Semua Bab รักร้ายสาปอสูร: Bab 51 - Bab 58

Chapter 39'ไม้เมืองดาหลา'.."โอ๊ยยย!" เสียงหวานร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดทรมานปานจะขาดใจตายเมื่อความเจ็บเข้าสุมอยู่ที่ท้องเหมือนกระดูกจะหักเป็นเสี่ยง ๆ"อดทนหน่อยอีหนู" เสียงของหมอตำแยพูดบอกมัทนาที่กำลังเจ็บท้องจะคลอดลูกทางด้านนอกเองก็กำลังวุ่นวายกับการเตรียมข้าวของ น้ำร้อนน้ำอุ่นจนวิ่งกันชุลมุนไปหมด กันต์ยืนเฝ้าที่หน้าห้องไม่ไปไหนด้วยความเป็นห่วงเมียรักจนจิตใจว้าวุ่นนั่งไม่ลง เดินวนไปวนมามัทนาจับลงบนผ้าที่แขวนห้อยมาจากขื่อแน่น ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากัน กำหนดลมหายใจเข้าออกก่อนจะออกแรงเบ่งเจ้าตัวน้อยให้ออกมาลืมตาดูโลกที่สดใสใบนี้ ถึงแม้จะเจ็บปวดจนแทบขาดใจตายแต่ความเป็นแม่ก็ทำให้เธออดทน"เบ่งอีกอีหนูจะออกแล้ว"เหงื่อเล็กไหลอาบร่างกายจนชุ่มฉ่ำ ความเจ็บปวดราวกระดูกจะหักเป็นท่อน ๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนแทบจะหมดเรี่ยวแรงเหมือนจะขาดใจตาย แต่คนเป็นแม่ย่อมอดทนเพื่อลูกได้เสมอ สองมือจับผ้าแน่น โหนตัวโยนแล้วออกแรงเบ่งอีกครั้งจนสุดกำลัง"กรี๊ดดดดด!""มัทนา!""เห้ยไอ้กันต์อย่าเข้าไป" พ่อเสกรีบเดินเข้ามาห้ามกันต์ที่กำลังจะบุกเข้าไปในห้องคลอดเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดลั่นของมัทนา"แต่มัทนากรี๊ดนะพ่อ""ค

Chapter 41'แกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารัก'..หนึ่งปีต่อมาเสียงผู้คนเจื้อยแจ้วไปทั่วบริเวณวัดที่ถูกสร้างใหม่จนเรียบร้อยสวยงามอร่ามตา เหล่าชาวบ้านต่างพากันแต่งตัวสวยงามมาทำบุญทำทาน เด็ก ๆ ที่ได้เจอเพื่อนก็วิ่งเล่นไปรอบวัดตามประสาเด็ก ชาวบ้านบางคนก็ถือโอกาสมาเปิดแผงขายของ ลูกชิ้น น้ำดื่ม ให้คนที่ต้องตื่นแต่เช้าแล้วยังไม่ได้กินข้าวได้รองท้อง"ป๋อ ๆ" เสียงใสหวานดังขึ้นพร้อมแรงเขย่าแขนเบา ๆ จนกันต์ต้องก้มลงมองน้องดาหลาในวัย 1 ขวบกว่า ๆ ที่กำลังจับมือเขาแน่น"ว่าไงครับลูกรักของพ่อ""กินหนม กินหนม" น้องดาหลาชี้นิ้วไปยังร้านขนม"ยังเช้าอยู่เลยจะกินขนมแล้วเหรอ?""กินหนม กินหนม นุยักกินหนม" น้องดาหลายังคงชี้นิ้วไปที่ร้านขนมแถมส่งสายตาปิ๊ง ๆ ออดอ้อนพ่อนั่นทำให้กันต์ใจอ่อนระทวยสุดท้ายก็ต้องพาลูกสาวมาซื้อ"ทำไมเอามาสองห่อล่ะ กินหมดเหรอ?" เขาถามลูกสาวเมื่อเห็นน้องดาหลาหยิบขนมออกมาสองห่อ"ของนุ ของไม้" น้องดาหลากล่าว"อ๋อ ของน้องดาหลาห่อหนึ่ง ของพี่ไม้เมืองห่อหนึ่งใช่ไหม?"น้องดาหลาพยักหน้ารับแทนคำตอบก่อนจะวางขนมให้ป้าเจ้าของร้านคิดเงิน "10 บาทลูก โตไวจริง ๆ เลย เห็นมาตั้งแต่แบเบาะแป๊บเดียวเดินป๋อแล้วเนี่

ตอนพิเศษ NC'ไม่อยากหย่า'.."ไม้เมืองอย่าพาน้องดาหลาวิ่งในบ้านนะ เดี๋ยวจะตกบ้านลงไป!" กันต์ตะโกนบอกลูกแฝดทั้งสองคนที่กำลังวิ่งเล่นกันไปมารอบบ้านก็กลัวว่าจะตกลงไปเพราะบ้านเป็นแบบยกสูงแถมรูช่องอะไรก็เยอะด้วยเอาไว้รับลม"ไม่เป็นไรหรอกน่าพ่อดูอยู่!" พ่อเสกตะโกนกลับมา"ตัวเองแก่หงำเหงือกแบบนั้นจะไปตามหลานทันได้ยังไง?""เอ้าไอ้นี่ กูแก่ก็แก่แต่ตัว เรี่ยวแรงยังดี ต่อยหน้ามึงได้ลองไหมล่ะ?""พอเถอะ ทะเลาะกันอีกแล้วพ่อลูก ต่อหน้าไม้เมืองดาหลานะ" ทิพย์เดินเข้าไปหาสองแฝดก่อนจะจับมือของหลาน ๆ เอาไว้ "ไปเล่นข้างล่างกับยายดีกว่า เดี๋ยวยายจะสานปลาตะเพียนให้เอาไหม?""ม้า ม้ากลวย" น้องดาหลายกยิ้มด้วยความดีใจ"ปืนกลวย ปืนกลวย" ไม้เมืองขอบ้าง"ได้สิ เดี๋ยวตาจะทำปืนก้านกล้วยให้ด้วย" พ่อเสกลุกไปหาหลาน ๆ สุดที่รัก"งั้นไปกันนะ" ทิพย์จูงมือหลานทั้งสองคนลงไปด้านล่างโดยมีพ่อเสกตามไปด้วย เรียกว่าตายายติดหลานงอมแงม วัน ๆ ไม่ทำอะไรเลยนอกจากเลี้ยงหลาน ใครแย่งเลี้ยงก็ไม่ได้นะ จะเลี้ยงเองคนเดียวกันต์หันตัวเดินเข้ามาในห้องนอนก็ได้กลิ่นหอมอบอวลไปหมดจึงเดินเข้าไปหามัทนาที่กำลังทำอะไรสักอย่าง "ทำอะไรอยู่เหรอ?""กำลัง

ตอนพิเศษ #ฝาแฝด'เจ้าแฝดจอมซน'.."ป๋อนอนพื้น" ไม้เมืองดึงแขนกันต์ให้ลงไปนอนที่พื้นเพราะตัวเองจะนอนกับแม่และน้องบนเตียงแต่ตอนนี้คนเป็นพ่อนอนกินที่อยู่"แต่พ่อปวดหลังนะ พื้นมันแข็งจะตายไป" กันต์ม้วนตัวเข้าไปในผ้าห่มเพื่อไม่ให้ลูกดึงตัว"นุจะนอนกับแม๋กับน้อง" ไม้เมืองยังคงพยายามดึงพ่อให้ลงไปนอนที่พื้น"ป๋อลงไป" น้องดาหลาเข้ามาช่วยพี่ชายอีกแรงด้วยการผลักพ่อหวังให้ตกเตียง"ทำไมรุมพ่อแบบนี้ล่ะ ไม่รักพ่อเหรอไง?" กันต์ตีหน้าเศร้าเพื่อเรียกคะแนนสงสารจากลูก"เหวอ!" แต่แทนที่เจ้าสองแฝดจะเห็นใจกลับช่วยกันดึงช่วยกันผลักจนกันต์ตกเตียงลงไปกระแทกเข้ากับพื้นเต็ม ๆ จุกไปหมด เรียกว่าปวดหลังแปล๊บขึ้นมาเลยตามประสาคนทำงานหนัก โดนอะไรกระตุ้นนิดหน่อยความเจ็บนั้นสาหัสเหมือนหลังจะหัก"ทำไมทำแบบนี้ล่ะลูก พ่อเจ็บเห็นไหม" มัทนาที่เห็นว่าสองแฝดทำเรื่องไม่ดีก็หันมาดุเล็กน้อยเพราะไม่อยากให้ลูกทำแบบนี้ มันจะเกิดอุบัติเหตุเอาง่าย ๆ"ขอโตดครับ / ค่ะ" เจ้าสองแฝดที่รู้ว่าตัวเองทำไม่ดีก็รีบขอโทษพ่อแม่ ก่อนจะก้าวลงจากเตียงแล้วลงไปโอบกอดคนเป็นพ่อที่นอนอยู่ที่พื้น"นุขอโตดนะ""นุก็ขอโตดด้วย""ไม่เป็นไรหรอก พ่อไม่โกรธหรอกน