All Chapters of พิษรักคุณหมอ: Chapter 141 - Chapter 150

ขนาดเพิ่งจะพามาแนะนำวันแรกยังเห่อขนาดนี้อีกหน่อยถ้าตบแต่งเข้าบ้าน เขาไม่กลายเป็นหมาหัวเน่าหรอกเหรอ“นั่งทื่ออยู่ทำไมล่ะ ตักกับข้าวให้น้องสิ” มยุรีเอ่ยขึ้นมองชายหนุ่มด้วยสายตาตำหนิอย่างชัดเจน หลังจากเริ่มมื้ออาหารได้ไม่นาน“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ฟินน์ตักเองได้ค่ะ” เธอนั่งอยู่ตรงนี้ในฐานะแฟนสาวของเขาก็จริง แต่การจะให้อีกฝ่ายทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าผู้ใหญ่ก็รู้สึกแปลก ๆ อยู่เหมือนกัน“ได้ไงล่ะจ้ะ หนุฟินน์เป็นแขก แล้วก็ยังเป็นว่าที่สะใภ้ของป้า ก็ต้องได้รับการดูแลจากพี่เขาอย่างดีสิ อีกอย่างลูกชายป้าถนัดเรื่องเอาใจผู้หญิงจะตายไป แต่สงสัยวันนี้อยู่ต่อหน้าแม่ตัวเองกับน้าอรจะอายล่ะมั้ง เลยนั่งนิ่งเป็นตอเชียว” ไม่เพียงน้ำเสียงตำหนิติเตียน คุณนายมยุรียังส่งสายตาดุ ๆ ไปทางธนาในประโยคเหน็บแนมเมื่อครู่“อายที่ไหนล่ะครับ ผมก็กำลังจะตักให้อยู่นี่ไง อ่ะกุ้งตัวใหญ่ แกะเรียบร้อยแล้ว กินเยอะ ๆ นะ” เขาใช้มือเลื่อนโต๊ะทรงกลมแค่พอถนัดตักอาหาร แล้วตักกุ้งตัวโตให้กับหญิงสาว ไม่เพียงแค่นั้น เขายังตักไข่คนกับหมูสามชั้นติดกะหล่ำปลีให้เธออีกจนพูนจาน“ขอบคุณค่ะ” พิชชาฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มจนเกือบจะถึงใบหูเบื้องหน้าเหมือนอยา

การเรียนรู้งานในส่วนต่าง ๆ ของโรงแรมตลอดหกเดือนมานี้ในที่สุดก็สิ้นสุดลงแล้วพิชชาได้รับการยอมรับจากพนักงานทุกคนทั้งในเรื่องของการทำงานและการวางตัวอย่างเหมาะสมทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าในอนาคตข้างหน้าเธอจะต้องเป็นผู้บริหารที่มากด้วยความสามารถที่จะนำพาโรงแรม ธาดาริเวอร์ไซด์ ให้ได้รับความนิยมทั้งกับคนไทยและชาวต่างชาติขึ้นไปอีกระดับ“ดีใจด้วยนะคะ ในที่สุดเราก็จะได้ร่วมงานกันอย่างจริงจังแล้ว” มินตราพูดขึ้นระหว่างเดินอยู่ที่โถงทางเดินจากห้องประชุมเพื่อไปขึ้นลิฟต์เมื่อครู่การประชุมระหว่างบอร์ดบริหารเพิ่งจะจบลง วาระสำคัญย่อมเป็นเรื่องที่ทายาทของโรงแรมกำลังเข้ามาเรียนรู้งานในส่วนของผู้บริหารอย่างจริงจัง“ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มรับก่อนจะก้าวเข้าไปในลิฟต์พร้อมกันกับนนกุลอีกคน ภายใต้รอยยิ้มอย่างเสียไม่ได้นั้น ในใจเธอรู้สึกได้ว่ารอยยิ้มเมื่อครู่ของมินตราเหมือนกำลังบอกเป็นนัย ๆ ว่าต่อจากนี้ต่างหาก คือของจริง“อุตส่าห์ฝึกงานเสร็จแล้ว ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”“ฝึกเสร็จก็โล่งใจนั่นแหละค่ะ แต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้ ใครจะไปคิดว่าวันนี้จะมาถึงเร็วขนาดนี้”“คนเราก็แบบนี้แหละ บางทีการโตเป็นผู้ใหญ่ก็มาแบบไม่ให้

“ผู้ชายคนเดียวที่เธอยั่วได้คือฉัน เข้าใจไหม” เสียงแหบห้าวกระซิบที่ข้างหูพิชชาไม่เข้าใจความหมายนั้นจึงไม่ได้ให้คำตอบใด ดวงตาฉ่ำเยิ้มเลื่อนลอยจ้องมองเขาทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่อึดใจ เดรสตัวบางก็ถูกตลบขึ้นอีกครั้งจนมองเห็นแพนตี้สีแดงสดสองแก้มของพิชชาร้อนฉ่าจนแทบไหม้ เขาตรึงสะโพกของเธอกับพื้นเคาน์เตอร์บาร์แบบมินิโฮม ลูบไล้ลงบนเนินเนื้อบอบบางอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าทำให้ตอนนี้เธอไม่อาจแยกสิ่งถูกผิด รู้เพียงต้องเดินต่อไปข้างหน้าเท่านั้นถึงจะได้คำตอบ“ถ้าครั้งนี้ยังกล้าลืมอีก ฉันจะไม่ยอมแล้วนะ” สิ้นน้ำเสียงแหบพร่าแพนตี้ตัวน้อยก็ถูกรูดผ่านท่อนขาเรียวงามอย่างรวดเร็วธนาโยนอุปสรรคชิ้นเล็กทิ้งไปส่ง ๆ เบียดตัวเข้ามาระหว่างเรียวขาที่แยกออกมากกว่าเดิม มือเรียวยาวทาบลงบนเนินเนื้ออิ่มอูมเกลี้ยงเกลา ราวกับต้องการประทับตราเป็นเจ้าของท้องนิ้วเสียดสีเข้ากับจุดอ่อนไหวที่ซุกซ่อนอยู่ในกลีบเนื้อนุ่ม พิชชาจิกเล็บลงกับกล้ามแขนแข็งแรงของเขา เมื่อกระแสซาบซ่านไหลปราดลงไปยังกึ่งกลางกายยอดทรวงชูชันดุนดันเดรสรัดรูปออกมา เสียงครางเล็ดลอดออกจากลำคอระหง หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น สองแก้มนวลปลั่งสีระเรื่อด้วยความ

การประชุมคณะผู้บริหารในช่วงเช้าถูกเลื่อนออกไป แต่พิชชาก็ยังต้องศึกษาเอกสารสำคัญตามที่ได้รับมอบหมายกองนี้ให้เสร็จก่อนสิบเอ็ดโมงตรง เพราะมินตราแจ้งว่าตอนสิบเอ็ดโมงครึ่งจะขึ้นมาทดสอบเธอด้วยตัวเองคิดแล้วหัวจะปวดถ้าใครบอกว่าเกิดมาเป็นลูกเจ้าของโรงแรมแสนจะสุขสบาย พิชชาคนนี้ขอเถียงหลังชนฝาการเรียนรู้งานในส่วนต่าง ๆ สูบเรี่ยวแรงไปจากเธอเยอะแล้วนะ แต่พอได้มานั่งเก้าอี้ ‘อนาคตผู้บริหาร’ ความเหนื่อยและยากเย็นแสนเข็ญพวกนั้นดูเด็ก ๆ ไปเลยนอกจากผู้บริหารต้องเก่งและรู้จักโรงแรมตัวเองเป็นอย่างดีแล้ว ยังห้ามมีความผิดพลาดเกิดขึ้นเด็ดขาดเพราะทุกความผิดพลาดแลกมาด้วยผลประกอบการของโรงแรมยังมีพนักงานอีกเกือบร้อยชีวิตและทุกคนในครอบครัวของพวกเขา ที่ผู้บริหารอย่างเธอต้องแบกรับเอาไว้แต่ความมุ่งมั่นตั้งใจบวกกับพรสวรรค์ที่ติดตัวมาแต่กำเนิดก็ทำให้การทดสอบครั้งแรกของเธอผ่านไปได้ด้วยดี“วันนี้ทำได้ดีเลยนะ” พอเห็นมินตรากรอกคะแนนการประเมินครั้งที่หนึ่งลงไปในแฟ้มตรงตามที่นนกุลแอบให้คะแนนอยู่ในใจ เขาก็เอ่ยชมอย่างออกนอกหน้า“จริงเหรอคะ เต็มสิบฟินน์ได้กี่คะแนนเหรอคะพี่นน” หญิงสาวยืดคอเป็นยีราฟ ชะโงกดูเอกสารที่มินตร

“อือ เข้าใจแล้ว กลับไปทำงานเถอะ ฉันนัดเพื่อนเอาไว้ เดี๋ยวก็คงมาถึงแล้ว” เขาลดมือลงยอมให้หญิงสาวออกไปจากห้อง ไปอยู่กับคนที่เธอถูกใจ“งั้นฟินน์ไปนะ” พิชชารู้สึกใจหายวาบอย่างบอกไม่ถูกอารมณ์เหมือนทะเลาะกับแฟน ไม่ทันจะคุยกันรู้เรื่อง ก็ถูกไล่ออกจากห้องเพื่อนของพี่ชายระหว่างเขากับเธอ ควรรักษาสถานะนี้ต่อไป เป็นอย่างที่ผ่านมาก็ดีแล้วจังหวะจะก้าวออกจากห้อง นนกุลก็โทรเข้ามาที่มือถือพิชชาปรับสีหน้า มุมปากสีชมพูระเรื่อแยกแย้มออก“ค่ะพี่นนท์ เรียบร้อยแล้วค่ะ โอเคค่ะ ฟินน์กำลังจะลงไป เจอกันที่ห้องนะคะ”ค่ำคืนซึ่งจิตใจเต็มไปด้วยความรู้สึกขุ่นมัว ธนาเลือกจะพาตัวเองเข้าไปในสถานบันเทิงที่เปิดเพลงจังหวะหนัก ๆ ต้องการฝังกลบความคิดบางอย่างที่ก้องอยู่ในหัวของเขาที่ยากจะสลัดออกไปได้เขานั่งดื่มอยู่คนเดียว ไร้เงาของเพื่อนทั้งสองคนที่ตอนนี้ต่างก็มีครอบครัว ไหนเลยจะมีเวลาออกมาเที่ยวเหมือนกับเขาทันทีที่พิชชาออกไปจากห้อง ธนาก็โทรให้เพื่อนคนหนึ่งกับแฟนสาวตามมาสมทบที่โรงแรม ก่อนหน้านี้เขาแจ้งแล้วว่าจะเข้าพักทั้งหมดสามคน เพียงแต่เขาต้องเช็คเอาท์ออกก่อนกำหนด เพราะไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อเพียงเพื่อจะได้หาเรื่องมา