All Chapters of พ่ายรักนางบำเรอ: Chapter 51 - Chapter 60

ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบได้เพียงนิดเดียว ชายหนุ่มก็เพิ่งคิดได้ว่าเขานั้นเพิ่งผ่านกิจกรรมกับหญิงสาวมา เมื่อหญิงสาวพูดออกมานั้นทำให้เขานั้นอายเป็นอย่างมาก เขามองจากกระจกด้านหลังในรถ ก็พบว่าบอดี้การ์ดของเขานั้นแอบยิ้มอยู่มุมปาก แต่ไม่กล้าพูดออกมา“อย่าให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่งั้นกูจะยิงพวกมึงทิ้งแน่”ชายหนุ่มตะโกนสั่งบอดี้การ์ด และรีบเอามือเช็ดมุมปากอย่างรวดเร็ว“ครับนาย”‘หน้าอายชะมัด’ เขานึกอยู่ในใจ“อือ พี่มาร์ช พายปวดท้องจังเลยค่ะ”หญิงสาวที่นั่งอยู่ภายในรถ จับมือชายหนุ่มแน่น ตอนนี้เธอมีเหงื่อผุดออกมาตามไรผมเต็มไปหมด ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือไปไหน“อดทนอีกนิดนะครับน้องพาย ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว พี่บอกไอ่คินน์กับปันปันไว้แล้ว ไม่ต้องกังวลอะไรนะ พี่จะอยู่เคียงข้างหนูทุกวินาที”“หืออ พี่มาร์ช สัญญานะคะ จะไม่ทิ้งพายไปไหน พายกลัว”“พี่สัญญาครับ ไม่ทิ้งพายอย่างแน่นอน”ชายหนุ่มจับศีรษะของเธอมาและลูบปลอบโยนเบาๆ“พวกมึงอีกนานไหมจะถึงโรงพยาบาล??” ชายหนุ่มตะโกนไปถามบอดี้การ์ดด้านหน้ารถ“อีกไม่เกิน 10 นาทีครับนาย”“เร็วๆ หน่อย เมียกูจะคลอดแล้ว”“พี่มาร์ช อย่าไปเร่งพี่การ์ด

3 ปีผ่านไป….ณ คฤหาสน์หลังใหญ่….ตั้งแต่ที่หญิงสาวนั้นตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มหลังจากนั้นมา ชีวิตของเธอนั้นก็พบแต่ความสุขเป็นอย่างมาก เขาคอยดูแลเอาใจใส่ เธอกับลูกและครอบครัวของเธอเป็นอย่างดี ทำหน้าที่สามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย“ปรายฟ้า มาหาแม่สิลูก” พะพายกำลังเรียกลูกของเธอมากอดด้วยความรัก“มะม๊า ปรายรักมะม๊าค่ะ” ลูกของพะพายก็รักเธอมากเช่นเดียวกัน“มะม๊าก็รักหนูมากๆ ค่ะ”จุ๊บ!!! พะพายจูบลงตรงศีรษะลูกสาวของเธอ“ดึกแล้ว ได้เวลานอนแล้วนะคะ เดี๋ยวแม่เล่านิทานให้ฟัง” เธอบอกบอกลูกให้นอนหลับอย่างอ่อนโยน“ค่ะ มะม๊า” เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินขึ้นไปบนเตียงเล็กของเธอและนอนรอแม่ของเธอเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนหลังจากที่พะพายเล่านิทานได้ไม่นาน ลูกสาวของเธอนั้นก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงโน้มตัวก้มจูบที่หน้าผากลูกของเธอ และปิดไฟในห้องก่อนเดินจากไป“ฝันดีนะคะ เด็กดีของมะม๊า”เมื่อหลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องของลูกเธอ เธอก็เดินไปยังห้องของเธอทันที เดินทีหญิงสาวอยากให้ลูกนั้นนอนในห้องเดียวกัน แต่ทว่ามาร์ช สามีของเธอนั้นบอกว่าต้องนอนแยกห้องตั้งแต่เล็กๆ และเรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่คนเดียว

6 เดือนที่แล้วณ สนามบินสุวรรณภูมิโมริ..หญิงสาววัยสะพรั่ง แต่งตัวด้วยชุดเดรสรัดรูปสีดำสวมทับด้วยเสื้อโค้ทยาวสีชมพู ปล่อยผมลอนสีน้ำตาลสยายยาวถึงกลางหลัง ใส่รองเท้าบูทยาวสีดำ ด้วยความสูงดของเธอเพียง 160 เซนติเมตรและน้ำหนักเพียง 45 กิโลกรัม ทำให้หุ่นของเธอนั้นสวยแบบไร้ที่ติ บวกกับใบหน้าเรียวไข่ ตากลมโตสีดำ ริมฝีปากบางสีชมพู จมูกโด่งเข้ากับใบหน้าและผิวขาวราวกับกระดาษนั้น ทำให้เธอกลายเป็นจุดเด่นทุกการก้าวเดินตลอดเวลา เธอเดินออกมาจากสนามบินเพื่อเรียกแท็กซี่เดินทางกลับไปยังบ้านเกิดของเธอ หญิงสาวใช้ชีวิตในต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้เธอนั่นมีลักษณะนิสัยลุยๆ ร่าเริง กล้าหาญ ไม่กลัวใคร ชอบเฮฮา ปาร์ตี้ เข้าสังคม ชอบการท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆ อย่างสนุกสนานและทำอะไรด้วยตนเองมาคนเดียวตลอด จึงทำให้เธอนั้นไม่ค่อยแคร์ใคร เธอใช้ชีวิตอยู่อังกฤษเป็นเวลานานถึง 10 ปี ตอนนี้เธออายุ 22 ปี จบปริญญาตรีตั้งแต่ปีที่ผ่านมาและไม่ยอมกลับมาบ้าน จนพ่อกับแม่ต้องยื่นคำขาดให้กลับมาช่วยงานที่บริษัทเพื่อเรียนรู้ที่จะเป็นผู้บริหารต่อในอนาคต รถแท็กซี่ได้เคลื่อนตัวเข้าสู่บ้านหลังใหญ่ใจกลางเมือง เป็นบ้านเดี่ยว 3 ชั้น สไตล

เช้าวันรุ่งขึ้นมาร์ชเพื่อนสนิทของหญิงสาวก็เดินทางมารับเธอที่บ้านและพากันร่ำลาพ่อกับแม่ของหญิงสาวเพื่อออกเดินทาง ทั้งสองพากันเดินทางไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็มาถึงคอนโดที่ติณภพนั้นเป็นคนจัดการให้ เธอดูจากแผนที่ก็พบว่าเดินทางไม่ถึง 10 นาทีก็ถึงที่ทำงาน อยู่ต่างจังหวัดมันเดินทางสะดวกอย่างนี้นี่เอง และตอนนี้ทั้งสองก็ยืนรอกุญแจห้องเพื่อขนของเข้าคอนโด ไม่นานก็มีรถสปอร์ตคันสีดำหนึ่งคันขับเข้ามาจอดที่หน้าล็อบบี้ของคอนโด เมื่อเจ้าของรถคันนั้นลงจากรถก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่รักการออกกำลังกายเป็นอย่างมาก ด้วยหุ่นสมส่วน สูงประมาณ 180 เซนติเมตร ผิวเข้ม ใบหน้าของเขามีเคราขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ได้ผ่านการโกนหนวดมา จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ตาคมและปากเป็นกระจับรับกับใบหน้าของเขา ชายคนนี้สวมเพียงเสื้อยืดแบรนด์เนมกับกางเกงยีนส์ขายาวเพียงเท่านี้ก็ทำให้เธอละสายตาไม่ได้เลยตึกตัก!! ตึกตัก!!ใจของเธอเต้นแรงมาก และจู่ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ และเปล่งคำถามออกมา“คุณชื่อโมริใช่ไหม??”“เออ ค่ะ ฉันโมริค่ะ”“นี่กุญแจของคุณ และชายหนุ่มก็ยื่นกุญแจห้องให้” ใช่หญิงสาวรอกุญแจห้องจากติณภพ“คุณคือ..คุณติณภพใช่ไหมคะ??”“อืม ฉัน

ใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็ขับรถมายังโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งที่ติดทะเล เขาได้จองห้องที่อยู่หน้าชายหาด วิวทะเลไว้ ภายในห้องมี 1 ห้องนอน 1 ห้องนั่งเล่นและมีระเบียงยื่นออกไปเป็นสระว่ายน้ำ พร้อมอ่างจากุชชี่อยู่ริมสระว่ายน้ำสำหรับแช่ตัวเพื่อผ่อนคลายและมีเตียงชายหาดไว้สำหรับนอนอาบแดด 2 เตียง“คุณพาหนูมาทะเลทำไมไม่บอก?? หนูไม่มีบิกีนี่มา” หญิงสาวพูดออกมาอย่างหงุดหงิด มาเที่ยวทั้งทีจะให้เธอใส่อะไรเล่นน้ำล่ะเนี้ยะ“ก็ใส่ชุดนี้แหละเล่นน้ำ” เธอก้มมองตัวเองเสื้อยืดกางเกงขายาวเนี้ยะนะ บ้าหรือเปล่า เอ๊ะ!! แต่เธอจำได้ว่าตอนเดินเข้ามาที่โรงแรมแห่งนี้มีร้านขายบิกินี่อยู่นี่นา ไปดูดีกว่า“ไม่เอาค่ะ คุณหิวอะไรไหม?? หนูจะเดินแถวๆ ร้านอาหารสักหน่อย”“อืม สั่งอะไรมาทานสักหน่อยก็ดี ส่วนเครื่องดื่มเดี๋ยวผมโทรสั่งเอง”“โอเคค่ะ”“รีบไปรีบมา”“รับแซ่บค่ะ” หญิงสาวรับคำสั่งและเดินออกจากห้องไป เธอเดินไปยังร้านอาหารและสั่งของทานเล่นไปส่งที่ห้อง บรรยายกาศที่นี่ดีมาก ‘ครั้งหน้าพาเพื่อนมาร์ชมาด้วยดีกว่า’ เธอก้มมองเวลา เธอออกมาเดินเล่นประมาณ 20 นาทีแล้ว รีบไปดูชุดดีกว่า เดี๋ยวคุณลุงจะบ่นเอา เพราะชายหนุ่มนั้นไม่ชอบ