Semua Bab พิษรักคุณหมอ: Bab 121 - Bab 130

ร่างบอบบางถูกเขาช้อนมาไว้ในอ้อมแขนชายหนุ่ม“ทำอะไร ปล่อยฟินน์ลงเดี๋ยวนี้นะ” ม่านตาของเธอเบิกกว้าง ตกใจในการกระทำของคนตัวโต ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง แต่มือก็คว้าต้นคอของเขาไว้แน่นในท่วงท่าอันล่อแหลมหญิงสาวสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากแผงอกแน่นด้วยกล้ามเนื้อของชายหนุ่ม เนื้อหนังส่วนนี้ทั้งกว้างและแข็งแรงหากมือของเธอสัมผัสลงที่ตรงนี้ของเขาเพียงเบา ๆ จะให้ความรู้สึกอย่างไรนะ“จ้องอะไรของเธอ” ภายใต้น้ำเสียงดุ ๆ ตอนนี้ใบหูทั้งสองข้างของชายหนุ่มปรากฏเป็นสีแดงจาง ๆ“เปล่าสักหน่อย” เธอเฉไฉตอบในทันที ไม่ยอมรับว่าตัวเองเผลอมองเนื้อหนังของเขาเข้าไม่รู้ทำไมช่วงนี้ สายตาเธอถึงชอบทำอะไรลามก ๆ อยู่เรื่อย“ช่างเถอะ อยากมองก็มองไป แต่อย่าเผลอเอามือมาโดนแล้วกัน”จังหวะจะอ้าปากเถียง ธนาก็เดินดุ่ม ๆ พาเธอเข้ามาในห้องน้ำผ่านกระจกใสกั้นส่วนเปียกส่วนแห้งมาที่อ่างจากุซชี่เขาวางเธอลงที่ขอบอ่างแล้วหันไปเปิดน้ำอุ่น ซึ่งข้าง ๆ อ่างใกล้กับเธอมีโต๊ะเตี้ย ๆ ตัวหนึ่งวางอยู่ บนนั้นมีทั้งผ้าขนหนู ฟองน้ำ โหลแก้วใส่บาธบอมบ์และขวดสบู่วางในถาดไม้หญิงสาวมองดูตัวเองในกระจกบานใหญ่ที่ติดอยู่บนผนังของฝั่งหนึ่ง ขนาดของกระจกใส

“หนึ่งนาทีเมื่อกี้ เป็นยังไง” ดวงตากลมโตของหญิงสาวฉ่ำเยิ้มด้วยอารมณ์ที่ยังคั่งค้าง คละเคล้าด้วยความรู้สึกแปลกใหม่แต่ไม่ทันจะให้คำตอบกับอีกฝ่าย พิชชาก็ตระหนักได้ว่าหนึ่งนาทีได้จบลงไปแล้ว จึงรีบลงจากตักของชายหนุ่ม ถอยออกห่างจากเขาไปชิดที่ขอบเตียงอีกฝั่งมือทั้งสองรีบกระชับผ้าขนหนูที่อก เมื่อปราการเดียวบนร่างกายทำท่าจะเลื่อนหล่นลงจากทรวงอกของเธอ“อะ...ออกไปได้แล้ว” เธอเลือกที่จะไม่ตอบถามนั้นของเขา อยากให้ชายหนุ่มรีบออกไปจากห้องนี้โยนความรู้สึกหวิวหวามเมื่อครู่ทิ้งไปลืมว่าจุมพิตของธนาทำให้เธอรู้สึกดีมากแค่ไหนคนถูกไล่ลงไปยืนที่ข้างเตียง รู้ว่าอย่างไรพิชชาก็คงจะไม่ยอมพูดออกมาตรง ๆก็คงไม่ต่างจากเขา ที่ไม่มีทางจะปล่อยให้ความรู้สึกเพียงชั่ววูบอยู่เหนือสิ่งอื่นเมื่อหนึ่งนาทีที่ไม่มีสถานะใด ๆ ขวางกั้นหมดลงเขากับพิชชาก็ต้องทำเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น“ถ้าต้องการอะไรก็เรียกได้นะ แล้วเวลาเข้าห้องน้ำก็เดินระวัง ๆ หน่อย” ก่อนจะหันหลังออกไป ชายหนุ่มไม่ลืมจะทำหน้าที่ ‘พี่ชายแสนดี’ กับคนที่ชอบซุ่มซ่ามอย่างเธอ เก็บสายตาที่ลุ่มลึก ยากจะคาดเดาความหมายเอาไว้มิดชิด“อือ รู้แล้ว” มุมปากของธนาโค้งขึ้น

การจราจรบนท้องถนนของเช้าวันเสาร์ไม่ได้แน่นหนาอย่างที่คิด โฟล์คสวาเกนสีแดงจัดจ้านที่คุณมนูญเพิ่งจะถอยป้ายแดงให้ตอนที่พิชชาไปฝึกงานจอดลงที่ลานกว้างของโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช’ ในครึ่งชั่วโมงต่อมาหญิงสาวร่างเล็กเดินไปทักทายเจ้าหน้าที่ตรงเคาน์เตอร์ส่วนหน้าที่พอจะรู้จักอยู่บ้างพูดคุยไม่นานเธอก็ขอตัว ใช้ลิฟต์ขึ้นมายังห้องทำงานของพี่ชาย ซึ่งแยกออกมาต่างหากจากแผนกศัลยกรรมทรวงอกที่ประจำอยู่เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานแสนกว้าง วางเอกสารที่ถูกไหว้วานลงบนโต๊ะตัวหนึ่งระเบียงห้องขนาดใหญ่ที่มองผ่านกระจกใสสามารถมองออกไปเห็นตึกสูงชันและความวุ่นวายของคนในเมืองกรุงได้จนสุดลูกหูลูกตา‘วิวัฒเวช’ เป็นโรงพยาบาลเอกชน คนที่เข้ามารับการรักษาส่วนใหญ่เป็นคนฐานะดีไปจนถึงระดับมหาเศรษฐี ยอมจ่ายเงินในจำนวนที่สูงเพื่อรักษาชีวิต รวมไปถึงการซื้อสุขภาพที่ดีให้กับตนเองและครอบครัวต่อให้พี่ชายเธอจะไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกับเจ้าของโรงพยาบาล แต่ตำแหน่งศัลยแพทย์ที่ติดอยู่บนอก รักษาคนไข้ระดับวีไอพีเสียส่วนใหญ่ ก็เพียงพอให้ใช้เงินจำนวนมหาศาลตกแต่งห้องทำงานให้อย่างสมเกียรติห้องทำงานที่กว้างขวางและครบครันด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกแห่ง

"ไม่ใช่เมียกู แต่เป็นน้องกูต่างหาก""ห่ะ!"เสียงโทรศัพท์เมื่อครู่ ทำให้พิชยะจำเป็นต้องเฉลยให้ธนารู้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่กันตามลำพัง ยังมีพิชชาอยู่เป็นสักขีพยานด้วยเจ้าของห้องเดินตรงไปที่ม่านสีฟ้า เอามือแหวกม่านให้เปิดออกกว้างจนมองเห็นบุคคลที่สามนอนอยู่บนเตียง"ดีขึ้นรึยัง ถ้าดีขึ้นแล้วก็กลับบ้าน เดี๋ยวให้ไอ้ธนาไปส่ง" เมื่อก่อนเวลาที่เขาไม่มีเวลาว่างไปรับไปส่งพิชชาที่มหาวิทยาลัยหรือสถานบันเทิง ก็จะไหว้วานให้ธนาเป็นธุระแทน"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฟินน์กลับเอง" ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่คุ้นเคยเข้าจู่โจมทั้งคู่เกือบจะพร้อมกันตอนที่พิชยะเอ่ยประโยคเมื่อครู่ออกมาหญิงสาวหยิบแอร์เมสขึ้นมาสะพายบนไหล่แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจากเตียงขนาดสามฟุตครึ่งร่างเล็กจำต้องเดินผ่านธนาออกไปที่ประตูห้อง จังหวะนั้นสายตาของทั้งคู่ประสานกันเข้าหนึ่งนาทีในค่ำคืนบ้าระห่ำ กลับเข้ามาในหัวของคนทั้งสองเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่นาทีนี้ภาพที่เขาและเธอจุมพิตกันอย่างเร่าร้อนเมื่อหลายวันก่อนค่อย ๆ ฉายชัดสายตาของธนาจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้างดงาม ก่อนที่สายตาคู่นั้นจะเลื่อนไปจับนิ่งอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มรสชาติหวานหอมจากริมฝีปากจิ้มลิ้มของ

“อยากเจอตอนไหนก็ชวนตอนนั้นแหละ” หญิงสาวอึ้งไปในวินาทีต่อมา แม้รู้ว่าคำพูดของเขาไม่ได้มีความหมายซ่อนอยู่ แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นมาดื้อ ๆ“ถ้าแค่อยากหาคนดื่มเป็นเพื่อน ทำไมไม่โทรชวนบรรดาผู้หญิงของพี่ธนาล่ะ เยอะเหมือนฝูงลิงเลยไม่ใช่เหรอ” เจ้าของน้ำเสียงหวานมีความประชดประชันอยู่ในที“ผู้หญิงพวกนั้นเทียบกับเธอได้ที่ไหนกันล่ะ” ทันทีที่ได้ฟังคำตอบสองแก้มของหญิงสาวพลันร้อนผ่าวขึ้นมาเสี้ยวหนึ่งของความคิด พิชชาเกิดอยากหาคำตอบจากถ้อยคำของเขามีความหมายซ่อนอยู่ หรือแค่เพียงอยากล้อเล่นกับหัวใจเธอเท่านั้น“ให้เวลาแต่งตัวครึ่งชั่วโมงพอไหม” เสียงของคนในสายกระชากหญิงสาวออกมาจากภวังค์ ตอนที่เธอได้สติกลับมาก็รีบแย้งขึ้น“เดี๋ยว ใครบอกว่าจะไป”“อย่าเล่นตัวหน่อยเลยน่า มีหนุ่มหล่ออย่างพี่โทรไปชวนออกมาดื่มด้วยมันเสียหายตรงไหน” จากน้ำเสียง ชายหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้เธอคงจะไม่คิดอะไรมาก ด้วยอีกฝ่ายเป็นเพื่อนสนิทกับพี่ชาย อีกทั้งยังรู้จักกับคนในครอบครัวแต่หลังจากคืนนั้น พิชชาก็ได้รู้แจ้งเห็นชัดเพื่อนของพิชยะคนนี้ ร้ายลึกแค่ไหน การอยู่กับเขาใช้คำว่าเสียหายยังน้อยไปด้วยซ้ำ“ก็ทุกตรงนั่นแหละ”