All Chapters of พ่ายรักซ่อนใจ: Chapter 171 - Chapter 180

“พะ...เพราะเรื่องวันนั้นเหรอคะ หนูขอโทษนะคะที่ทำให้คุณมาวินไม่พอใจ...” “ไม่ใช่หรอก ฉันคิดว่าให้เธอประจำอีกสาขาดีกว่า เพราะใกล้บ้านของเธอมากกว่า” เขาบอกอย่างหมายมั่น แม้จริงๆ ตัวเขาก็กังวลว่าจะมีคนมองไม่ดีด้วย “คุณมาวิน...ฮือๆ อย่าไล่หนูไปประจำสาขาอื่นนะคะ หนูไม่อยากไป” ณิชาลุกขึ้นมาพร้อมกับเดินตรงมาที่เก้าอี้ของเขา จากนั้นหญิงสาวก็ทรุดกายคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าของเขา “ทำอะไร!!” เขาถามอย่างตกใจ เมื่อณิชากำลังคุกเข่าอ้อนวอนเขา “หนูขอร้องนะคะคุณมาวิน อย่าย้ายหนูไปอยู่ที่อื่นเลยนะคะ” ณิชาขยับเข้ามาใกล้แล้วเอามือบางของตัวเองจับที่ต้นขาแกร่งของมาวินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ “ออกไปณิชา!!” “หนูขอร้องนะคะให้หนูได้ทำงานที่นี่ต่อเถอะ...” ณิชาแนบใบหน้าเล็กๆ มาที่ตักของชายหนุ่มจนเขาสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ปัดร่างเล็กออกไป เสียงเปิดประตูห้องทำงานของชายหนุ่มก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างอุ้ยอ้ายของคาริสาที่ยืนมองด้วยสายตาผิดหวัง “มาวิน...ทำไมทำกับควีนแบบนี้” คาริสามองภาพตรงหน้าด้วยสายตาสั่นระริก ภาพที่เห็นคือณิชากำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ระหว่

เขาจับมือเล็กๆ ของคาริสาอย่างเป็นกำลังใจ เพราะไม่อยากให้เธอต้องเครียดไปมากกว่านี้ มาวินรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวกำลังพบเจอมันกระทบกระเทือนจิตใจของหญิงสาวมากแค่ไหน หัวอกคนเป็นแม่ที่กำลังรับรู้ว่ากำลังมีอันตรายเกิดขึ้นกับลูกน้อย มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ร่างเล็กของคาริสาถูกเคลื่อนย้ายมาที่ห้องสำหรับคลอด โดยที่โรงพยาบาลจะมีห้องพิเศษเป็นห้องคลอด ซึ่งมีอุปกรณ์ทุกอย่างครบครันเอาไว้สำหรับเกิดกรณีฉุกเฉิน “ฮือๆ มาวิน ลูกควีนจะเป็นอะไรไหม” ร่างเล็กที่นอนราบกับเตียงหันไปมองหน้าสามีด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก “ลูกไม่เป็นอะไร ควีนก็จะไม่เป็นอะไรด้วย...” เขาพยายามเข้มแข็ง ไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกแย่มากไปมากกว่านี้ “มาวิน...แล้วเรื่องณิชา” “เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ มาวินอยากจะบอกควีนว่ามันไม่มีอะไรเลย เรื่องมาวินกับณิชามันไม่มีอะไรทั้งนั้น” “แต่...” ชายหนุ่มพยายามอธิบายให้หญิงสาวเข้าใจ ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้เธอเครียด แต่มันไม่มีอะไรจริงๆ ชายหนุ่มจึงเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับคาริสา ทั้งเรื่องคืนฝนตกวันนั้น และเรื่องวันนี้ด้วย “สำหรับผม ค

มาวินเลือกที่จะมาอยู่กับคาริสาที่โรงพยาบาล ส่วนเรื่องงานเขาก็เอามาทำที่นี่แทนเพื่อที่จะมีเวลาอยู่กับเธอ ส่วนเรื่องในครัวก็จ้างเชฟที่มีฝีมือ เข้ามาจัดการแทน “อยากกินอะไรไหมครับควีน...”ชายหนุ่มถามด้วยเสียงทุ้มนุ่มแล้วมองคนตัวเล็กที่นอนนิ่งอยู่เตียง ทุกวันมาวินก็จะหานิทานมาเล่าให้กับลูกน้อยในท้องฟัง จนคาริสามองเห็นความอ่อนโยนที่ชายหนุ่มมอบให้ และเธอก็ได้แต่ภาวนาว่าให้เจ้าตัวน้อยออกมาแข็งแรงสมบูรณ์ได้เล่นกับคนเป็นพ่อ “อะไรก็ได้ค่ะ” จิตใจของคาริสาดีขึ้นเพราะการเอาใจใส่ดูแลของมาวิน นอกจากเขาจะช่วยดูแลเธอ สิ่งที่ทำให้หญิงสาวต้องซึ้งในน้ำใจมากที่สุด คือเรื่องส่วนตัวอย่างการถ่ายหนักถ่ายเบาเขาก็ช่วยเหลือเธออย่างไม่รังเกียจ ไม่อย่างจะเชื่อว่าเธอในชีวิตนี้เธอจะได้เจอผู้ชายแสนดีอย่างเขา แม้ลำบากขนาดไหน มาวินกลับไม่เคยบ่นหรืออิดออด เขาทำทุกอย่างด้วยความเต็มใจ ทั้งๆ ที่สำหรับหลายๆ คนมันช่างเป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากทำ อีกทั้งเรื่องนี้สามารถเรียกพยาบาลมาจัดการได้ แต่มาวินรับรู้ว่าคาริสาอายและกลัวทำให้คนอื่นลำบาก เขาจึงรับหน้าที่นี้เอง “กินสปาเกตตี้ดีไหมครับ” “ค่ะ

“ควีนแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก ชะ...ช่วย ควีนด้วย...” เธอบอกด้วยเสียงขาดห้วง มือทั้งสองข้างของคาริสาเย็นเฉียบจนเขาเริ่มกลัว ชายหนุ่มรีบเรียกหมอมาดูอาการของหญิงสาวโดยด่วน “ไม่เป็นไรนะควีน มาวินอยู่ตรงนี้ อย่าเป็นอะไรนะครับ” น้ำตาของมาวินไหลออกมาเมื่อเห็นอาการที่น่าเป็นห่วงของหญิงสาว เธอถึงส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อทำการรักษา และสิ่งที่ทำให้เขาล้มทั้งยืน เมื่อหมอแจ้งว่าหญิงสาวมีอาการหัวใจวายเฉียบพลัน หัวใจของมาวินเหมือนถูกบีบรัดจนหายใจไม่ออก ทุกคนเดินทางมาที่โรงพยาบาลเพื่อมาให้กำลังใจทั้งมาวินและคาริสา และสิ่งที่พวกเขาเห็นคือมาวินกำลังนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องฉุกเฉิน “มาวินลูก...” มะนาวเดินเข้าไปหาลูกสาวที่นั่งพิงกำแพงอย่างหมดสภาพ เธอรู้ว่ามาวินเองกำลังตกใจและเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น “แม่...อึก” “หนูควีนจะไม่เป็นอะไร ไม่ต้องร้องนะลูก” เคย์เดนและนรินดาเองก็เป็นห่วงลูกสาวคนโตที่ตอนนี้ร่างกายเกิดอาการหัวใจวายฉับพลันเพราะการใช้ยาระงับคลอดจนเกิดผลข้างเคียง ซึ่งไม่ใช่ทุกคนที่ใช้แล้วจะมีอาการแบบนี้ แต่ผลของยาขึ้นอยู่กับร่างกายของคุณแม่ด้วย

“ลูกของเราปลอดภัย พวกเขาน่ารักมาก เหมือนควีนกับผมเลย” มาวินบอกด้วยเสียงตื้นตันใจ ก่อนหน้าที่หญิงสาวจะฟื้นขึ้นมาเขาแอบไปดูลูกทั้งสองที่อยู่ในตู้อบมาแล้ว วินาทีที่ได้เห็นหน้าลูก ทำให้เขารับรู้ถึงการเป็นพ่อที่สมบูรณ์แบบ ไม่อยากจะเชื่อว่าใบหน้าเล็กๆ นั่นจะทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวขนาดนี้ “จริงเหรอคะ ลูกของเราน่ารักมากเลยใช่ไหม” เธอถามย้ำ “ใช่ครับ ไว้รอควีนแข็งแรงกว่านี้ รอลูกของเราออกจากตู้อบก่อน ควีนจะได้เห็นหน้าลูกแล้วรู้ไหม” เขาเอามือปัดปอยผมที่ปรกหน้าของหญิงสาวออก จนเห็นว่าหญิงสาวร้องไห้น้ำตาซึม “ควีนร้องไห้ทำไม...” “ควีนดีใจ ดีใจที่ควีนได้กลับมาหาคุณ ดีใจที่ลูกของเราปลอดภัย ขอบคุณนะคะมาวินสำหรับความรักและการดูตลอดระยะเวลาหลายเดือน” เธอชันกายขึ้นแล้วโอบกายร่างหนาของชายหนุ่มเอาไว้ “ผมสิต้องขอบคุณที่ควีนสู้เพื่อลูกของเราขนาดนี้” “ฮือๆ ควีนดีใจ ควีนดีใจที่ควีนได้กลับมาหาทุกคน...” ความตายตรงหน้าทำให้เธอตระหนักกับการที่เรารู้ว่าการมีชีวิตคืออะไร และเราควรอยู่เพื่อใคร ตอนนี้เธอเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างแล้วว่าชีวิตของเรานั้นมีค่า คิดอยากจะทำอะไรก็ควร