Semua Bab Breaking the Heart of my Untrustworthy Husband: Bab 101 - Bab 110

Sa halos lahat ng bagay sa Cebu, ayos na ang lahat. Marami pa ring kailangang asikasuhin si Isabella, kaya’t hindi na niya inintindi kung anong iniisip ni Adam. Basta’t nag-book na siya agad ng ticket pabalik.Samantala, may natanggap na mga litrato si Adam. Nasa mga larawan si Isabella at si Marco na magkasamang pumasok sa hotel, at makikita ring inihatid ni Isabea si Marco palabas.Unti-unting humigpit ang hawak ni Adam sa mga larawan, hanggang sa parang mabali ang mga ito sa kanyang kamay. Pati panga niya ay mariing nakakuyom.Kahit kailan ay hindi talaga pinansin ni Adam si Isabella—ni hindi nga niya ito itinuring na mahalaga. Pero sa pangalan, siya pa rin ang “Mrs. Kingsley”. At ang ginawa niyang ito? Isa itong malaking pambabastos! Para siyang sinampal sa mukha!“Ah Adam, anong nangyari sa’yo?” tanong ni Bree habang palapit sa kanya, halatang nag-aalala. Marahan niyang hinila ang manggas ng suot ni Adam. “Mag-empake na ba tayo? Uuwi na tayo?”Nang makita niya ang litrato sa kama

Ngayon, puno ng guilt, tensyon, at pagsisisi ang puso ni Marco. Labis siyang nalulungkot at natatakot na baka may masamang mangyari kay Isabella.Marahang niyakap ni Isabella ang baywang ni Marco at naramdaman ang kanyang panginginig. Masakit iyon sa kanyang puso at dama niyang napaka-api ng kanyang kalagayan.Kapag may kinahaharap na sakit at panganib, kayang piliin ni Isabella na maging matatag—at kailangan niyang maging matatag. Ngunit ngayong may yumakap at nagmalasakit sa kanya, ang lahat ng hinanakit na matagal niyang pinigilang maramdaman ay bigla na lamang bumalik, at sa kanyang puso'y parang binabalatan siya nang buhay.Ang magkaibang damdaming iyon ang siyang lalong nagpalito kay Isabella. Sa gitna ng kanyang kalituhan, mas lalong tumibay ang kanyang damdamin habang yakap si Marco.Noon pa, noong araw na nawala si Aaliyah, kinuha na niya pabalik ang lahat ng pagmamahal at pag-asang ibinigay niya kay Adam. At ngayon, ang lalaking minahal niya noong kabataan niya ay muling nag

Hindi na nakaimik si Marco nang makita niya ang ganoong klaseng tingin, kaya napilitan siyang tumango.“Sige, ipinapangako ko sa’yo.”Pagkarinig nito, sa wakas ay nakahinga nang maluwag si Isabella, ngunit nawalan din siya ng malay dahil sa matinding sakit.Nang makita ni Marco na nawalan ng malay si Isabella, agad na nawala ang lambing sa kanyang mukha at napalitan ng galit at pagkabahala. Nanggigigil siya sa galit—hinding-hindi niya palalagpasin si Adam!Agad niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Luis.“Kailangang ituloy na agad ang plano natin!”“Masyado kang padalus-dalos,” kalmadong sagot ni Luis. “Marco, pareho tayong nasa teknikal na larangan. Alam mong ang pinakamahalagang katangian natin ay ang pagiging kalmado.”Nakasandal si Marco sa pader habang tanaw mula sa salamin si Isabella na natutulog sa hospital bed. Hindi siya karaniwang padalos-dalos, ngunit pagdating kay Isabella, palagi siyang nawawalan ng kontrol.Buti na lang at si Luis ay kalmado sa lahat ng pagkakatao

Namula nang bahagya ang mga mata ni Isabella habang nakatitig sa mukha sa harapan niya. Hindi niya namalayang iniabot niya ang kanyang kamay at marahang hinaplos ang mukhang sobrang lapit sa kanya.Mula sa anggulong iyon, halos kamukhang-kamukha talaga ni Marco si Adam. Noong unang beses niyang nakita si Adam, muntik na siyang umibig agad. Ngayon habang iniisip niya ito, napagtanto niyang—kung ganito ang itsura ng lalaki, sino nga ba ang makakaiwas?Nang maramdaman ni Marco ang kamay ni Isabella sa kanyang mukha, lalo pang naging banayad ang kanyang mga hakbang. “Masakit ba?”“Masakit.” Tugon ni Isabella nang totoo. Ang buong likod niya ay parang naglalagablab sa hapdi, tila sasabog anumang oras. Pero hindi iyon ang pinakamasakit—mas masakit ang bigat na nararamdaman niya sa dibdib.Bigla niyang ibinaon ang ulo sa dibdib ni Marco at mahigpit na niyakap ito. Sa sandaling iyon, wala na siyang iniisip kundi ang damhin ang kapayapaan na matagal na niyang hinangad.Nakatayo lang si Secreta

"If so, kill them too!Kinuha ni Marco ang panyo at dahan-dahang pinunasan ang mga luha ni Isabella habang mahinahong nakatingin sa kanya."Anuman ang pasya mong gawin, nasa tabi mo ako."Sa pagharap sa kanyang malumanay na mga mata, sandaling nalito si Isabella, pero agad din siyang kumalma.Matatag siyang tumango: "Oo, lumaban tayo! Lahat sila ay nararapat mamatay!"‘Ito ang Isabella na kilala ko. Hindi ka kailanman naging mahina. Hindi ka nila kailanman matatalo.’Marahang hinaplos ni Marco ang ulo niya, pinalalakas ang loob niya at sinusuportahan siya.Ang ganitong tahimik na kabutihan ay nakapagpakalma kay Isabella. Totoo ngang labis na siyang nagtiis ng di kailangan ang pang-aapi, ngunit hindi lahat sa mundong ito ay masama. May mga tao pa ring tunay na nagmamalasakit at nagpapahalaga sa kanya."Senior, umuwi na tayo.""Sige."Pagkaraan ng lahat ng ito, mas lumala ang sugat sa likod ni Isabella. Pagbalik nila sa ospital, patuloy na ginamot ng doktor ang sugat habang nagbubuntong