All Chapters of ต้องมนต์พยัคฆ์ SET ต้องมนต์1: Chapter 31 - Chapter 40

เธอผละออกจากอกของหนุมาน ประสานสายตากับมนต์พยัคฆ์ ใบหน้าคมของเขาพร่าเลือนจนกรรวีต้องกระพริบตาเพื่อไล่ม่านน้ำตาของตัวเองออกไปบ้าง...แต่มันก็ห้ามไม่อยู่ ได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกไปแบบนั้น ไหลจนหมดตัวก็ช่างหัวมันปะไร...ใครจะสน...“ไม่ต้องมายุ่ง! ไม่ต้องมาใส่ใจ..ไม่ต้องมาแสดงความห่วงใยกันเอาตอนนี้ ทั้ง ๆ ที่ก็ไม่เคยเห็นกวางอยู่ในสายตาตั้งแต่แรก” พูดไปเธอก็ร้องไห้สะอื้นขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกคนตัวใหญ่ตะคอกใส่เสียงดัง ทั้ง ๆ ที่รู้สึกดีกับเขาไปแล้ว และสาเหตุที่ร่างกายของเธอไม่เต็มร้อยนั่นส่วนหนึ่งก็มาจากเขาด้วยเหมือนกัน“...กวางจะเป็นจะตายยังไง มันเกี่ยวอะไรกับคุณล่ะคะ ชีวิตเป็นของกวาง กวางมีสิทธิ์เลือก เหมือนที่คุณเคยเลือกที่จะปฏิเสธรับกวางเป็นน้องอีกคนไง..”อารมณ์โกรธ...โมโหของมนต์พยัคฆ์ถูกสับสวิตซ์ลงทันที เมื่อได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา จนต้องเบือนหน้าหนีกับคำพูดเจ็บ ๆ ที่เอ่ยออกมาจากริมฝีปากเล็ก ๆ ...ที่ฟังแล้วเหมือนกับว่าเธอกำลังเอาคืนเขาอยู่....อย่างนั้นใช่ไหม?“ลูกกวาง...พี่..” มนต์พยัคฆ์เอ่ยได้แค่นั้นแล้วต้องหยุดเพื่อฟังเธอพูดต่อให้จบ...โดยไม่กล้ามองใบหน้าท

“มึงจะเรียกกูเสียงดังทำเหี้ยไร..” เขาตอบกลับเสียงตึง หงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะในขณะที่กำลังฝันหวานอยู่“กูคิดว่ามึงหลับ คุยกันอยู่ดีๆ มึงเสีอกเงียบไปทำไมล่ะ”เควินพูด...พร้อมกับจ้องมองใบหน้าคมคายของเพื่อนสนิท ก่อนจะเอ่ยต่อจากนั้นว่า “ แล้วนี่มึงกำลังคิดอะไร มึงรู้ตัวมั๊ยวะ..ว่ามึงอ่ะหน้าแดง...”มนต์พยัคฆ์ยังไม่ตอบเพื่อนทันที ชายหนุ่มเสหน้าไปอีกทางพลางคิดหาทางออก...ก่อนหันกลับมาตอบคำถาม“คงเป็นเพราะเหล้าที่กูเพิ่งแดกเข้าไปนี่ล่ะมั้ง” ยิ่งแก้ตัวมันก็ยิ่งแดงหนักขึ้นกว่าเดิม“มึงโกหก...แดกเหล้าทุกวัน เหล้ามันทำห่าอะไรมึงได้?..” เควินพูดดักคอ ผีเห็นผี ก็แบบนี้ล่ะมั้งคบกันมาตั้งแต่อยู่อนุบาล ไปไหนไปกัน มีเรื่องต่อยตีกับใครไม่เคยพลาด ที่ไหนมีเสือที่นั่นต้องมีเขา มีหรือที่ทั้งคู่จะดูกันไม่ออกใบหน้าหล่อร้ายจ้องมองใบหน้าคมคายของเพื่อนรักนิ่ง ๆ ก่อนจะเอ่ยออกไปตรง ๆ “มึงติดใจเด็กนั่น หรือรู้สึกมากกว่านั้น” เควินหรี่ตามองเพื่อนสนิทอย่างจับผิด และพยายามต้อนให้จนมุม “กูเห็นมึงพูดว่าเกลียดเธอตั้งแต่มึงอยู่มอหนึ่ง ยันหมอยมึงจะหงอก มึงบอกเกลียดเธอแล้วเอาเข้าไปได้ยังไงวะ..”“กูก็มีวิธีเอาของกูเข้าไปไ

ในสถานที่อโคจรแห่งนี้...ที่มีแต่กลิ่นหลากหลายผสมปนเปกันไปจนแยกไม่ออกแต่จมูกของเขากลับแยกมันออกจากกันได้อย่างชัดเจน…มนต์พยัคฆ์กวาดสายตาคมมองหาเธอตามกลุ่มคนทั่วไป ที่มีมากมายลายตาไปหมด กับแสงไฟที่ให้ความสว่างได้แต่ไม่มากนักเควินที่เดินตามมา รู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นร่างสูงดูเหมือนกำลังมองหาใครคนหนึ่ง ซึ่งเขาก็ได้แต่มองตาม และไม่ได้ถามอะไร เพราะคิดว่าสักครู่คงได้รู้คำตอบ....หลังจากที่มนต์พยัคฆ์กวาดสายตามองหาเธอไปทั่ว จนมาหยุดสายตาอยู่กับแผ่นหลังบอบบาง ในขณะที่เธอกำลังหยัดตัวลุกขึ้นยืนแล้วหมุนตัว หันมาประสานสายตากับเขาเข้าอย่างจัง!อีกคนตรงปรี่เข้าไปหา...อีกคนกลับทำท่าหนี…หมับ!แต่ไม่ทันเมื่อเพื่อนสนิทของกรรวีดันจับมือเธอเอาไว้แล้วเอ่ยถามขึ้นมาว่า“กวาง...แกจะไปไหน”กรรวีเม้มปาก..เมื่อยังไม่ทันได้ตอบคำถามเพราะร่างสูงของอีกคนดันมาถึงตัวเธอเสียก่อนก็เร็วเกินไปไหม...เร็วเกินไปจนเธอตั้งรับไม่ทัน เมื่ออีกคนเอื้อมมาจับมือของเธอไว้อีกข้าง นั่นทำให้สายตาของทุกคนที่นั่งล้อมวงเฮฮากันอย่างสนุกสนาน พุ่งมากองรวมกันอยู่ที่กรรวี...ในขณะเดียวกันกับที่มีเสียงของผู้ชาย ที่อยู่ในกลุ่มของเธอเอ่ยทักคน

เรียวแขนแข็งแรงกอดเอวเธอแนบกับลำตัว แล้วซุกใบหน้าอยู่กับบ่าของคนตัวเล็กพร้อมกับพูดไปด้วยน้ำเสียงที่เจือสะอื้นหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินคำพูดปลอบใจจากเธอ“ลูกกวาง... พี่ขอโทษ…พี่ขอโทษ” เขากดจมูกกับพวงแก้มนุ่มแล้วพูดต่อจากนั้น “..ยกโทษให้พี่นะ...”เขาเอ่ยถามข้างใบหูนุ่มนิ่ม พลางกดจมูกกับพวงแก้มซ้ำๆ “เธอยกโทษให้พี่ได้ไหม...”เมื่อเอ่ยจบนั่นแหละเขาถึงแนบแก้มตัวเองกับแก้มของเธอ พลางคิดถึงอดีตที่เคยทำกับเธอเอาไว้อย่างไม่อยากจะให้อภัยตัวเองเลยสักนิด แล้วก็อยากจะลืมมันไปเลยจริง ๆ แต่ก็ไม่เคยทำได้เลยสักทีกรรวียังไม่ตอบทันที หญิงสาวผละออกมามองใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา แล้วมันก็พาแก้มของเธอให้เปียกชื้นไปด้วย ก่อนจะใช้นิ้วเรียวเล็กเกลี่ยเช็ดออกให้จนหมด เหมือนที่หนุมานเคยทำแบบนี้กับเธอทุกทีที่เห็นหญิงสาวร้องไห้ เพราะถูกพี่ชายใหญ่รังแกผู้ชายตัวใหญ่ที่ร้องไห้ออกมาต่อหน้าเธอขนาดนี้ มันก็ทำให้คนใจอ่อนอย่างเธอยอมแพ้เขาเหมือนทุกครั้งอีกแล้วนี่สิ...“อย่าร้องไห้เลยนะคะ...น้ำตาไม่เหมาะกับพี่เสือเท่าไหร่...กวางอยากเห็นพี่เสือยิ้มแล้วก็หัวเราะมากกว่าอีก”“พี่....ยิ้มไม่ออกนี่...คืนนั้นที่เธอบอกว่าจะหนีไปแล้

เอ่ยจบ..เขาก็ก้มลงจูบร่างเล็กในอ้อมแขนอย่างดูดดื่มยั่วอีกคนโดยไม่ได้รอให้เจ้าตัวอนุญาต...ก่อนเลื่อนนัยน์ตาขึ้นไปมองกล้อง ทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ละไปจากกัน...พร้อมกับนิ้วกลางที่ยกขึ้น เพื่อแถมเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายส่งไปให้นั่นอีกด้วย...ไอ้เค!..มึงก็ตามติดชีวิตกูเกินไปมั๊ยห๊ะ!..ไอ้สันดาน!.“Holy shit!!” หนุ่มใบหน้าลูกครึ่งสบถ พร้อมกับยกยิ้มบนมุมปากอย่างอารมณ์ดี ก่อนเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ให้กลับมาอยู่ที่หน้าจอหลักเหมือนเดิมถึงแม้จะไม่ได้ดูฉากเลิฟซีนเด็ด ๆ ของเพื่อนรักเพราะมันดันรู้ทันซะก่อน แต่ก็ได้เห็นเสืออย่างมัน ออดอ้อนง้องอนผู้หญิงเป็น แล้วไอ้ที่ผู้ชายอย่างมันร้องไห้ออกมานั่นอีก คงรู้สึกผิดนั่นแหละ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยกระทำกับเธอ มันมากเกินไปจริง ๆ เด็กคนหนึ่งที่มีจิตใจดีงามมากๆ มากจนสามารถเปลี่ยนใจคนแข็งๆ อย่างเพื่อนของเขาที่เคยบอกว่าเกลียด ให้กลายเป็นรัก...ถ้าไม่ได้เห็นกับตาแบบที่เขาแอบดูมันอยู่เมื่อกี้ ก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ ...แล้วก็เสือกมาชวนสัญญาว่าจะอยู่เป็นโสดไปด้วยกัน แต่ชิงตัดหน้ามีเมียไปก่อนแบบนี้ เห็นทีเขาต้องหาเด็ก ๆ เอ๊าะ ๆ ที่ไม่เคยผ่านมือใคร มาเลี้ยงต้