All Chapters of นางบำเรอก็มีหัวใจ: Chapter 31 - Chapter 40

จะไอ้กั้งเด็กสลัมที่เคยติดคุกหรือคุณกั้ง CEO ผู้ปราดเปรื่อง มีหนึ่งสิ่งที่เหมือนกันแบบที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้คือมันไม่ทำใครก่อน แต่หากใครล้ำเส้นเข้ามา…มันจะสู้หัวชนฝาและไม่มีวันยอมแพ้ให้ ตายไปเป็นตาย คนอย่างมันไม่เคยกลัวตายอยู่แล้ว เมื่อภายในเพนท์เฮาส์เหลือกันตามลำพัง ไอ้คุณกั้งก็เดินไปหยุดที่ตรงหน้าผ้าม่าน เปิดออกดูแล้วก็ได้เห็นฟาติมายืนร้องไห้น้ำตานองหน้า ตัวสั่นครืนไปหมด“เป็นคนเจ้าน้ำตาจริง ๆ สินะ ทำไมถึงร้องไห้เก่งแบบนี้?” ถามพลางดึงตัวเธอออกมา กุมใบหน้าเปื้อนน้ำตาไว้ด้วยสองมือ ปาดเช็ดน้ำตาให้เธอช้า ๆ ก่อนจะกอดไว้แน่น ลูบหลังเธอเพื่อปลอบโยน “ตกใจมากใช่ไหม? กลัวใช่ไหม?”“ฮึก! ฟ้าทำทุกอย่างพัง…ฮือ ๆ ทั้งหมดเป็นเพราะฟ้า ฟ้าทำให้พี่กั้งเดือดร้อนอีกแล้ว” เธอโทษตัวเองเสมอ ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับกัมปนาท ฟาติมาจะคิดว่าเป็นความผิดเธอทุกครั้ง“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอตีความได้ว่าฉันเดือดร้อนงั้นสิ? ฉันดูเหมือนคนที่กำลังเดือดร้อนเหรอ?” ไม่ใช่เลยสักนิด ศึกเมื่อกี้เขาชนะขาดลอย ทำไมฟาติมาถึงคิดเห็นตรงข้ามกับความเป็นจริงโดยสิ้นเชิง“พี่กั้งกับคุณศราผิดใจกันเพราะฟ้า พี่กั้งไม่ได้ร่วมหุ้

การมาของนัยน์ในค่ำคืนนี้สร้างความประหลาดใจให้กับฟาติมาและเพียงขวัญ ขณะที่กัมปนาทจำได้เพียงว่านัยน์คนนี้เป็นลูกเจ้าหนี้เงินกู้ ที่คนในซอยชอบไปกู้กันมาใช้จ่าย และเหตุผลก็เพราะเพียงขวัญเองก็เป็นลูกหนี้ของแม่นัยน์ที่จากไปแล้ว เขาแค่แวะมาเก็บเงิน แล้วก็มาทันได้ยินทุกอย่างพอดี“เธอเองก็รู้เรื่องนี้ไม่ใช่เหรอวะขวัญ ทำไมยังทำเหมือนไม่รู้?” นัยน์เลิกคิ้วถามเพียงขวัญขณะที่หยิบกระดาษที่พับสองสามทบออกมาจากกระเป๋าสะพายในสีดำ เขาคลี่มันแล้วกางวางบนโต๊ะ กัมปนาทก็ไม่รีรอ…คว้าหยิบมาอ่านแล้วก็ได้รู้ว่ามันคือสัญญาเงินกู้ที่เป็นชื่อฟาติมา จำนวนเงินต้นคือห้าแสนบาท“ฉะ ฉันรู้อะไร นายพูดเรื่องอะไรวะนัยน์ ถ้าจะมาเก็บเงินก็ออกไปรอข้างนอก! เดี๋ยวฉันตามออกไปจ่าย!” เพียงขวัญทำท่าทีเลิ่กลั่ก รีบโบกมือไล่นัยน์“พี่นัยน์พูดออกมา พี่ขวัญรู้อะไร?” ฟาติมาไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องนี้“ก็พี่เป็นคนเล่าให้ขวัญฟังเอง เล่ามาตั้งนานแล้วด้วยว่าพ่อแม่ฟ้ามากู้เงินแม่พี่ไปปิดปากชาวบ้าน แล้วก็สั่งให้ชาวบ้านโกหกตำรวจว่าฟ้ากับไอ้เป้งเป็นผัวเมียกัน”“ไอ้นัยน์! หุบปากไปเลย…ถ้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียวฉันจะไม่ใช้หนี้นายแม้แต่แดงเดียว!”“พ

กลับมาถึงเพนท์เฮาส์ กัมปนาทก็เข้าครัวไปทำข้าวผัดไข่ให้ฟาติมากิน ทีแรกหญิงสาวจะขอเข้าไปช่วยเป็นลูกมือ แต่เขาไม่ยอม เขาบอกให้เธอไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร ไม่นานเขาก็นำของโปรดตลอดกาลมาเสิร์ฟ นั่งลงตรงข้ามเธอแล้วก็กินพร้อมกัน จานของฟาติมาไข่ดาวโปะอยู่ด้านบน ราดซอสเป็นรูปหัวใจ ส่วนจานของเขามีผักชีโรยหน้าไว้เยอะเลย เพราะมันคือของชอบของเขา“คิกคิก” ฟาติมามองซอสรูปหัวใจแล้วก็หัวเราะคิกคิก สิ่งนี้ยืนยันได้ชัดเจนว่าพี่กั้งคนเดิมกลับมาแล้ว การแสดงออกความรักแบบกระจุ๊กกระจิ๊กอย่างนี้น่ะ เรื่องถนัดเขาเลย“ชอบไหม? ไข่ดาวราดซอสรูปหัวใจ” เขายิ้มถามเพราะรู้ว่าเธอหัวเราะอะไร“ชอบสิ หัวใจพี่กั้งน่ะ…เป็นเหมือนของขวัญที่ดีที่สุด มีค่าที่สุดของฟ้า” ฟาติมาว่าพลางตักข้าวผัดเข้าปาก ได้กินไปคำแรกก็เรียกความอิ่มอกอิ่มใจขึ้นมาได้มาก รสชาติแบบนี้แหละที่เธอต้องการ รสชาติของความรัก“อร่อยไหม? รสชาติยังเหมือนแบบที่พี่เคยทำให้กินไหม?”“เหมือน…ฟ้าจำรสชาตินี้ได้ขึ้นใจเลย”“งั้นก็กินเยอะ ๆ กินให้หมดจาน ฟ้าน่ะผอมแห้งแรงน้อย เหมือนคนขาดสารอาหารเลย ต่อจากนี้ไปพี่จะขุนฟ้าให้อ้วน ๆ จะหาของดี ๆ มาให้ฟ้ากิน อะไรที่ฟ้าอยากได้ พี่จะหา

กัมปนาทกับฟาติมานอนคุยกันจนเกือบเช้า เขาและเธอใช้เวลาร่วมกันในค่ำคืนที่แสนอบอุ่น ชายหนุ่มนอนกอดหญิงสาวไม่ยอมปล่อยให้ห่างกาย พยายามวกเข้าเรื่องอย่างว่าอยู่บ่อย ๆ เพราะไม่อยากให้คืนทั้งคืนหมดไปด้วยการที่ต่างฝ่ายต่างจมดิ่งลงสู่ห้วงนิทรา แต่ความพยายามของเขากลับไม่เป็นผล เพราะไม่ว่ายังไงฟาติมาก็ไม่ยอมตกหลุมพรางนั้นง่าย ๆ สุดท้ายเธอก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของเขารู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว และเหมือนเช่นเคย…ฟาติมาเป็นฝ่ายที่ตื่นก่อน เธอลุกจากเตียงขึ้นมาอาบน้ำ วางแผนอยู่ในหัวว่าวันนี้จะขอลางานหนึ่งวันเพื่อไปเก็บของแล้วทำเรื่องย้ายออกจากหอพัก ก็พี่กั้งบอกว่าเพนท์เฮาส์หลังนี้กลายเป็นบ้านของเธอแล้ว เขาชวนให้เธอย้ายมาอยู่ด้วยกัน และเธอเองก็ไม่อยากอยู่ห่างจากเขาเลยแม้แต่นาทีเดียว“แค่คิดก็ตื่นเต้นจะแย่แล้ว” ระหว่างที่อาบน้ำฟาติมาก็เอ่ยกับตัวเองพร้อมรอยยิ้ม หลังจากนี้เธอจะได้อยู่กับกัมปนาททุกวัน ทุกเวลา ตอนเช้าไปทำงานพร้อมกับเขา ตอนทำงานก็ยังทำงานด้วยกัน กลางวันก็กินมื้อเที่ยงด้วยกัน ตกเย็นก็กลับบ้านมานอนกัน มันจะมีอะไรเลิศเลอเพอร์เฟคมากไปกว่านี้อีก พูดได้เลยว่าไม่มีแล้ว“ตื่นเต้นเรื่องอะไร?” เสียงกัมปนาทด

ปกติแล้วเวลาที่จะต้องจองโต๊ะดินเนอร์ หรือต้องทำอะไรที่เกี่ยวข้องกับการติดต่อคนนอก กัมปนาทไม่เคยทำด้วยตัวเอง เขามักจะสั่งให้ฟาติมาซึ่งเป็นเลขาจัดการ หรือไม่ก็จะใช้ไอ้อั๋นให้ทำ แต่ครั้งนี้เขาทำมันด้วยตัวเอง หัวข้อการประชุมไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากเขาได้ ยอดกำไรที่มากมาย ราคาหุ้นที่พุ่งสูงขึ้นก็ไม่อาจหยุดความตื่นเต้นในใจเขาเขาจัดการจองร้านอาหารสุดหรูบนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมดังด้วยตัวเอง โทรไปสั่งดอกกุหลาบสีขาวจำนวนเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก ใช่…อีกดอกเดียวก็ครบหมื่น เขาสั่งให้ทางร้านกว้านซื้อดอกกุหลาบมากมายมาจากทุกตลาดดอกไม้ในกรุงเทพ จะใช้เงินเท่าไรก็ไม่ติด ขอเพียงให้มันได้ในสิ่งที่ต้องการมาก็พอ ไม่จบเท่านั้น เขายังมีเซอร์ไพรส์ชุดใหญ่แบบจัดเต็มไว้ให้ฟาติมาไอ้คุณกั้งมันตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดแล้ว มันรอคอยเวลาที่จะได้ไปรับเมียแล้วพาไปเซอร์ไพรส์แทบไม่ไหว ทว่า…นี่มันก็เลยเวลาสามชั่วโมงมาพักใหญ่แล้วนะ ตามจริงแล้วฟาติมาจะต้องโทรให้เขาไปรับในหกโมงเย็น แต่ว่านี่มันจะทุ่มครึ่งแล้ว กัมปนาทคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาฟาติมา แต่พอโทรไปสามสายแล้วก็ยังไม่มีวี่แววที่หญิงสาวจะรับสาย เพียงเท่านั