All Chapters of My Maid is My Missing Wife : Chapter 171 - Chapter 180

I heard na bumukas ang pintuan. So, Agad kong pinunasana ng luha ko.I didin’t expect na sina Mrs. and Mr. Chavez ang papasok. So, they’re here na nga talaga. Lumapit sila sa akin. But, hindi na muna ako umimik pa. Kahit paano, may kunting kirot ang puso ko para sa kanila. They kept it secret to me. Hindi nila binalik sa akin ang kapatid ko.“Mr. Kent Cordova. I want to say sorry. I’m very sorry. I know, alam mo na ang totoo. Sad to say. Gusto kasi talaga namin na aminin muna kay Dustine ang lahat bago pa man malaman ng iba. I did wrong.” Mrs. Chavez said.“Tsk! Nakita niyo na? Natutulog pa rin ngayon ang kapatid ko. Paano paal kung hindi nangyari ‘to sa kaniya? Wala din kayong aaminin ‘di ba? Ililihim niyo lang ang lahat. Patuloy kayong magsisinungaling sa kapatid ko. Pati sa akin? Why? It’s been how many years. Hindi man lang kayo lumapit sa Cordova Family para ibalik sa amin si Dustine. Hindi niyo man lang inisip na may kuya siyang naghihintay na balikan ng kahit na isa lang na pa

Panginoon sana naman matapos na ang lahat ng 'to. Matapos kong maalala ang lahat ng nakaraan namin ni Kuya Kent. Si Dustine naman ang pumasok sa utak ko. ANG MGA NAKARAAN"Bella, Bella, Bella that's enough.""Bumalik siya, bumalik si Brent. Pero, hindi niya ako kilala...." "Pshh, enough. It's me Dustin. I'm here for you and for Kiel. Pshh, tama na, tama na." Simula pa man nang una, tanging ikaw ang palaging nasa tabi ko Dustine. Kaya, huwag mo akong iiwanan, kami ni Kiel......“Mommy, are you still busy? Palagi na lang po tayo hindi nagkikita. Tapos, ito na lang po ang araw na nagkita tayo ulit. Aalis ka ba nang maaga? Sana naman po dito ka na lang din matulog. Because, I miss you so muvh mom. I miss your story telling, your song and your goodnight kiss before I sleep. Also your good morning kiss.” Ramdam na ramdam ko ang sobrang pananabik ng anak ko sa akin. Mas lalo lang akongnasasaktan kapag nakikita ko siyang ganito. Hindi ko pa rin siya masasamahan ngayon. Kahit gustuhi ko man

BELLA POINT OF VIEW F A S T F O R W A R D ( Five Days Ago) Nagagalak akong nagising na ngayon si Dustine. Ngunit, wala pa rin malay si Kuya Kent. Hindi namin alam, kung kailan siya magigising. Gayunpaman, dahil kakagising lang ni Dustine. Masyadong wala pa siyang lakas sa ngayon. Kaya, kailangan pa niya ng pahinga. "Bella, pwede bang tumayo na ako? Na-iisip ko si Kent, kumusta siya? Hindi ko pa siya nakikita." Ramdam na ramdam ko sa mahinang boses ni Dustine ang labis niyang pag-aalala. Alam ko na mas mabuti kong maging malakas muna ang lagay ni Dustine ngayon. Bago ko sabihin sa kaniya. Ngunit, hindi naman ako pwedeng magsinungaling sa kaniya. "Bella, bakit naman natahimik ka? Hindi ko pa rin bang pwedeng maka-usap si Kent? Kung iniisip mo ang kalagayan ko. Pwede bang si Kent na lang ang papuntahin mo dito," dagdag pa ni Dustine, na lalong nanakit sa damdamin ko. Gayunpaman, maayos at nakangiti pa rin akong humrap sa kaniya. "Masyado ka pang mahina Dustine. Kaya, mas mabuti ko

"I want to see Kent. Gusto ko siyang makita. Tell me, alam niyo ba kung ba saan siya ngayon? Tell me mom and Dad. Kahit sa bagay lang na 'to, pagbigyan niyo ako. I know Kent, gusto na niyang makita at makasama ang kapatid niya. Pero, sa loob ng ilang buwan na pagsasama namin. Hindi man lang namin alam na ako na pala ang hinahanap niya. Mom, please, tell me, ayos lang ba ang kuya ko? I feel like no. May tinatago kayo sa akin. Please, nakiki-usap na ako na maging totoo kayo sa akin ngayon. I want my kuya." Naririnig ko na umiiyak na si Dustin. Katulad ko, hindi ko rin alam kung bakit naiiyak ako. May kapatid si Kuya, at si Dustin pa. Mukhang pinaglalaruan lang kami ng panahon ngayon. "Anak, just calm down. Pupuntahan din natin ang kuya mo. Pero, magpakalakas ka na muna sa ngayon. Kailangan mo pa ng lakas. Hindi ka naman makakalakad papunta sa kaniya. You need to be strong in front of him. At ganun din si Kent sa 'yo. So please, be calm down. Sasamahan ka rin namin kay Kent. I'm very s

Sa excitement na bumakat sa mukha ni Dustin. Tila hindi na niya naisip ang kalagayan niya. Kaya, nagmadali siyang tumayo. Ngunit, sa kasamaaang palad. Hindi siya nakatayo nang maayos. Kaya naman, muntik pa siyang matumba. Salamat na lang at nandiyan si Brent para alalayan siya. Ibinalik si Dustin sa wheelchair. Wala siyang choice kundi ang manatiling naka-upo. Gayunpaman, hindi pa rin mawawala ang pananabik at saya sa mukha niya ngayon. "Kuya, I'm here," agad na sambit ni Dustin. "Kuya? What do you mean Dustin?" pagtataka ng asawa ko. "Mahal, later ka na lang magtanong," mahinahon na pagpigil ko sa asawa ko. Tumahimik naman si Brent. "Kuya, did you hear me? I'm here, kuya," sabay hawak ni Dustin sa kamay ni Kuya Kent. Maya-maya pa, pumasok ang isang doctor. Agad niyang tiningnan ang lagay ni Kuya. "Well, I'm glad. Kahit paano ay naging mabuti agad ang lagay ni Mr. Kent. Pero, sa lagay niya ngayon. Hindi muna siya pwedeng pabayaan. Subaybayan niyo muna siya. Kung may m