All Chapters of พิษรักคุณหมอ: Chapter 111 - Chapter 120

ชายหนุ่มเปิดประตูออกมาจากห้องนอนในชุดเสื้อยืดสีขาวคอกลมกับกางเกงผ้าดูเรียบง่าย เรือนผมหยักศกดกหนายุ่งเหยิงเล็กน้อย เขาใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวภายในห้านาทีไม่ขาดไม่เกินทิ้งตัวลงนั่งที่ฟูกนุ่ม ได้ยินเสียงหอบหายใจดังมา แม้ในตอนที่เปิดบทสนทนาระหว่างแม่ลูกก็ยังมีเสียงหอบหายใจเล็ก ๆ อยู่เรื่องของ พิชยะ มีให้อ่านจนจบแล้วนะคะ ชื่อเรื่อง พิษรักคุณหมอ e-book พร้อมตอนพิเศษ โหลดได้แล้วค่ะอ่ะ ผมพร้อมแล้ว ม้ามีอะไรจะคุยว่ามาเลย” ชายหนุ่มจับจ้องไปที่ดวงหน้าของหญิงวัยกลางคน คนที่ทำให้เขารีบจนเกือบล้มหัวฟาดในห้องน้ำไปแล้ว“ก่อนที่เราจะพูดธุระของม้า ม้าคงต้องพูดเรื่องของตี๋ก่อน” นอกจากเรื่องผู้หญิง ธนาก็ไม่เคยหาความทุกข์ใจมาให้ ตรงกันข้ามกลับเป็นลูกที่ทำให้ผู้เป็นแม่ภาคภูมิใจนับแต่ที่สอบเข้าคณะแพทยศาสตร์ได้ ธนาก็ทุ่มเทให้กับการเรียนหนังสือ เวลาอันน้อยนิดที่พอจะมีให้กับตนเองกลับมอบให้มารดาทั้งหมดพอมีงานการมั่นคง เขาก็กลายเป็นเสาหลัก เกินครึ่งของเงินเดือนต้องเอาไปใช้หนี้สิน ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ก็เป็นลูกคนนี้ที่คอยรับผิดชอบมยุรีจึงตระหนักเสมอว่าตัวเองไม่ควรเป็นแม่ที่เห็นแก่ตัว ปล่อยให้ลูกได้ใช้ชีวิตอย่างอิส

ธนาจะมาทำอะไรที่โรงแรมของเธอ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอสักนิด นั่นคือความคิดในตอนแรกแต่ไป ๆ มา ๆ พิชชาก็มาอยู่ที่ห้องอาหารแห่งนี้แล้วแม้ว่าจุดที่เธอยืนอยู่จะค่อนข้างไกลและไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ทว่ามองจากดาวอังคารก็ยังดูออกว่าธนาถูกใจฝ่ายหญิงอยู่ไม่น้อย ถึงได้คุยไปยิ้มแบบนั้น ชิ!“เหรอ? ไม่ได้มีธุระอื่นนะ?” เป็นสายตาที่ค่อนไปทางจับผิดมินตราเป็นผู้จัดการโรงแรม การแวะเวียนมาดูความเรียบร้อยในห้องอาหารถือว่าอยู่ในหน้าที่ ไม่ใช่เรื่องแปลกผิดกับพนักงานบางคน ปฏิบัติงานอยู่ที่แผนกหนึ่งแต่ตัวคนมาอยู่ที่แผนกหนึ่ง แถมยังมีพฤติกรรมน่าสงสัย“ให้พี่ช่วยอะไรไหม? บอกพี่ได้นะ” มินตรามองออกว่าหญิงสาวคงมาด้วยเหตุผลอื่น“ไม่มีค่ะ ถ้าแยมไปกินข้าวแล้วงั้นฟินน์ขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะคะ” คนที่แสดงความหงุดหงิดผ่านทางสายตาเมื่อครู่โค้งศีรษะเล็กน้อยให้กับคนที่อาวุโสกว่าแล้วหันหลังออกมาหญิงสาวสลัดความคิดในหัวออกก้าวเร็ว ๆ ไปตามโถงทางเดิน หมายจะใช้ลิฟต์ที่อยู่ตรงสุดทางเดินกลับลงไปทำงานที่คั่งค้างอยู่ให้เสร็จก่อนถึงเวลาพักไม่น่าคิดผิดเอาเวลาอันมีค่ามาทำเรื่องไร้สาระเลยจริง ๆพิชชาคิดอยู่ในหัวแต่ความหงุดหงิด

ไม่รู้เลยว่าตั้งแต่ที่ตัวเองเดินออกมาจากโรงแรมและตลอดการสนทนากับหนุ่มหล่อมีสายตาคู่หนึ่งมองมาร่างสูงนั้นยืนเอาหลังพิงกับบิ๊กไบค์คู่กาย สองมือล้วงกระเป๋า สายตาไม่บ่งบอกความรู้สึกไม่นานนนกุลก็ขับรถออกไปยังถนนใหญ่ ในขณะที่พิชชาเพิ่งจะวางสายจาก ‘มนต์มีนา’ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ที่ตอนนี้ควบตำแหน่งพี่สะใภ้ของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้วกำหนดคลอดหลานคนแรกของตระกูลกิจธาดาวงศ์ก็คือเดือนหน้านี้ แต่ดูเหมือนว่าพักหลัง ๆ พี่ชายของเธอจะเลิกงานช้าเกือบทุกวันคงเพราะว่าโรงพยาบาล ‘วิวัฒเวช’ มีคนไข้เข้ามาไม่ขาดสาย ทำให้งานในห้องผ่าตัดที่พิชยะรับผิดชอบอยู่เพิ่มขึ้นเท่าตัวพิชชาจึงตั้งใจว่าสัปดาห์นี้เธอจะกลับไปที่บ้าน หลังจากที่เธอขออนุญาตคุณเพ็ญพิชย์ผู้เป็นมารดาย้ายมาอยู่ที่คอนโดคนเดียว เพราะระยะทางจากบ้านของเธออยู่ไกลจากโรงแรมพอสมควรซึ่งมันก็ช่วยย่นระยะเวลาในการเดินทางสำหรับคนที่ชอบตื่นสายอย่างเธอหรือในวันที่การจราจรติดขัดได้มากอย่างน้อยในวันหยุด เธอจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนมนต์มีนาและถือโอกาสกลับไปชาร์จแบตร่างกายที่บ้านของตัวเองอีกด้วยหญิงสาววางมือถือเครื่องบางไว้ที่เบาะข้าง ๆ เลือกเพลงที่ชอบฟังจากโหมด

“คืนนี้ก็นอนนี่แหละ ขับรถไม่ไหวแล้ว” “ห่ะ!” อากัปกิริยาตอบกลับในทันที เหมือนว่าพิชชาจะคิดว่าเขาหาข้ออ้างให้เธอนอนค้างอ้างแรม เขาเลยต้องอธิบายคล้ายจะร้อนตัว“คิดดูดี ๆ นะ ถ้าเธอกลับไปตอนนี้จะเข้าห้องน้ำยังไง เดินเองก็ยังเดินไม่ได้ แล้วจากที่ประเมิน พรุ่งนี้เธอไปทำงานไม่ไหวหรอก หยุดไปเลยวันนึง”ตอนแรกพิชชาตั้งใจจะโต้แย้ง แต่หลังจากไตร่ตรองตาม ก็น่าจะจริงอย่างที่เขาพูดมาตอนนี้เธอยังไม่สามารถลงน้ำหนักเท้าเต็มที่ได้ กลับไปก็อยู่คนเดียว ต้องช่วยเหลือตัวเองแต่หากเธออยู่ที่นี่ อย่างน้อยก็มีคนพาเข้าห้องน้ำแล้วหนึ่ง“ก็ได้ แล้วฟินน์นอนไหน” “แน่นอนว่าต้องโซฟา” “จะบ้าเหรอ ฟินน์เป็นผู้หญิงนะ รู้จักคำว่าสุภาพบุรุษมะ?” เธอยกมือมาไขว้กันที่อกอย่างคนที่ไม่ยอมฝ่ายนั้นแค่นหัวเราะชอบใจที่แกล้งเธอได้สำเร็จไม่มีเสียงใดตอบกลับชายหนุ่มเดินไปหยิบไวน์ขวดหนึ่งออกมาจากตู้กระจกเหนือหัวไหล่ตนเอง ในนั้นมีพวกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์วางเรียงรายกันอยู่ธนาใช้ของมึนเมาพวกนี้ในยามที่รู้สึกเหนื่อยอ่อนจากการทำงานอีกวาระที่มีความสำคัญไม่แพ้กัน เขาตระเตรียมสิ่งนี้ไว้ให้กับพวกผู้หญิงที่ถูกเชื้อเชิญให้มาที่นี่ ในยามที่อี

พิชชาเปิดประตูเข้ามาในห้อง แต่ความผ่าวร้อนที่ใบหน้ายังไม่จางหาย ภายใต้แสงไฟสีนวล แก้มทั้งสองกลายเป็นสีระเรื่อเพราะการกระทำของชายหนุ่มจูบของเขาทำให้ลิปสติกสีแดงวาวเลอะขอบปากอย่างที่เขาบอก ดวงตาคู่สวยจึงไหวระริก เธอพยายามข่มอาการประหม่าไว้เต็มกำลังในตอนที่ยกมือขึ้นมาแตะเบา ๆ ที่ริมฝีปากเป็นเพราะไวน์ขวดนั้นขวดเดียว เธอถึงไม่เป็นตัวของตัวเอง เผลอทำเรื่องน่าอับอายแบบนั้นลงไปแต่คนที่ดื่มของพวกนี้อยู่ทุกวัน จะคออ่อนจนขาดสติไปชั่วคราวจริง ๆ น่ะเหรอ ยังเป็นสิ่งที่เธอก็ยังคิดไม่ตกแต่มันจะเป็นเหตุผลอื่นไปได้อย่างไร ในเมื่อระหว่างเธอกับเขาเป็นเพียงพี่กับน้องกันเท่านั้นหญิงสาวเดินกะเผลก ๆ ไปข้างหน้าจนสามารถพาตัวเองมาถึงประตูห้องน้ำได้ในที่สุด ร่างบอบบางค่อย ๆ พยุงตัวเองมายืนที่อ่างล้างหน้า วักน้ำขึ้นลูบสองแก้มเป็นอันดับแรก แต่ก็ยังไม่สามารถขับไล่ความผ่าวร้อนที่สองแก้มออกไปได้พิชชามองตัวเองในกระจกบานใหญ่แล้วส่ายศีรษะรัว ๆ สลัดความคิดยุ่งเหยิงในหัวออกกัดฟันอดทนต่ออาการบาดเจ็บที่ข้อเท้าแล้วกลับออกมา จนสามารถนำพาตัวเองมาถึงเตียงนอนของชายหนุ่มสำเร็จ หย่อนกายลงนั่งหมิ่น ๆ ที่ขอบเตียงหนานุ่มเมื่อ