All Chapters of My Maid is My Missing Wife : Chapter 151 - Chapter 160

"Gina, huwag mo akong pagsalitaan ng ganyan. Wala ka nang paki-alam sa akin magmula ngayon. Dahil, mas kinakampihan mo pa nag mga taong pumatay sa papa mo. Umalis ka na, baka mamaya ay may magawa pa akong hindi maganda sa 'yo. Kaya naman, makinig ka na lang sa akin anak," mahinang tugon sa akin ni Mommy. Ngunit, wala sa akin na hayaan na lang siya. Kailangan ko siyang pigilan."Mommy, hindi po, tinatama mo po ako sa mali ko. Kaya, itatama rin po kita sa mali mo. Walang kasalanan ang mga Cordova sa pagkamatay ni Dad. Kaya, please, tama na mom. Kahit masakit pa sa akin. Kailangan ko pa rin tanggapin ang buong katotohanan. Wala na po talaga si Dad." Nagawa ko pang, magsumamo sa mommy ko. Pagkat, 'yan lang ang nais ko. Ang maging masaya kami ulit."Gina! Umalis ka na! Huwag na huwag mo na akong galitin pa! Umalis ka na!" malakas na sigaw sa akin ni Mom. Kahit paano ay nakaramdam pa rin ako ng kaba at takot kay Mom. Dahil, hindi pa rin ako sanay na magalit sa akin ang mommy ko. "Bakit ka

F A S T F O R W A R D"Dad, nandito na po tayo sa bahay. Pag may need ka pa po. Tumawag ka lang po sa amin ni Gina," nakangiting wika ko kay Dad.By the way, nandito na kami ngayon sa bahay ng Monteverde."Sige lang anak, mag-iingat kayo. Huwag niyong pabayaan ang sarili niyo. Ikaw naman Gina, gawin mo na ang lahat para bumalik sa Cordova," nakangiting wika din ni Dad."Opo, pero, hindi ko pa rin po pababayaan ang Company. Pangako po, magiging maayos lang kami ni ate Bella. Kaya, huwag ka na po mag-alala pa Daddy." Gina said with his sweet tone."Hmm, sige na, maaga na kayong umalis," dagdag pa ni Dad."Brent, ikaw na ang bahala sa dalawa kong anak. I trust you Brent," muling dagdag pa ni Dad."I will Dad. Don't worry," Brent said with his sweet smile. Maya-maya pa, tumunog ang cellphone ko. I saw Brent grandpa. So, hindi na ako nag-alinlangan pang sagutin ito."Hello Lolo..." nakangiting aniya ko. "Bella, umuwi ka na. Hinihintay ka na ng anak mo. Isama mo si Brent ah." He said. Napat

"Mahal saan ka pumunta? Kanina pa kita hinihintay dito," salubong ko sa asawa ko. Sa nakikita ko, mukhang pagod na rin siya ngayon. Ngunit, saan naman kaya siya pumunta. Ayos lang kaya kaya kung marami akong mabitawan na tanong sa kaniya ngayon? "Nothing mahal. Important lang naman. Pero, ayos na rin ang lahat. Hmmm, ikaw ba? Bakit hindi ka pa yata nagpahinga. Akala ko ba, magpapahinga ka muna katulad ng sinabi ko kanina," sambit naman niya. "Ang totoo niyan, hindi talaga ako maakali ehh. Hindi ako makatulog. Siguro, dahil sa pag-aalala ko sa 'yo. ero, ngayong nandito ka na. Pwede bang tabihan mo naman kami ng anak natin," panglalambing ko sa asawa ko. "Mahal, hindi mo na dapat ako hinintay. You look tired mahal ko," sabay ngiti niya. Nilapat niya ang daliri niya sa labi ko. Sabay mag-ingat na hinimas ito. "I'm worried for you mahal ko. Pero, now, makakatulog na ako nito Because you're here." Malambing akong niyakap ng asawa ko. Napangiti na lamang ako at sumabay sa kaniya.

"Mahal, ano ang gagawin natin? Mukhang ayaw talaga ng anak natin na may nagbabantay sa ianiya sa school niya. Ayaw ko rin na higpitan natin si Kiel. Baka, sumama pa ang loob niya sa atin." Labis akong nag-aalala sa anak ko. Matapos kasi kanina sa dining erea. Dumeretso lang siyang nagtungo sa kwarto niya. Kami naman ni Brent, nandito kami sa terrace. "Mahal, hindi natin hihigpitan ang anak natin. Iniisip lang natin ang kalagayan niya. Kaya, labis tayong nag-aalala para sa kaniya. Alam ko na maiintindihan tayo ni Kiel. Ayusin lang natin ang pagpapaliwanag sa kaniya." Ramdam na ramdam ko ang pagpapakalma sa akin ng asawa ko. Tanging nasa isip ko lang talaga ang pag-aalala ko. "By the way mahal. Ano pala ang gagawin natin ngayon? Walang tao dito sa bahay. Tayo lang ng anak natin. Tsyaka, umalis pala ang lolo mo kagabi ehh. Sa tingin mo, saan nga ba siya nagpunta ngayon noh?" tanong ko pa. Napa-isip naman siya nang malalim. Wala naman kasi sinabi si lolo sa amin bago pa man siya umalis

After I down the call. My dad call again. Pero, hindi ko na ito pinansin pa. Kumuha ako ng wine. Ininom ko ito habang malalim akong napapa-isip. Kalaunan, pumasok sa isipan ko si Dustine. Ilan araw na rin akong walang balita sa kaniya. Let me try to call him nga. I'm sure, he's going to be happy. Kapag malaman niyang maayos na si Gina at si Bella ngayon. Agad kong hinanap ang cellphone niumber niya sa contact list ko. Mabuti na lang din at nagpakita ito agad sa akin. So, I called him quickly. I hope hes not busy in his company. Ikalawang ring ng tawag ay sinagot na niya ako. "Ohh bro, napatawag ka." I feel na nakangiti siya ngayon."Yeah, ilang days na rin ehh. Gusto sana kitang kumustahin. Tsyaka, pwede ka ba ngayong araw na pumunta dito sa bahay?" derektang wika ko."Naka-uwi na pala kayo. Kaso lang hindi ako pwede ngayon. Marami pa akong ginagawa ehh. Siguro, babawi na lang ako next time." He said with his low tone."Ganun ba? Well, it's okay. Just be carefull na lang bro." I sai