All Chapters of พ่ายรักซ่อนใจ: Chapter 81 - Chapter 90

209 Chapters

บทที่ 5 เรื่องเมื่อคืนลืมๆ ไปเถอะ (4)

หลังจากที่ได้พนักงานใหม่ คาริสาก็เดินมาหน้าร้าน พร้อมกับเริ่มจัดดอกไม้ตามออเดอร์ โดยที่สมองก็หวนคิดถึงแต่เรื่องเมื่อคืนนี้ ภาพทุกอย่างมันยังคงชัดเจนจนใบหน้าหวานเห่อร้อน ความรู้สึกครั้งแรกมันเป็นแบบนี้นี่เอง “ลืมๆ ไปสิควีน จะไปจำอะไรเนี่ย” “เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณควีน” มาลีมองเจ้านายสาวอย่างไม่เข้าใจ เพราะเห็นว่าส่ายหน้าไปมาอยู่หลายครั้ง “เปล่าจ้ะ” “แล้วผู้ชายหล่อๆ ที่มาสั่งดอกไม้ที่ร้านแฟนคุณควีนเหรอคะ” มาลีถามไปแล้วมองหน้าเจ้านายสาวไป ยิ่งพูดถึงผู้ชายคนนั้น แก้มทั้งสองข้างของคาริสาก็แดงซ่านทันที “เปล่านะ ไม่ใช่แฟนสักหน่อย เด็กนั่นไม่ได้เป็นอะไรกับฉันนะ” หญิงสาวทำเสียงสูงและตอบจนลิ้นพัน “เหรอคะ แต่ดูเขาชอบคุณควีนนะคะ สมัยนี้มีแฟนเด็กดีจะตายค่ะ เด็กน่ารักนะคะ มาลีก็มีแฟนเด็กกว่า เทคแคร์ดีมากเลย” มาลีบอกอย่างมีประสบการณ์ “แฟนมาลีอายุน้อยกว่าเหรอ” “ค่ะสองสามปี เอาใจใส่ดีนะ มาลีชอบคบมากกว่าผู้ใหญ่ซะอีกค่ะ อีกอย่างนะคะคุณควีน” มาลีมองซ้ายขวาแล้วเดินมากระซิบบอกคาริสา จนเธออยากจะรู้ไปด้วย “อะไรเหรอ” “เด็กมันแซ่
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 5 เรื่องเมื่อคืนลืมๆ ไปเถอะ (5)

มาวินบอกแม่แค่นั้นเขาก็เดินเลี่ยงออกมา แต่เสียงของพ่อดังขึ้นมาก่อน ทำให้เขาหันไปมอง “ร้านที่พ่อให้ไปดูสาขาเมื่อวันก่อน อยู่ตรงข้ามร้านของน้องควีนใช่ไหม” คินน์ถามลูกชายเมื่อเขานึกได้ว่าตัวเองไม่ได้เจอคาริสามานานแล้ว หลานสาวคนสวยที่เขารักเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง อีกทั้งตัวเขาเองเคยเลี้ยงคาริสามาก็รู้สึกผูกพันไม่ต่างจากลูก “ครับ” “เจอพี่เขาไหมลูก” “เจอครับ” “งั้นถ้าแวะไปสาขานั้น พ่อฝากชวนพี่เขามากินข้าวที่บ้านเราบ้างสิ พ่อได้ข่าวว่าช่วงนี้น้องควีนงานยุ่งเลยไม่อยากโทร. ไปกวนเท่าไร แต่ถ้ามาวินแวะไปแถวนั้นฝากชวนมาหน่อยนะ แต่ถ้าพี่เขายุ่งก็ไม่เป็นไร” คินน์พอทราบปัญหาของบ้านคาริสาอยู่บ้างว่าช่วงปีสองปีมานี้คนในครอบครัวของคาริสาค่อนข้างมีปัญหาหลายอย่างจนไม่กล้าที่จะทักไปกวนใจหลานสาว อีกทั้งรู้ว่าช่วงนี้หลานต้องเข้าไปบริหารงานที่บริษัทของพ่อตัวเองด้วย “ได้ครับ...ไม่มีปัญหา” มาวินแอบอมยิ้ม เพราะเขารู้แล้วว่าจะทำยังไงที่จะได้ใกล้ชิดเธออีก เพราะถ้าพ่อของเขาเอ่ยปากชวนแบบนี้ คาริสาไม่มีทางปฏิเสธที่จะมาทานข้าวที่บ้านของเขาอย่างแน่นอน
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 5 เรื่องเมื่อคืนลืมๆ ไปเถอะ (ุ6) จบตอน

(ลุงคินน์น่ะเหรอ) “ครับ” แม้ปากจะพูดว่าพ่อชวน แต่ใจของเขาอยากจะเจอเธอ อยากให้พ่อแม่รับรู้ว่าในตอนนี้หัวใจของเขามีใคร (คือ...) “ถ้าพี่ไม่เห็นแก่ผม ก็เห็นแก่พ่อผมได้ไหม ผมรู้ว่าตอนนี้พี่ไม่อยากเจอหน้าผม แต่ถึงยังไงพ่อผมเขาก็อยากเจอพี่มากนะ” ตอนนี้มาวินหยิบยกพ่อมาอ้างเพื่อที่จะได้เจอหน้าของหญิงสาว (อืม...เย็นนี้พี่ว่าง ฝากบอกลุงคินน์ด้วยนะว่าพี่จะไปกินข้าวที่บ้านด้วย) คาริสาบอกด้วยเสียงอ่อนลง ช่วงหลังๆ เธอไม่ค่อยได้ไปหาเพราะยุ่งกับงานที่บริษัทจนอดรู้สึกผิดไม่ได้ คำตอบของคาริสาทำให้มาวินอดยิ้มไม่ได้ แต่เขาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้ตื่นเต้นมาก เพราะไม่อยากให้หญิงสาวรับรู้ “เดี๋ยวผมบอกพ่อให้ครับ เย็นนี้เจอกันนะครับ” (โอเค...) หลังจากวางสายจากมาวินไปแล้ว ชายหนุ่มก็กระโดดขึ้นมานอนบนเตียงพร้อมกับยิ้มออกมา ในเมื่อเธอพยายามหนี เขาก็จะวิ่งตาม ตามไปจนกว่าเธอจะใจอ่อนนั่นแหละ “มาดูสิว่าพี่ว่าจะทนใจแข็งไปได้สักกี่น้ำ” วันนี้คาริสารีบปิดร้านดอกไม้เร็วกว่าปกติ เพราะว่าเธอมีนัดกินข้าวกับคนที่บ้านของมาวิน หญิงสาวเ
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 6 คิดถึงเหมือนกัน (1)

“งั้นไปนั่งที่เก้าอี้เถอะลูก ลุงทำอาหารให้เต็มโต๊ะเลย มีแต่ของโปรดหนูทั้งนั้น” คินน์จำได้ว่าคาริสาชอบกินอะไรบ้าง ซึ่งเขาทำแต่ของโปรดของหลานสาวทุกอย่าง ขณะที่มะนาวก็ช่วยเขาทุกอย่าง “ขอบคุณนะคะ ลุงคินน์ยังใจดีกับหนูเสมอเลย” “ก็ลุงรักหนูเหมือนลูกคนหนึ่ง” ขณะที่กำลังนั่งที่เก้าอี้ มาวินก็เดินมาเลื่อนเก้าอี้ให้กับคาริสา จนเธอหันไปมองที่เขากำลังปฏิบัติกับเธอแบบนี้ต่อหน้าพ่อแม่เขา เหมือนจะอยากให้พวกท่านรู้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ “เชิญครับ” ทั้งสองมองหน้ากันชั่วครู่ ก่อนที่คาริสาจะรีบดึงตัวเองกลับมา แล้วพยายามทำตัวให้เป็นปกติทุกอย่าง “ขอบใจนะ” คาริสานั่งร่วมโต๊ะกับคนในครอบครัวของคินน์ ซึ่งลุงคินน์มีลูกสาวอีกคนอย่าง ‘รมิตา เลวิส’ น้องสาวของมาวิน แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้าน “กินเยอะๆ นะลูก ทำงานหนักหรือเปล่า ผอมลงกว่าครั้งที่แล้วอีกนะ” คินน์ตักอาหารให้หลานสาวด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาเป็นสิบๆ ปี เขาก็มองว่าคาริสายังเป็นเด็กตัวน้อยๆ เหมือนเดิม “ขอบคุณนะคะลุงคินน์” คาริสาส่งยิ้มให้และในใจก็รู้สึกผิดที่พักหลังๆ เธอละเลยที่จะมาเ
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 6 คิดถึงเหมือนกัน (2)

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนลุงคินน์ก็ยังแสนดีเหมือนเดิม ท่านเป็นผู้ใหญ่ที่เธอทั้งรักและเคารพมากคนหนึ่ง “งั้นเดี๋ยวตามน้ามะนาวไปนะลูก ขาดเหลืออะไรก็บอกล่ะ” “ขอบคุณค่ะ” คาริสาเดินตามแม่ของมาวินขึ้นมาบนห้องที่ถูกจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว ห้องนอนที่ถูกตกแต่งเรียบง่าย ทำให้เธอนึกถึงอดีตที่เคยนอนบ้านเล็กๆ ความทรงจำวัยเด็กที่ได้นอนกอดตุ๊กตาพี่หมีตัวใหญ่ หญิงสาวเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังดีที่พอจะใส่ชุดนอนของรมิตาได้ เลยทำให้คืนนี้ไม่ต้องทนใส่เสื้อผ้าชุดเดิมจนถึงเช้า ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!! เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ทำให้หญิงสาวเดินไปเปิดประตูเพราะเข้าใจว่าน้ามะนาวจะมาหา แต่เมื่อเปิดออกกลับพบร่างสูงของมาวินที่ยืนจังก้าแทน “มาวิน” “ผมเอานมอุ่นๆ มาให้ครับ” “ไม่เป็นไร พี่ไม่ดื่ม” เธอบอกแต่สายตากลับไม่กล้ามองใบหน้าหน้าของเขา แค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ก็รู้สึกเขินหน้าแดงทันที “แต่พ่อบอกให้ผมเอามาให้พี่เลยนะครับ ดื่มหน่อยเถอะ อากาศมันเย็น ดื่มนมอุ่นๆ จะได้นอนสบายครับ” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนที่เขาจะกวาดสายตามอ
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 6 คิดถึงเหมือนกัน (3) จบตอน

“เกี่ยวอะไรเนี่ย พี่บอกไม่ได้คิดถึงนายนะ จะมาขอนอนกับพี่ได้ยังไง” เธอรีบร้องแย้ง “ก็เผื่อว่าความใกล้ชิดของเราจะทำให้พี่คิดถึงผมมากขึ้นไงครับ” ในระหว่างที่กำลังพูด มือใหญ่ของมาวินก็สอดเข้าไปใต้เสื้อนอนของคาริสาจนเธอจนลุกเกรียว “อุ้ย...อย่านะ” “ร้อนไหมครับ” ชายหนุ่มถามด้วยเสียงแหบพร่า เพียงแค่เห็นหน้า เพียงแค่ได้กลิ่นความต้องการของเขาก็ลุกโชน ใครใช้ให้หญิงสาวน่ารักขนาดนี้ เขาแทบจะถอนตัวถอนใจไปไหนไม่ได้แล้ว “ไม่เห็นร้อนละ...เลย หนาวจะตาย” เธอบอกด้วยเสียงตะกุกตะกัก ยิ่งมือหนาที่ค่อยๆ เลิกเสื้อเธอขึ้น จนมันไปกองเหนือหน้าอกอิ่ม และมันก็ทำให้เธอเขินอายมากกว่าเดิม เพราะเธอไม่ได้ใส่ชุดชั้นในนอนด้วยความเคยชิน “งั้นคืนนี้ให้ผมทำให้พี่คลายหนาวนะครับ ผมกลัวพี่เป็นหวัด” “มะ...ไม่นะ” ไม่ทันขาดคำใบหน้าหล่อเหลาของมาวินก็โน้มลงมา ชายหนุ่มใช้ปากหยักของตัวเองเข้าครอบครองยอดถันสีหวานของคาริสาทันที จนเธอสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อความร้อนชื้นทำให้เธอแทบไปไม่เป็น จ๊วบ!! “อื้อ...อ๊า” คาริสาครางลั่นด้วยความตกใจ เมื่อมาวินใช้ฟันคมๆ ของตั
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 7 พี่ได้ผมแล้วจะทิ้งผมเหรอ (1)

บทที่ 7พี่ได้ผมแล้วจะทิ้งผมเหรอ “อื้อ...มาวิน” ร่างเล็กบางบิดเร้าไปมา เมื่อถูกมือใหญ่ปลุกเร้าจนแทบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “เสียวไหมครับ” “อื้อ...พี่...” “บอกผมมาสิพี่เสียวไหม” ขณะที่พูดปากของมาวินก็คาบปลายถันสีหวานของคาริสาเอาไว้ในอุ้งปาก แล้วดูดแรงๆ จนเธอหน้าแดงซ่านไปหมด “อร้าย...อย่าดูดแบบนั้น” คาริสาเสียวมวลท้องไปหมดเมื่อโดนคนตัวโตกระทำกับร่างกายสาวจนแทบร้อนเป็นไฟ “ไม่ชอบเหรอ” “พี่...” เธอบอกเสียงแผ่วเบา กับความรู้สึกที่กำลังปะทุออกมา มาวินกำลังแกล้งเธอ กำลังทำให้เธอทนไม่ไหว “ผมดูดอยากอื่นให้ด้วยดีไหม” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม ยิ่งเห็นเธอปรือดวงตามองมันก็ยิ่งทำให้เขายังไม่อยากให้คืนนี้มันจบลงเร็วๆ “มาวินหมายความว่ายังไง” ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร แต่เขาก็จัดการถอดชุดนอนในร่างกายของตัวเองออก เพื่อให้เปล่าเปลือยไม่ต่างจากหญิงสาว จากนั้นก็ย่อตัวลงมา พร้อมเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาต่ำ ทำเอาคาริสาหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อเห็นว่าเขากำลังทำบางอย่างที่น่าหวาดเสียว “ทะ...ทำอะไร” “ทำให้พี่มีความสุขไง” เขาร
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 7 พี่ได้ผมแล้วจะทิ้งผมเหรอ (2)

ชายหนุ่มบอกด้วยเสียงกระเส่า ปลายหยักของเอ็นร้อนปัดป่ายไปมาทั่วร่องรักอย่างน่าหวาดเสียว จนหญิงสาวที่นอนระทวยอยู่บนเตียงได้แต่สูดปาด “อื้อ...มาวิน...เข้ามาสักที พี่จะทนไม่ไหวแล้ว” มือน้อยๆ ลูบไปที่ซิกแพ็กเป็นลอนของชายหนุ่ม จนเขาขนลุกซู่ไปหมด มือนุ่มๆ ที่กระตุ้นความต้องการของเขาให้ลุกโชน “โอ้ว...อย่าลูบผมแบบนั้น” “รีบๆ เข้ามา...” หญิงสาวบอกอย่างเร่งเร้า มือหนากอบกุมความแข็งกร้าวเอาไว้ในอุ้งมือ พร้อมชักรูดไปมา แต่สายตาคมยังไม่ละออกจากใบหน้าหวานที่กำลังปรือตามองเขาไม่ต่างกัน “พี่ควีนน่าเอาจังครับ” มือข้างที่วางของชายหนุ่มเลื่อนไปลูบไล่ที่โพรงสวาทซึ่งมีน้ำหวานไหลออกมาไม่ขาดสาย จนเลอะเปรอะเปื้อน “งั้นก็เอาซะสิ เร็วๆ” คาริสาบอกอย่างใจร้อน ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือเล็กไปจับที่ท่อนเนื้อร้อนของชายหนุ่มจนเขาสะดุ้งด้วยความตกใจ “พี่ควีนอย่าทำแบบนี้” มาวินทำหน้าเหยเก เมื่อมือน้อยๆ จับหมับเข้าไปในที่เอ็นร้อนๆ ของเขาจนร่างใหญ่กระตุกเกร็งขึ้นมา “ทำให้พี่ได้ไหม พี่ทนไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงกระเส่าบอกพร้อมส่งส่ายตาเชิญชวน จนมาวินอดใจไม่ไหว
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 7 พี่ได้ผมแล้วจะทิ้งผมเหรอ (3) NC25+

“อืม...” “หวานจังครับ หวานทั้งตัวเลยรู้ไหม” เขาประทับรอยจูบของตัวเองที่ต้นคอระหงจนเป็นรอยแดงสองสามจุด ยิ่งเห็นรอยตีตราจอง ก็ยิ่งทำให้มาวินฮึกเหิมมากกว่าเดิม “อื้ม...ไม่ไหวแล้ว” คนตัวเล็กร้องกระเส่าดังไปทั่วห้อง ยังดีที่วันนี้ฝนตกหนักมาก ทำให้เสียงของเธอดังแข่งกับสายฝน จนแยกไม่ออกว่าเป็นเสียงของอะไรกันแน่ เพราะถ้าเป็นช่วงเวลาปกติ เสียงหวานๆ นี้อาจจะดังจนคนข้างนอกได้ยินเลยก็ว่าได้ “โอ้ว...เสียว...” ท่อนเนื้อที่กระแทกกระหน่ำเข้าไปในช่องทางรัก ทำเอาคนตัวเล็กแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอหลงมัวเมากับรสเซ็กซ์ที่ชายหนุ่มมอบให้ จนลืมคำพูดที่ว่าจะไม่คบเด็กอย่างเขา แต่วันนี้กลับติดอกติดใจ จนเผลอมีอะไรกับเขาเป็นครั้งที่สอง “กระแทกลงมาครับพี่ควีน กระแทกแรงๆ เลย” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง ขณะที่มือหนาจับที่บั้นท้ายงามงอนแล้วนวดเคล้นไปมา ก้นเด้งๆ สู้มือของเขาที่บีบเคล้นจนมันแดงไปทั่ว “อ๊า...” คาริสาครวญครางจนแทบจะขาดใจ หน้าอกอิ่มของเธอตอนนี้มันถูไถกับหน้าอกแกร่งของเขาจนเสียวซ่านไปหมด มาวินหุ่นดีมาก ดีจนเธออดหวั่นไหวไม่ได้ ร่างกายที่อุดมไปด้วยมั
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more

บทที่ 7 พี่ได้ผมแล้วจะทิ้งผมเหรอ (4) NC25+

“อืม...ก็ใครล่ะทำให้พี่เป็นแบบนี้” เธอบอกด้วยเสียงงอน เมื่อชายหนุ่มเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้ แต่กลับมาล้อเธอเสียเอง “ผมชอบ ชอบให้น้ำของพี่ควีนเลอะของของผม” มาวินมองท่อนเนื้อที่แข็งร้อนของตัวเองที่ฉ่ำไปด้วยน้ำรักจากกายสาว ร่างกายของเธอทำให้เขารุ่มร้อน จนอยากให้ค่ำคืนนี้ยาวนานมากที่สุด ริมฝีปากสีแดงระเรื่อแลบเลียไปมา เมื่อเขาเห็นสะโพกขาวเนียนของเธอที่กำลังลอยเด่นอยู่ตรงหน้า “ผมขอกระแทกแรงๆ นะครับ ถ้าพี่เจ็บบอกผมนะ” มาวินจัดการกระแทกคนตัวเล็กอย่างเมามัน ก้นเนียนสวยกระเพื่อมไหวไปตามจากจังหวะกระทั้นที่ส่งมาอย่างต่อเนื่อง “อื้อ” มือน้อยกำผ้าปูที่นอนจนยับย่น แต่ก็ยังคงแอ่นบั้นท้ายยกขึ้นให้ชายหนุ่มกระแทกกระทั้นอย่างเต็มใจ มือหนาของมาวินฟาดลงไปที่บั้นท้ายงามงอนของคาริสาตามแรงอารมณ์ ซึ่งมันก็เข้าไปกระตุ้นความต้องการของเขาและเธอให้ลุกโชนมากกว่าเดิม “อ๊า...เสียว...” ร่างเล็กสั่นคลอนไปมา เธอพยายามที่จะทรงตัวไม่ให้ล้มไปข้างหน้า ขณะที่มาวินยังคงรัวบทรักที่แสนรุนแรงใส่เธอ ชายร่างสูงถอดถอนกายแกร่งออกมา จากนั้นก็เอาเอ็นร้อนๆ ตีที่ก้นสวยของหญิงสาวอย
last updateLast Updated : 2025-12-15
Read more
PREV
1
...
7891011
...
21
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status