออีกแล้ว ต่อให้ประกาศกับเหล่าขุนนางไปแล้วว่าจะวางมือ แต่สถานะของอดีตราชินีและหนึ่งในสมาชิกปาร์ตี้ผู้กอบกู้โลกคงไม่มีใครกล้าหือแน่นอนต่อให้ลงจากตำแหน่งไปแล้ว สิ่งที่ผลักดันฟีโอน่าให้ทำงานจึงเป็นแรงขับเคลื่อนส่วนตัวอย่างความรับผิดชอบล้วน ๆ จะว่าต้องการเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับเหล่าขุนนางก็คงได้ แต่อันที่จริง... สาเหตุหลักมันเป็นเพราะเธ

หลังจากการเที่ยวสวนสนุกของฉัน เจนนี่และเฮเลน่าจบลงด้วยความหวานชื่น พวกเราก็กลับบ้านด้วยความรู้สึกเต็มอิ่มขากลับก็มีการซื้อของที่ระลึกอย่างสร้อยคอให้พวกเธอและแน่นอน นอกเหนือจากนั้นพวกเราก็ซื้อเค้กกลับไปฝากทุกคนด้วยถึงจะมีเดทกับแฟนสาว แต่ก็ต้องไม่ลืมครอบครัวที่รออยู่บ้านด้วยโดยเฉพาะลูกสาวสุดที่รักอย่างแมรี่ นี่แหล่ะหน้าที่เสาหลักของบ้านล่ะ อื้ม ๆ!เท่านี้วันแห่งการพักผ่อนก็จบไปอีกวันด้วยความสงบสุข...ถึงก่อนนอนจะมีเรื่องจริงจังให้คิดนิดหน่อยก็เถอะนั่นเพราะระหว่างวันได้มีข้อมูลเกี่ยวกับกำหนดการคร่าว ๆ ของการประกาศความสำเร็จที่พวกเราทุกคนปราบอาร์เคมีดีสส่งเข้ามาน่ะสิก็มาจากพวกเสือ คัทยูชา แอดรูวส์แล้วก็พี่มารีนั่นแหล่ะดูเหมือนอีก 6 วันนับจากนี้จะมีการถ่ายทอดสดไปทั่วโลกถึงความสำเร็จของพวกเราพร้อมกับพิธีมอบรางวัลจากกษัตริย์ของอาณาจักรที่เป็นพันธมิตรก็... ฟังดูเป็นพิธีที่น่ารำคาญ แต่มันก็ขาดเสียมิได้หรอกแถมการทำแบบนั้นยังเป็นการตรวจสอบความร่วมมือจากอาณาจักรต่าง ๆ ให้ร่วมมือกันในการรับมือกับจอมมารในอนาคตด้วยแต่... ปัญหาก็คือพวกเราในตอนนี้ยังไม่มีเส้นสายในการติดต่อกับเผ่าปีศาจนี่แหล่ะ

หลังจากเดทกับไมน์และรีเบคก้าจบลงพวกเราก็กลับบ้านเป็นเดทที่ดีอีกครั้งสำหรับสาว ๆ ที่ยังไม่ค่อยได้มีโอกาสได้ไปเที่ยวกับเรานักเพราะถ้าว่ากันตามตรง เหล่าภรรยาของฉันหลายคนเพิ่งจะได้คบกันในช่วงที่กำลังลุยดันเจี้ยน ‘หมื่นเทวาใต้รัตนากร’ ของอาร์เคมีดีสหมายถึงเจนนี่ ไมน์ รีเบคก้า ซิลเวีย ยูมิน่า ฟลอร่า แล้วก็เฮเลน่ากับคอร์ดิเรีย ทั้งแปดคนนั่นแหละพวกเธอไม่ค่อยมีโอกาสได้ไปเดทกันเท่าไหร่ก็เลยยังเก้ ๆ กัง ๆ อยู่บ้างแต่ข้อดีก็คือไม่ว่าจะพาไปเดทที่ไหนพวกเธอก็ยังไม่คุ้นชินเลยมีโอกาสเรียนรู้กันและกันอีกมากหืม? แล้วความทรงจำเรื่องเดทจากเมื่อชาติก่อน ๆ ของพวกเธอที่เคยมีกับเรานี่ไม่นับเหรอ?ก็ไม่เชิงหรอกนะ... ความทรงจำเมื่อชาติก่อนมันก็เหมือนกับความทรงจำในวัยเด็กนั่นแหละ เรื่องเกิดตั้งนานแล้วใครจะไปจำรายละเอียดได้ล่ะจริงไหม?ก็จริงแหละที่ถ้าทำอะไรสักอย่างให้นึกถึง ความทรงจำพวกนั้นก็จะถูกกระตุ้นทำให้นึกออกแต่ฉันคุยกับทุกคนหลายรอบแล้วว่าอดีตก็คืออดีต จะไม่ให้มันกลายมาเป็นอุปสรรคในการเรียนรู้กันและกันของพวกเราหรอกก็ด้วยเหตุนั้นแหละ ทั้งแปดคนเลยยังไม่ค่อยชินกับการไปเดทแบบทั่วไป ก็เลยพาไปเดทที่ต่าง ๆ

หลังจากที่พาเรเชลกับริต้าไปเยี่ยมหลุมศพคุณพ่อคุณแม่ของพวกเธอ สีหน้าทั้งสองคนก็ดูดีขึ้นมาก ...ถ้าเทียบกับก่อนที่จะออกเดทน่ะนะคิดว่าความกังวลที่มีอยู่ในใจคงจะหายไปเกือบหมดแล้วที่น่าสนใจคือ จากนี้พวกเธอจะทำยังไงต่อเพราะเท่าที่เคยคุยกัน เรเชลกับริต้าอยากจะคอยสนับสนุนฉันและครอบครัวไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้มีสิ่งที่ตัวเองอยากทำเป็นพิเศษไม่สิ... การอยากสนับสนุนคนอื่นก็นับเป็นสิ่งที่อยากทำได้เหมือนกันนี่นาเหมือนกับเราที่อยากเป็นฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรม... การได้เห็นรอยยิ้มของคนรอบตัวก็สามารถทำให้ตัวเองมีความสุขได้ เพราะงั้นก็คงนับเป็นการทำเพื่อตัวเองได้เหมือนกันนั่นแหละมั้งในแง่นั้นก็สบายใจได้ขึ้นมาหน่อยเพราะแม้พวกเธอจะอยากพัฒนาตัวเองเพื่อเรา แต่คนที่จะได้ประโยชน์ก็คือพวกเธอด้วยและสุดท้าย... เมื่อพวกเธอมีมุมมองที่กว้างขึ้น เรเชลกับริต้าก็จะมองเห็นอุดมคติที่ตัวเองอยากเป็นชัดขึ้นแล้วเรเชลกับริต้าก็จะรู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างที่พวกเธอปรารถนา ความคิดที่รู้สึกว่าไม่คู่ควรกับเราก็จะลดน้อยลงไปเองหวังว่าจะเป็นแบบนั้นเลย ไม่สิ... ฉันจะช่วยให้ทั้งสองคนเป็นแบบนั้นเอง!...แต่พอพูดถึงกลุ่มคนที่ชอบมอ

————ทางบ้านของครอบครัวกร หลังอรุณเบิกฟ้าจนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงวัน เหล่าภรรยาของกรเกือบทุกคนและลูกสาวยังคงใช้เวลาไปกับการพักผ่อนที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน เสียงหัวเราะและพูดคุยโหวกเหวกไม่เคยพร่องไปจากห้องนี้ ทั้งจากการเล่นเกมกระดาน ดูทีวีและคุยเล่นหยอกล้อ เป็นบรรยากาศอันสนุกสนานและเต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกที นั่นเป็นกิจวัตรที่ถือได้ว่าเป็นปกติสำหรับบ้านนี้ จะมีข้อยกเว้นก็แต่คนที่ติดธุระหรือมีกำหนดการไปข้างนอกจึงไม่ได้ร่วมวง ไม่สิ... ต่อให้มีธุระ แต่อย่างไรทุกคนก็ใช้เวลาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นจนกว่าจะถึงเวลาเตรียมตัวอยู่ดี ดังเช่นรินและอลิซที่กำลังเดินขึ้นบันไดกลับห้องด้วยกัน เบื้องหน้าของรินมีหน้าต่างใสลอยอยู่เบื้องหน้า ซึ่งไม่ใช่หน้าต่างสเตตัสแต่เป็นโฮโลแกรมที่ฉายมาจากแหวนอันเป็นส่วนนึงของ Unity Gear ว่าไปแล้ว... พอไม่ได้ใช้มันในฐานะเครื่องมือสำหรับสู้รบ มันก็กลายเป็นเครื่องมืออำนวยความสะดวกในชีวิตประจำวันไปโดยปริยาย เหมือนอย่างตอนนี้ ที่รินใช้เป็นอุปกรณ์สื่อสารรับข้อความจากชาลอตเหมือนหน้าต่างแชทพร้อมรูปการ์ตูน