Lahat ng Kabanata ng Married To A Billionaire Beast: Kabanata 91 - Kabanata 100

Napakunot-noo si Ethaniel ngunit hindi sumagot.Alam niyang gusto na niyang makasama si Katrice, pero ang tunay na ugat ng lahat ng ito ay hindi si Katrice—kundi siya.Napalunok si Ethaniel, saka mahina ngunit diretso ang pagkakasabi, “Kasalanan ko ‘to. Walang kinalaman ang ibang tao.”Napaka-responsable pakinggan ng mga sinabi niya.Pero kahit ganoon, hindi pa rin nabawasan ang sakit na nararamdaman ni Giselle.Tiningnan niya ito nang diretso. “Okay, kung kasalanan mo, edi kasalanan mo. Pero ‘yung pangako mo sa’kin, ‘di mo tinupad. Sa tingin mo ba, hindi mo kailangang ipaliwanag?”Tahimik na binilang ni Ethaniel ang paghinga niya. Bumuka at sumara ang kanyang manipis na labi.“Wala na akong paliwanag. Sorry.”Isang pagtataksil ay isa pa ring pagtataksil.Walang paliwanag. Isang “sorry” lang?Napabuntong-hininga si Giselle, tinitigan si Ethaniel habang unti-unting nabalot ng luha ang kanyang mga mata.“So... tapos na tayo?”Tumango si Ethaniel, bahagyang yumuko at tumayo mula sa upuan

“Katrice…”Mahinahon ang tono ni Lucas, halos pabulong habang nakatingin sa kanya. “Papalayain na kita, pero pwede ba akong magsalita kahit sandali lang?”Napakunot-noo si Katrice. “Hindi ba malinaw ang lahat sa pagitan natin?”“Hindi pa,” sagot ni Lucas habang tumango. Kita sa mukha niya ang pag-iingat at seryosong damdamin.“Tatlong taon na ang nakalipas, at oo, aaminin ko—ako ang may kasalanan noon. Pero ngayon… iba na ang lahat.”Tumitig si Katrice, halatang naguguluhan. “Anong ibig mong sabihin na ‘iba na’?”“Alam ko, nasaktan ka nung huli tayong nag-usap,” ani Lucas, may bakas ng guilt sa boses. “Lalo pa nang masabihan ka ng masasakit na salita ng mama ko… Pero huwag kang mag-alala, hindi niya na kayang pigilan ang gusto kong mangyari.”Napahinto si Katrice. Anong pinagsasabi niya?“Ipinagpalit mo ang pamilya mo… dahil sa akin?”Nagpatuloy si Lucas, “Umalis na ako sa bahay. Lumipat na ako ng sarili kong tirahan. At higit pa ro’n, nagtayo ako ng sarili kong kumpanya. Financially

Hindi naging malinaw sa tawag ang buong sitwasyon kaya agad na nagtungo si Katrice sa presinto.Pagkababa niya ng sasakyan, nakita niya agad si Rosalie na nakatayo sa labas at halatang balisa habang hinihintay siya.“Katrice, buti dumating ka na!”Tumango lang si Katrice. “Magkwento ka habang naglalakad tayo.”“Oo, sige…” tugon ni Rosalie habang sumabay sa lakad ni Katrice. “Nasa loob si Alvin, kausap ‘yung ate niya.”Sa loob ng presinto, galit na galit si Alvin habang kinakausap ang kapatid niya.“Ano ba kasi, bakit mo ko pinag-initan ngayon? Akala mo ba parang dati lang ‘to—mga basag-ulo na away sa kalsada? Hoy, linawin mo, si Ethaniel ang nadamay mo rito!”“Ha? Bakit naman si Ethaniel?” takang tanong ni Alvin. “Si Giselle ang nasaktan, anong kinalaman ni Ethaniel?”Napailing ang ate niya at madiing tinapik ang noo ni Alvin.“Hindi mo pa rin gets? Si Giselle, tao ni Ethaniel ‘yon! Eh di siyempre, kapag siya ang tinamaan, si Ethaniel ang makakalaban mo!”Natigilan si Alvin. Hindi niy

Galit na galit si Ethaniel. Ramdam na ramdam niya ang apoy sa dibdib na lalong lumalakas habang tumatagal. Paulit-ulit siyang nagtimpi. Walang sinasabi, hinawakan niya ang braso ni Katrice at hinila ito palapit, saka agad lumakad palayo.Nasaktan ang pulso ni Katrice sa pagkakahigpit ng pagkakahawak niya. O baka naman natakot siya sa itsura ng binata—seryoso, malamig, at punong-puno ng tensyon.Mahinang tanong ni Katrice, “Saan tayo pupunta?”“Home,” maikling sagot ni Ethaniel habang tumingin sa kanya. “Or do you still have the mood to go back and eat?”Sa gulong nangyari kanina, natural lang na wala na rin siyang ganang kumain. Umiling si Katrice. Hinila siya ni Ethaniel papunta sa garahe, saka pinasakay sa loob ng kotse.Tahimik ang biyahe nila. Ni isang salita, walang bumitiw.Nasa harap si Ethaniel, dalawang kamay na mahigpit sa manibela, hindi man lang lumilingon.“Wala ka bang gustong sabihin sa akin?” tanong niya nang hindi tumitingin.Hindi niya alam noon. Pero ngayon, malinaw

Anong dapat niyang gawin?Gulong-gulo ang isipan ni Katrice. Wala siyang ibang maisip kundi ang isang lumang kasabihan: “Ang taong nagkabit ng kampana, siya rin ang dapat mag-alis.” Ibig sabihin, kung sino ang may gawa ng problema, siya rin ang dapat umayos nito. Kaya naisip niyang muling puntahan si Giselle.Mahal na mahal ni Ethaniel si Giselle—iyon ang malinaw. Kung si Giselle ang hihiling sa kanya na palayain si Alvin, baka pumayag siya. Hindi siya sigurado kung magiging epektibo iyon, pero kailangan niyang subukan.Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Agad siyang nagtungo sa VIP building ng ospital na kaanib ng kanilang unibersidad.Pagbukas niya ng pinto ng kwarto, natigilan si Katrice.Napatigil siya sa harap ng eksenang nakita niya.Napansin agad niya na naroon si Ethaniel—isang bagay na hindi niya inaasahan. Hindi man lang siya nakapag-isip ng maayos sa sobrang pagmamadali. At ngayon, huli na.Nakaupo si Ethaniel sa tabi ng kama, hawak ang isang mansanas habang kalmadong binabal