All Chapters of I Was Forced To Marry My Enemy: Chapter 51 - Chapter 60

Jean Dahil nga may lakad ako ngayong umaga. Kaya ala-sais pa lang gising na ako. Tulog pa sa tabi ko ang asawa ko. Napangiti ako pagkabanggit sa asawa. Totoo rin naman kasal kami kaya mag-asawa kami. Lumingon ako saglit kay Kaizer. Nakatagilid na nakadapa si Kaizer sa tabi ko. Hindi nga lang nawawala ang yakap nito sa baywang ko ng isa n'yang braso animo lalayas ako kung makayapos sa akin. Napanguso ako ng bumaba ang aking mata sa likuran niya. Nakababa ang kumot niya hanggang sa baywang. Mabuti nga natakpan ang pang-upo nito dahil ni isang saplot wala ito sa loob ng kumot. Hindi lang nag-abalang magsuot kahit na brief. Ako kasi hindi ako pumayag na walang damit. Ginawa na Kaizer sinuot sa akin t-shirt niya ngunit wala rin akong suot na panloob. Uminit ang pisngi ko ng maalala ang mga haplos at halik nito sa akin. May nangyari ulit sa amin kagabi. I mean ng madaling araw. Tulog ako ng gisingin ako nasa pagitan ng hita ko si Kaizer gumagawa ng milagro. Uminit bigla ang katawan

Jean “Pagdating n'yo roon tawagan mo ako,” bilin ni Kaizer ng paalis na kami. Nakabukas pa ang pinto sa gilid ko dahil kanina pa siya diyan nakatayo at ayaw umalis. Ang daming pabaon na bilin ngunit iisa lang naman ang sinasabi niya. "Yes congressman," tugon ko. “Misis may naalala ako. Bakit hindi mo ginagamit ang binigay kong card sa ‘yo? I'm your husband now, so all my money is your money too.” “Ha?” gulat lang ako. Hindi kaya sinaniban ng kabaitan itong si Kaizer dahil iba na eh. Tumawa pa mukha bang nakakatawa ang reaksyon ko? “Hindi kasi mababawasan,” sabi ulit niya. “Baka kapag naubos ko iyon magulat ka,” “I don't mind it. Binigay ko sa iyo ikaw ang bahala kung saan mo gagamitin,” “Ibili ko kaya ng house and lot payag ka? Joke lang pumayag naman agad,” maagap kong sabi. “Sabi ko nga. Bahala ka kung anong gagawin mo sa pera mo, baby,” sagot niya. “Oo na pero aalis na kami,” “Tawagan mo ako—” “Kanina pa ako sumagot. Parang ayaw mo ho umalis d'yan, Ezcalant

Jean Maya-maya naningkit ang mata ni lola Sylvia. Napangiwi ako kanina nakangiti ngayon ewan na. Hindi ko talaga lubos maisip gano'n ang ginawa ni Kaizer. How about sa mommy ko? Kinalimutan na kaya niya ang binebentang niya sa mommy? S'yempre daddy niya ang sangkot impossible na hindi niya bigyan iyon ng justice tulad sa una niyang ginigiit si mommy ang salarin. That's why I'm in this situation now because of his daddy's death. Ginuguyo lang ba ako ni Kaizer. Pati lola ko niloloko niya. Nagpakitang mabait at unahan pa raw ako magpakilala. Pero si lola ba alam n'ya ang tungkol sa mommy? H'wag na lang din ipaalam tama na wala silang alam ayaw ko rin magkasakit pa ang lola dahil dito. “Halika muna kakausapin lang kita,” saad ng lola. Nagpaalam muna kami sa mga bisita saglit lang. Hinila ako ni lola sa kuwarto niya ako dinala. Mababa naman ang bahay nila lola at malapit lang din ang k'warto kaya kami nakarating agad. “Upo ka Jean!” Natigilan ako. Nakapamewang si lola sa harapa

Jean “Girl totoo, malaki ang pasasalamat mo dahil parati ka nand'yan kapag may trouble ako. Malaking bagay na tingnan mo ang bahay kahit hindi mo naman iyon kailangan gawin. Vera, namiss ko lang kasi itong bahay namin,” wika ko sa kaniya. “Nagkita na ba kayo ni Noel?” I was stunned by her question. Noong una iniisip ko ang tinutukoy ni Vera iyong nagkita kami ni Noel. Noong nakipag-break dito kaya tumango ako sa kaibigan ko. “Maayos na kaming nag-usap,” tugon ko. “Tara na para makabalik agad tayo sa bahay ni lola,” niyaya ko na siya at nauna akong lumakad ganoon din naman si Vera sinabayan niya ako. Binuksan ko ang maliit na gate. Ilang hakbang lang naman pinto na. “Pasok ka, Vera,” alok ko pero hinila ko na rin naman siya upang sabay kami makarating sa pinto. Binitiwan ko ang kamay ni Vera pagdating ng pinto dahil sunusian ko rin. Pinalagyan daw ito ni Kaizer ng locked kay kuya Anthony. Kaninang umaga binigay niya sa akin ang susi. I was surprised but I chose to remain cal

Jean Umupo ako sa tabi ni Vera at in-on ang TV. Nag-text ako kay ate Ronna. Dahil walang reply, tumawag na lang ako. “Girl baka matagal pa itong ulan,” saad ni Vera sa akin habang inaantay kong sagutin ni ate Ronna ang tawag ko sa kaniya. Gano'n din ang tingin ko kasi nga sobrang dilim ng langit at malakas pa rin ang buhos ng ulan. Napag-usapan pa lang namin ni lola kanina na tag-ulan na. Hindi man lamang ngayon pinalampas na birthday n'ya talagang umulan pa rin. “Ihahatid ka na lang namin mamaya kapag maulan pa,” tugon ko sa kaniya. Buwan naman talaga ngayon ng tag-ulan asahan talaga bigla na lang bubuhos kahit maganda ang panahon sa umaga. Sumagot si ate Ronna sa akin kaya sumenyas ako kay Vera kakausapin ko na muna. “Hello, ate Ronna. Kumusta kayo r’yan. Ang lakas ng ulan kawawa naman ang mga bisita ni lola inabutan sa labas. Hindi naman ba kayo nabasa, ate?” tanong ko. “Okay lang naman ma'am. Ito nga lahat kami nasa loob na ng bahay. Nagmistulang sardinas dahil siksi