Semua Bab พิษรักคุณหมอ: Bab 151 - Bab 160

นัยน์ตาคมบ่งบอกถึงความปรารถนาต่อตัวเธออย่างแรงกล้าแต่พอเห็นว่าผิวขาวเนียนของคนที่นอนรออยู่เปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ เขาก็อยากปลอบประโลมจึงโน้มกายลงไปใช้ปลายนิ้วเกลี่ยที่ปอยผมสีน้ำตาล บลอนด์เพื่อเปิดหน้าผากแล้วกดจูบอย่างแผ่วเบาก่อนจะกลับขึ้นมาจับแก่นกายที่แข็งขืน บรรจงครอบเกราะบางเฉียบลงไปจนสุด ยกขึ้นจ่อปากทางฉ่ำแฉะที่รอคอยต้อนรับอยู่ตรงหน้าค่อย ๆ ดุนดันเข้าไปในช่องทางคับแน่น แช่แท่งร้อนค้างไว้ในช่องทางรักของเธอเพื่อให้มันได้ปรับสภาพก่อน“อ๊ะ! เจ็บ อื้อ~” ร่างเล็กสะดุ้งผวาเกาะไหล่ชายหนุ่ม ทั้งที่ส่วนนั้นยังเข้าไปไม่ลึก ธนาโน้มลงไปประกบริมฝีปากจิ้มลิ้ม หวังให้จูบวาบหวามนุ่มนวลจากเขาช่วยทุเลาความเจ็บปวด ก่อนจะหาจังหวะดุนดันความเป็นชายเข้าไปข้างในนั้นอีกครั้งด้วยความใจเย็นคนตัวเล็กเกาะไหล่อีกฝ่ายไว้แน่น นิ้วมือจิกลงที่บ่าแกร่งน้ำตาคลอเบ้า ร่างกายเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ธนาโอบกอดเธอไว้พร้อมกันนั้นก็ดุนดันลำยาวเข้าไปหาความนุ่มทีละนิด“อืม~” เขาครางเสียงต่ำอย่างพอใจเมื่อพาน้องชายเข้าไปจนสุด ประสานกับร่างกายของพิชชาจนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้สำเร็จเขาเริ่มขยับร่างกายเข้าหา ตอกตรึงความแข็

พิชชาหยุดความคิดของตัวเองอย่างรวดเร็ว ไม่อยากให้เรื่องของธนา มารบกวนความสดใสของเช้าวันนี้ ร่างเล็กผุดลุกขึ้นจากที่นอน ฝืนร่างกายที่เมื่อยล้าเข้าไปอาบน้ำ ปล่อยให้สายน้ำอุ่น ๆ ชำระล้างร่างกายให้สดชื่นหยิบเสื้อครอปสีขาวสวมคู่กับกระโปรงยาวสีฟ้าพาสเทลดูสบายตา เหมาะกับวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งแล้วจึงค่อยแต่งหน้าทาปากแม้เธอจะเป็นถึงลูกเจ้าของโรงแรม ใช่ว่าคนที่เข้มงวดในกฎระเบียบอย่างมินตราจะอนุญาตให้เธอลางานได้ตามอำเภอใจ หากไม่ใช่เพราะเธอทำคะแนนการทดสอบครั้งแรกได้เกือบเต็มวันหยุดพักผ่อนที่แสนสบายแบบนี้พิชชาวางแผนจะไปผ่อนคลายเนื้อตัวที่ร้านนวดแผนไทยก่อน ค่อยไปหาทุกคนที่บ้าน จะไปกอดหลานสาวตัวน้อยให้หายคิดถึงใช้เวลาอยู่ในร้านนวดกว่าสามชั่วโมง จากนั้นพิชชาก็ไปทำผมกับทำเล็บที่ร้านประจำต่อ เสร็จแล้วเธอก็แวะซื้อของใช้ส่วนตัวกับข้าวของติดไม้ติดมือไปฝากทุกคนกว่าที่โฟล์กสวาเกนสีแดงเงาวับจะแล่นผ่านประตูรั้วสูงใหญ่ของบ้านกิจธาดาวงศ์และจอดลงที่บันไดหน้ามุขก็เย็นมากแล้วศรก้าวเข้ามาเปิดประตู แล้วร่างเล็กในชุดกระโปรงยาวสีฟ้าพาสเทลก็ก้าวลงมาจากรถด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ก่อนจะบอกให้คนรับใช้ช่วยเธอถือของเข้าไป

ห้องพักเบรคบนชั้นสูงลิ่วของโรงแรม ‘ธาดา ริเวอร์ไซด์’ อบอวลด้วยกลิ่นหอมของกาแฟสดที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ ๆ จากเครื่องชงกาแฟอัตโนมัติ ภายในห้องมีโต๊ะเล็กทรงกลมและเก้าอี้นวมสีครีมจัดเอาไว้ให้พนักงานได้นั่งพักผ่อน"ใครขโมยกาแฟของพี่ไปเมื่อเช้า ยอมรับมาซะดี ๆ" มินตราผลักประตูเข้ามาพร้อมแก้วกาแฟในมือ เอ่ยพร้อมแกล้งขมวดคิ้ว ก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับกลุ่มเพื่อนร่วมงานที่นั่งกระจายตัวกันอยู่เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมหนึ่ง ปิยาภรณ์ยกมือสารภาพขำ ๆ"อ้าว...หนูนึกว่าเป็นของส่วนกลางเลยเอามาชง ขอโทษนะคะไว้วันหลังหนูซื้อมาใช้คืน""ไม่เป็นไร เอามาชงได้ แต่คราวหน้าต้องชงไปให้พี่ด้วยนะ" มินตราตอบพลางทรุดตัวลงบนโซฟานุ่ม ใกล้กับพนักงานอีกสองคนที่กำลังนั่งคุยสัพเพเหระกันอย่างออกรสออกชาติบทสนทนาของทุกคนหยุดชะงักไปชั่วครู่ ในตอนที่มีใครสักคนผลักประตูเข้ามา“อื้มม หอมจัง” กลิ่นกาแฟพัดพาให้คนที่มาใหม่คลี่ยิ้มบาง ๆ มาที่ทุกคน"มานั่งเลย ยังพอมีเวลาคุยเรื่องไร้สาระอีกตั้งยี่สิบนาที" ปิยาภรณ์ลุกขึ้นไปที่เครื่องชงกาแฟอัตโนมัติ หยิบแก้วจากถาดเซรามิกขึ้นมาหนึ่งใบแล้วจัดการชงกาแฟ เสร็จแล้วก็ยื่นมาให้เธอ“ขอบใจนะ”

เจ้าของร่างสูงมาในชุดกีฬาสีเข้มแบบพอดีตัว สายตาคมเฉียบของชายหนุ่มมองไปที่ภาพตรงหน้าได้ยินเสียงหวานของพิชชาแว่วดังมา เธอส่งยิ้มให้กับนนกุลนับครั้งไม่ถ้วน สายตาที่ฝ่ายนั้นมองเธอเวลานี้สื่อความหมายอย่างชัดเจนเพียงชั่วพริบตา ดวงตาสีนิลก็สะท้อนความไม่พอใจออกมา อารมณ์หึงหวงเปล่งประกายออกมาวาบหนึ่งครู่เดียวนั้นธนาก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาทั้งคู่ ความสูงของเขาทอดเงายาวจนคนที่นั่งคุยกันอยู่หันมามองโดยอัตโนมัติ“บังเอิญจัง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ แต่แฝงไว้ด้วยอารมณ์คุกรุ่นที่พร้อมจะระเบิดออกมาทุกเมื่อหญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาว่า “มาได้ไงอ่ะ”“พอดีวันนี้ว่าง...เลยอยากเสียเหงื่อ” เขาเหลือบตามองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้วยกันกับเธอ แล้วหันกลับมาจ้องมองหญิงสาวแค่ชั่วครู่ก็เดินเลยออกไปสีหน้าและน้ำเสียงของธนาทำให้อากาศรอบตัวพิชชาสะเทือนเบา ๆ เหมือนมีแรงกดดันที่มองไม่เห็น หลังจากนั้นไม่นาน เสียงเหล็กกระทบกันก็ดังขึ้นจากมุมของธนาเขาเลือกออกกำลังกายด้วยท่า Machine Pec Fly ซึ่งเป็นการออกกำลังกายกล้ามเนื้อตรงหน้าอก แผ่นหลังที่แน่นและไหล่กว้างของศัลยแพทย์หนุ่มสะท้อนในกระจกบานใหญ่ ทุกการเ

แสงแดดสดใสยามเช้าในวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งสาดผ่านผ้าม่านลายดอกไม้เข้ามาในครัวขนาดย่อมของบ้านอัศวโยธิน กลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่กับกลิ่นกาแฟสดลอยคลุ้งไปทั่วเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะ เป็นเสียงของคนที่กำลังช่วยกันเตรียมมื้อเช้า มยุรียืนทอดไข่ดาวอยู่หน้าเตาข้าง ๆ เป็นอรทัยที่กำลังหั่นผลไม้ด้วยความคล่องแคล่ว ส่วนพิชชากำลังจัดขนมปังลงจานด้วยท่าทีผ่อนคลายวันนั้นระหว่างเดินทางไปฟิตเนส ขณะที่รถหยุดนิ่งอยู่ที่สี่แยกไฟแดง เธอก็นึกขึ้นได้ว่าช่วงสายเธอได้รับสายจากมยุรีแต่ตอนนั้นมีแขกต่างชาติเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเธอพอดี เธอจึงจำเป็นต้องตัดสายไปก่อน แต่ตลอดทั้งวันเธอก็ยุ่งเสียจนไม่มีเวลาได้โทรกลับเธอเพิ่งเอ่ยคำขอโทษออกไป มยุรีก็เอ่ยชวนเธอมาที่บ้านในเช้าวันนี้พอเห็นว่าตรงกับวันหยุดของเธอ หญิงสาวจึงไม่ลังเลที่จะตอบรับคำชวนนอกจากเต็มใจแล้ว เธอยังดีใจเสียอีกที่ได้มาบ้านหลังนี้อีกครั้ง เธอยังจำบรรยากาศบนโต๊ะอาหารคราวก่อนโน้นได้นอกจากรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เธอยังสัมผัสได้ถึงความรักใคร่และความผูกพันที่คนในบ้านต่างมีให้กันถ้าบิดามารดาของเธอไม่ได้ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ต่างประเทศ มันก็คงจะดีไม่น้อยห