บททั้งหมดของ I Hate You And I Love You (เกลียดเธอ...ที่รัก): บทที่ 61 - บทที่ 70

I Hate You and I Love Youบทที่ 36หนีไม่พ้น……………………………"................." ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ โดยที่น้ำหนาวเอาแต่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนโซฟา โดยที่จุนก็นั่งอยู่ข้างๆ ในหัวยังคงสับสนมึนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ จนเธอทำตัวไม่ถูก ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจยาวราวกับกำลังหงุดหงิดของบิดาออกมา แต่ทว่าก็ยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมอง เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ควรทำอะไร และไม่รู้ว่าสถานการณ์ที่แสนกดดันนี้ มันมาจากอะไร หรือพวกพ่อกับแม่ จะรู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอกับจุนแล้ว แต่ทว่าความกลัวก็ทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะเอื้อนเอ่ยอะไรออกไป ได้แต่ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่เธอคิดเลย"ได้ป้องกันมั้ย" แต่แล้ว สิ่งที่น้ำหนาวภาวนา มันก็ไม่เป็นจริง เมื่อได้ยินสิ่งที่บิดาของเธอเอ่ยถามขึ้น"!" น้ำหนาวตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ กับคำถามของคนเป็นพ่อ มันทำเอาเอาใจดวงน้อยตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม หัวใจเต้นระรัวราวกับจะระเบิด แต่ก็ได้แต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น ไม่มีแม้แต่สติที่จะตอบปฏิเสธ ได้แต่คิดวนไปมาในใจ ว่าพวกท่านรู้ได้ยังไง แต่แล้วสิ่งที่คาใจก็กระจ่างชัดขึ้นเมื่อได้ยินคนที่นั่งข้างๆ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบร

I Hate You and I Love Youบทที่ 38ไม่สบอารมณ์……………………………หลังจากเกิดเรื่องขึ้น วันต่อมาเหล่าหนุ่มสาววัยกลางคนทั้งสี่ ก็พากันกลับประเทศไทยทันที ถึงแม้บิดาของน้ำหนาวจะไม่อยากกลับเลยก็ตาม ทั้งที่กะจะมาอยู่ซักหลายๆ วันให้หายคิดถึง แต่ทว่าดันเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นซะก่อน จึงต้องพับโปรแกรมเก็บ และรีบกลับไปตระเตรียมงานตามคำสั่งของหัวหน้าครอบครัวก็คือแม่ของน้ำหนาว ที่ดูจะดีใจ ที่ได้เด็กหนุ่มที่เห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยมาเป็นลูกเขย ซึ่งทุกอย่าง ก็เป็นไปตามที่จุนต้องการทั้งหมด ถึงแม้ตอนนี้น้ำหนาวจะเอาแต่บึ้งตึงใส่เขาก็ตาม แต่ยังไงเธอก็หนีไปจากเขาไม่ได้แล้วกองถ่ายในขณะที่ทุกสายตากำลังจับจ้องไปที่นักแสดงชายหญิงทั้งสอง ที่กำลังทำการแสดงตามบทบาทที่ได้รับ ดวงตาคมของใครบางคน กำลังจ้องมองไปที่มือหนาของชายหนุ่มนักแสดงอีกคน ซึ่งรับบทเป็นพระรองของเรื่อง ที่กำลังลูบหลังเล็กของคนในอ้อมกอดไปมาอย่างแผ่วเบา เพื่อปลอบประโลมตามบท เพราะนางเอกของเรื่อง (น้ำหนาว) เพิ่งจะมีเรื่องเข้าใจผิดกับพระเอก (จุน) มันจึงทำให้เธอเสียใจ และร้องไห้หนักมาก โดยบทของพระรอง ก็ต้องมีหน้าที่ซัพพอร์ตในส่วนนี้ ตามสเต็ปที่ว่า พระรองมีหน้าท

I Hate You and I Love Youบทที่ 40ปั่นหัว……………………………ห้องครัว"จุน อื้อ!"จุ๊บๆๆจ๊วบๆๆ"จุน พอก่อน ฮึก" น้ำหนาวพยายามเบี่ยงคอหนีริมฝีปากร้อนที่เอาแต่ลากไล้ไปมาอยู่ที่บริเวณลำคอ แขนเรียวทั้งสองข้างได้แต่โอบล้อมรอบคอของร่างสูงเอาไว้เพราะกลัวตก กางเกงนอนขาสั้นตัวโปรดถูกถอดโยนไปบนพื้นของห้องครัวอย่างไม่ไยดี เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ถูกปลดกระดุมออกจนหมด เผยให้เห็นร่างกายขาวเนียนที่ปราศจากบราเซียจุ๊บๆๆๆริมฝีปากร้อนพรมจุมพิตไปทั่วเพื่อปลุกเร้าอารมณ์คนตัวเล็ก ที่ตอนนี้ร่างกายสั่นสะท้านทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนลากผ่าน ปลายเท้าทั้งสองข้างจิกเกร็งหงิกงอ"จุน อื้อ ปล่อยสิ น้ำหนาวจะทำอาหาร""ไม่หิวข้าว" เสียงเรียบเอ่ย ในขณะที่ยังคงคลอเคลียอยู่ที่ลำคอ"จุนไม่หิว แต่น้ำหนาวหิว อื้อ อ๊ะ เจ็บนะ" น้ำหนาวเอ่ยก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เมื่อถูกฟันคมขบเข้าที่ต้นคอ"อย่าเสียงดัง มันหนวกหู" ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ เมื่อน้ำหนาวเอาแต่โวยวายไม่หยุด ก่อนจะประกบริมฝีปากเล็ก และมอบจูบอันเร่าร้อนให้จุ๊บๆๆจ๊วบๆๆในขณะที่ชายหนุ่มกับคงบดจูบริมฝีปากเล็ก มือก็ลูบไล้ไปมาตามร่างกายเนียนนุ่ม ก่อนจะจับตรงข้อพับขาเรียว

I Hate You and I Love Youบทที่ 42ไม่เปลี่ยนNc 18++……………………………หนึ่งอาทิตย์ก่อนวันงานหลายเดือนที่ผ่านมานี้ ทุกอย่างเป็นไปอย่างสงบสุข ไม่มีเรื่องอะไร มันปกติจนจุนรู้สึกกังวลแปลกๆ เลยด้วยซ้ำ ทั้งน้ำหนาวและจุนตอนนี้เคลียร์ตารางงานเรียบร้อยแล้ว อีกสองวันข้างหน้าทั้งสองก็ต้องบินกลับไทย ส่วนงานแต่งผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็จัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยแล้วห้องน้ำหนาวคนตัวเล็กกำลังเก็บข้าวของจำเป็นใส่กระเป๋า มีอาการเหม่อลอย จ้องมองแหวนทองคำขาวในมือตัวเองนิ่ง ใบหน้าดูครุ่นคิดถึงเรื่องอะไรบางอย่าง จนไม่ทันสังเกตร่างสูงที่ยืนพิงประตูอยู่ เขายืนจ้องเธอมาพักใหญ่แล้ว แต่ทว่าคนตัวเล็กไม่มีทีท่าว่าจะรู้ตัวเลยสักนิด"คิดอะไรอยู่" เสียงทุ้มดังขึ้น จึงทำให้ร่างเล็กได้สติ เธอส่ายหน้าน้อยๆ เป็นเชิงปฏิเสธ ก่อนจะลงมือเก็บของต่อ"บอกพวกมันหรือยัง" เขาเอ่ยถามสิ่งที่น้ำหนาวก็รู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร "...........บอกมินนี่ กับจองอูแล้ว" มือเล็กหยุดชะงักลง ก่อนจะเอ่ยตอบ"ยังไม่ได้บอกมัน?" มันที่เขาหมายถึง ก็คือพัค ซูฮา รุ่นพี่หนุ่มตั้งแต่สมัยเรียน คนที่มีใจให้กับน้ำหนาวมาหลายปี คนที่เขาไม่ชอบขี้หน้ามากที่สุด"

I Hate You and I Love Youบทที่ 43เข้าหอnc18++……………………………ตุ้บ!ร่างเล็กถูกผลักจนล้มลงบนเตียงขนาดใหญ่ จุนจ้องไปที่น้ำหนาวราวกับเสือร้าย แววตาของเขามันช่างดุดันและน่ากลัว จนคนที่ถูกจ้องมองถึงกับตัวสั่น"เตรียมใจไว้แล้วใช่มั้ย" เสียงเรียบเอ่ย ในขณะที่มือของเขาก็กำลังไล่แกะกระดุมเสื้อตัวเองไม่หยุด จนเผยให้เห็นกล้ามท้องเป็นลอนขนาดพอดีภายใน'ไม่เลย ใครจะไปคิดว่าจะถูกจับกลับมาตั้งแต่แรกแบบนี้กัน'น้ำหนาวได้แต่คิดในใจ แล้วก็อยากจะทึ้งหัวตัวเอง ที่อะไรๆ ก็ดูผิดแผนไปหมด เกิดความรู้สึกสับสนมากมายขึ้น ว่าตอนนี้เธอจะทำยังไงต่อไปดี'ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ ก็คงไม่คิดหนีตั้งแต่แรกหรอก'ฟึ่บ!ฟืดหลังจากที่จุนถอดเสื้อออก เขาก็โยนมันทิ้งไปข้างเตียง ก่อนจะทำการปลดซิปกางเกงตัวเองต่ออย่างเชื่องช้า ทำราวกับกำลังหยอกเย้าเจ้าแมวน้อย ให้หวาดผวากับท่าทางของเขาเล่นๆ ถึงแม้ใบหน้าเขาจะมีรอยยิ้ม แต่ทว่า มันราวกับเป็นรอยยิ้มเยาะซะมากกว่าสวบ สาบน้ำหนาวคลานถอยหลังย่างลืมตัว ก่อนจะตัดสินใจพลิกตัว และกระโดดลงจากเตียง และพุ่งไปที่ประตูตึกๆๆๆๆกึกๆๆๆมือเล็กพยายามบิดที่จับประตู แต่ไม่ว่าจะพยายามเปิดมันเท่าไหร่ มันก