All Chapters of รอยรักเชลยอสูร: Chapter 51 - Chapter 54

“พี่เฉินคะ เล็กขอโทรศัพท์กลับบ้านได้ไหมคะ” เธอเอ่ยขึ้นในเช้าวันหนึ่ง หลังจากที่กินมื้อเช้าเสร็จโดยที่เขาออกมายืนรับลมที่ริมลำธาร แต่ความเงียบของเขาทำให้เธอรู้สึกประหม่า ทำได้แค่เพียงมองแผ่นหลังกว้างๆ ในจังหวะเดียวกันนั้น เขาก็เอียงคอกลับมาเพียงเล็กน้อย “พวกเขารู้ว่าเล็กอยู่กับพี่” “แต่เล็กก็อยากจะบอกแม่ว่าเล็กปลอดภัย” เขาสูดหายใจเข้า ลึกๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองส่งให้กับเธอ “ขอบคุณค่ะ” เธอรับโทรศัพท์มา แล้วก็กดหมายเลขของทางครอบครัว นั่นก็คือเบอร์โทรของแม่ เพื่อจะบอกท่านให้รู้ว่าเธอปลอดภัย กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ของอีกฝ่ายดังขึ้น ขณะที่คุณหญิงนวลอนงค์ยังอยู่ในอาการเศร้าหมอง ลูกคนอื่นๆ ไปทำงานแล้ว และท่านก็อยู่เฝ้าบ้าน อย่างเหงาๆ กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก เพราะเธอยังไม่กดรับ ก่อนจะได้สติแล้วสะดุ้ง จากนั้นจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์แปลกไม่ขึ้นชื่อ แต่ก็กดรับ “สวัสดีค่ะ” น้ำเสียงเหมือนพูดออกมาอย่างหมองหม่น “แม่ น

แต่จอมทัพไม่ได้ไปส่งอลินกลับหรอก ทว่าพาบ้านของเขา ให้เธอได้เห็นความเป็นไปทั้งหมดตามที่เธอได้พูดเอาไว้ว่า จะปักหลักเพื่อที่จะทำให้จิตใจของเขาพ่ายแพ้ต่อความแค้น แล้วเธอก็จะใช้ความดีและความรักเข้าแลก ฉะนั้นแล้วก็ต้องอยู่ที่คฤหาสน์เฉินนี่แหละ แค่รถเลี้ยวเข้ามาในซอยกว้างขวาง บ้านเรือนสองฝั่งเต็มไปด้วย คนไทยเชื้อสายจีน และมีมูลนิธิขนาดใหญ่ตั้งอยู่พร้อมกับกลุ่มคนจำนวน นับสิบๆ คนอยู่ในชุดสีดำ ยืนอยู่ด้านหน้าคล้ายกับจะทำกิจกรรมอะไรบางอย่าง แต่เมื่อรถของจอมทัพชะลอเล็กน้อยเหมือนจะเป็นการทักทาย ทุกคนก็โค้งคำนับให้อย่างพร้อมเพรียง ทำให้อลินหันไปมองด้วยความประหลาดใจ เท่านั้นยังไม่พอ ภายในมูลนิธิหรือว่าสมาคมนั้น ก็มีสมาชิกอีกนับไม่ถ้วนออกมาพร้อมกับโบกมือมายังรถของจอมทัพ ราวกับรู้ว่าคนที่อยู่ภายในนั้นเป็นใคร แต่เขาไม่ได้ลดกระจกลงแค่หันไปมอง แล้วยกมือขึ้นผ่านกระจกเท่านั้น บุคลิกของชายหนุ่มเวลานี้ มีความน่าเกรงขามมาก ไม่เหมือนพี่เฉินผู้อ่อนโยนของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว จากนั้นรถก็และผ่านหน้าสมาคมไปจนกระทั่งถึงรั้วบ้านขนาดใหญ่สีขาว ความสูงของรั้วน่าจะเลยศีรษะ เรียกได้ว่าเ