All Chapters of พ่ายรักนางบำเรอ: Chapter 71 - Chapter 80

เมื่อติณภพออกมาจากห้องน้ำก็ไม่พบหญิงสาวแล้ว จึงรีบแต่งตัวและออกไปทำงานเพราะตอนนี้ก็เกือบจะสายแล้ว เมื่อมาถึงที่ทำงานก็พบหญิงสาวทำหน้าบึ้งตึงไม่ยิ้มใส่เขา“กาแฟดำ กับคุกกี้ค่ะ” ถึงหญิงสาวจะไม่พอใจเพียงใดก็ต้องทำหน้าที่ของตนเองทุกวัน อย่างเสิร์ฟกาแฟและขนมให้กับติณภพ“หนีมาก่อนทำไม??” ชายหนุ่มเริ่มต้นบทสนทนาเรื่องของเมื่อเช้าที่ยังไม่เคลียร์“ก็คุณรังแกหนู”“รังแก?? ตรงไหน??”“คุณยังจะมาถามหนูอีก ก็คุณ..เออ..คุณ”“มานี่สิ!!” ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวเดินอ้อมมาหาเขาที่เก้าอี้ เธอจึงเดินเข้าไปหาชายหนุ่มอย่างว่าง่าย“ว๊ายยยย!!” อยู่ดีดี ชายหนุ่มก็ดึงหญิงสาวลงมานั่งบนตักของเขา หญิงสาวตกใจจนล้มตัวลงไปนั่งลงที่ตักของชายหนุ่มอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มคว้าตัวเธอเข้ามากอดและนำใบหน้าของเขาแนบกับใบหูของเธอ“ผมรังแกคุณตรงไหนเหรอครับ?? หืมมมม”“คะ คุณไม่ป้องกัน”“หึหึ นึกว่าเรื่องอะไร”“นี่คุณ มันเรื่องใหญ่มากเลยนะคะ ถ้าเกิดท้องขึ้นมาจะทำยังไง??”“ก็ดีสิ ผมจะได้เป็นพ่อคนสักที”“คุณติณ แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ”“เอากันทุกวันบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไง”“มันเป็นแค่เรื่องผิดพลาดก็เท่านั้น”“ผิดพลาดงั้นเหรอ มั

ตอนนี้เสื้อผ้าของหญิงสาวนั้นถูกถอดออกไปหมดแล้ว โดยที่เธอนั้นไม่รู้สึกตัว พอมองดูชายหนุ่มนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้าออกไปทั้งหมดเช่นเดียวกัน ร้ายกาจมาก หญิงสาวพึมพำใส่ชายหนุ่ม แต่การกระทำของเขาทั้งหมดนั้นก็ทำให้หญิงสาวนั้นยอมจำนนต่อเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นการสัมผัสของร่างกาย เขารู้จุดอ่อนของเธอทุกซอกทุกมุม แต่ก็ยังแอบโมโหที่เขาโกหกเธอว่ามีประชุม จนไม่ได้ไปดูหนังกับเพื่อนสนิทของเธอ แต่ก็ช่างเถอะ เธอขอผ่านเวลานี้ไปให้ได้ก่อน เพราะตอนนี้เธอทรมานเหลือเกิน“อ้าขาสิ โมริ!!” หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็ทำตามอย่างว่าง่าย เพราะร่างกายเธอนั้นทรมานไปหมดแล้ว“ดีมาก” เมื่อหญิงสาวอ้าขา ชายหนุ่มก็นำใบหน้าของเขาซุกเข้าไปในกลีบกุหลาบของเธอทันที เขาใช้เวลาเพียงไม่นานก็ทำให้หญิงสาวนั้นกระตุกร่างออกมาเบาๆ และเขาก็กลืนกินน้ำในกลีบกุหลาบของเธอจนหมดจด“อือ คุณติณ โมริจะไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวคร่ำครวญขอร้องให้ชายหนุ่มนั้นเข้ามาในตัวเธอเร็วๆ“จุ๊จุ๊ เรียกพี่ติณสิครับ” ชายหนุ่มกำลังนำแก่นกายหยอกล้อที่กลีบกุหลาบของเธอแต่ก็ไม่ยอมใส่ไปในตัวของเธอเสียที“พี่ติณขา เข้ามาเลยค่ะ หนูไม่ไหวแล้ว” “อืม อย่างนี้ค่อยชื่นใจหน่อย”

เขากำลังนั่งดื่มเบียร์อยู่นั้น จู่ๆ หญิงสาวก็หันมาหาเขาและทำแววตาหยาดเยิ้มใส่เขา ‘คงจะทนไม่ไหวสินะ’“ว่าไงครับ??”“หนูอยากทำรักกับพี่ติณค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็ลุกมานั่งตักและคล้องคอเขาไว้ แต่เขานั้นรู้ทันจึงอยากแกล้งเธอ“วันนี้พี่เหนื่อยแล้ว”“หือออ!! พี่ติณแค่นั่งเฉยๆ ก็พอค่ะ เดี๋ยวโมริทำเอง”ฟอด!!!“ร้ายนักนะ” ชายหนุ่มฝังจมูกโด่งของเขาเข้าไปที่แก้มเนียนๆ ของเธอ“ก็พี่ติณเป็นคนสอนโมริให้ทำเองนี่คะ”“หึหึ” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างพอใจ“หนูจะเริ่มแล้วนะ”“ครับ เริ่มเลยสิ” หญิงสาวค่อยๆ จับใบหน้าของชายหนุ่มหันมาตรงกับเธอและประกบริมฝีปากเข้าหน้าชายหนุ่ม การจูบไม่เป็นของเธอทำให้เขานั้นแทบคลั่ง ครางออกมาในลำคออย่างพอใจ และด้วยความที่เขาทนไม่ไหว จึงจูบตอบเธอจนเธอนั้นเริ่มหายใจไม่ออกจึงยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระไม่นานหญิงสาวก็เลื่อนตัวลงมาที่หยุดอยู่ระหว่างกางเกงของชายหนุ่มและค่อยเอื้อมมือไปรูดซิปของชายหนุ่มออกอย่างช้าๆ และนำแก่นกายของเขาออกมาทั้งที่ยังไม่ถอดกางเกงของชายหนุ่มออก“ทำไมไม่ถอดออกให้หมดล่ะครับ”“ไม่เอาค่ะ นี่มันสนามหญ้า โมริอาย”“อายแต่ก็ทำ??”“ก็อย่างลองที่ใหม่ๆ บ้าง คริๆ แต่ก็ไม่อยา

หญิงสาวขับรถไปอย่างไร้จุดหมายปลายทาง จนเวลาล่วงเลยมาเกือบเที่ยงคืนเธอก็จอดรถอยู่ที่หน้าคอนโดของเพื่อนสนิทของเธอ คอนโดนี้เธอสามารถเข้า-ออกได้อย่างที่ต้องการเพราะมาร์ชนั้นได้ให้คีย์การ์ดกับเธออีกอันเอาไว้ เผื่อเวลาอยากมาที่นี่ก็สามารถเข้าไปได้เลย ไม่ต้องรอให้มาร์ชมาเปิดประตู เพราะบางครั้งมาร์ชก็ต้องไปดูแลคลับและถ้าดึกหรือเมามากมาร์ชก็เลือกที่จะนอนที่คลับนั้นเลย หรือบางครั้งก็ต้องไปทานข้าวที่บ้าน มาร์ชจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวนอนที่บ้านอาทิตย์ละ 2 วัน และที่เหลือก็ทุ่มเทให้กับธุรกิจของเขาที่สร้างขึ้นมาเองทั้งหมด เพื่อนสนิทของเธอนั้นมีคลับอยู่หนึ่งแห่งในย่านเศรษฐกิจอันดับต้นๆ ในกรุงเทพและยังเป็นผู้บริหารสูงสุดในโรงพยาบาลของครอบครัวเขาอีกด้วย และเพื่อนสนิทของเธอนั้นก็เรียนจบแพทย์มาด้วยเกียรตินิยมอันหนึ่งของมหาวิทยาลัยชื่อดังในไทยหญิงสาวกดขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสูงสุดของคอนโดและเดินตรงเข้าไปในห้องก็พบว่ามาร์ชนั้นกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าระเบียงห้องนั่งเล่นของเขา คอนโดชั้นสูงสุดของที่นี่จะเป็นของมาร์ชแค่คนเดียว เพราะเขาได้ซื้อทั้งชั้นไว้เพื่อความเป็นส่วนตัว และภายในชั้นนี้ก็มีทั้งสระว่ายน้ำ ฟิ

เมื่อมาร์ชเชิญติณภพเข้ามาภายในห้อง เขาก็ถามความเป็นมาทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้น ทางติณภพจึงเล่าความจริงให้กับมาร์ชฟังอย่างตั้งใจว่าทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิดและแฟนเก่าของเขานั้นก็แอบเข้ามาบ้านโดยพลการ เมื่อมาร์ชได้ฟังที่ชายหนุ่มเล่าก็เป็นอย่างที่เขานั้นเข้าใจไว้ไม่มีผิด เพราะตั้งแต่ที่เขาคอยจับตาดูทั้งสองก็ไม่เคยเห็นติณภพนั้นนอกลู่นอกทางแม้แต่ครั้งเดียว“ขอโทษ…ที่ผมต่อยคุณไป” ติณภพกล่าวขอโทษมาร์ชจากใจ“ไม่เป็นไรครับ ถ้าเป็นผม ผมก็คงทำแบบคุณเหมือนกัน”“ขอบคุณที่เข้าใจผมนะครับ” “ถ้าอย่างนั้นผมฝากโมริด้วยนะครับ เราจองห้องไว้ 4 คืนครับ”“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดี”“ง้อให้สำเร็จนะครับ ผมขอตัวกลับก่อน”“ขอบคุณครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ” หลังจากร่ำลากันเสร็จมาร์ชก็เปิดทางให้ติณภพนั้นง้อเพื่อนสาวของตัวเอง และเขานั้นก็รีบบินกลับทันทีเพราะเขาทนคิดถึงสาวน้อยที่อยู่ในกำมือของเขาแทบไม่ไหวแล้วตอนนี้ติณภพนั้นได้ขนของทั้งหมดเข้ามาภายในห้องเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่จะต้องไปเคาะประตูเธอที่นอนอยู่ในนั้น แต่หญิงสาวนั้นกำลังโมโหอยู่เขาจึงคิดว่าควรเป็นวันพรุ่งนี้จะดีกว่า เขาจึ