All Chapters of สยบรักมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

วันต่อมา“อื้อ…” ซอจินที่หลับไปเนิ่นนานหลายชั่วโมงเริ่มส่งเสียงดังในลำคอออกมาเบาๆ เปลือกตาที่แนบสนิทค่อยๆ เปิดออกอย่างยากลำบากก่อนจะปรากฏนัยน์ตาสีน้ำตาลหวานละมุน กลิ่นอายของบรรยากาศภายในห้องไม่ต้องบอกก็พอเดาถูกว่าอยู่ที่ไหน เธอดึงตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงก่อนจะเหลือบสายตามองนาฬิกาบนฝาผนังห้อง พบว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงเกือบเที่ยง “แย่แล้ว!” เธอโพล่งออกมา อาการงัวเงียที่เกาะกินในตอนแรกหายวับไปทันตาเมื่อรู้เวลาของตอนนี้ ซอจินผลุนผลันก้าวลงจากเตียงนอน แต่ด้วยความไม่ระวังเผลอลงแรงจนเท้าข้างที่เหยียบแก้วทำให้ความเจ็บวิ่งปราดเข้ามาเล่นงาน อีกทั้งยังทำให้ร่างบางนั้นล้มลงกับพื้นอีกด้วย“โอ้ย!” เธอร้องอุทานออกมาเสียงหลง สังเกตเห็นว่าตรงแผลที่ตัวเองเหยียบแก้วไปมีเลือดซึมออกมาจากการเผลอลงแรงเต็มเท้าเมื่อครู่ แกร๊กประตูห้องนอนถูกเปิดออกปรากฏร่างสูงสง่าคุ้นเคย มังกรยืนมองซอจินนิ่งๆ พลางลอบถอนหายใจออกมาแผ่วเบาก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองแผลบนเท้าเล็ก พบว่าตอนนี้มีเลือดไหลซึมออกมา “ฉันนึกว่าคุณอยู่บริษัทแล้วซะอีก”“จะรีบไปไหน” เสียงเข้มเอ่ยถาม“ไปทำงานไงคะ จะเที่ยงอยู่แล้วคุณไม่เห็นเหรอ”“วันนี

ซอจินเดินตามแรงจูงของมังกรออกมาจากห้องรับรอง หญิงสาวยังคงอยู่ในอาการตกใจกับการกระทำก่อนหน้านี้ของมาเฟียหนุ่มที่ลั่นไกเพื่อข่มขู่ให้ชาลิดายอมขอโทษตัวเองคาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนั้นเพื่อเธอ อีกทั้งยังช็อคไม่หายที่ชาลิดายอมคุกเข่าขอโทษทั้งที่หล่อนไม่เคยลดตัวลงมาทำอะไรแบบนั้น “คุณจะบอกฉันได้รึยังคะ ว่าวิธีนั้นของคุณที่จะใช้จัดการชาลิดาคืออะไร หรือมันคือวิธีเมื่อกี้ของคุณ?” ทันทีที่มาถึงห้องพักส่วนตัวของมังกร เธอเอ่ยถามเขาขึ้นให้หายข้องใจ“เมื่อกี้ฉันแค่ขู่ชาลิดา” เขาเดินมาทิ้งตัวลงนั่งโซฟาพร้อมกับนำบุหรี่มาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันคลุ้งกระจายออกมา“แล้ววิธีของคุณคืออะไร?”“อีกสามวันจะมีพิธีแต่งงานเกิดขึ้น” เขาพูดแล้วพ่นควันบุหรี่ออกมาก่อนจะเบนสายตาไปมองซอจิน“พิธีแต่งงาน?” เธอถามกลับด้วยความมึนงง ตั้งแต่ได้มาทำงานกับมังกร เธอไม่เคยเห็นเขามีความรักมาก่อน แฟนสักคนของเขาก็ไม่เคยเห็น มาวันนี้เขาบอกอีกสามวันจะมีพิธีแต่งงาน เลยทำให้เธอเริ่มสงสัยว่า…เขาไปแอบซุ่มคบใครตอนไหน “ใช่” “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอยินดี…”“และเจ้าสาวก็คือเธอ” “อะ…อะไรนะคะ?” เธอเอ่ยถามมังกรอีกครั้งอย่

บ่ายของวันซอจินยืนมองตัวเองที่กำลังสวมชุดแต่งงานสีขาวบริสุทธิ์ผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า แววตาคู่สวยไร้ซึ่งความสุข ปกติแล้วผู้หญิงเวลาได้ลองสวมใส่ชุดแต่งงานจะมีความสุขและยิ้มแย้ม หากแต่ความรู้สึกเหล่านั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเธอเธอแต่งงานกับมังกรเพราะถูกเขาจับมัดมือชกอย่างไม่เต็มใจ ใช้อำนาจที่มีข่มขู่และกดให้เธออยู่ใต้คำบัญชาของเขาอย่างไม่มีทางเลือก“ชุดโอเครึเปล่า” เสียงเข้มที่ดังเข้าโสตประสาทช่วยฉุดดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด สายตาพลันมองมังกรผ่านกระจกบานใหญ่“ค่ะ” เธอหลบสายตาเขาแล้วตอบสั้นๆ บอกตามตรงว่าอยากหนีไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเสียตอนนี้ ทว่ามังกรกลับดักเธอไว้ทุกทางจนไม่กล้าหนีไปไหนครืด ครืด~เธอเดินไปหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อดูว่าใครโทรมา พอเห็นเบอร์และไร้ซึ่งชื่อกำกับก็รู้ทันทีว่าเป็นเบอร์ พ่อเธอคงโทรมาเรื่องแต่งงานแน่ๆ“มีอะไรคะ”(ซอลจะแต่งงานเหรอลูก)“ค่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง (จะแต่งงานทั้งทีทำไมไม่บอกคนทางบ้านบ้าง เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่มากเลยนะ)“ซอลตัดสินใจแล้ว”(แล้วผู้ชายที่ซอลแต่งงานด้วย เขาเป็นคนยังไง เป็นคนดีไหม)วันนี้ตนเพิ่งได้รับการ์ดเชิญแต่งงา

วันแต่งงาน“ทำไมลูกสาวแม่ถึงทำหน้าตาแบบนั้นล่ะ วันนี้วันดี ยิ้มหน่อยนะคนสวย” ชลธิชา แม่ของซอจินเอ่ยบอกลูกสาวที่ยืนมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ด้วยสีหน้าไม่ยิ้มแย้ม ไร้ซึ่งความสุขจุดประกายออกมา มือเต่งตึงยกขึ้นลูบแผ่นหลังบางของลูกสาวแล้วขยับเรียวปากพูดต่ออีกประโยค“มีอะไรอยากบอกแม่ไหม”ซอจินเบือนใบหน้าไปมองคนเป็นแม่ ก่อนจะส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบของคำถาม ความจริงก็มี แต่เลือกที่จะไม่บอกเพราะไม่อยากทำให้คนตรงหน้าพลอยรู้สึกไม่สบายใจตามไปด้วยเธอขอเก็บความทุกข์ไว้คนเดียวจะดีกว่า…“ซอลแค่ตื่นเต้นน่ะค่ะ กังวลนิดหน่อยว่าถ้าเดินขึ้นไปบนเวทีอาจจะสะดุดกระโปรงชุดแล้วล้มต่อหน้าแขกในงาน”“แม่ไม่รู้ว่าซอลแอบไปมีแฟนตอนไหน รู้อีกทีก็มีการ์ดแต่งงานส่งมาให้ที่บ้าน ถ้าไม่แต่งงานคงไม่ยอมบอกแม่ใช่ไหมว่ามีแฟน” เธอไม่ได้ตามติดชีวิตลูกสาวมากมาย เพราะส่วนมากปล่อยให้ซอจินใช้ชีวิตของตัวเองเลยไม่รู้ว่าลูกสาวแอบไปมีแฟนตอนไหน “ขอโทษนะคะที่ไม่ได้พาไปทำความรู้จักกับคุณแม่”“ลูกเขยของแม่เป็นเจ้านายซอลเหรอ?”“ระ…รู้ได้ยังไงคะ”“เมื่อวานเขานัดเจอแม่ แล้วเขาก็เล่าทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเองให้แม่ฟังรวมถึงช่วงเวลาที่คบกับซอลด้วย

วันต่อมา“อื้อ…” ซอจินที่นอนหลับอยู่บนเตียงขนาดใหญ่นานนับหลายชั่วโมง เริ่มตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดร้าวระบมตามร่างกายจากบทรักแสนป่าเถื่อนเมื่อคืนของมังกร เปลือกตาสีขาวค่อยๆ เปิดออกอย่างยากลำบาก ความปวดร้าวที่วิ่งปราดเข้ามาเล่นงานทำให้เธอไม่กล้าขยับเขยื้อนร่างกายไปไหน นาฬิกาบนผนังห้องบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้วเธอดึงตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงอย่างยากลำบาก ส่วนมังกรไม่ได้นอนอยู่ข้างกายเหมือนทุกวันแต่อย่างใด เมื่อตั้งสติได้แล้วจึงค่อยๆ เหวี่ยงขาลงจากเตียง ทันทีที่เริ่มยืนขึ้น คล้ายกับเรี่ยวแรงตรงขาหดหาย มันอ่อนเปลี้ยลงเกือบพาเธอล้ม โชคดีที่มือจับเตียงไว้ได้ทันแกร๊กประตูห้องนอนถูกเปิดออก ดวงตาคู่สวยพลันมองแล้วพบว่าเป็นมังกร มาเฟียหนุ่มมองหญิงสาวด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหา “คะ…คุณจะทำอะไรอีก” เธอถามเสียงสั่น สองเท้าถอยออกห่าง ขาทั้งสองที่สั่นระริกทำให้เธอเสียหลักเซนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง“….” มังกรไม่ได้ตอบ เขาโน้มตัวลงไปหาซอจินพร้อมใช้สองมือยันขอบเตียงนอน กักขังเธอเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน แต่สภาพแบบนี้คงหนีไปไหนไม่ได้หรอก ขนาดเดินยังไม่มีแรง“คุณคิดจะทำอะไร” เธอถามอีกครั