Lahat ng Kabanata ng คลั่งรักหมอสูติ CRAZY LOVE DOCTOR: Kabanata 41 - Kabanata 50

การเริ่มต้นใหม่มันไม่ง่ายอยากที่คิดแหะ ความคิดถึงยังคงอยู่ภายในใจ ซีเฟีย และ เฟียส อยู่ในการดูและของพี่ชายคุณยายหายไปเลยหลักจากสร้างเรื่องวุ่น ๆ ให้หลานสาวต้องเสียน้ำตาคุณหมอก็ยังคงคอยห่วงใยเธอทั้งยังค่อยช่วยเลี้ยงเจ้าแฝดให้เพราะพี่สกายโทรมารายงานเธอ ส่งรูปคนเป็นแฟนเธอเข้ามาให้เห็นทุกครั้งที่เขาเข้าไปหาเด็ก ๆ "สกาวคิดอะไรอยู่เหรอ" นักศึกษาแพทย์ปีหนึ่งคณะแพทยศาสตร์ เพื่อนใหม่ของเธอเดินเข้ามาถามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั่งเหม่อใจลอย "ตกใจหมดเลยข้าวปุ้นมาไม่ให้สุ้มให้เสียงหัวใจจะวายตาย" สกาวมองเพื่อนใหม่อยากคาดโทษชอบผลุบ ๆ โผล่ ๆ มาให้ตกใจทำเอาเธอขวัญเสียหมด "เอ้า ก็เห็นนั่งเหม่อใจลอยคิดถึงใครอยู่เหรอจ๊ะ" ข้าวปุ้นมองเพื่อนสาวคนใหม่ของเธอ เพราะเธอสอบติดคณะแพทย์เพียงคนเดียวของโรงเรียนมัธยมปลาย ส่วนเพื่อน ๆของเธอก็สอบติดคณะอื่น ๆ เช่นกัน "ไม่บอกหรอก" สกาวทำเป็นไม่สนใจเพื่อนสาวคนสวยของเธอก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือไปหยิบข้าวกล่องที่ข้าวปุ้นเตรียมมาอย่างเนียน ๆ โดยเจ้าของข้าวกล่องนั้นเอาแต่สนใจโทรศัพท์ "เฮ้! ไปอดไปอยากมาจากที่ไหนเนี่ย" ข้าวปุ้นมองข้าวกล่องของตัวเองที่ถูกฉกไปด้วยมือของเพื

หลังจากวันนั้นการเรียนของสกาวและเพื่อน ๆ ก็เรียกได้ว่าล้มลุกคลุกคลานกันเลยทีเดียว "แกจะฝึกงานตอนไหนเหรอ" ข้าวปุ้นหันมาถามเพื่อนสาวที่กำลังแต่งหน้าอย่างมีสมาธิตอนนี้ทุกคนกำลังจบหลักสูตรและสาว ๆ แต่ละคนเรียกได้ว่าเป็นสาวร้อนแรงแห่งคณะแพทยศาสตร์ "ยังไม่รู้กำลังดู ๆ อยู่เหมือนกันคงจะเรียนจบก่อนค่อยฝึกมั้ง" สกาวตอบทั้งยังกำลังลงสีลิปสติกของพี่ชายที่กำลังเริ่มลงทุนสร้างแบรนด์เครื่องสำอาง "เหรอ ดีจังแกเลือกลงเองแต่ฉันนี้สิโคตรเซ็ง" หนูนาทำหน้าบึ้งหลังจากได้ระบายความอัดอั้นในใจออกมาให้เพื่อน ๆ ได้ฟัง "ทำไมไหนเล่ามา" ข้าวปั้นที่ปรึกษาที่ดีของเพื่อน ๆ ไม่ว่าจะเรื่องไหนรวมถึงเรื่องหัวใจด้วย "พ่อฉันนะสิชอบบงการชีวิตไม่ชอบเลย ที่ตกลงกันไว้ว่าจะไปเป็น อีสเทอร์ ที่เดียวกับพวกแกคงไม่ได้แล้วนะ พ่อฉันจับลงฝึกกับลูกเพื่อนเขา เซ็ง ๆ เซ็ง" หนูนาทั้งบ่นทั้งทำหน้าบึ้งและไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากยอมรับ ชาตากรรมที่ถูกกำหนดไว้ด้วยฝีมือคุณพ่อ "อ้าวงั้นก็เหงาแย่เลยไม่มีสาวฮอตประจำกลุ่ม" สกาวมองเพื่อนอย่างเห็นใจเพราะเธอเข้าใจดี "โอ้ ๆ น๊าเพื่อนร๊าก" ข้าวปุ้นกอดแขนปลอบเพื่อนอย่างเห็นใจ "แล้ว

สกาวได้เรียนรู้จากหมอ นนน ในหลาย ๆ เรื่องตั้งแต่วันที่เรียมเป็นนักศึกษาแพทย์ฝึกหัดจนตอนนี้ เวลาล้วงเลยมาเกือบปี เธอจึงเริ่มที่จะสนิทกับคุณหมอ นนน และ พี่พยาบาลมะนาว ที่ค่อยสอนงานเธอด้วยเช่นกัน "อีกสี่เดือนก็จะจบแล้วนี่เรา ไวเหมือนกันเนาะแล้วจะลงเป็นแพทย์กับลงพยาบาลเราเลยหรือเปล่า" พี่พยาบาลมะนาวถามเธอในขณะที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ "ลงเลยค่ะ ไปรับใบจบและชุดกาวน์ก็อยากจะเริ่มทำงานเลยพี่ ๆ ที่นี้น่ารักที่สุด" สกาวยิ้มส่งให้คนถามก่อนจะสนใจคนที่เดินเข้ามาใหม่ "คุณหมอ นนน สวัสดีค่ะ มาท่านข้าวด้วยกันสิคะวันนี้ญาติคนไข้ทำกับข้าวและเอาขนมมาฝาก" พี่มะนาวทักทายหมอ นนน ก่อนจะมองขนมและอาหารที่กองอยู่บนโต๊ะในห้องพักแพทย์และพยาบาล "ตามสบายเลยครับทุกคน" หมอ นนน มองทุกคนก่อนจะไปสบตากับหญิงสาวที่จ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว "คุณหมอมีอะไรเรียกใช้กาวหรือเปล่าคะ" สกาวถามออกมาทันทีเพราะปกติเขามักจะเรียกใช้และสอนงานเธอเสมอ "ตามสบายครับ ผมจะลงเวรแล้วเดี๋ยวมีหมอคนใหม่เข้ามารับช่วงต่อจากผมให้เขาสอนงานคุณนะครับวันนี้" หมอ นนน บอกกับนักศึกษาแพทย์อย่างเธอ "ได้ค่ะคุณหมอ" สกาวรับคำก่อนจะสน

มหาวิทยาลัยสกาวที่ได้รับคำตอบจากทางมหาวิทยาลัย เธอก็ต้องยอมรับโชคชะตาอย่างด้วยดีแม้ในใจอยากจะทำงานต่อที่เดิมแต่ก็ต้องทำตามความต้องการของทางมหาวิทยาลัยเพื่อเป็นหน้าเป็นตาด้วยส่วนหนึ่ง ฉันนางสาวสกาวฟ้าจึงได้ไปเป็น Resident ในโรงพยาบาลเอกชนของกรุงเทพมหานครที่ทางมหาวิทยาลัย ส่งตัวเข้าไปศึกษาต่อเฉพาะทางที่นั่น "เป็นหนึ่งสัปดาห์ที่ไวมาก" หนูนาทำหน้าเศร้าเมื่อต้องมาส่งเพื่อนสาวกลับเมืองกรุง ส่วนข้าวปุ้นอยู่โรงพยาบาลเพราะเสี่ยงแท้งคุกคามเนื่องจากว่าแฟนเก่าของแฟนยัยข้าวปุ้นกลับมาก็สร้างเรื่อง ล่าสุดเพื่อนสาวของฉันแจ้งความข้อหาพยายามฆ่าโดยเจตนาพร้อมด้วยหลักฐานและคลิปเสียง ซึ่งคนที่หาหลักฐานก็คือแฟนยัยข้าวปุ้นเองนั้นและ เหมือนว่าจะเอาเรื่องแฟนเก่าให้ถึงที่สุดด้วย "สงสารยัยปุ้นอ่ะ ฉันหน้าจะส่งคนไปกระทืบแฟนเก่าพี่เขาอีกสักรอบ" หนูนาก็ทำตัวเป็นแม่สาวขาโหดปกป้องเพื่อนแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่ก็จริงเป็นฉัน ฉันคงแค้นและเกลียดไปอีกนาน "ช่างเถอะ แฟนยัยปุ้นก็จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดแล้วนิ" ฉันลูบมือเพื่อนสาวเบา ๆ "เหอะให้จริงเถอะ อาลัยอาวรณ์กันดีนักทำให้ยัยปุ้นเกือบแท้ง ค่อยดูนะ

หวี้ว่อ หวี้ว่อ หวี้ว่อ หวี้ว่อ หวี้ว่อ เมื่อทั้ง 4 คนได้ยินเสียงรถพยาบาลดังขึ้นหน้าร้านชาลีก็เดินออกไปยืนรอด้วยความกลัวว่าจะขับรถเลยตำแหน่งที่พุดแจ้งไป "ทางนี้เลยครับพี่รีบเลยนะครับ" ชาลีตอบกลับและมองหญิงสาวที่กำลังนอนลมหายใจแผ่วปลาย อยู่บนพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหล่ลงตรงหว่างขามากมายทั้งยังท้องโตเหมือนว่าเธอกำลังจะท้องได้สักประมาณ 7 เดือนกว่า "โทรแจ้งอาจารย์หรือยัง" สกาวเมื่อได้สติรีบถาม เพื่อนชายเพื่อให้เตรียมห้องคลอดไว้ "แจ้งไปแล้วตอนนี้อาจารย์รับเรื่องแล้ว คงมีแพทย์ทำงานประจำอยู่ที่นั่น ส่วนพวกเราก็หมดเรื่องหมดราวแล้วไปกันเถอะไปหาร้านอื่นก็ได้" พุดตอบกลับเพื่อนโดยไม่มีความร้อนรนหรือตื่นตนกกับสิ่งที่เจอเลยสักนิด "ทำไมนายดูชิวจังเลย" สกาวถามเพื่อนชายที่เขาดูไม่ออกอาการ ทั้งยังมีสติกว่าเพื่อนคนอื่น ๆ "แล้วทำไมต้องตกใจ ในเมื่อมันเป็นเรื่องปกติที่แพทย์ควรจะรับมือกับสถานการณ์ต่าง ๆ ที่ต้องเจอให้ได้ไม่ใช่เหรอ" พุดตอบกลับตามสิ่งที่คิด เพราะเขามีสติและแก้สถานการณ์ทั้งยังปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้กับ คนไข้สาวที่พึ่งตกเลือดไป "เคสคนไข้คนนี้คงต้องคลอดก่อนกำหนด"