All Chapters of My Maid is My Missing Wife : Chapter 161 - Chapter 170

"Tama na! Huwag na Tayo magsisihan pa dito. Kialangan natin masigurado ang kalagayan ng mga kasama natin. Kapag wala tayong ginawa ngayon. Baka, mamatay na silang lahat doon! galit na galit na sigaw ko sa kanila sabay bigay nang malalim kong tingin. "Jerick, makabalik lang natin dito. Huwag mong sabihin sa amin na babalik tayo doon?" reklamo pa ni Sean. "Bakit naman hindi Sean? Ehh, kailangan tayo ng mga kasama natin doon. Baka naman gusto mo lang isakripisyo sila para makatakas ka??? Ano, takot ka na bumalik pa tayo doon? Para saan, para ba sa mga taong gustong pumatay sa mga kasama namin kanina? Aba! Mukhang hindi ka rin naman nila sasaktan 'di ba? Kaya, takot ka, baka mabuking ka pa, tsk!" saad ni Gino. "Enough, huwag na tayo mag-away pa dito. Sean, sige na, mauna ka na sa kotse. Susunod kami ni Gino," seryosong uto ko kay Sean. Subalit, sakto lang sa pagbukas ng pintuan ay tumumbad sa amin ang isang samahan namin na sugatan. "Sir Jerick, hindi ko na po kaya. Mabuti na lang po

“Ano, mag-isip ka nang mabuti. Kasi isang mali mo lang na salita. Hindi ka talaga makakatulog sa tabi k at sa tabi ng anak natin. Kaya, sige, mag-isip ka pa diyan,” kunot noo ko pa rin na saad sa kaniya.“Mahal naman, wala naman ‘yan sa usapan ehh. May importante lang talaga akong nilakad kanina. Kay umalis ko. Please, I’m sorry,” he sincerely said.“Ano naman kung may nilakad ka? Kakalimutan mo na agad? Mahal naman, huwag mo nga dagdagan pa lalo ang inis ko sa ‘yo. Inaantok pa nga ako ehh. Pero inisturbo mo lang ako. Nagising ako dahil sa kalokohan mo,” inis ko pang aniya.“Mahal, nilalambing lang naman kita. Hindi ‘yon kalokohan. Kaya huwag ka nang magalit please. Ito na nga rin ohh, pinipilit ko nang alalahanin.” Hayts, nakakinis talaga, pinipilit alalahanin pa ahh. Tinarayan ko na lamang siya imbis na magsalita pa ako. Ngunit, hinalikan niya lang ang kamay ko. Gayunpaman, hindi pa rin ako nagpakita nang tuwa. Manigas siya nohh.“Okay, naalala ko na,” sambit pa niya. Dahilan na mul

DUSTINE POINT OF VIEWIlang araw na namin hinahanap ang taong naging tistigo noon sa sunog. Hanggang ngayon hindi pa rin namin nakikita ang taong 'yon. Ang hirap naman niyang hanapin. Kahit saan na kami napupunta ahh. Pero, alam o kunting tiis na lang, mahahanap na rin namin siya."Anio na ang balak mo? Babalik na ba tayo ngayon Kent?" mahinahon na tanong ko sa kaniya. Oo nga pala, muntik ko ng makalimutan. Umuulan ngayon at nakamasid lang kami sa malayo. Kanina pa siya tahimik at malalim ang iniisip."Dustine, siguro nga, hindi na talaga kami magkikita pa ng kapatid ko. Kaya, mas mabuti na kung tumigil na tayo. Total, parang ang dami naman humahadlang para makita ko siya ulit at makasama. Wala nga akong ideya kung kaya niya ba akong tanggapin. Lalo na, wala ako sa tabi niya nang lumalaki siya. Bakit kasi, hindi ko agad nalaman na buhay pa ang kapatid ko. Alam mo, palagi kong sinisisi ang sarili ko. Dahil, alam ko na wala akong kwentang kuya. Hindi ko naprotektahan ang kapatid ko. San

Nagkakagulo ngayon sa loob ng hospital. Kung saan dinala ang mga taong nabangga kanina. Lahat sila ay nagpanic.“Okay, be carefull. Dahil na ‘yan sa operating room. Tawagin niyo na agad si Doc Alvin. Kailangan siya ngayon dito, faster!” naguguluhan na sigaw ng isang doctor. Habang patuloy silang tumatakbo patungo kung saan dadalhin ang mga pasyente.“Ok doc,” sabay takbo nito sa ibang dereksyon.BELLA POINT OF VIEWKakauwi lang namin ngayon galing sa school. Pakiramdam ko pagod na pagod na naman ang katawan ko. Kaya naman, nagtungo agad ako sa sofa, dito sa sala. Upang makapagpahinga muna. Dumeretso naman ang anak ko sa itaas. Thankful din ako dahil maayos ngayon ang lahad namin, masyado nga lang napa-aga. Dahil, tumwag ang principal kanina. Samantalang sumunod naman sa akin ang asawa ko. Malambing niya akong tinabihan. Yumakap agad siya sa akin na tila ba miss na miss niya agad ako.“Hmm, mahal, bakit parang may masama akong naramdaman ngayon. Bigla kasi akong nakaramdam ng masamang

MRS. CHAVEZ POINT OF VIEW“Hindi naman tayo mag ma-match sa dugo ng anak natin hon. Ano ang gagawin natin? Kailangan na natin ipaalam sa mga Cordova na si Dustine ang pangalawang anak ng pangalawang anak ni Don Juanito. Sila lang ang makakatulong sa atin. Nakikita mo na, ang hirap tingnan na maging ganyan ang kalagayan ng minahal natin,” malungkot na pananalita ng asawa ko.“Hon, tama ka kailangan na natin ipaalam. Pero, pwede bang bigyan mo muna ako ng ilang araw, bago ko man sabihin? Alam mo naman na, balak natin sabihin muna kay Dustine bago ang iba,” pakikiusap ko sa kaniya. Hindi ko pa rin mapatahan ang damdamin ko. Kahit hind isa akin nang galing si Dustine, minahal ko pa rin siya na parang tunay kong anak.“Excuse me,” singit ng kung sino. Nang makita naming isa itong doctor.“Pasok po kayo,” mahinang tugon ko. Lumapit naman sila sa amin. May kung anong ginalaw siya sa mga nkalagay kay Dustine. After that, lumipat sa amin ang tingin niya.“Mrs. and Mr. Chavez, bukas na po ang h