All Chapters of My billionaire ex-wife : Chapter 81 - Chapter 90

---Kabanata 81 – Muling PagkikitaTahimik ang gabi, ngunit sa isipan ni Leo, walang kapayapaan. Nakatingin siya sa dashboard ng sasakyan habang minamaneho ito pauwi. Kasabay ng bawat pagtibok ng kanyang puso ay ang pag-aalala kung saan maaaring naroon si Lorenzo. Batid niyang hindi ito titigil hangga’t hindi nito nakikita si Martina.“Dapat kong harangin si Lorenzo,” bulong niya sa sarili habang muling binuksan ang kanyang phone para tingnan kung may update si Albert. Ngunit wala. Malinaw na may plano si Lorenzo—at hindi siya titigil sa hangaring mapalapit kay Martina.Habang abala si Leo sa pagbuo ng estratehiya kung paano pipigilan ang anumang hindi kanais-nais na tagpo, si Lorenzo naman ay tapos nang magbihis. Nakasuot siya ng dark blue na coat, pulidong nakaayos ang buhok kahit may konting pamamaga sa kanyang panga.Pasimpleng huminga siya nang malalim habang papunta na sa lugar kung saan sila magkikita ni Martina.Pagdating niya sa tagpuan—isang kilalang café malapit sa art muse

KABANATA 83 - KAPATID LANGSinubukan na naman ni Lorenzo ang kanyang luma at paulit-ulit na estratehiya kay Martina—ang magkunwaring sugatan at kaawa-awa—umaasang makukuha niya ang simpatiya nito. Habang nakaupo siya sa wheelchair na kusa niyang inupuan kahit wala naman talagang iniinda, isinulyap niya si Martina sa gilid ng kanyang mata, hinihintay ang inaasahang pag-aalala nito. Ngunit taliwas sa inaasahan niya, hindi siya tinignan ni Martina na may pag-aalala kundi puno ng pangungutya ang mga mata nito habang mabagal na sinipat siya mula ulo hanggang paa."Talaga lang ha? Hindi ko naman nakita na nahihirapan ka habang papunta tayo rito kanina," malamig at punung-puno ng pagdududang sabi ni Martina habang nakahalukipkip ang mga braso, ang kilay ay nakataas na tila sinasabing huwag mo akong lokohin.Napakamot sa batok si Lorenzo, ngumiti ng hilaw at nagpanggap na nahihiya. "Kasi naman... pinipigil ko lang. Ayoko namang magmukhang mahina. Alam mo naman ako, palaban."Tumango-tango si

---Kabanata 85: Pagsubok"Kuya Albert, huwag ka sanang magalit sa amin ni Zia. Alam naming mali kami sa pagkakataong ito. Bigyan mo lang kami ng isa pang pagkakataon at nangangako kaming babawi kami..."Malabo man ang laman ng mensahe, ramdam ang sinseridad ng paghingi ng tawad. Maayos ang tono, magalang, at puno ng pang-aamo. Si Pia ay kuntento habang pinagmamasdan ang kanyang cellphone, halatang kampante sa epekto ng kanyang drama.At hindi siya nabigo—wala pang tatlong minuto, may tugon na agad si Albert."Talaga bang alam mong mali ka?"Napasinghap si Pia. Sa simpleng linyang iyon, malinaw na sa kanya—si Zia ang totoong dahilan kung bakit galit si Albert. At siya, nadamay lang. Kung siya talaga ang may kasalanan, hindi agad-agad siya rereplayan ni Albert.Ang galing mo talagang manggulo, Zia, inis niyang nasabi sa isip. Nadamay pa ako sa kagagawan mo. Ang tagal kong inalagaan ang magandang imahe ko kay Albert, tapos sisirain mo lang!Bagamat kumukulo na ang inis sa dibdib niya, m

Kabanata 87: Pag-uwi sa TahananMatapos ipadala ni Martina Acosta ang larawan kay Albert Montenegro, tila naglaho na ito na parang bula. Walang anumang reply. Walang kahit anong tugon. Para kay Martina, sapat na ang naging resulta—katahimikan.Hindi na rin niya sinubukang makipag-ugnayan muli. Isinara na niya ang usapan at binlock ang dummy na account ni Albert. Sa halip, nagpalit siya ng account at kinontak ang customer service para malaman ang status ng kanyang certification. Wala siyang balak balikan pa ang nakaraan, at kung tutuusin, mabilis niyang nakalimutan ang naging contact ni Albert.Hindi niya sukat akalain na ang simpleng larawang iyon pala ang magiging dahilan ng pagkabalisa ni Albert. Hindi lang ito basta naapektuhan—nag-alab ang damdamin nito sa mga alaala.Hindi nagtagal, lumabas mula sa banyo si Lorenzo, suot ang puting bathrobe at may kasamang assistant. Basa pa ang kanyang buhok at hindi pa ito na-blow dry. Ang kanyang bangs ay malayang bumagsak sa kanyang noo, lalo

KABANATA 89 – MAPAGKUNWARI, O TOTOO?Sa isang maaliwalas at masaganang hapon sa loob ng malawak na mansyon ng Acosta-Lopez, nakaayos ang hapag na punô ng masasarap na ulam—halatang pinag-isipan at inihanda mula sa puso. Lahat ay paborito ni Martina: crispy pata, kare-kare, garlic butter shrimp, at may halo pang imported na cold cuts at artisan bread. Isang maaliwalas na tanawin ng kasaganaan at pagmamahal.Nakaupo si Martina sa gitna ng hapag, suot ang isang simpleng linen dress. Bahagyang namumula ang kanyang pisngi, halatang nasarapan sa bawat subo. Habang pinapahid ang labi gamit ang isang mamahaling puting napkin, napabuntong-hininga siya at napangiti. Tila nawalan ng bigat ang kanyang dibdib kahit panandalian lang.“Ang sarap talaga ng lutong bahay,” sambit niya, sabay himas sa kanyang tiyan. “Parang gusto ko nang dito na lang tumira habang buhay.”Lumapit si Mang Andres, ang matandang maybahay na nagsilbi na sa pamilya Acosta-Lopez ng mahigit tatlong dekada. May bitbit siyang ma