All Chapters of My Maid is My Missing Wife : Chapter 131 - Chapter 140

"Ewan ko sa 'yo. Inaantok na ako, kaya magpapahinga na muna ako. Hmm, ikaw na muna ang bahala sa anak natin ahh. Magpapahinga lang ako sa dating kwarto natin," nakangiting sabi ko. Hindi naman ako pinigilan ni Brent. Bagkus ay inalalayan pa niya akong maglakad upang magtungo sa kwarto namin. 'Di ba? Ganito pala siya mas naging gentle man sa sakin. I mean, sa amin ng anak niya. Nang makarating naman kami sa kwarto, ay agad na siyang nagpaalam. Upang, mabantayan si Kiel. Maayos naman ang pagpapaalam niya, kaya hinayaan ko na rin siyang umalis. Agad akong napahiga sa malambot na kama namin. Hanggang sa tuluyan na akong makatulog.BRENT DE GUZMAN POINT OF VIEWNang matapos kong ihatid ko Bella sa kwarto niya. Agad akong bumalik sa sala. Wala akong ibang magawa o ibang naging reaksyon kundi tuwa. Paulit-ulit kong, pinagmasdan ang mga litrato namin ng asawa ko. Niw, I know, why walang kahit na isang litrato ang ibinigay sa akin ang tunay na Gina. Nang matapos ako ay akmang aalis na sana ak

BELLA POINT OF VIEW"Ano ba, huwag niyo nga muna akong galawin. Hindi naman kayo nakikinig ehh no? ANg gulo niyong mag-ama," bulyaw ko sa mag-ama ko na kanina pa sobrang gulo. Hindi man lang na nanahimik sa tabi ko. Kasi gusto pa nilang magkulitan. Hindi naman sa nagrereklamo talaga ako. Kaso lang ako ang naiingayan at naguguluhan na tila ba bigla na lang akong nagmumukhang ewan. Imbis na maging masaya ako dahil, magkabati na silang dalawa. Ngunit, ako na naman ang ginugulo nila. HAYTS, ANG AKING MAG-AMa. Gayunpaman, ay tila wala siliang kahit isang segundo lang na makinig sa akin. Kaya naman, kumukunot na lang ang noo ko rito habang hinihintay kung kailan sila matapos. Puro sila tawanan. paano nga bang hidni, kung pareho nilang kinikiliti ang mga sarili nila. Inaamin ko naman na natutuwa ako sa mga ginagawa nila. Kaso nga lang..."Tama na nga ang laro, kanina pa kayong dalawa ahh. Baka mamaya, pagkatapos ng kasiyahan niyo ay may isa na na umiyak sa inyo diyan. Kayam pwede ba manahimi

Matapos ang lahat kanina sa bahay ay nandito na kami ngayon san park. Sa park kung saan palaging naglalaro ang anak ko noon. Kahit paano ay may mga tao rin dito. Tulad namin na isa ring mga magpamilya.“Mommy, dito po kami noon nagkakilala nf isang matanda po ehh. Naging lolo ko rin po siya. ‘Yong lagging i-kwenekwento ko pa sa inyo dati. Ang mabait po na lolo. Tapos, naglalaro po kami dito. Mommy, miss ko na po siya. Sana ay magkita po kami ulit ni lolo,” natutuwang wika ng aking anak. Tanging naisip ko lamang ay ang lolo ni Brent. Pagkat binaggit niya noon na nagkita na sila ng anak ko dito rin sa park. Isa sa naging dahilan, kung bakit gusto ni lolo na ikasal kami ni Brent. Kaso nga lang, dahil kay Gina. Hindi agada ko nakilala ng asawa ko. But, it’s okay.“Hmm, ganun ba anak ko? SIguro naman magkikita pa kayo soon. Hintayin lang natin,” mahinahon na wika ko ko.“Gusto mo talaga makita ako, apo?” Napukaw ang aming atensyon nang may kung sinong nagsalita mula sa aming likuran. Batid

Masyadong private ang pinuntahan naming restaurant ngayon. Ngunit, ayos na rin ‘to para sa amin. Lalo na si lolo naman ang pumili nito. By the way, narito na rin kami sa isang mesa at magkakasama na kumakain. Tahimik lamang kaming lahat dito at kasama din namin sa mesang ito ang kasama ni lolo. Mukhang sa nakikita ko nga ay driver ni lolo ang lalaking ito. Mula sa katahimikan ay sinira ito ni lolo. Dahil, sa kaniyang katanungan.“Kailan nga ba kayo ikakasal? Dahil, naudlot ito noon pa man.” Aniya nito sa amin. Dahilan na magpatigil ako sa kinakain ko ganun din ang asawa at anak ko.“Lolo, hindi talaga nawawala sa tanong mo ang kasal na ‘yan.” Aniya ng asawa ko.“Bakir Brent, ayaw mo na bang ituloy ang kasal? Hindi ba, dati lang naman sinabi mo sa akin na gusto mo siya.” Ipinagtaka ko naman kung kailan.“lolo…” tila pagpipigil ni Brent kay lolo.“Oum, Bella, noon pa man gusto ka naman talaga ni Brent kaysa sa kapatid mo. Kung ano man ang nagawa ni Brent sa ‘yo noon. Alam ko na pinagsisi

BELLA POINT OF VIEW"Lolo, dito ka na rin po matulog sa bahay ahh. Para tabi po tayo matulog. Si mom at Dad din po kasi magtatabi po sila ehh. Tapos ako walang katabi," aniya ng anak ko, matapos kaming makarating dito sa bahay namin. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ni lolo. Ngunit, kahit ako ay naghihintay na pagbigyan niya si Kiel. Kahit na mukhang nagdadalawang isip naman siya."Apo, hindi pwede. Dahil, may gagawin pa si lolo na sobrang importanteng bagay. Babawi na lang ako kapag may oras na ako ahh, apo." Si lolo talaga, walang balak na pagbigyan ang anak ko. "Kiel, understand your lolo," singit pa ng asawa ko. "Okay po daddy," malungkot na sagot ng anak ko."Sapat na kay lolo, na makita ang bahay na ito. Masyadong simple, pero, ramdam ko na may pagmamahal naman ang loob ng bahay. Malayo sa mga malalaking bahay. Dahil, kung minsan ay wala nang pagkakaintindihan ang mga nakatira sa loob. Dahil, masyadong malawak na ang kanilang mga espasyo. Kaya, nahihirapan na silang ikonek