3 ปีผ่านไป….ณ คฤหาสน์หลังใหญ่….ตั้งแต่ที่หญิงสาวนั้นตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มหลังจากนั้นมา ชีวิตของเธอนั้นก็พบแต่ความสุขเป็นอย่างมาก เขาคอยดูแลเอาใจใส่ เธอกับลูกและครอบครัวของเธอเป็นอย่างดี ทำหน้าที่สามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย“ปรายฟ้า มาหาแม่สิลูก” พะพายกำลังเรียกลูกของเธอมากอดด้วยความรัก“มะม๊า ปรายรักมะม๊าค่ะ” ลูกของพะพายก็รักเธอมากเช่นเดียวกัน“มะม๊าก็รักหนูมากๆ ค่ะ”จุ๊บ!!! พะพายจูบลงตรงศีรษะลูกสาวของเธอ“ดึกแล้ว ได้เวลานอนแล้วนะคะ เดี๋ยวแม่เล่านิทานให้ฟัง” เธอบอกบอกลูกให้นอนหลับอย่างอ่อนโยน“ค่ะ มะม๊า” เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินขึ้นไปบนเตียงเล็กของเธอและนอนรอแม่ของเธอเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนหลังจากที่พะพายเล่านิทานได้ไม่นาน ลูกสาวของเธอนั้นก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงโน้มตัวก้มจูบที่หน้าผากลูกของเธอ และปิดไฟในห้องก่อนเดินจากไป“ฝันดีนะคะ เด็กดีของมะม๊า”เมื่อหลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องของลูกเธอ เธอก็เดินไปยังห้องของเธอทันที เดินทีหญิงสาวอยากให้ลูกนั้นนอนในห้องเดียวกัน แต่ทว่ามาร์ช สามีของเธอนั้นบอกว่าต้องนอนแยกห้องตั้งแต่เล็กๆ และเรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
“กรี๊ดดดดดด ปล่อยหนูนะ”“ชอบนักใช่ไหม ไปจูบกับคนแปลกหน้า ห๊ะ!!”“อย่ามายุ่งกับหนู หนูจะทำอะไรมันก็เรื่องของหนู”“อยู่ที่นี่ พ่อคุณสั่งให้ผมดูแล แปลว่าคุณต้องอยู่ในการปกครองของผมเพียงผู้เดียวเท่านั้น”“ไม่ คุณไม่ใช่ผู้ปกครองของหนู หนูจะฟ้องพ่อ”“ก็ดีนะ เพราะพ่อของคุณก็อยากได้ผมเป็นลูกเขยอยู่แล้ว ไหนๆ ก็จะฟ้องล่ะ ก็ทำมันจริงๆ ไปเลย”“กรี๊ดดดดดด หนูจะไปจากที่นี่”“ถ้าไปจากผมได้ ก็ลองดู”หญิงสาวถูกลากตัวออกมาจากคลับแห่งหนึ่ง เพราะเผลอไปจูบกับผู้ชายแปลกหน้าตอนเมา และทุกการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าผู้ปกครองของเธอ เธอแอบออกมาเที่ยวปลดปล่อยความเครียด และ...ใช่ หญิงสาวไม่ได้รายงานชายหนุ่มว่าจะออกไปไหน แต่ก็โดนชายหนุ่มตามหาตัวจนเจอจากเครื่องติดตามที่อยู่ในโทรศัพท์ของเธอ ตอนนี้ชายหนุ่มได้พาตัวหญิงสาวออกจากคลับมายังบ้านของเขา ตอนที่ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวกำลังจูบกับชายอื่นนั้นทำให้เขาโมโหมากจนได้ชกหน้าคนนั้นไปหนึ่งหมัด แล้วพาเธอออกมาทันที แต่หญิงสาวนั้นก็พยศไม่หยุดกลัวจะลากตัวกลับมาที่บ้านเขาได้ก็ทำให้เขานั้นหมดพลังงานไปเยอะเช่นกัน“คุณจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะ คุณมีแฟนแล้ว”“ทำไมจ
6 เดือนที่แล้วณ สนามบินสุวรรณภูมิโมริ..หญิงสาววัยสะพรั่ง แต่งตัวด้วยชุดเดรสรัดรูปสีดำสวมทับด้วยเสื้อโค้ทยาวสีชมพู ปล่อยผมลอนสีน้ำตาลสยายยาวถึงกลางหลัง ใส่รองเท้าบูทยาวสีดำ ด้วยความสูงดของเธอเพียง 160 เซนติเมตรและน้ำหนักเพียง 45 กิโลกรัม ทำให้หุ่นของเธอนั้นสวยแบบไร้ที่ติ บวกกับใบหน้าเรียวไข่ ตากลมโตสีดำ ริมฝีปากบางสีชมพู จมูกโด่งเข้ากับใบหน้าและผิวขาวราวกับกระดาษนั้น ทำให้เธอกลายเป็นจุดเด่นทุกการก้าวเดินตลอดเวลา เธอเดินออกมาจากสนามบินเพื่อเรียกแท็กซี่เดินทางกลับไปยังบ้านเกิดของเธอ หญิงสาวใช้ชีวิตในต่างประเทศตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้เธอนั่นมีลักษณะนิสัยลุยๆ ร่าเริง กล้าหาญ ไม่กลัวใคร ชอบเฮฮา ปาร์ตี้ เข้าสังคม ชอบการท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆ อย่างสนุกสนานและทำอะไรด้วยตนเองมาคนเดียวตลอด จึงทำให้เธอนั้นไม่ค่อยแคร์ใคร เธอใช้ชีวิตอยู่อังกฤษเป็นเวลานานถึง 10 ปี ตอนนี้เธออายุ 22 ปี จบปริญญาตรีตั้งแต่ปีที่ผ่านมาและไม่ยอมกลับมาบ้าน จนพ่อกับแม่ต้องยื่นคำขาดให้กลับมาช่วยงานที่บริษัทเพื่อเรียนรู้ที่จะเป็นผู้บริหารต่อในอนาคต รถแท็กซี่ได้เคลื่อนตัวเข้าสู่บ้านหลังใหญ่ใจกลางเมือง เป็นบ้านเดี่ยว 3 ชั้น สไตล
ภายในห้องนอน“คุณว่าลูกสาวเราจะทนได้ไหมคะ??”“ทนได้สิ ลูกเราเก่งอยู่แล้วนะคุณหญิง”“แต่ญาดาก็อดห่วงไม่ได้ คุณแน่ใจใช่ไหมคะว่าวิธีนี้จะทำให้ทั้งสองคนรักกัน??”“ผมมั่นใจ เพราะว่าผมไว้ใจติณภพที่จะให้มาดูแลกิจการเพียงคนเดียว”ทั้งสองปรึกษากันก่อนหญิงสาวกลับมาและตกลงกันว่าจะให้ทั้งสองนั้นแต่งงานกัน แต่ทั้งสองนั้นอุปนิสัยเหมือนอยู่คนละโลกจึงวางแผนให้ลูกสาวของตนเองนั้นไปเรียนรู้งานกับว่าที่ลูกเขยตัวเองในอนาคต พวกเขาคิดว่าการอยู่ใกล้กันจะทำให้ทั้งสองเรียนรู้กันและกัน สนิทกันมากขึ้นและตกหลุมรักกันในอนาคตกริ๊งงงง!! กริ๊งงงง!!เช้ามาถัดมาติณภพนั่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวและกำลังโฟกัสกับการทำงานอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าเป็นคุณอาทิตย์เจ้าของบริษัทโทรมาจึงกดรับสายโทรศัพท์“สวัสดีครับคุณท่าน”“สวัสดีติณภพ สบายดีไหม??”“ครับ ผมสบายดีครับ คุณท่านสบายดีเช่นกันนะครับ”“ผมสบายดี เข้าเรื่องเลยแล้วกัน อีกสามวันผมจะส่งลูกสาวผมไปฝึกงานกับคุณ ช่วยดูแลและสอนงานลูกสาวผมด้วย ถ้าเธอดื้อออกนอกลู่นอกทางก็ดุหรือตำหนิเธอได้เลยนะ ผมอนุญาต และอีกเรื่องหนึ่งฝากดูที่พักให้น้องด้วยน
เช้าวันรุ่งขึ้นมาร์ชเพื่อนสนิทของหญิงสาวก็เดินทางมารับเธอที่บ้านและพากันร่ำลาพ่อกับแม่ของหญิงสาวเพื่อออกเดินทาง ทั้งสองพากันเดินทางไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็มาถึงคอนโดที่ติณภพนั้นเป็นคนจัดการให้ เธอดูจากแผนที่ก็พบว่าเดินทางไม่ถึง 10 นาทีก็ถึงที่ทำงาน อยู่ต่างจังหวัดมันเดินทางสะดวกอย่างนี้นี่เอง และตอนนี้ทั้งสองก็ยืนรอกุญแจห้องเพื่อขนของเข้าคอนโด ไม่นานก็มีรถสปอร์ตคันสีดำหนึ่งคันขับเข้ามาจอดที่หน้าล็อบบี้ของคอนโด เมื่อเจ้าของรถคันนั้นลงจากรถก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่รักการออกกำลังกายเป็นอย่างมาก ด้วยหุ่นสมส่วน สูงประมาณ 180 เซนติเมตร ผิวเข้ม ใบหน้าของเขามีเคราขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ได้ผ่านการโกนหนวดมา จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ตาคมและปากเป็นกระจับรับกับใบหน้าของเขา ชายคนนี้สวมเพียงเสื้อยืดแบรนด์เนมกับกางเกงยีนส์ขายาวเพียงเท่านี้ก็ทำให้เธอละสายตาไม่ได้เลยตึกตัก!! ตึกตัก!!ใจของเธอเต้นแรงมาก และจู่ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ และเปล่งคำถามออกมา“คุณชื่อโมริใช่ไหม??”“เออ ค่ะ ฉันโมริค่ะ”“นี่กุญแจของคุณ และชายหนุ่มก็ยื่นกุญแจห้องให้” ใช่หญิงสาวรอกุญแจห้องจากติณภพ“คุณคือ..คุณติณภพใช่ไหมคะ??”“อืม ฉัน
ปัจจุบันหญิงสาวตื่นมาก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงวันแล้ว มองไปรอบๆ ปรากฏว่าไม่พบชายหนุ่มที่รังแกเธอเมื่อคืนแล้ว“เห้อ ดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุด กลับห้องไปนอนต่อดีกว่า”เมื่อหญิงสาวลุกขึ้นกำลังจะเดินก็ล้มลงกับพื้น“ซี๊ดดด!! ไอ้ตาลุงบ้า ทำฉันเจ็บไปหมดเลย” หญิงสาวพูดออกมาอย่างโมโห เธอเสียใจไหมที่เขาพรากพรหมจรรย์ไป ก็เสียใจแหละ แต่ก็ไม่เสียดายหรอกเพราะเธอนั้นเป็นเด็กที่เปิดโลกกว้างและไปอยู่เมืองนอกมานานจึงทำให้เธอได้รับวัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาค่อนข้างมากเมื่อคืนที่ผ่านมาหญิงสาวทำงานเครียดและกดดันมานาน จึงออกไปหาที่ระบายอารมณ์สักหน่อย แต่พอดื่มไปสักพัก ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ อยู่ดีดีก็เข้ามาจูบเธอ เธอเองก็ตกใจเล็กน้อย แต่สิ่งที่ทำให้เธอช็อคนั้นก็คือชายหนุ่มที่เธอเจอแทบทุกวันปรากฏตัวต่อหน้าเธอ นั่นก็คือผู้ปกครองของเธอที่คุณพ่อเธอมอบหมายให้ดูแลตอนที่เธออยู่ที่นี่ยังไงล่ะ และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเขาติณภพชกเข้าไปที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นที่เพิ่งจูบเธอไป เธอก็แอบนึกสะใจเบาๆ บังอาจมาจูบเธอ แต่สิ่งที่เธอหงุดหงิดขึ้นมาก็คือติณภพนั่นโมโหเธอมากและฉุดกระชากลากเธอออกมาจากคลับและพามาที่บ้านของเขาที่หวงนักหวงหน
ใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง ชายหนุ่มก็ขับรถมายังโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งที่ติดทะเล เขาได้จองห้องที่อยู่หน้าชายหาด วิวทะเลไว้ ภายในห้องมี 1 ห้องนอน 1 ห้องนั่งเล่นและมีระเบียงยื่นออกไปเป็นสระว่ายน้ำ พร้อมอ่างจากุชชี่อยู่ริมสระว่ายน้ำสำหรับแช่ตัวเพื่อผ่อนคลายและมีเตียงชายหาดไว้สำหรับนอนอาบแดด 2 เตียง“คุณพาหนูมาทะเลทำไมไม่บอก?? หนูไม่มีบิกีนี่มา” หญิงสาวพูดออกมาอย่างหงุดหงิด มาเที่ยวทั้งทีจะให้เธอใส่อะไรเล่นน้ำล่ะเนี้ยะ“ก็ใส่ชุดนี้แหละเล่นน้ำ” เธอก้มมองตัวเองเสื้อยืดกางเกงขายาวเนี้ยะนะ บ้าหรือเปล่า เอ๊ะ!! แต่เธอจำได้ว่าตอนเดินเข้ามาที่โรงแรมแห่งนี้มีร้านขายบิกินี่อยู่นี่นา ไปดูดีกว่า“ไม่เอาค่ะ คุณหิวอะไรไหม?? หนูจะเดินแถวๆ ร้านอาหารสักหน่อย”“อืม สั่งอะไรมาทานสักหน่อยก็ดี ส่วนเครื่องดื่มเดี๋ยวผมโทรสั่งเอง”“โอเคค่ะ”“รีบไปรีบมา”“รับแซ่บค่ะ” หญิงสาวรับคำสั่งและเดินออกจากห้องไป เธอเดินไปยังร้านอาหารและสั่งของทานเล่นไปส่งที่ห้อง บรรยายกาศที่นี่ดีมาก ‘ครั้งหน้าพาเพื่อนมาร์ชมาด้วยดีกว่า’ เธอก้มมองเวลา เธอออกมาเดินเล่นประมาณ 20 นาทีแล้ว รีบไปดูชุดดีกว่า เดี๋ยวคุณลุงจะบ่นเอา เพราะชายหนุ่มนั้นไม่ชอบ
ติณภพจับแขนโมริชูขึ้นทั้งสองข้างโดยใช้มือของเขาแค่ข้างเดียว อีกมือรั้งเอวบางไว้ไม่ให้ดิ้นและประกบริมฝีปากหญิงสาวอีกครั้ง ด้วยความที่หญิงสาวนั้นเริ่มเมาก็ทำให้เธอนั้นเคลิ้มไปกับชายหนุ่มโดยง่ายดาย จึงตอบรับลิ้นของชายหนุ่มที่รุกล้ำเข้ามาในปากของเธอ เนิ่นนานหลายนาทีที่ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม ด้วยความมือไวของชายหนุ่มนั้นทำให้ชุดว่ายน้ำของเขานั้นถอดออกโดยที่ยังจูบกับเธอและเลื่อนไปกระตุกเชือกกางเกงบิกีนี่ที่ผูกเป็นโบว์ของเธอหลุดออกอย่างรวดเร็ว“กรี๊ดดดดด ไอ้คนบ้า ใส่เข้ามาได้อย่างทีเดียว มันเจ็บนะ” หญิงสาวก่นด่าชายหนุ่มที่แทบจะไม่เล้าโลมอะไรหญิงสาวเลยก็ใส่ความเป็นชายของเขาเข้ามาครั้งเดียวจนสุดทั้งให้หญิงสาวนั้นเจ็บปนเสียวและแน่นไปทั้งตัว“ช่วยไม่ได้คุณมันน่ากินไปทั้งตัว ซี๊ด!!แน่นมาก” ชายหนุ่มแช่แก่นกายอยู่ในตัวของหญิงสาวไว้สักพักเพื่อให้เธอปรับตัวและพรมจูบเธอทั่วใบหน้า“อื้อ ขยับหน่อย” ตอนนี้หญิงสาวเคลิ้มและตัวแดงซ่านไปทั้งตัว“อื้มมม ผมทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันของคุณมันรัดผมแน่นมาก ผมจะขยับแล้วนะ” ชายหนุ่มเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกอย่างช้าๆ และเริ่มเป็นจังหวะ“อื้อ อ๊า” หญิงสาวรีบเอามือปิดปากเม
แอ๊ดดด!! ปัง!!“มึงมาทำเชี้ยไรอีกเนี้ยะ ไอ้โรม” ชายหนุ่มมองหน้าเพื่อนรักอย่างหงุดหงิดที่มารบกวนเวลานอนของเขา“หวัดดี!! กูมาดูอาการของน้องกอหญ้าครับเพื่อนรัก” หมอหนุ่มยืนโบกมือและส่งยิ้มไปหาเพื่อนรักเบาๆ“มึงไม่มีงานมีการทำหรือไง คนไข้ที่โรงพยาบาลมึงน้อยไปหรอ กูจะได้จัดการยิงคนส่งไปให้มึงรักษา”“มีครับ แต่กูไม่ทำ มึงลืมไปแล้วเหรอ ว่ากู...เป็นเจ้าของโรงพยาบาล” หมอหนุ่มยืนยักคิ้วเบาๆ ใส่ชายหนุ่ม“ไอ้เหี้ยยยย!!”“ว่าแต่มึงเถอะ สายขนาดนี้งานการไม่มีทำหรือไง กูจะได้ให้ลูกน้องไปทุบตึกโรงแรมมึงแล้วให้มึงสร้างใหม่ และปกติเนี้ยะ...กูเห็นทำงานหามรุ่งหามค่ำ หรือว่ามีอะไรผิดปกติไปนะ” หมอหนุ่มยืนจ้องชายหนุ่มอย่างจับผิด“กูก็ปกติของกู แค่วันนี้กูอยากพักผ่อน”“โว้วๆ เป็นห่วงแม่สาวน้อยที่นอนอยู่บนเตียงก็บอกมาเถอะ” หมอหนุ่มทำท่ามองทะลุเข้าไปในห้องของชายหนุ่ม“ไอ้โรม มึงห้ามมอง” ชายหนุ่มพยายามปิดประตูเพื่อไม่ให้หมอหนุ่มเห็นหญิงสาวในสภาพแบบนี้ แต่ก็ถูกหมอหนุ่มพยายามดันประตูเพื่อแกล้งชายหนุ่ม"แต่กูจะมอง""กูไม่ให้มอง"“หึๆ งั้นกูมีข้อตกลง”“อะไร??”“มึงต้องยกเว้นการเข้าใกล้กูกับน้องกอหญ้า”“ไม่ได้!!”“งั
“ไอ้มิกซ์ ไอ้ฟิลิป พวกมึงหายหัวไปไหนกันหมดวะ!!” ชายหนุ่มตะโกนดังลั่นคฤหาสน์บอดี้การ์ดรีบวิ่งมาหาชายหนุ่มอย่างตกใจเพราะตั้งแต่ทำงานกับเจ้านายไม่เคยเห็นพฤติกรรมของเจ้านายแบบนี้เลย“ครับนาย/ครับนาย”“เธอหายไปไหน??” พอชายหนุ่มกล่าวออกมาก็ทำให้บอดี้การ์ดทั้งสองรู้ทันทีว่าหมายถึงใคร“ผมเห็นเธอเดินกะเผลกขาเข้าไปในห้องรับรองครับ” ฟิลิปรีบตอบผู้เป็นนายเมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ใจชื่นขึ้นทันที“อืม พวกนายไปทำงานได้แล้ว”"ครับนาย/ครับนาย" ทั้งสองโค้งคำนับและพากันเดินออกไปทำหน้าที่ของตนณ ห้องรับรองชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องเห็นหญิงสาวนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงก็แทรกตัวเข้าไปนอนใต้ผ้าห่มเดียวกับเธอและดึงเธอมากอดเอาไว้“อือ...” หญิงสาวพึมพำในละคอเบาๆ เหมือนถูกใครดึงมากอดอย่างอ่อนโยนและซุกเข้าไปหาแผงอกแกร่งอย่างเบาๆ19.00 น.“อือ...” หญิงสาวลืมตาขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มกำลังกอดเธอไว้ เธอก็ตกใจเล็กน้อย ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ เธอจองใบหน้าของเขา ปลายจมูกของเขา และริมฝีปากของเขา“ทำไมคุณใจร้ายกับกอหญ้าจังเลยนะ” หญิงสาวพูดออกมาเบาๆ นอนมองชายหนุ่มที่กอดเธอไว้และน้ำตาคลอเธอยกแขนชายหนุ่มออกจากตัวเธออย่างเบ
“ใครอยู่ข้างนอก ไปตามหมอโรมมา!!!” ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวนอนแน่นิ่งก็ทำให้เขาแทบคลั่ง"เธอจะตายไม่ได้ นี่คือคำสั่ง"เอี๊ยดดดดดดดดด!!!หมอโรมรีบวิ่งเข้ามาในคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว เมื่อได้รับสายโทรศัพท์จากบอดี้การ์ดของแดเนียลว่าน้องกอหญ้าหมดสติ“ไอ้แดเนียล กูมาแล้ว”ชายหนุ่มวิ่งขึ้นไปบนห้องรับรองที่หญิงสาวพักอาศัยอยู่เมื่อแต่“ทางนี้โว้ย!! ไอ้โรม”“ห๊ะ!!” แดเนียลตะโกนเรียกหมอหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของตัวเอง“ทำไมน้องกอหญ้าถึงไปอยู่ห้องมึงได้??” หมอหนุ่มถามออกมาอย่างสงสัย“ก่อนจะตั้งคำถามมาถามกู มึงมาดูเธอก่อนเถอะ” หมอหนุ่มหยุดความสงสัยไว้ ณ ตอนนั้น และรีบวิ่งเข้าไปดูหญิงสาวที่ห้องของแดเนียล“ไอ้แดเนียลลล ไอ้เพื่อนเวร ทำไมมึงทำร้ายน้องเขาหนักขนาดนี้วะ”หมอหนุ่มยืนดูหญิงสาวที่ตอนนี้หมดสติอยู่ ร่างกายเธอตอนนี้บอบช้ำไปหมด ไหนจะผ้าปูที่นอนที่ยับยู่ยี่ คราบเลือดเกรอะบนที่นอน ที่มาจากบริเวณขาของเธอเต็มไปด้วยรอยถลอก หมอหนุ่มเอื้อมไปแตะหน้าผากเธอก็พบอีกว่า ตัวเธอนั้นร้อนเป็นไฟ“มึงทำร้ายน้องกอหญ้าของกูแล้วใช่ไหม??” หมอหนุ่มหันหน้าไปถามชายหนุ่ม“ไม่ใช่ของมึง!!” ชายหนุ่มเถียงกลับมาอย่างลืมตัว จนห
ชายหนุ่มลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าไม่สนใจหญิงสาว มองดูคราบเลือดที่เปื้อนบนที่นอนอย่างสงสัยและแอบดีใจที่เขาเป็นคนแรกของเธอ“ฉันให้เวลาเธอแต่งตัว 15 นาที เตรียมตัวไปทำงาน”“แต่หนูเจ็บตรงนั้น หนูลุกไม่ไหว”“โดนแค่นี้ อย่ามาสำออย เธอเป็นแค่เชลย ไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน”“ฮือๆ”“หยุดร้อง ฉันรำคาญ”“ฮึก!! ค่ะ”“ฉันจะไปรอข้างล่าง ถ้าช้า!!เธอโดนหนักกว่านี้แน่” แล้วชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป“เธอต้องเข้มแข็งนะ กอหญ้า” แล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นอย่างช้าๆ แล้วรีบเดินไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวชายหนุ่มจะโมโหอีก15 นาทีต่อมาณ หน้าคฤหาสน์หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีม เธอใส่ชุดนี้ทำให้เธอดูดีเป็นอย่างมาก และเดินขากะเผลกลงมายังประตูทางเข้าคฤหาสน์ ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงไม่พอใจขึ้นอีก“อ่อยเพื่อนฉันยังไม่พอ นี่ยังมาอ่อยบอดี้การ์ดของฉันอีกหรอ ห๊ะ”“หนูเปล่านะ หนูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” หญิงสาวถามชายหนุ่มอยากสงสัย“ก็เธอใส่ชุดนี้ลงมายังไงล่ะ”“ก็ในตู้เสื้อ..” หญิงสาวกำลังจะบอกว่าในตู้เสื้อผ้ามีแต่ชุดเดรสจะให้เธอใส่อะไร แต่ชายหนุ่มก็ไม่สนใจคำอธิบายของเธอ“อย่ามาเถียงฉัน”“ค่ะ” หญิงสาวยืนก้มหน้าน้ำตาคลอ ไม่กล
เช้าวันต่อมา…“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้หมอหนุ่มที่เข้ามารักษาเธอ“สวัสดีครับ ผมชื่อโรม เป็นหมอประจำคฤหาสน์แห่งนี้ครับ” หมอโรมกล่าวทักทายหญิงสาว“หนูชื่อกอหญ้านะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เมื่อชายหนุ่มได้ยินชื่อหญิงสาวก็คิ้วขมวดเล็กน้อย เพราะจำได้ว่าแดเนียลบอกว่าคนที่ทำร้ายพี่ชาย ชื่อว่า ข้าวฟ่าง“อ๋อ เอ่อ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกอหญ้า”“เรียกกอหญ้า เฉยๆ ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มตาหยีส่งให้หมอหนุ่ม‘เชี้ยแล้วไหมล่ะ ไอ้โรม ทำไมเธอน่าตาน่ารัก น่าทะนุถนอมขนาดนี้ว่ะ’ หมอหนุ่มคิดอยู่ในใจ“เออ หมอโรมคะ อาการกอหญ้าเป็นอย่างไงบ้างคะ”“เรียกผมพี่โรมก็ได้ครับ ตอนนี้อาการน้องกอหญ้าดีขึ้นมากๆ เลยครับ นอนพักอีกสักวันน่าจะหายดีแล้วครับ”“ขอบคุณมากค่ะ พี่โรม”“ครับ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะครับ” หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มด้วยนัยตาเศร้าเมื่อได้ยินว่าจะต้องอยู่ที่นี่ต่อไป“ไม่เจอกันเลยน่าจะดีกว่านะคะ ถ้าพี่โรมมาแสดงว่ากอหญ้าจะต้องป่วย กอหญ้าไม่ชอบฉีดยาค่ะ” หญิงสาวทำจมูกย่นอย่างน่าเอ็นดูหมอหนุ่มยื่นมือไปลูบศรีษะของกอหญ้าเบาๆ“หึ เด็กน้อย วันหน้าถ้าพี่ว่างพี่จะพาน้องกอหญ้าไปเที่
ณ ห้องทำงานก๊อก!! ก๊อก!!“เข้ามา”“นายครับ หมอโรม มาถึงแล้วครับ”“ให้ไปที่ห้องของเธอได้เลย”“ครับนาย”20 นาทีต่อมาแอ๊ดดด!! ปัง!!หมอโรมรักษากอหญ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วยความโมโหจึงเปิดประตูเข้ามายังห้องทำงานของแดเนียลที่เจ้าตัวกำลังนั่งทำงานอยู่อย่างรวดเร็ว“ไอ้แดเนียล มึงทำอะไรของมึงเนี้ยะ”“ทำอะไร??” ชายหนุ่มรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนของตนจะเข้ามาต่อมา“ก็มึงเอาคุณข้าวฟ่างเข้ามาในบ้านยังไงล่ะ”“แล้วจะทำไม”“นี่มันก็ผ่านมา 2 ปีแล้วนะเว้ย มึงจะจับตัวเธอมาแก้แค้นไม่ได้ ตัวเธอยิ่งเล็กๆ บอบบางอยู่ นี่ถ้ากูมาไม่ทันนะ เธออาจจะช็อคตายไปแล้วก็ได้”“มึงไม่ใช่กูจะไปรู้อะไร กูรอวันเวลานี้มานานมาก กว่าจะจับตัวเธอมาได้ และอีกอย่างนังนั่นไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบาง แต่คือ ฆาตรกร!!”“กูคงห้ามมึงไม่ได้สินะ”“ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แล้วมึงจะถามทำไม”“งั้นก็เบาๆ กับเธอหน่อยก็แล้วกัน จากที่ฉันดูลักษณะเธอไม่น่าจะมีพิษภัยอะไร น่าเอ็นดูด้วยซ้ำไป”“กูไม่รับปาก”“ไอ้แดเนียล มึงนี่มัน!!” หมอโรมยืนชี้หน้าชายหนุ่มอย่างโมโห“ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม”“เออ อีก 1-2 วัน น่าจะดีขึ้น กูฉีดยาลดไข้และให้น้ำเกลือไว้แล้ว เพราะร่างกา
บรรยากาศค่ำคืนนี้เหน็บหนาวกว่าปกติ ภายนอกคฤหาสน์มีอากาศเย็นจัด และละอองน้ำบนฟ้าเกิดการจับตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็ง เริ่มโปรยลงมาจากท้องฟ้าลงสู่พื้นดิน นั่นคือฤดูกาลหิมะตกเข้ามาถึงแล้ว ทำให้ห้องชั้นใต้ดินอากาศเย็นกว่าปกติ ร่างบางนอนขดตัวอยู่บนพื้น ร่างกายเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ เพราะปรับตัวไม่ทัน เพราะย้ายมาจากเขตเมืองร้อนที่ประเทศไทย มายัง เขตเมืองหนาวที่ประเทศอิตาลี บวกกับเสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธอที่ไม่สามารถบรรเทาความหนาวให้อุ่นขึ้นมาได้เลยตอนนี้ภายในร่างกายของเธออุณหภูมิในร่างกายเริ่มสูงขึ้นอย่างเรื่อยๆ“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยหนูด้วย” เธอพยายามเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากด้านนอก“หนูหนาว ขอผ้าห่มคลุมตัวหน่อยได้ไหมคะ” แต่ไร้เสียงตอบรับจากภายนอกเหมือนเดิมหญิงสาวได้แต่พยายามข่มตัวเองและข่มตานอนเพื่อให้ถึงเช้าของอีกวันเพื่อจะได้ขอผ้าห่มหนาๆ ประทังความหนาวและข้าวอีกสักมื้อ ณ ห้องทำงานก๊อก!! ก๊อก!!“เข้ามา”“นายครับ คนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูบอกว่า หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือ เพราะอากาศหนาวครับ” ฟิลิปยืนรายงานเจ้านายของตัวเอง“นายเป็นห่วงเธอ???” ชายหนุ่มเงยหน้าออกมาจากกระดาษที่กำลังจดจ่อบริเวณด้านห
หญิงสาวกรี๊ดและหลับตาเพื่อทำใจยอมรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้นแต่!!!! เสียงกระโจนเข้ามานั้นไม่โดนตัวเธอ และไม่ทำให้เธอนั้นเจ็บปวดแต่ปวดอย่างใดหงิง!! หงิง!! หงิง!! แผล่บ แผล่บ เธอสัมผัสได้ถึงน้ำลายของสัตว์ตัวนั้นโดนที่ใบหน้าของเธอเธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ใช่ หมาป่า ลักษณะดุร้ายตัวนั้น กำลังเลียที่ใบหน้าของเธอ พร้อมหางกระดิกอย่างดีใจเห้อ!! เธอถอนหายใจออกมาอย่างเต็มปอด และมองจ้องหน้าสายตาอ่อนโยนไปยังหมาป่าตัวนั้น“ไง เธอคงชื่อเจ้าลูซ สินะ” หญิงสาวเอามือเรียวยาวของเธอ สัมผัสลูบเข้าไปที่ลูซหงิง!! หงิง!! หงิง!! เหมือนเจ้าลูซจะตอบรับเธอว่าใช่ ว่าตัวเองชื่อลูซ“เธอทำฉันตกใจหมดเลยนะ” ลูซยังพยายามสำรวจสำรวจตัวเธอและรับรู้ได้ว่าร่างกายเธอซูบผอม จึงใช้มือกัดที่แขนของเธอและดึงแขนเบาๆ เพื่อบอกให้เธอลุกขึ้น และลูซก็เดินมายังจานอาหารอีกจานก่อนหน้านี้ที่บอดี้การ์ดนำว่าวางไว้ให้เธอและมองหน้าเธอหงิง!! หงิง!! หงิง!!“ให้ฉันกินข้าวเหรอ”หงิง!! หงิง!! หงิง!!“ฉันไม่อยากกิน ฉันคิดถึงบ้าน” แต่ลูซก็ไม่ลดความพยายาม เดินเข้ามาดึงแขนของเธอและส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อให้เธอกินข้าว“อืม กินก็ได้ จะได้มีแรงไปสู้ก
เช้าวันใหม่“นายครับตอนนี้คุณข้าวฟ่างก็ยังไม่ทานข้าวเลยครับ”“เตรียมข้าวมาให้เธอใหม่”“ครับนาย”ณ ห้องใต้ดินหญิงสาวนอนซมอยู่บนพื้นอันเย็นเฉียบ รวมถึงศรีษะกระแทกพื้นอย่างแรกเมื่อวานทำให้มีแผลบริเวณหน้าผาก และไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ถูกจับตัวมา ทำให้ร่างกายอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก บอดี้การ์ดชุดดำหลายๆ คน เดินเอาอาหารมาให้แต่หญิงสาวก็ไม่ยอมกิน เพราะมั่วแต่วิตกกังวลและคิดถึงแต่บ้าน หญิงสาวพยายามนั่งคิด นอนคิดว่าทำไมถึงจับตัวมาที่นี่แต่คิดทีไรก็คิดไม่ออก แต่จากการถามชายชุดดำว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน เขาบอกเธอได้แค่ว่า ที่นี่คือประเทศอิตาลี หญิงสาวพยายามคิดต่อก็นึกขึ้นได้ว่าหรืออาจจะเป็นเพราะจับมาผิดตัว เพราะพี่สาวฝาแฝดของเธออาศัยอยู่ที่อิตาลี แต่ก็นานหลายปีแล้วที่พี่สาวไม่ยอมติดต่อกลับมาหาเธอที่ทางบ้านเลย เธอพยายามติดต่อไปแต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับกลับมา หรือพี่สาวของเธอทำร้ายพี่ชายของชายหนุ่มนั้น แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถาม เพราะเธอรักและเป็นห่วงพี่สาวของเธอมาก กลัวว่าพี่สาวของเธอจะได้รับอันตราย แต่ทันใดนั้นเองแกร๊ก!! เสียงประตูห้องเปิดออกมาอย่างช้าๆ ทำให้เธอหรี่ม่านตาลงเพราะแสงสว่างด้านนอกจ้า ทำให้เธอป