All Chapters of รอยรักเชลยอสูร: Chapter 51 - Chapter 60

“พี่เฉินคะ เล็กขอโทรศัพท์กลับบ้านได้ไหมคะ” เธอเอ่ยขึ้นในเช้าวันหนึ่ง หลังจากที่กินมื้อเช้าเสร็จโดยที่เขาออกมายืนรับลมที่ริมลำธาร แต่ความเงียบของเขาทำให้เธอรู้สึกประหม่า ทำได้แค่เพียงมองแผ่นหลังกว้างๆ ในจังหวะเดียวกันนั้น เขาก็เอียงคอกลับมาเพียงเล็กน้อย “พวกเขารู้ว่าเล็กอยู่กับพี่” “แต่เล็กก็อยากจะบอกแม่ว่าเล็กปลอดภัย” เขาสูดหายใจเข้า ลึกๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองส่งให้กับเธอ “ขอบคุณค่ะ” เธอรับโทรศัพท์มา แล้วก็กดหมายเลขของทางครอบครัว นั่นก็คือเบอร์โทรของแม่ เพื่อจะบอกท่านให้รู้ว่าเธอปลอดภัย กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ของอีกฝ่ายดังขึ้น ขณะที่คุณหญิงนวลอนงค์ยังอยู่ในอาการเศร้าหมอง ลูกคนอื่นๆ ไปทำงานแล้ว และท่านก็อยู่เฝ้าบ้าน อย่างเหงาๆ กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก เพราะเธอยังไม่กดรับ ก่อนจะได้สติแล้วสะดุ้ง จากนั้นจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์แปลกไม่ขึ้นชื่อ แต่ก็กดรับ “สวัสดีค่ะ” น้ำเสียงเหมือนพูดออกมาอย่างหมองหม่น “แม่ น

แต่จอมทัพไม่ได้ไปส่งอลินกลับหรอก ทว่าพาบ้านของเขา ให้เธอได้เห็นความเป็นไปทั้งหมดตามที่เธอได้พูดเอาไว้ว่า จะปักหลักเพื่อที่จะทำให้จิตใจของเขาพ่ายแพ้ต่อความแค้น แล้วเธอก็จะใช้ความดีและความรักเข้าแลก ฉะนั้นแล้วก็ต้องอยู่ที่คฤหาสน์เฉินนี่แหละ แค่รถเลี้ยวเข้ามาในซอยกว้างขวาง บ้านเรือนสองฝั่งเต็มไปด้วย คนไทยเชื้อสายจีน และมีมูลนิธิขนาดใหญ่ตั้งอยู่พร้อมกับกลุ่มคนจำนวน นับสิบๆ คนอยู่ในชุดสีดำ ยืนอยู่ด้านหน้าคล้ายกับจะทำกิจกรรมอะไรบางอย่าง แต่เมื่อรถของจอมทัพชะลอเล็กน้อยเหมือนจะเป็นการทักทาย ทุกคนก็โค้งคำนับให้อย่างพร้อมเพรียง ทำให้อลินหันไปมองด้วยความประหลาดใจ เท่านั้นยังไม่พอ ภายในมูลนิธิหรือว่าสมาคมนั้น ก็มีสมาชิกอีกนับไม่ถ้วนออกมาพร้อมกับโบกมือมายังรถของจอมทัพ ราวกับรู้ว่าคนที่อยู่ภายในนั้นเป็นใคร แต่เขาไม่ได้ลดกระจกลงแค่หันไปมอง แล้วยกมือขึ้นผ่านกระจกเท่านั้น บุคลิกของชายหนุ่มเวลานี้ มีความน่าเกรงขามมาก ไม่เหมือนพี่เฉินผู้อ่อนโยนของเธอเลยแม้แต่นิดเดียว จากนั้นรถก็และผ่านหน้าสมาคมไปจนกระทั่งถึงรั้วบ้านขนาดใหญ่สีขาว ความสูงของรั้วน่าจะเลยศีรษะ เรียกได้ว่าเ

บนรถคุณหญิงนวลอนงค์ถูกจ่อด้วยอาวุธปืน เพื่อไม่ให้กระดุกกระดิกหรือว่าพูดอะไร ถ้าไม่ได้ถาม ส่วนคีตภัทรก็นั่งตัวสั่น เพราะเพิ่งจะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ มาไม่กี่วัน แล้ววันนี้ก็ต้องโดนอีกแล้ว จากกลุ่มคนเดิม ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะต้องการอะไร “เจ้านายของพวกแกต้องการอะไรอีก” คีตภัทรถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “กับแกไม่เท่าไหร่ แต่กับแม่แกมากกว่า” ชายชุดดำบอกเสียงเหี้ยม ทำให้คุณหญิงนวลอนงค์ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความกลัว เจอคนจริงที่ไม่ได้แค่ขู่อย่างจอมทัพ เธอก็ไปไม่เป็นเช่นกัน ให้รู้กันไปว่าทำให้น้องสาวของจอมทัพมีจุดจบอย่างน่าอนาถ ฉะนั้นคนที่เป็นหัวโจกก็ต้องได้รับผลกรรมนั้นเช่นกัน “พวกแกจะทำอะไรฉันกับลูก แค่อุ้มลูกของฉันและคนของฉันไปซ้อมปางตายก็ยังไม่พอใจอีกเหรอ” “คุณเป็นตัวต้นเหตุคุณหญิงนวลอนงค์” “ตัวต้นเหตุอย่างนั้นเหรอ อีนังต้าเอสต่างหากที่มันเป็นตัวต้นเหตุ” คุณหญิงนวลอนงค์ยังไม่รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย กับการกระทำของตัวเอง แน่นอนล่ะมันเป็นความผิดของต้าเอสด้วยเช่นกัน แต่กรรมมันเกิดจา

“กรรมก็เลยต้องมาตกอยู่ที่ต้าเอส ผมเห็นคลิปทั้งหมดแล้วคุณคิดว่าผมทำใจได้อย่างนั้นเหรอ” เขาบอกและยังคงเอาปืนจ่อไปที่คุณหญิงนวลอนงค์เช่นเดิม ดวงตาที่แสนจะหวาดกลัวนั้นยังคงมองไปที่ปลายกระบอกปืน พร้อมกับน้ำตาหลั่งริน  “สุดท้ายคุณก็ไม่ได้เขากลับมาอยู่ดี ใช่ไหม” จอมทัพถาม แต่ถึงกระนั้นคุณหญิงนวลอนงค์ก็ไม่มีคำจะเอ่ย เธอได้แต่ร้องไห้ “ผมถามว่าใช่ไหม!” เขาตะคอกจนผู้หญิงสะด “ใช่ สุดท้ายฉันก็ไม่ได้เขากลับคืนมา ยิ่งดึงยิ่งรั้งยิ่งอยากเป็นเจ้าของเขา ก็ยิ่งวิ่งหนี ผู้ชายเลว มันหมดรักฉันแล้ว” “ถ้าเขายังรักคุณอยู่ ก็คงจะไม่มีคนอื่น ไม่มีเบอร์ 2 เบอร์ 3 เบอร์ 4 คิดได้หรือยังคุณหญิง การที่ผัวไปมีเมียน้อย เราก็แค่จำเป็นต้องปล่อยคนเลวไป และทรัพย์สมบัติที่ผัวคุณหญิงทิ้งเอาไว้ให้ และคุณหญิงก็ได้อยู่กับลูกที่รักคุณหญิง ตายแทนคุณหญิงได้ในเวลานี้” ใช่คุณหญิงเพิ่งจะมาครุ่นคิดได้ตามที่จอมทัพบอกเอาไว้ไม่มีผิด“สำนึกได้มันก็สายเกินไปแล้ว ฉันทำให้คนตาย”“ใช่คุณหญิงทำให้คนตาย&rdq

“เมื่อ 6 เดือนที่แล้ว เล็กกับพี่เฉินเจอกันโดยบังเอิญ และทำให้เราได้ลองศึกษากันและกันสักระยะ ก่อนที่พี่เฉินจะเดินทางไปต่างประเทศ ได้ฝากแหวนหมั้นไว้ให้เล็ก บอกว่าเอง 6 เดือนจะกลับมาเอาคำตอบจากเล็ก ถ้าเล็กรักเขาก็ให้เลขสวมแหวนเอาไว้ เล็กศึกษาดูใจกับพี่เฉิน โดยไม่รู้ประวัติที่แท้จริงเลย เมื่อใกล้จะครบครบ 6 เดือน มันเป็นจังหวะเวลาที่มีข่าวว่าต้าเอส ได้จบชีวิตตัวเองเพราะทนกระแสสังคมรุมประนามไม่ไหว เล็กก็ไปงานเลี้ยงของเพื่อนพอดีไงคะ คิดว่าพี่เฉินกำลังจะกลับมาหาเล็ก แต่ไม่คิดว่าจะได้มาจัดงานศพน้องสาวแทน เขาคงตามสืบว่าใครเป็นคนทำให้น้องสาวตายบ้าง เขาสั่งจึงตามอุ้มทีละคน”“เล็กคือหนึ่งในคนที่เขาอุ้มไปใช่ไหมลูก” “ลูกน้องของเขาพาเล็กไป โดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้อันนี้คือเล็ก มันเจ็บปวดจังเลยค่ะแม่ เมื่อเล็กรู้ความจริง เล็กรักเขามากและรอวันที่จะพูด แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้แทน”“เขาโกรธเล็กมากแค่ไหนเหรอ” “เขาโกรธพวกเรา เคียดแค้นพวกเรา แทบอยากจะฆ่าให้ตาย แต่แต่เพราะรัก เขาก็ทำอะไรเล็กไม่ลง เล็กพยายามใช