All Chapters of พิษรักคุณหมอ: Chapter 131 - Chapter 140

สมองในส่วนที่ดี ไม่อาจจะเอาชนะสัญชาตญาณในกายของเขาได้ก็เท่านั้น“รู้ได้ไงว่าฉันไม่รู้” ทุกครั้งที่เขาเปลี่ยนสรรพนามในการแทนตัวเอง มักจะเป็นตอนที่เขาต่อล้อต่อเถียงกับเธอแต่ครั้งนี้ต่างออกไปแววตาของชายหนุ่มมืดดำลงอย่างเห็นได้ชัดนอกจากแอลกอฮอล์ในร่างกายของเขาไม่มีสารแปลกปลอมเจือปน มีบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกควบคุมอยู่“อยากเล่นเกมกันไหม?” แววตาของธนาเข้มขึ้น เหมือนกับแววตาสัตว์ร้ายยามที่มันหลอกล่อเหยื่อให้มาติดกับ“เกมอะไร” เสียงของพิชชาในยามนี้อ้อยอิ่งเชื้อเชิญให้ถูกรังแก อานุภาพของสิ่งแปลกปลอมที่เจืออยู่ในน้ำใส ๆ มีฤทธิ์รุนแรงทำให้เธอพูดอะไรออกมาก็ได้“เกมนี้มีชื่อว่าสิบนาที” สายตาคมกริบจับจ้องอยู่ที่เรียวปากอ่อนนุ่ม หัวใจหญิงสาวเต้นไม่เป็นส่ำ ดวงตากลมโตไหวระริก“มันเล่นยังไง เหมือนตอนที่เล่นเกมหนึ่งนาทีนั่นรึเปล่า?” เรื่องในคืนนั้นแวบผ่านเข้ามาในห้วงความฝันของเธอ แต่หากเป็นในเวลาปกติไม่มีทางที่ตัวเธอจะถามอะไรที่บ้าบิ่นแบบนี้ออกมาแน่ทว่าตอนนี้เธอกำลังหลับฝันอยู่ในฝันเลือนลางนี้ เธอสามารถทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น“คล้าย ๆ กัน แต่…” เขาก้มลงไปชิดที่ริมหูของหญิงสาว พูดประโยคต่อมาด้วยน้ำ

มุมปากของธนาคลี่แย้มออก มองเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าพิชชาอ่อนไหวตรงส่วนไหนที่สุด สมองของเขาจดจำไว้หมดแล้วปลายนิ้วเรียวยาวเกี่ยวเอาแพนตี้เฉพาะส่วนที่เปียกชื้นออก กลีบอ่อนละมุนแยกแย้มออกจากกัน ติ่งเนื้อน้อยที่หดแข็งเป็นตุ่มไตฉ่ำชื้นมากกว่าเดิม“อ๊ะ” ร่างเล็กบางสะดุ้ง แผ่นหลังแอ่นโค้งเมื่อถูกปลายนิ้วยาวของธนาเคล้าคลึงส่วนนั้นอีกครั้ง แล้วล่วงล้ำเข้าไปในปากทางคับแคบ หยาดน้ำหวานซึมซาบจนได้ยินเสียงฉ่ำแฉะในยามที่นิ้วเคลื่อนขยับหญิงสาวสะท้านไปทั้งตัว ศีรษะหมุนคว้างตาพร่ามัว เมื่อนิ้วมือของเขายังขยับอย่างต่อเนื่องความหวิวหวามแล่นลิ่วไปทุกอณูร่างกาย สะโพกโค้งมนขยับหนีจากความซ่านสยิวที่สาดซัดเข้าหา“อื้ออ” บางสิ่งในกายกระตุกวาบ ความซาบซ่านลุกลามไปทั่วทั้งร่างกาย ท้องน้อยวูบโหวง กึ่งกลางกายสั่นระริก บีบรัดนิ้วเรียวยาวที่แทรกสอดอยู่ภายในแน่นเข้า อารมณ์ถูกปลุกเร้าอย่างถึงขีดสุด“อ่ะ อ๊า!” ยิ่งพิชชาส่งเสียงครวญครางในยามที่เขาใช้นิ้วเคล้าคลึงติ่งเนื้อที่บวมฉ่ำด้วยพิษใคร่ ความปวดหนึบที่หน้าขาของธนาก็ยิ่งหนักข้อขึ้นตอนนี้เขาไม่ได้ต้องการแค่สัมผัสแต่ยังอยากเห็นเนื้อในฉ่ำแดงของเธอแต่ไม่ทันที่เขา

พี่ชายของเธอมาที่โรงแรมของตัวเองย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก แต่อีกคนน่ะ มาทำไม“เมื่อเช้าเอารถไปเข้าศูนย์กว่าจะเสร็จก็ตอนเย็น เลยต้องให้ไอ้นี่ขี่มอไซค์มาส่ง” ความสงสัยของพิชชาถูกคลี่คลายในทันทีราวกับว่าคนเป็นพี่อ่านความคิดของเธอทะลุปรุโปร่งหากแต่เธอก็ตอบเพียง ‘อ่อ’ สั้น ๆ แล้วงุดหน้าลงมองจานข้าวโดยไม่เอ่ยอะไรต่อจากนั้นตั้งแต่ตอนที่ธนาเข้ามานั่งฝั่งตรงกันข้าม จู่ ๆ พิชชาก็วางสายตาไม่ถูกความฝันในค่ำคืนที่ผ่านมาเหมือนเกิดขึ้นจริงเสียจนตอนนี้พิชชาก็ยังไม่สามารถจัดการกับความคิดว้าวุ่นของตัวเองได้ไอ้น่าอายก็น่าอายอยู่หรอก แต่มันก็น่าหงุดหงิดไม่แพ้กันจิตใต้สำนึกในส่วนที่ลามกของเธอ ทำไมถึงต้องเอาธนาเข้ามาในความฝันด้วยนะสายตาของหญิงสาวเลื่อนไปจับเสี้ยวหน้าของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี สายตาของเขาก็ยังดูแพรวพราว เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามภาพลักษณ์ของธนาในตอนนี้เหมือนมีดที่ถูกลับจนคม เพียงแค่นั่งอยู่เฉย ๆ ก็สัมผัสได้ถึงความเจ้าชู้ที่แผ่ซ่านออกมาต่างจากชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกันลิบลับแม้จะรู้จักกันได้ไม่นานแต่จากการวางตัวและเท่าที่เธอเห็นอีกฝ่ายไม่ได้จัดเจนเ

ประตูเหล็กเลื่อนเปิดออกที่ชั้นบนสุดของโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช' ในตอนบ่ายร่างสูงโปร่งสมส่วนก้าวตรงไปจนสุดทางเดิน หยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องของผู้อำนวยการโรงพยาบาล โอ้เอ้อยู่ครู่หนึ่งก็ยกมือขึ้นเคาะประตูก่อนจะแทรกกายเข้าไปนอกจากออกตรวจคนไข้วีไอพีวันนี้ธนาไม่มีผ่าตัด แต่หนึ่งชั่วโมงก่อนเขาได้รับแจ้งว่าคนไข้ที่เข้ารับการผ่าตัดวันก่อนอาการทรุด เลยต้องบึ่งรถมาที่โรงพยาบาลแล้วให้พิชยะกลับเองเมื่อคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วชายหนุ่มก็ตั้งใจจะไปพักผ่อนสายตาที่ห้องทำงานแต่ก็ถูกพิธาเรียกให้มาพบก่อนคนซึ่งอยู่ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาทิ้งตัวลงที่โซฟาหนังนุ่ม เห็นเจ้าของห้องยืนอยู่ด้านหลังโต๊ะใกล้กับหน้าต่างกระจกบานใหญ่ก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน“เรียกกูมามีอะไรวะ”“กูต้องบินไปฝรั่งเศสหลายวันเลยว่าจะฝากคนไข้ของกูไว้กับมึงหน่อย” คนไข้ที่อยู่ในความดูแลของพิธามีจำนวนไม่น้อย มีทั้งที่พ้นขีดอันตรายแล้วและที่ยังโคม่าอยู่ปกติเขาคงจะแบ่งคนไข้ของตนเองไปให้พิชยะด้วย แต่รายนั้นเมียก็ท้องแก่ใกล้คลอด เขาเคยอยู่ในจุดนี้มาก่อนจึงไม่อยากเบียดเบียนเวลาส่วนตัวของพิชยะที่มีอยู่น้อยนิดมาให้กับงานทั้งหมดแจ็คพอตใหญ่เลยตกมาอยู่กับคน

พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงชิดขอบฟ้าแล้ว หากแต่ทางเข้าบ้านอัศวโยธินของหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งยังไร้วี่แววว่าจะมีแขกมาเยือนเมื่อตอนบ่ายธนาโทรศัพท์มาบอกมยุรีว่าค่ำนี้เขาจะพาว่าที่สะใภ้มาเปิดตัว แม้จะเปรย ๆ ไว้ก่อนแล้วแต่มยุรีก็คิดไม่ถึงว่าลูกชายจะใจร้อนขนาดนี้“ถ้าคิดจะพาผู้หญิงพวกนั้นมาแนะนำให้ม้ารู้จัก บอกไว้ก่อนเลยนะว่าม้าไม่ต้อนรับ” หนุ่มสาวสมัยนี้ชอบชิงสุกก่อนห่าม นิยมอยู่กันก่อนแต่ง จนกลายเป็นเรื่องธรรมดาในสังคม ก็ใช่ว่ามยุรีจะเป็นคนแก่หัวโบราณจนไม่ยอมรับเรื่องพวกนี้แต่ถ้าจะพาผู้หญิงที่หลับนอนด้วยเพราะความสุขชั่วครั้งคราวมาบ้านในฐานะสะใภ้ล่ะก็ คนเป็นแม่ย่อมไม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง“ใจเย็นก่อนสิครับม้า ยังไม่ทันจะเห็นหน้าก็ทำลายความรู้สึกของลูกชายซะแล้ว สบายใจได้ครับ คนที่ผมจะพาไปวันนี้ไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นแน่ แล้วความจริงเราสองคนก็เพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่นาน”“แล้วยังไง?” ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่เล็ดลอดผ่านสายโทรศัพท์ เหมือนมีรังสีบางอย่างแผ่ออกมารอบ ๆ จนชายหนุ่มรู้สึกเสียวสันหลังวาบหากเขาพูดอะไรไม่เข้าท่าออกไป อาจทำให้คุณนายมยุรีคิดจะเข้ามาจัดการชีวิตโสดของเขามากกว่าที่เป็นอยู่นี