Semua Bab พ่ายรักนางบำเรอ: Bab 61 - Bab 70

หญิงสาวลุกขึ้นมาไม่ฟังเสียงชายหนุ่มและจับแก่นกายของเขาเข้ากลีบกุหลาบของเธอรวดเดียว ทำให้ชายหนุ่มนั้นพอใจมากและครางออกๆ“โอ้ว!! เสียวเป็นบ้าเลย ทำไมร้อนแรงอย่างนี้ครับ คุณเมีย อย่าตอดผม ผมแตกแล้วอ่าส์” หญิงสาวทำหน้านิ่วออกมาและเอามือจิกเข้าไปที่ไหล่ของชายหนุ่มเพื่อระบายความเสียวนั้นออกมาเพราะเธอนั้นก็เสียวไม่แพ้กัน ชายหนุ่มนั้นกระตุกน้ำรักเข้าไปในตัวหญิงสาวจนหมดทุกหยดอย่างเลี่ยงไม่ได้“แตกเร็วจัง อื้อ น้ำมันอุ่นอยู่ในรูของหนูไปหมดแล้ว อ๊ะ!!” หญิงสาวขมิบรูเบาๆ และน้ำของเธอนั้นก็ไหลเยิ้มออกมาเช่นเดียวกัน“ทำไมรีบใส่เข้ามาจังครับ โอ้ว ทรมานเป็นบ้าเลย”“ก็คุณร้องครางดัง หนูก็เสียว ไม่ยอมใส่สักที หนูก็เลยจับใส่เองซะเลย” ชายหนุ่มจับเอวหญิงสาวเพื่อจะยกตัวออกจากเขาแต่ปรากฎว่า“อ๊า ซี๊ดดด” เธอนั้นยกสะโพกและขยับกดทับลงมาบนแก่นกายของชายหนุ่มอีกครั้ง“กรอดดด!! อ่าส์ ยัยตัวแสบ ร้ายนักนะ” ชายหนุ่มกัดฟันออกมาเพราะทนความเสียวไม่ไหว เธอกำลังรีดน้ำออกจากแก่นกายของชายหนุ่มโดยใช้กลีบกุหลาบของเธอทำให้เขานั้นร้องจนเสียงหลง“โอ้ว โมริ ผมเสียวเหลือเกิน คุณกำลังทำให้ผมหลงหัวปรักหัวปรำนะ อ่าส์!!” หญิงสาวได้ยินด

รุ่งเช้าหญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมด้วยใบหน้าอิดโรยและไม่สดใส เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะเช้า เขารังแกเธอถึงตอนไหนก็จำไม่ได้ รู้แค่ว่าเธอนั้นเผลอหลับไปก่อนที่เขาจะรังแกเธอเสร็จเสียอีก ตื่นมาก็ทำให้เธอหงุดหงิดเพิ่มขึ้น ตอนนี้ทั้งตัวของเธอมีแต่รอยรักที่เขาทำไม่ให้ เสื้อผ้าที่เธอเตรียมมาก็ไม่สามารถใส่ได้เพราะมีแต่ชุดสายเดี่ยว คอเว้าลึกทั้งนั้น จนเธอต้องสั่งเสื้อผ้าที่ปกปิดตั้งแต่คอลงมาให้มาส่ง ‘หงุดหงิดเป็นบ้าเลย’ กลับกัน..คนที่รังแกเธอเมื่อคืนนั้นไม่รู้สึกเหนื่อยอะไรเลย แถมยังอารมณ์ดีตลอดเวลา“โมริ รีบมากินข้าว”“หนูยังไม่หิว”“ไม่หิวก็ต้องกิน ข้าวเช้ามันสำคัญมากนะ”“ก็หนูบอกว่าไม่หิวไงคะ??”“โมริ!!” ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำลงจนเธอรู้สึกกลัว“งั้นหนูขอกาแฟดำ กับ ขนมปัง ก็พอค่ะ”“อืม”ทั้งสองก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าเสร็จก็พากันออกจากโรงแรมและขับรถมายังที่คอนโดของหญิงสาว“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” หญิงสาวเปิดประตูและถือกระเป๋าลงจากรถเพื่อเดินขึ้นห้อง แต่ทว่าชายหนุ่มก็ยังเดินตามเธอมาติดๆ“คุณจะตามมาทำไมคะ??”“ผมลืมของไว้ในห้องของคุณตอนที่มาเมื่อวาน”“อ๋อ โอเคค่ะ” หญิงสาวจึงเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้ค

อยู่ดีดีชายหนุ่มก็เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักนำสิ่งแปลกปลอมออกมา มันมีลักษณะเป็นวงรีอันเล็กๆ เรียวยาว สีชมพู และอยู่ดีดีเขาก็จับเธออ้าขาและดันเจ้านี่เข้าไปในกลีบกุหลาบของเธอ จู่ๆ เขาก็เหมือนกดเครื่องควบคุมที่อยู่ในมือของเขาและมันก็เริ่มสั่น ใช่มันสั่นและทำเธอนั้นร้องเสียงครางออกมาอีกครั้ง“คุณติณ หยุดนะ อ๊ะ!!” หญิงสาวร้องบอกให้เขาหยุดแต่พูดไปก็เท่านั้น ตอนนี้ร่างกายของเธอนั้นดันตอบสนองเครื่องนี้อย่างปฎิเสธไม่ได้ และไม่นานก็กระตุกร่างปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้งต่อหน้าชายหนุ่มที่นั่งดูเธอทรมาน“เสร็จเร็วดี อย่าขาดใจตายก่อนนะครับ คุณเมีย” และชายหนุ่มก็ปล่อยให้เธอนอนทรมานกระตุกร่างปล่อยน้ำรักออกมาหลายต่อหลายครั้ง โดยที่เขานั้นออกไปยืนสูบบุหรี่สบายใจที่นอกระเบียง ชายหนุ่มสูบบุหรี่อย่างใจเย็นและยืนมองหญิงสาวที่กำลังนอนทรมานและกำลังต่อสู้กับเครื่องที่เขาใช้สอดเข้าไปในกลีบกุหลาบของเธออยู่ ตอนนี้จิตใจของชายหนุ่มนั้นร้อนเป็นไฟเพราะแค่ได้ยินบนสนทนาของหญิงสาวและผู้ชายคนนั้นก็ทำให้เขาหงุดหงิดเป็นบ้า เธอไม่รู้ตัวหรืออย่างไรว่าเพื่อนสนิทของเธอมันคิดไม่ซื่ออยู่ สายตาผู้ชายคนนั้นที่มองหญิงสาวใครดูไม่ออกว่าชอบ

‘เอ๋ ไหนบอกว่ามาร์ชจะมาวันเสาร์นี้??’ เธอยังไม่ได้โทรบอกเขาเลยว่าจะกลับกรุงเทพอาทิตย์นี้เมื่อหญิงสาวกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง ปรากฎว่ามาร์ชเพื่อนสนิทของเธอก็เดินเข้ามากอดทักทายเธอที่โต๊ะทำงาน ทำให้เธอกอดตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้“ว่าไงมาร์ช ทำไมจะมาไม่บอกฉันก่อน”“ก็เมื่อวานเธอตัดสายเราไปอ่ะ เรามีธุระแถวนี้ก็เลยแวะมาทักทายก่อน คิดถึงแกมากนะโมริ แอบไปดื้อที่ไหนมาบ้างไหมเนี้ยะ!!”“บ้า ไม่มีหรอก ใครจะแอบไปปดื้อที่ไหนกันเล่า” หญิงสาวอุ๊บอิ๊บอยู่ในลำคอ“อ่ะ แฮ่ม” อยู่ดีๆ ติณภพก็กระแอ่มเสียงดัง จนมาร์ชต้องรีบกล่าวทักทายชายหนุ่มที่อายุมากกว่าอย่างสุภาพ“สวัสดีครับ คุณติณภพ พอดีวันนี้ผมมีธุระแถวนี้เลยแวะมาหาโมริครับ คุณติณภพสบายดีนะครับ”“สบายดีครับ ถ้าจะดีกว่านี้หวังว่าจะไม่ได้ยินเสียงรบกวน” ทั้งสามตรงอยู่ในความเงียบ จนมาร์ชเอ่ยขึ้นมา“งั้นเราไปคุยกันข้างนอกดีกว่า โมริ รบกวนคุณติณเขาทำงาน”“อืม ก็ดีเหมือนกัน ไปกันเถอะ”“แล้วนี่แต่งตัวอะไรของแกเนี้ยะ??”“ทำไม ไม่สวยเหรอ?”“เปล่า มันสวยมากนะสิ”“วันนี้จะมีพาร์ทเนอร์มาหาเราอ่ะ อ่านประวัติเขาแล้วเขาชอบผู้หญิงสาว เราก็เลยแต่งตัวเพื่อมาคุยเร

ช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมาชีวิตของติณภพและโมริก็ดำเนินการไปอย่างปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือชายหนุ่มจะคอยกีดขว้างผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้โมริตลอดเวลา และพยายามบังคับให้เธอย้ายไปอยู่บ้านกับเขา จนหญิงสาวต้องทำข้อตกลงว่าจะอยู่บ้านชายหนุ่มเฉพาะวันหยุดเท่านั้น ส่วนวันธรรมดาเธอนั้นจะนอนที่คอนโด เพราะเธอชอบความเป็นส่วนตัวมากกว่าและอีกอย่างเธอก็ไม่ชินกับการที่ต้องอยู่กับผู้ชายสุดเนี้ยบแบบเขาเห้อ!! ตอนนี้เธอเหนื่อยใจมากๆ เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหน หรือทำอะไรเขาก็คอยตามประกบเธอตลอด ช่วงวันธรรมดาเขาก็มาหาเธอที่คอนโดและใช่.. เขาเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้ามานอนที่คอนโดกับหล่อนแทบทุกวัน จนตอนนี้คำว่าอิสระของเธอค่อยๆ หายไปอย่างสิ้นเชิง และตั้งแต่วันที่ติณภพบอกกับมาร์ชว่าเขาเป็นสามีของเธอ มาร์ชก็ไม่ได้ติดต่อมาหาเธออีกเลย มีแค่ไลน์ทิ้งชื่อร้านอาหารไว้และบอกว่ารีบกลับไปทำธุระที่กรุงเทพกะทันหัน ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอยังไม่ได้อธิบายให้เพื่อนสนิทของเธอรู้เลย แต่ไม่เป็นไรวันหยุดสุดสัปดาห์นี้เธอก็จะเข้าไปที่กรุงเทพเพื่อไปหาคุณพ่อและคุณแม่แล้วเดี๋ยวจะออกไปเที่ยวกับมาร์ชด้วยก็แล้วกัน“โมริ มานอนได้แล้ว” เธอกำลังตั้งหน้าตั