All Chapters of สยบรักมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

“คุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ?” เธอเอี่ยวตัวกลับมาถามมังกรหลังจากเดินมาถึงห้องครัว “อะไรก็ได้”“คุณแน่ใจนะคะว่าจะให้ฉันทำอาหารให้กินจริงๆ” เธอถามเพื่อความแน่ใจ กลัวว่าหากรสชาติอาหารไม่ถูกปาก อาจทำให้เขาไม่พอใจได้ เพราะเรื่องทำอาหารเธอนั้นติดลบจริงๆ มังกรไม่ใช่คนแรกที่เธอทำอาหารให้ทาน แล้วก็อาจไม่ใช่คนแรกที่บอกว่ารสชาติอาหารของเธอไม่ได้เรื่อง มาเฟียหนุ่มพยักหน้ารับ ซอจินเมื่อเห็นว่ามังกรไม่ยอมเปลี่ยนใจ ยังคงยืนยันเสียงเดิมว่าให้ตนทำอาหารเย็นให้ก็เริ่มหนักใจและกังวล บอกตามตรงตั้งแต่โดนคนรอบข้างบอกว่ารสชาติอาหารไม่ได้เรื่อง ก็ไม่กล้าทำให้ใครทานอีกเลยนอกจากตัวเอง“….” เขายืนกอดอกพิงเคาน์เตอร์ครัวมองซอจินที่กำลังทำอาหารในอาการเกร็งเงียบๆ ริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มเล็กๆ “คุณช่วยออกไปนั่งรอได้ไหมคะ ฉันทำอาหารไม่ถนัด” เธอหันไปบอกมังกรที่เอาแต่ยืนมองทุกการกระทำของเธอไม่ละสายตาไปไหน ปกติเธอไม่ชินเท่าไรนักที่มีคนมามองเวลาเธอทำอาหาร“จะอยู่ตรงนี้ดูเมียทำกับข้าว”คำว่า ‘เมีย’ ที่หลุดออกมาจากปากมังกรทำเอาหัวใจซอจินกระตุกวูบ ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา ดวงตาคู่สวยกลมโตมองค้อนใส่มาเฟียหนุ่มเพื่อกลบเกลื

@19.30 น.ก๊อก ก๊อก~ มังกรที่กำลังนั่งประชุมออนไลน์เรื่องสินค้ากับแก๊งเพื่อนละสายตาจากหน้าจอแมคบุ๊กเคลื่อนไปมองประตูที่มีเสียงเคาะดังขึ้น “เข้ามา”แกร๊กคนหลังประตูพอได้ยินมังกรอนุญาตก็เปิดประตูเข้ามา ซอจินถือถาดอาหารและยาเดินตรงไปหามังกร เธอเห็นเขายังไม่ทานอะไรเลยยกอาหารเย็นมาให้ที่ห้องทำงาน หากไม่ทำเช่นนี้เกรงว่ามังกรจะไม่ยอมทานอะไร“ฉันเอาข้าวเย็นและยามาให้”เสียงซอจินดังเข้าไปในสายที่มีเพื่อนมังกรอยู่ด้วย นั่นทำให้เพื่อนสนิททั้งสามคนของมังกรต่างให้ความสนใจกับสิ่งนี้มากไม่น้อย นานแล้วที่ไม่ได้เห็นใครดูแลมังกรแบบนี้นับตั้งแต่วันที่พรีมจากไป“เอาวางไว้ตรงนั้นแหละ ฉันยังประชุมไม่เสร็จ”ซอจินหย่อนตัวนั่งลงโซฟาตัวเล็ก หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงขาสั้นเพื่อเขี่ยเล่น มังกรมองภรรยาสาวที่นั่งอยู่ด้วย ซอจินละสายตาจากโทรศัพท์แล้วช้อนมองสามีตัวเอง“ฉันจะออกไปจากห้องนี้ก็ต่อเมื่ออาหารที่ฉันเอามาให้คุณหมดแล้วเท่านั้น” เธอไม่รอให้เขาถามว่าทำไมถึงยังนั่งอยู่ตรงนี้“ประชุมเสร็จเดี๋ยวกิน” ซอจินคงกลัวว่าเขาจะไม่ทานข้าว เลยนั่งเฝ้าเขาอย่างที่เห็น ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเอง

มังกรตวัดสองเท้าเข้าไปยังสตูดิโอที่ซอจินมาถ่ายแบบด้วยอารมณ์คุกรุ่น พอมาถึงบริเวณที่ใช้ถ่าย สายตาคมเข้มจ้องมองไปยังภรรยาสาวและนายแบบหนุ่มหน้าตี๋ที่กำลังยืนถ่ายแบบคู่กันวินาทีที่นายแบบคนนั้นโน้มใบหน้าลงไปหาซอจิน มือใหญ่ทั้งสองของมังกรกำเข้าหากันแน่นโดยไม่รู้ตัว นัยน์ตาดำขลับสะท้อนภาพของภรรยาสาวและนายแบบคนนั้นด้วยความไม่พอใจ “นายไม่เข้าไปเหรอครับ” กวินเอ่ยถามเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มไม่ยอมเดินเข้าไป “ทำไมกูต้องเข้าไป”“ท่าทางนายแบบคนนั้นจะชอบนายหญิงนะครับ แววตาตอนมองนายหญิงเป็นประกายเชียว” กวินพูดแล้วลอบมองปฏิกิริยาของเจ้านายพลางอมยิ้ม ท่าทางของเจ้านายในตอนนี้มองจากดาวอังคารก็รู้ว่ากำลังหึงนายหญิง เริ่มสงสัยตั้งแต่ออกจากบริษัทแล้ว ปกติเจ้านายเขาไม่ใช่คนหัวร้อนง่าย ทว่านายหญิงกลับสามารถทำให้ตนได้เห็นอีกมุมหนึ่งของคนๆ นี้ หลังจากตัวนี้…หายไปเมื่อหลายปีก่อน “นายไม่เข้าไปแสดงตัวหน่อยเหรอครับว่าเป็นสามีของนายหญิง”“….” เขาไม่ได้ตอบอะไรกวินกลับ สายตาจดจ่ออยู่กับซอจินไม่ละไปไหน พยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อสงบสติอารมณ์ขุ่นเคือง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ “เหมือนกำลังจะโอบกัน

หลังจากจ่ายเงินเสร็จ มังกรเดินถือถุงชุดชั้นในของซอจินออกมาหาภรรยาสาวที่ยืนกอดอกรอหน้าร้านด้วยใบหน้าบึ้งตึง เธอคงเคืองที่คู่ขาเก่าของเขาเข้ามาทักทายซึ่งๆ หน้าแบบนี้ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเจอคู่ขาเก่าที่นี่ “เสร็จแล้ว”“….” เธอจ้องมังกรตาเขม็ง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกไม่พอใจมากขนาดนี้ที่มีผู้หญิงเข้าหาเขา ก่อนหน้าที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปเพื่อแสดงตัวว่าเป็นภรรยาของเขาต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นที่เป็นคู่ขา เธอคิดแล้วคิดอีกว่าควรทำแบบนั้นดีไหม ทว่าสุดท้ายจิตใจสำนึกก็สั่งการให้เธอเดินเข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของกับมังกร“ยังไม่หายเคืองฉันเรื่องนั้นอีกเหรอ”“ไหนคุณรับปากกับฉันแล้วไงคะว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหน”“ฉันก็ไม่ได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหน คนนั้นที่เข้ามาทัก เธอเป็นคู่ขาเก่าที่ฉันตัดความสัมพันธ์ไปด้วยนานแล้ว อีกอย่างเธอมีแฟนแล้ว”“….” ถึงมังกรพูดอย่างนั้น มันก็ไม่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจอยู่ดี เสือผู้หญิงอย่างเขารู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ“มองด้วยแววตาแบบนี้แปลว่าไม่เชื่อ?”“เสือที่ยังไม่ได้ถอดเขี้ยวเล็บอย่างคุณ เชื่อได้ที่ไหน”“ถึงฉันยังไม่ถอดเขี้ยวเล็บ แต่ที่ผ่านมาฉันก็ไม่เคยผิดคำพูดที่ให้ไว

วันต่อมาเธอเดินถืออาหารกลางวันมาให้มังกรที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ก่อนจะวางลงโต๊ะกระจกแล้วหมุนตัวเพื่อเดินออกไป ทว่าต้องชะงักสองเท้าเอาไว้เมื่อมังกรเอ่ยเรียก“เดี๋ยว” “คะ?” เธอหมุนตัวกลับไปหาเขาพร้อมขานรับ เธอเผลอตกอยู่ในภวังค์กับภาพหยดน้ำเกาะพราวบนร่างกายที่แสนเพอร์เฟกต์ของมังกร ในยามที่เขาใช้สองมือเสยผมเปียกปอนขึ้นช่างดูมีเสน่ห์ไม่น้อย หากมีสาวๆ อยู่ที่นี่ด้วย พวกเธอเหล่านั้นคงมองมังกรอย่างให้ความสนใจมากไม่น้อยแน่ๆแค่ลองคิดจินตนาการว่ามีผู้หญิงกำลังมองเขาในตอนนี้ก็เผลอหึงโดยไม่รู้ตัว…“หยิบเสื้อคลุมให้หน่อย”“ได้ค่ะ” เธอเดินไปหยิบเสื้อคลุมมายืนรอเขาที่กำลังเดินขึ้นจากสระว่ายน้ำในสภาพสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว “นี่ค่ะ”เขารับเสื้อคลุมจากซอจินมาสวมใส่ พลางปรายตามองอาหารที่เธอนำมาให้แล้วขยับเรียวปากถาม“เอาอะไรมา”“เกี๊ยวกุ้งน้ำค่ะ ป้าแม่บ้านบอกว่าคุณชอบกิน”“แล้วเธอล่ะ กินอะไรรึยัง”“ยังเลยค่ะ กะว่าจะสั่งจากข้างนะ…” พูดไม่ทันจบประโยค เธอก็ถูกมังกรคว้ามือแล้วเดินไปนั่งลงโซฟา เธอมองเขาที่เลื่อนเกี๊ยวกุ้งน้ำของตัวเองมาไว้ตรงหน้า “อะไรเหรอคะ”“กินสิ”“นี่มันของคุณ คุณ