Semua Bab I Was Forced To Marry My Enemy: Bab 191 - Bab 200

Vera Lumipas ang isang linggo simula ng dalawin ako ni Sean. Hindi pa niya ako kinontak. Sa totoo lang gusto kong pumunta sa office niya, dahil miss na miss ko na siya, gusto ko siyang makita. Kaya nga lang nagagalit si Papa, mainit dugo nito kapag nalaman n'yang nakikipag usap ako kay Sean. Para hindi magtampo si Papa. Inaantay ko na lang na tawagan ako ni Sean ngunit wala rin pala. “Hija, kanina pa kita kinakausap,” may pagtataka sa reaction ni tita Claire. “T-tita C-Claire?" nataranta ako natawa siya. Nasa labas kai kami kumakain ng tanghalian. Niyaya ko si tita Claire, sa restaurant malapit lang din naman sa boutique nilebre ko siya. “Ikaw talaga parang laging tulala. Vera, kung saan na nakarating ang imagination mo?” aniya. “May naalala lang po ako, tita Claire," tugon ko. Pinasadahan niya ako ng tingin. “Daddy ba ng anak mo?” Tumango ako. Napangiti ako hinahaplos ang tiyan ko. Hindi na ako nag-pants. Kasi si mama ko maingay lang maiipit daw ang apo niya. Kaya lagi

Vera Naabutan namin si Tita Claire sa sala at nakabihis na. Namangha siya pagkakita niya kay, Sean. Kanina pa kami walang kibuan ni Sean dahil kanina sa pagtawag ni Alma. “Tita, Claire siya po ang daddy ng baby ko. Si, Sean po,” pakilala ko rito tipid siyang ngumiti. Nakatayo si Sean, sa tabi ko kaya inalok ko umupo. Mahina pang tumawa si Tita Claire biniro pa kami. “Paran kayong estranghero sa isa't isa. May LQ ba?” aniya saglit na pinagmasdan si Sean. “Si Tita Claire ay mommy ng bestfriend kong si Jean,” dagdag ko para maligaw ang binuksan ni Tita Claire na topic. Nilahad ni Sean ang kamay niya upang makipagkamay sa Tita Claire. “Nice meeting you po, Tita Claire,” wika ni Sean. Mabuti na lang nagpaalam din agad pupuntahan si Jean kasi may tumawag dito. Sabi niya si Kaizer daw ay tumawag na matagal daw sila dumating nagkatawanan kami ni Tita Claire. “Sobrang OA po ni Kaizer, tita,” wika ko pa. “Akala mo, hindi pa niya asawa ang anak ko. Takot na takot hindi siputin

Vera “Anak, tawagan mo agad ako kung may problema roon," bilin ni mama sa ‘kin habang inaantay ko si Sean. “Sa totoo lang po natatakot po ako mama,” pag-amin ko. Ngumiti si mama at inayos ang buhok ko kahit na maayos naman naka isahang tali sa likuran ko pero inayos pa rin niya. “May tiwala ako kay Sean,” wika niya kaya nabawasan ang aking kaba. Kung hindi lang ako magiging advance mag-isip. Parang may sekreto si Sean, at sina Mama at Victor lang ang sinabihan niya. Five minutes lang ako nag-antay dumating din agad si Sean. Kay pogi nito sa suot na black tuxedo. Para kaming ikakasal kasi naka puti rin akong dress, at siya ang bumili nito dinala kahapon ng Mommy Anabel at Daddy Kenneth. Nakakatuwa nga suportado nila si Sean, ako ang gusto nila para sa anak nila at proud ako roon, imbis na si Alma ako ang gusto nila para kay Sean, kahit na engagement nila ngayon ni Alma at ni Sean. “Tita Maricel, lalakad na po kami,” “Magi-ingat kayo hijo,” tugon ni mama. “Relax! Hindi

Vera Dalawang buwang puno ng pag-aantay, pag-aayos ng bawat detalye ng araw na matagal na naming pinangarap. Walang iba kun'di ang church wedding namin ni Sean. Napatili ako habang nakatingin ako sa harapan ng salamin.Hindi pa rin kasi ako makapaniwala na ngayon araw na ang kasal namin. “Ang cute mo po pagmasdan ma'am,” saad ng babaeng nag-a-ayos sa ‘kin. Simpleng ngiti lang ang tinugon ko sa kaniya at naging tahimik na lang hanggang matapos ang pag-aayos nila sa akin. “Ready ka na ba anak?” tanong ni mama sa ‘kin paglabas ko ng k'warto. Masaya niya akong pinasadahan ng tingin. “Lalo kang gumanda at ang wedding dress mo bagay na bagay sa ‘yo hindi halata ang malaki mo ng sinapupunan,” aniya habang hinahaplos ang balikat ko. Napangiti ako at pinatong ko ang palad sa tiyan ko at marahan iyon hinaplos. Humagikhik kami pareho ni mama ng gumalaw iyon. “Excited din siya sa kasal ng mommy at daddy niya,” bulong ni mama. “Tara na po baka kabado na po nag-aantay si Sean,” niyaya ko

Sean Leon Madaling araw na pero gising pa ako. Hindi ko alam kung dahil ba sa kaba o sa excitement, hindi ako mapakali o makatulog. Tumabi ako kay Vera sa kama. Nakalipat na kami sa pinagawa kong sariling bahay dalawang buwan na kaming dito nakatira. Dati sa condo ko kami nakatira nang matapos ang bahay na ito agad kaming lumipat. Due date na ni Vera ngayon buwan, inaantay na lang namin dumating ang panganay namin at baby girl iyon. Rizelle Eunice La Torre. Iyan ang naisip na pangalan ni Vera. Whatever it is, as long as my wife gives it, I have no objection to it. Pinagmasdan ko ang bawat paghinga niya. Hinalikan ko ang noo niya. Napahawak ako sa tiyan niya, ramdam ang banayad na galaw ng baby naming si Rizelle, malikot. Napangiti ako. Lahat ng hirap at pagod, parang nawawala tuwing naiisip kong magiging daddy na ako, at ilang araw na lang aantayin. Pero hindi ko maiwasang matakot. Kasi nga sabi nila mahirap manganak ayaw rin ng asawa ko caesarian gusto lang niya ay normal deli