All Chapters of รอยรักเชลยอสูร: Chapter 41 - Chapter 50

“เรื่องเธอนั้น คือไหน” เธอแกล้งทำเป็นใครสือและจำไม่ได้ “ถ้าจำไม่ได้ เราก็มาทบทวนกัน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหาเธอ หญิงสาวก็เบื่อหน้าหลบ เขาอาศัยจังหวะรวดเร็ว กุ้มลงฝังจุบตรงซอกคอ “อื้อ! หยุดนะ” เธอถึงกับทางอู้อี้ไม่ชอบ พยายามผลักไสเข้าออกไปให้พ้น ทว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาใช้ใบหน้าหนักขึ้น ปากร้อนก็ดูดเม้มหน้าหนัก ร่างกายแทบชิดจนสัมผัสได้ถึงส่วนนั้นของเขามันขึงแข็ง“อย่าทำแบบนี้ คุณเมามากแล้ว” เธอพยายามดันเขาออกแต่ดูจะไร้ผล“เมาสิดี จะได้ทำอะไรได้เต็มที่” “นี่ อย่า คุณกำลังเริ่มต้นแก้แค้นใช่ไหม ได้โปรด อย่า” พอได้ยินคำว่าได้โปรดปุ๊บ เขาก็หยุดแล้วเงยหน้าขึ้น ทว่าเรียวปากยังคงอยู่ใกล้กับปากนุ่ม“ใช่ ผมจะเริ่มแก้แค้น แล้วตอนนี้เป็นตาคุณ” สิ้นคำเขาก็ฉุกจูบที่ปากกระจับที่เผยออ้าเตรียมจะเอ่ย ทว่าเสียงหวานถูกกลืนหาย เหลือเพียงเสียงหายใจหอบพร่า หญิงสาวเบิกตาโตด้วยความตกใจ มือน้อยก็ผลักใสไม่หยุด กระทั่งเขาคลายอ้อมกอดและยกขึ้นมาประคองใบห

จอมทัพ หมดสิ้นความอดทนต่อความบริสุทธิ์ของตัวเอง และทิ้งความโกรธ เคียดแค้นที่มีต่ออลิน แค่อลินเท่านั้น เพราะถึงอย่างไรเธอก็คือผู้หญิงที่เขารักและรอคอยมานานหลายเดือนที่จะได้พบเจอ ที่จะได้บอกคำว่ารัก วันนี้จึงเป็นวันที่เขาทนต่อความต้องการของหัวใจไม่ได้อีกแล้วเขารักเธอเกินกว่าที่จะทำร้ายเธอได้ แต่อย่าลืมว่าเขามีความแค้นต่อคนอื่น ที่เป็นคนทำร้ายได้เอสจนกระทั่งตาย ฉะนั้นความรักที่เขามีต่ออารมณ์ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้น เรื่องของพี่ชายอลิน ถูกส่งตัวไปยังบ้านในเวลากลางดึก คนของโจว์ทำงานอย่างนี้เชื่อ ไม่ให้ใครรู้เลยว่าพวกเขาขับรถมาจอดหน้าบ้าน และนำร่างมาทิ้งไว้ ด้วยเพื่อจะได้ด้วยทุกคนในบ้านออกมาดู ติ้งหน่อง! ติ้งหน่อง! เสียงดังขึ้น 2 ครั้ง พร้อมกับได้ยินเสียงเปิดประตูเลขข้างรั้วราวกับมีโจรยอง ทำให้คนในบ้านพักกันตื่น อันดับแรกคือคนรับใช้ผู้ชายเดินออกมาดูลาดเลา ก็เห็นเรื่องของคนๆนึงนอนอยู่ที่ งานหน้าบ้าน เขาจึงวิ่งออกไปดูอย่างรวดเร็ว แล้วจำได้ว่านี่คือ “คุณคีย์” คนรับใช้ถึงกับบูชาด้วยความตกใ

“ผมเองก็เหมือนกันครับ ผมก็ถูกกระทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่พาไปไกลกว่า ซึ่งผมก็จำไม่ได้ว่าที่นั่นคือที่ไหน ต้าเฉินเป็นคนจัดการกับผมเองกับมือ เขาน่ากลัวมาก รูปร่างสูงใหญ่ พละกำลังเยอะผมสู้เขาไม่ได้เลยพ่อ” คีตภัทรเสริมขึ้น “มันทำอะไรแกอีก” “ต้าเฉินลงมือซ้อมผม ผมเคยได้ยินแต่ว่าพวกมาเฟียชอบตัดนิ้ว ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่มันทำแบบนี้กับผม แล้วพี่กรณ์ มันบอกว่ามันจะเก็บสะสมให้ครบทุกคนเลย จะให้ตายอย่างช้าๆ” คีตภัทรบอกเสียงเครือ พลางยกมือซ้ายขึ้นมาด้วยอาการสั่นเทา ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีก“มันบอกว่ายัยเล็ก ก็อยู่ไม่ไกลกัน มันเอาตัวยัยเล็กไปแล้ว”“อะไรนะ! ยัยเล็กด้วยเหรอ นี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว” “เราจะทำยังไงดีกันคะพ่อ พวกเรายังอยู่กันครบ แต่ยัยเล็กไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง” นราให้ความเห็นอีกครั้ง บิดาก็ได้แต่หลับตาแล้วถอนหายใจ พยายามข่มใจให้เย็นลง “เขาคงโกรธมากที่มันเกิดเรื่องนี้ขึ้นกับต้าเอส&rdq

ขณะที่เธอก็หายใจหอบกระชั้น ความต้องการที่จะไปให้ถึงขอบฟ้านั้น ล้นอกอกจนแทบจะคุ้มคลั่ง สติเตลิดเกินจะกู่กลับ จนกระทั่งเป็นฝ่ายโน้มตัวขึ้นไปถอดบ็อกเซอร์ออกให้เขาเลยทีเดียว แต่เขาก็ช่วยถอดมันออกไปจากตัวอย่างรวดเร็ว และเตะลงไปไว้ข้างเตียง เวลานี้เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าที่กอดแนบแน่น ท่อนเนื้ออันแข็งตระหง่าน บดเบียดถูไถ่ไปกับร่องรักที่เปียกแฉะ เขาเอื้อมมือลงไปขยับรูดระรัวๆ เพื่อกระตุ้นให้มันขยายใหญ่มากขึ้น ก่อนจะจดจ่อส่วนปลายกับร่องรัก แล้วกดเน้นหาทางเข้า ซึ่งเธอก็แอ่นเนินสวาทยกรับ หวังให้ท่อนเนื้อนั้นขยับเข้าไปได้โดยง่าย“ซี๊ดดดด เปียกมาก พี่ชอบที่สุดเลย” เขาเอ่ยปากชม พร้อมกับส่งเสียงซี๊ดซ๊าดในลำคอ เพราะความเสียวซ่านเมื่อท่อนกลายค่อยๆ จมหายเข้าไป ไม่ได้ยากเย็นเหมือนตอนแรก และความลื่นเหนียวของน้ำหวาน ทำให้ท่อนกายจมเข้าไปจนสุดลำ ทำให้เนินกายแนบแน่นเป็นเนื้อเดียว ลึกจนเธอรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว จนต้องจับสะโพกเขาเอาไว้ แบะขาออกจากกันมากขึ้น แล้วยกสะโพกขึ้นไปหา ในจังหวะที่เขาเริ่มกระแทกสะโพกลงเพื่อ ท่อนกายขนาดใหญ่คืบคลานเข้าๆ ออกๆ 

“ไม่ พี่เฉิน” เธอโน้มตัวเข้าไปสวมกอดเขาเอาไว้ เหมือนจะไม่ยอมทำตามและจะไม่ไปไหน เธอจะอยู่จนกว่าจะทำให้เขาใจอ่อน จะเป็นน้ำเย็นชโลมใจให้เขา เพื่อหวังให้ไฟแค้นลดลง ต่อให้ต้องใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม“เล็กจะไม่ไปไหนทั้งนั้น จะไม่กลับบ้าน เราจะอยู่ด้วยกันตรงนี้” “งั้นเล็กก็ต้องรับให้ได้ ถ้าพี่จะร้ายกับทุกคน” “เล็กจะใช้หัวใจของเล็ก ดับไฟแค้นที่สุมทรวงพี่เฉินให้มันดับมอดลง” คำพูดของเธอ ทำให้เขาเอียงคอมองหน้าอีกครั้ง “จะต่อกรกับมาเฟียเหรอ” เขาถามเสียงนุ่ม“จะสู้กันสักตั้ง แต่เล็กจะตั้งป้อมรบที่นี่” “ไม่กลัวพี่เหรอ” “วันแรกกลัว แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว” เขาพูดจบก็ใช้นิ้วเชยคางเธอและประกบจูบอีกครั้ง “ถ้าเล็กรู้ว่าพี่ทำอะไรได้บ้างแล้ว เล็กจะไม่พูดแบบนี้ และอาจจะเกลียดพี่ไปเลยก็ได้” เขาบอกเสียงแผ่ว พลางจ้องมองที่เรียวปากอิ่ม