บททั้งหมดของ ต้องมนต์พยัคฆ์ SET ต้องมนต์1: บทที่ 11 - บทที่ 20

มนต์พยัคฆ์กดเสียงต่ำผ่านประตูเข้ามาจนทำให้กรรวีขนลุก....ให้เธอเจอผียังดีเสียกว่า...น่ากลัวกว่าผีก็เสือนี่แหละมั้งคนบ้า!ยังไงก็ไม่เปิด...ถ้าพังประตูเข้ามานะ เธอจะกระโดดหน้าต่างจริง ๆ ด้วย...“ไม่ค่ะ...คุณเสือ...คือกวาง...”คำพูดของเธอขาดเป็นช่วงๆ...พยายามบังคับน้ำเสียงตัวเองไม่ให้สั่น...ริ้วน้ำตาที่กำลังคลอ อยู่ในดวงตาคู่สวย...ร่วงลงมาแน่ ถ้าอีกฝ่ายไม่พยายามลดโทนเสียงดุ ๆ นั่นลง...เพราะจับจากน้ำเสียงของหญิงสาวได้ว่า...เธอกำลังกลัวเขา...จนจะร้องไห้อยู่แล้วเหอะ...“ฉัน...แค่จะมาขอบคุณที่เธอช่วยฉัน”ชายหนุ่มเว้นจังหวะคำพูด...รอฟังเสียงจากอีกฝ่าย...ต่อเมื่อไม่ได้ยินเธอเอ่ยอะไร เขาจึงยอมยืนพูดกับเธออยู่หน้าประตู...โดยไม่ได้บังคับให้เธอเปิดออกมา“แล้วก็ขอโทษสำหรับหลาย ๆ เรื่องที่เคยทำกับเธอไว้...ฉะนั้นเธอไม่ต้องคอยหลบหน้า...ไม่ต้องย้ายตัวเองไปอยู่คอนโด ไม่ต้องกลับเพชรในวันนี้...อยู่ที่นี่กับแม่...ไม่ต้องลำบากเพราะฉันอีก...อ้อ..แล้วอย่าเล่าเรื่องนี้ให้ไอ้สองตัวนั่นฟังล่ะ..เรื่องที่ฉันจะบอกกับเธอก็มีแค่นี้...ฉันไปละ”มนต์พยัคฆ์กำลังหมุนตัวกลับ แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อถูกคนข้างใน เอ่ยเรียกเขาไว้

“นี่เธอ!”มนต์พยัคฆ์ชิงแทรกขึ้นมาขัดจังหวะกลางคัน...ตอนที่กรรวียังพูดไม่ทันจบ...“เธอจะสอนศาสนาหรือเธอจะสอนฉันสวดมนต์กันห้ะ!”“..!!...”หญิงสาวปิดปากสนิทโดยที่ไม่คิดจะพูดอะไรต่อ…มือเรียวเล็กเอื้อมไปหยิบหนังสือสวดมนต์ แล้วยื่นส่งให้อีกคนก่อนจะบอกกับเขาเบาๆ ว่า“คุณเสืออ่านในเล่มนะคะแล้วก็ทำตาม สำเนียงสวดไม่ได้ เปิดยูทูบฟังเองบ้าง...แต่ถ้าจะสวดแค่เดือนเดียวนี่ ก็อ่านเอาตามนั้นก็ได้ค่ะ..หลังจากหนึ่งเดือนตามที่หลวงตาบอกมา..คุณเสือก็ใช้ชีวิตได้ตามปกติ แต่ถ้าคุณเสือไม่อยากสวดมนต์ก็ไม่เป็นไรค่ะ..เอาไว้ให้พระสวดให้ทีเดียวไปเลย...กวางจะนั่งสมาธิ...อย่ารบกวน ”เธอเอ่ยสียงเรียบนิ่ง...แล้วนั่งในท่าขัดสมาธิ มือขวาทับมือซ้ายอยู่บนตัก เปลือกตาที่ประดับด้วยขนตางอนหนาปิดสนิท...ลมหายใจสม่ำเสมอ ตัดทุกอย่างออกจากใจได้โดยอัตโนมัติ มีสมาธิดีเลิศ..แม้มีเสียงอ่านบทสวดมนต์อยู่ข้าง ๆ เธอยังไม่ได้ยินให้พระสวดให้...ก็ตอนตายอย่างเดียวอ่ะดิ...ปัดโธ่!มนต์พยัคฆ์เพิ่งเข้าความหมายที่เธอเอ่ยทิ้งในตอนท้าย แต่พอคิดได้ก็เห็นว่าเธอหลับตาไปแล้วเด็กนี่...หลอกด่าเขาได้เจ็บจริงๆมนต์พยัคฆ์นั่งอ่านหนังสือสวดมนต์อย่างไม่รู้

เมื่อมาถึงบ้านกรรวีที่ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยลงมาสนทนากับพี่ชายคนเล็กและเพื่อนของเขา ที่กำลังรอหญิงสาวอยู่ในห้องรับแขกแต่เมื่อเธอลงมาปรากฏว่า ไม่ได้มีเพียงชายหนุ่มแค่สองคนเหมือนทีแรก แต่กลับมีมาเพิ่ม...อีกสองนี่น่ะสิหนุมานคลี่ยิ้มให้น้องสาวตาปิด ชนิดที่มองไม่เห็นฟัน...รู้หรอกน่าว่าเป็นคนกระจายข่าว ให้พี่ชายของเขาอีกสองคนนี่ได้รู้ด้วย...หนุมานแจ้งพี่ชาย..ในไลน์แชตกลุ่ม สามพี่น้องสายโฉด..ที่ตัวเองเป็นคนตั้งนั่นแหละ พอรู้ข่าวก็รีบมารวมตัวกันเลยเถอะ..ลีโอหยัดตัวลุกขึ้นยืนยิ้มต้อนรับ เมื่อเห็นร่างเล็กที่ตัวเองพึงใจเดินลงบันไดมา ที่มานี่ก็เพราะถูกใจน้องสาวของเพื่อนสนิท ที่ยังได้แสดงละครเรื่องเดียวกันนี่อีกมนต์พยัคฆ์ทำหน้านิ่ง รู้สึกหมั่นไส้นักแสดงคนนี้ที่เป็นเพื่อนสนิทของน้องชาย มันทำท่าถูกอกถูกใจยายเด็กนี่อย่างไม่เกรงใจบาทาพี่ชายอย่างเขา...เห็นแล้วก็พาลอยากกระโดดถีบยอดหน้าหล่อ ๆ หวาน ๆ นั่นให้ยับคาตีน...แถมยังสบถด่าในใจโดยไม่ให้มันรู้อีกมองไม่เกรงใจ...คิดว่าอยู่กันแค่สองคนหรือไงวะ กระทืบในบ้านแม่ง...แล้วเอาส้นตีนยัดปากตอนนี้เลยดีมั้ง…หนักไปไหมละมึง...ไอ้เสือ“อ้าวพี่งูก็อย

ถูกว่าเจ็บมาก ๆ เข้ามันสะสม จนหัวใจสร้างภูมิคุ้มกัน ต้านทานความรู้สึกเสียใจขึ้นมาได้เอง หลังจากที่เธอได้ไปอยู่เพชรบุรีนั่นแหละนอกจากมีตาที่สามแล้วยังอ่านใจคนได้อีก...จะทำยังไงกับเธอได้อีกล่ะวะเนี่ย..ฮึ่ม..ดูจากสายตา ใคร ๆ ก็อ่านออกไหม ว่าคนตัวโตคิดอะไร...จ้องเธอเขม็งเหมือนอยากเข้ามาขย้ำอยู่นั่นไง...ไม่เจอกันหลายปีเปลี่ยนจากกลัวเขาลนลานกลายเป็นกล้ามากขึ้น...แถมยังกวนตีนกลับมาด้วยอีกนี่สิ...ไปอยู่กับยายกันย์หลายปี หลบไปฝึกวิทยายุทธนี่หว่า.. ถูกทางเพชรบุรีสอนมาแน่...อารมณ์เหมือนได้อยู่กับแม่เลยเถอะ“กวางจะขึ้นห้องแล้วนะคะถ้าคุณเสือช้า กวางก็ไม่รอแล้ว...ง่วงค่ะ”กรรวีเปิดโอกาสให้อีกครั้ง เมื่อเห็นเขายังนั่งเงียบ เหมือนกำลังชั่งใจอยู่...หญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้วบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยล้า...ปิดปากหาว เหมือนจะเร่งคนตัวโต ที่เหมือนจะโตแต่ตัวเสียมากกว่า..แต่เขาก็ยังเงียบ...เมื่อเห็นว่ามนต์พยัคฆ์ไม่ยอมตอบเธอเสียที หญิงสาวจึงหันมาเอ่ยลาพี่ชายคนเล็กและแขกที่นั่งอยู่ข้างกันทีเดียว“พี่ ลิง...พี่ลีโอ...กวางขอตัวไปนอนก่อนนะคะ...อีกสามวันเจอกันค่ะพี่ลีโอ”ลีโอถึงกับใจละลาย...เมื่อเธอเอียงคอยิ้มให้อ

มือหนาประคองข้างแก้มแล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเช็ดน้ำตาออกให้เธออย่างแผ่วเบา...และพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้หวั่นไหวตามไปด้วย...เหรอ!..แทบจะสิงกันได้ขนาดนี้ไม่รู้สึกก็เสื่อมแล้วมั้ง...กลับห้องคงต้องไปรีดออกอีกตามเคย ทำไงได้...บ้านก็ออกไม่ได้..มีอะไรก็ต้องใช้ไปก่อน...สมเพศตัวเองสิ้นดี...เกิดมาก็เพิ่งครั้งนี้แหละมั้งที่ทำให้ได้รู้ว่า ตนคือที่พึ่งแห่งตนจริงๆ“กวางขอโทษคุณเสือด้วยนะคะ” กรรวีเอ่ยขณะผละออกมาเปลี่ยนเป็นนั่งห้อยขาที่ขอบเตียง ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนท่ามานั่งข้างกันในระยะห่างแค่ช่วงตัวก็นะ...น่าจะเป็นแรงโน้มถ่วงของโลก มันเลยทำให้เขาป้วนเปียนอยู่แถว ๆ เธอนี่แหละมั้ง...หรือไม่ก็เป็นเพราะ...มนุษย์ต่างดาวทำ...โทษไปไกล ๆ โน่นอีก“ขอโทษอะไร..เธอไม่ได้ทำผิดสักหน่อยนี่” เขาหันไปแย้งอย่างรู้สึกงงๆ“ผิดที่ทำให้คุณเสือเกลียดกวางมากขึ้นไปอีกสิคะ”เกลียดบ้าอะไรวะจะมานั่งใกล้ มากอดมาจูบแลกลิ้นแทบขาดได้ขนาดนี้เฮ่อ!ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เธอช่วยชีวิตเขาได้แล้วมั้ง...“ก็ถ้าเธอคิดว่าฉันเกลียด...เธอก็ทำให้ฉันรักเธอดูบ้างสิ...เธอทำให้ทุกคนรักเธอได้ เหลือแค่ฉันคนเดียว...ทำได้ไหมละ”ทำให้เขารักเหรอ.