All Chapters of WRECK ME, MY SUGAR DADDY (SPG/R18+): Chapter 31 - Chapter 40

Rosetta POV "Masakit bang makita kaming masaya?" pabulong na tanong ni Celeste sa akin na may halong pang-aasar ang tono ng pananalita niya. "Bakit naman ako masasaktan? Ex wife ka lang naman niya at nanay ni Zylia... ako ang asawa ngayon," sagot ko. Mahina siyang napatawa sa sinabi ko. Mahina lang pero nakakaasar. Anong nakakatawa sa sinabi ko? Tama naman ako na ex wife lang siya at ako na ang asawa ni Nicholas kahit sa papel lang. "You're being delusional, Rosetta. Nicholas will never be yours," Celeste said. Napakunot ang noo ko habang tinitignan siya ngunit ngumiti lang siya sa akin sabay kibit balikat. Tinapik niya ang balikat ko at umalis na sa aking harapan upang maglakad patungo sa direksyon ni Nicholas at Zylia na naglalaro sa baril-barilan para makakuha ng stuff toy. What does she mean by that? She's the delusional one, not me. I know Nicholas and I are married, so technically Nicholas is mine. Unless... unless hindi totoo. But why would Nicholas lied

Rosetta POV When you thought everything seems perfect doon naman may darating na problemang kakaharapin. This wasn't a typical problem.This was involved emotional attachment with someone who just playing around. I didn't know what comes into my mind na sundan si Nicholas at Celeste. They're talking about something that will rock my whole world. I was hurt knowing the truth. I feel like I was stabbed by a millions of needles in my chest. My whole body was shaken, my knees trembled. Tila ba ay nawawalan ako ng lakas sa mga naririnig ko. Buong akala ko ay totoo ang lahat... totoo lahat ng pinapakita niya sa akin but I was so damn wrong. This is wrong. I was being played by the man who I trusted the most. The worst part was I gave myself to him. I let him owned me so many times. I let him used me and I was so stupid. "Are you satisfied on playing my feelings, Nick?" Hindi ko na mapigilan ang sarili na magtanong sa kanila. Lumabas na ako mula sa aking pinagtaguan sa likod ng malak

ROSETTA'S POV"What are you doing here?!" malamig na tanong ko kay Nicholas nang makita ko siya sa labas ng apartment ko. Tinignan niya ako mula ulo hangang paa. "Saan ka galing? Bakit ngayon ka lang?" Pinaningkitan ko siya ng mata. "Ano ang pakialam mo?" tanong ko pabalik sa kaniya.Sinilid niya ang mga kamay niya sa kaniyang bulsa at naglakad patungo sa akin, na hindi winawala ang mga titig niya. "Just damn answer me, Rosetta. Saan ka galing and why are you wearing clothes like that?" Tila nagpipigil na sumigaw ang boses niya. Mabilis ang kaniyang paghinga. Napaismid ako at umiwas ng tingin sa kaniya. Nilampasan ko siya at naglakad patungo sa pinto ng apartment ko. Agad kong sinuksok don ang kanina ko pang hawak na susi. "Umalis ka na, Nicholas," aniya ko bago pumasok sa loob. Akala ko ay aalis na siya ngunit mabilis din siyang pumasok sa loob ng apartment ko. "I'm not leaving here. We should talk," aniya pa nito. Talk? Ano pa ba dapat na pag-usapan? Wala nang dapat pag-usap

ROSETTA'S POV"Congratulation, Miss Morgan, you are 6 weeks pregnant." Tila ba ay nabingi ako sa aking narinig mula sa doctor sa kaharap ko. Nawalan ako ng malay kanina dahil sa papanakit ng ulo ko at patuloy na pagsuka. I was just thankful that Michelle was still there. "What?!" gulantang na tanong ni Michelle nang sabihin ko sa kaniya ang kinalabasan ng lab results ko. Mariin kong pinikit ang aking mata at umiling-iling. Hinawakan ko ang aking tiyan. Damn it! Bakit nangyayari sa akin 'to? Paano na ako nito ngayon? Paano ko bubuhayin 'tong magiging anak ko? Tangina talaga! "I'm pregnant, Mitch and I'm scared... takot ako na malaman ni Taki ang pagbubuntis ko," mahinang aniya ko. "If she found out this, I'm sure she will get furious. Mawawalan ako ng trabaho at mawawalan siya ng tiwala sa akin." God bakit nangyayari sa akin 'to? Bakit mo hinayaan na mangyari sa akin 'to? Why are you always giving me a problem? I know this baby inside me was a blessing but can't you see?! Hindi

NICHOLAS POV"Anong pinagsasabi mo diyan?!" iritang tanong niya sa akin ngunit sa mababang tono. Mapait akong ngumiti sa kaniya at tinignan ang tiyan niya na hinihimas niya kanina habang binabanggit ang mga salitang gusto kong marinig mula sa bibig niya. I couldn't stop myself from being hurt because she keep denying it. She doesn't have plans on telling me that she is pregnant with my child. Ganon ba talaga siya kagalit sa akin para itago sa akin na buntis siya? Or baka akala ko lang na buntis siya. "You're pregnant right?" I asked. Binalingan ko ng tingin ang direksyon ni Zylia. She was with her Mommy Celeste, eating her favorite meal. "Where did you get that idea?" Napabaling ang tingin ko sa kaniya at nakataas ang kilay niya sa akin. Seryoso ang expression ng kaniyang mukha. "I heard you, Rosetta." A small chuckles escaped from her mouth. She constantly shook her head as she speak again. "Then you heard it wrong. If ever that I'm pregnant, I would definitely abort it." Pat