All Chapters of นางบำเรอก็มีหัวใจ: Chapter 11 - Chapter 20

สามปีก่อนเพียงขวัญเพื่อนอีกคนในสลัมของกัมปนาทไปขอความช่วยเหลือเรื่องเงิน เขาเลยให้เงินเธอมาเปิดบาร์เล็ก ๆ อยู่ในย่านที่มีนักท่องเที่ยวฝรั่งเยอะ หลายครั้งที่เพื่อนคนนี้มักจะโทรให้เขามาหา อ้างโน่นอ้างนี่ไปเรื่อย แต่ความจริงคืออยากเจอ ไม่เคยเปิดปากพูดว่าแอบรักเพื่อนมานาน เพราะรู้อยู่เต็มอกว่ากัมปนาทไม่เคยคิดกับเธอเกินไปกว่านั้น และรู้ว่าที่เป็นแบบนั้น ที่เขามองข้ามเธอมาตั้งแต่แรกมันเป็นเพราะเขารักคนอื่นอยู่แล้ว“เรียกมาทำไม? ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้น” กัมปนาทยังมีนิสัยรักพวกพ้องอยู่เสมอ ถึงจะแสดงออกแบบแข็งกระด้าง แต่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่เคยทิ้งใครไว้ข้างหลัง คืนนี้เขามานั่งที่บาร์เพราะเพียงขวัญโทรหา มาถึงก็เห็นเธอยิ้มไม่หุบเหมือนเคย“มีอะไรอยากให้ลอง ฉันสั่งเหล้าใหม่มา พอเอามาชงแล้วมันอร่อยดี เลยอยากให้นายมาลองชิม”“แล้วไม่เรียกไอ้อั๋นมาด้วย?”“ไม่เอา ไอ้อั๋นมันน่ารำคาญ” พอพูดถึงอิทธิ เพียงขวัญก็ทำหน้ามุ่ยทันที เธอคนนี้คิดมาตลอดว่าตัวเองนั้นรู้เรื่องราวในชีวิตของกัมปนาทเป็นอย่างดี แต่ที่จริงแล้วแทบจะไม่รู้อะไรเลย แม้กระทั่งตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฟาติมากลับเข้ามาอยู่ในชีวิตเขาได้สามปีแ

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเลวร้ายหนักเป็นเท่าตัวเมื่อมีการมาถึงของกัมปนาท แม้จะมีการแนะนำตัวและบอกกล่าวว่าต่างฝ่ายต่างรู้จักกันได้ยังไง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไร ๆ ดีขึ้นมาได้เลย กัมปนาททำเหมือนไม่ใส่ใจอะไร แต่ดวงตาคมคายนั้นจ้องฟาติมาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามไม่วางตา วันก่อนเห็นเธอป่วยเลยใจดีปล่อยให้พัก ไม่คิดเลยว่าเธอจะออกมาวิ่งเต้นไปทั่ว รับงานเสริมบ้าบอคอแตกไร้สาระอยู่ข้างนอกแบบนี้ทีแรกเขาอยากจะปฏิเสธวริศรา อยากจะนั่งชิวจิบไวน์อยู่ที่เพนท์เฮาส์ แต่พอไอ้อั๋นมันโทรมารายงานว่าตอนนี้นางบำเรอของเขาทำอะไรอยู่ที่ไหน คุณกั้งคนนี้ก็รีบตอบรับคำเชิญของวริศราในทันที ไม่ต้องถามหาเหตุผลหรอกว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ คนอย่างกัมปนาทไม่คิดหาเหตุผลมากมายในการได้บดขยี้หรือสร้างความเป็นเจ้าของต่อฟาติมาก็เธอเป็นของเขาก็เขาเป็นเจ้าของเธอ เคยบอกไปแล้วหลายครั้งว่าถ้าเขายังไม่เขี่ยทิ้ง…ห้ามเธอไปยุ่งวุ่นวายกับใครหน้าไหนทั้งนั้น!“สงสัยว่าเมค อะ วิชคงจ่ายเงินเดือนให้น้อยไป คุณฟ้าถึงต้องออกมารับงานพิเศษข้างนอกอีก” เป็นอีกครั้งที่วริศราพยายามทำลายบรรยากาศอันน่าอึดอัดให้มันดิ่งลงเหวลึกขึ้นกว่าเดิมด้วยคำพูดกดคนอื่นให้อยู

กัมปนาทถูกตำรวจคุมตัวไปที่สถานีตำรวจ ส่วนปรมะก็ถูกนำส่งโรงพยาบาล ฟาติมาไม่ได้สนใจเลยว่าพี่ชายนอกสายเลือดจะเจ็บหนักแค่ไหน ไม่แคร์เลยสักนิดว่ามันจะเป็นตายร้ายดียังไง เวลานี้คนเดียวที่เธอห่วงสุดหัวใจก็คือกัมปนาท เธอตั้งใจว่าจะตามไปช่วยเขา จะไปบอกกับตำรวจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทว่าเธอไปไม่ได้ อยู่ ๆ คนที่เธอเรียกว่าแม่มาตลอดทั้งชีวิตกลับไม่ปล่อยให้เธอได้ทำตามที่ใจต้องการ‘อีฟ้า! มึงต้องไปกับกู! เราต้องตามพ่อไปดูพี่มึงที่โรงพยาบาล ป่านนี้ไม่รู้พี่มึงจะเป็นยังไงบ้าง!’‘ฟ้าไม่ไป แม่ปล่อยฟ้า! ฟ้าจะไปหาพี่กั้ง! พี่เป้งสมควรต้องโดนแบบนั้นแล้ว! แม่พาตำรวจมาจับพี่กั้งทำไม?! ฮึก! พี่กั้งเป็นคนช่วยฟ้านะแม่!’‘อีนี่! กูเคยสอนให้มึงเห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัวเหรอ?! ไอ้กั้งมันทำพี่มึงเกือบตาย! มึงยังคิดจะไปหามันอีกเหรออีฟ้า?!’‘ฮือ ๆ พี่เป้งจะข่มขืนฟ้านะ! แม่เองก็รู้มาตลอดว่าพี่เป้งพยายามจะทำอะไรกับฟ้าบ้าง! มันเมาเหล้าเมายาแล้วจะเอาฟ้าเป็นเมีย! ทั้งที่ฟ้าเป็นน้องสาวมัน! ทำไมแม่ไม่พูดถึงเรื่องนี้บ้าง?! ที่พี่กั้งต้องโดนตำรวจจับก็เพราะเขาพยายามปกป้องฟ้า แล้วมันผิดหรือไงที่ฟ้าอยากไปปกป้องผู้ชายที่ฟ้ารัก?!’

ครั้งนี้เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ฟาติมาตื่นมาแล้วได้พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของกัมปนาท แม้ว่าพอมีสติขึ้นมาแล้วเธอจะรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัว ปวดหัวเหมือนใกล้ระเบิดแตกเป็นเสี่ยง แต่สายตาของเธอก็ยังมองอะไรได้ชัดเจน และที่กำลังอยู่ตอนนี้ก็คือเท้าทั้งสองข้างที่มีผ้าพันแผลพันเอาไว้แบบเยิน ๆภาพสุดท้ายที่จำได้คือภาพที่กัมปนาทมารับร่างกายไร้เรี่ยวแรงของเธอที่กำลังจะร่วงไปกองที่พื้น จำได้ว่าเขาพาเธอไปขึ้นรถ ส่งน้ำให้ดื่ม จำได้ดีว่าเมื่อวานเธอเหนื่อยมากแล้วก็เจ็บเท้ามากแค่ไหน แต่ไม่รู้สึกโกรธเขาเลย กลับดีใจด้วยซ้ำที่พอตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่าเขาทำแผลให้ แม้จะทำได้ไม่ค่อยดีก็เถอะ“อย่างน้อยพี่กั้งก็ยังไม่อยากให้ฟ้าตาย” เธอเอ่ยกับตัวเองเสียงแผ่วเบา ก่อนที่ประตูห้องนอนจะถูกเปิดออกแล้วเห็นว่าเป็นกัมปนาทที่เดินเข้ามา พอเห็นว่าตอนนี้ฟาติมาตื่นขึ้นมานั่งบนเตียงและมีสติดีแล้ว ไอ้คุณกั้งก็ยืนนิ่งอยู่ปลายเตียง สอดสองมือล้วงเข้ากระเป๋ากางเกง มองเธอด้วยสายตาว่างเปล่าสุด ๆ“เป็นคนแน่เหรอฟาติมา? มีคนที่โง่ดักดานได้เท่านี้อีกเหรอ?”“คะ?” ตื่นมาเขาก็ด่าเธอทันที“เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าถ้าเดินลงจากทางด่วนมาได้แล้วฉันจะเชื่

ตั้งแต่ที่พ่อแม่ตายจากโลกนี้ไป ฟาติมาก็ไม่เคยกลับไปที่ชุมชนแออัดแห่งนั้นอีกเลย เธอไม่ได้ติดต่อกับใครที่นั่นแม้แต่คนเดียว แล้วก็ไม่ได้ยินข่าวคราวของยายแจ่มมานานแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาขอให้ยายยังอยู่ดี เพราะเธอตั้งใจจะหาโอกาสไปเจอยายสักครั้ง ก็อย่างที่อิทธิบอก บางทีอาจมีแค่ยายแจ่มคนเดียวที่จะช่วยให้กัมปนาทยอมฟังความจริงด้วยหัวใจและปล่อยวางจากความคับแค้นใจนี้ไปได้หากคุณกั้งไม่สั่งเอาไว้ว่าห้ามออกจากเพนท์เฮาส์ ฟาติมาก็อยากจะไปหายายแจ่มเสียตั้งแต่วันนี้ เท้าเจ็บยังไงก็จะไป แรงไม่ค่อยมีก็จะไปให้ได้ แต่รู้ว่าถ้าถูกจับได้ว่าฝ่าฝืนคำสั่ง คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าชีวิตก็จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาอีก เพราะแบบนั้นเธอเลยได้แต่นอนมองเพดานอยู่ในห้อง ถึงเวลาก็ลุกไปกินอาหารที่อิทธิซื้อมาให้แล้วก็กินยาเขาบอกว่าคืนนี้จะไม่กลับ เขาบอกว่านัดวริศราเอาไว้ ฟาติมานอนพลิกตัวไปมาอยู่หลายครั้ง ครุ่นคิดไม่ตกว่าหากกัมปนาทไม่กลับมาเพนท์เฮาส์แล้วเขาจะไปค้างที่ไหน ไปค้างกับวริศราคนที่เขาอยากคบด้วยอย่างนั้นน่ะหรือ? แต่ต่อให้คิดตั้งคำถามมากมายในหัวสมองแล้วยังไง…เธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาอยู่แล้ว ไม่กล้าหวังอะไรในตัวเขา