All Chapters of แค้นฝังรัก: Chapter 41 - Chapter 50

เช้าวันต่อมาวันนี้แล้วสินะที่ฉันจะได้นอนเคียงข้างกับคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ฉันหยัดกายลุกนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงจ้องมองชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม. ฉันเอื้อมมือไปเขี่ยผมที่ปกปิดคิ้วเข้มออกเขา แล้วชื่นชมความหล่อเหลาของคนรัก ซึ่งหลังจากวันนี้เขาก็จะกลายเป็นแค่คนรักเก่า"เรรักพี่นะคะ แต่เรอยากให้พี่รับผิดชอบในสิ่งที่พี่ทำ"ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ "เรสัญญาว่าจะไม่มีวันลืมพี่แน่นอน เพราะพี่เป็นผู้ชายคนแรกและจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เรจะรัก"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือน้ำตาร่วงเผาะลงมา ฉันรีบยกมือขึ้นเช็ด แล้วถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะขยับกายลงจากเตียง แล้วกวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง ด้วยหัวใจที่หดหู่ ห้อง ๆ นี้จะเป็นความทรงจำของเราสองคน.ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ"เรอา...อย่าไปเลยนะ"ฉันชะงักตกใจรีบหันไปที่เสียง.ก็เห็นว่าพี่ทอร์ชยังคงนอนหลับเพียงแต่เขาละเมอนั้นเอง ฉันยืนมองตัวชาไปหมด หยดน้ำตาก็ไหลรินออกมา"โธ่..พี่ทอร์ช ฮือออ"ฉันยกมือปิดปากไม่ให้เสียงร้องไห้เล็ดลอดออกไป ก่อนที่จะหยิบผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันทีหลังจากจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินออกจากห้องน

Torchย้อนกลับไปวันนั้น วันที่คนรักของผมได้ตัดสินใจหันหลังเดินจากไปโดยที่ไม่หันมามองผมที่ยืนน้ำตาไหล เสียใจ แต่อย่างที่เธอพูด ผมมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ เด็กคนหนึ่งซึ่งเป็นเลือดเนื้อของผมกำลังจะเกิด ผมต้องทำหน้าที่พ่อให้กับเขา ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าเดินเข้าผมรีบยกมือปาดน้ำตาทันที"ไปรับผิดชอบสิ่งที่มึงทำ ทุกคนรออยู่"เป็นเสียงพี่เหนือพี่ชายต่างมารดาที่เดินล้วงกระเป๋ามาที่ผม"...."ผมยืนนิ่งรู้สึกเหมือนวิญญาณหลุดลอย พี่เหนือเอื้อมแขนมาตบที่บ่า"กูไม่รู้หรอกว่ามึงทำพลาดตรงไหน แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว มึงก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่มึงทำพลาด""ผม..ผม...."ผมรู้สึกว่ามันจุกที่อกพูดอะไรไม่ออกเลยจริง ๆ"ไปทำหน้าที่ของตัวเองซะ"พูดจบพี่เหนือก็เดินนำหน้ามา ผมพยายามรวบรวมสติแล้วเดินตามพี่ชายต่างมารดาเข้ามาที่ห้องรับแขกใหญ่ พอมาถึงผมก็นั่งคุกเข่าต่อหน้าพ่อกับแม่ แล้วกราบท่านทั้งสอง."ผมขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง""ทำผิดแล้วก็รีบแก้ไขให้มันถูก"พอผมเงยหน้าขึ้นพ่อโดสก็ตบที่บ่าแล้วพูดขึ้น"ทอร์ชกับอันจะต้องแต่งงานกันให้เร็วที่สุด"พอแม่พูดจบผมก็มองไปที่ท่านแล้วสลับมองหน้าพ่อ"แต่งงาน?"แล้วพึมพำเบา ๆ ก่อนที่จ

พี่ทอร์ชพาฉันมาที่มุมหนึ่งของงานและมันเป็นที่ลับตาผู้คน มือหนาเอื้อมมาจับไหล่แล้วดันร่างฉันไปประจันตรงหน้าชายหนุ่มที่วันนี้เขาหล่อมาก"เป็นอย่างไรบ้าง สบายดีไหม"เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล"สบายดึ"ฉันตอบแบบห้วน ๆ แล้วปัดมือเขาออกจากไหล่ฉัน"ทำไมพูดจาห่างเหินกับพี่แบบนี้""ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว ความรู้สึกของเรตอนนี้พี่ก็เป็นแค่คนเคยรู้จัก""...."ชายหนุ่มหน้าหล่อก้มหน้าสีหน้าเขาดูไม่ดีนัก ไม่ต่างฉันเลยที่พูดไปก็อยากให้เขาเลิกวุ่นวายกับฉัน เพราะหลังจากนี้เขาก็จะต้องไปมีครอบครัว"ไม่มีอะไรแล้วงั้น...""พี่ยังรักเธอเหมือนเดิมเสมอ"ฉันยังพูดไม่จบประโยคพี่ทอร์ชก็แทรกพูดขึ้น แล้วจ้องหน้าฉันด้วยแววตาที่ดูยังรักและต้องการฉันอยู่ ซึ่งฉันก็เช่นกันแต่ทว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว"พี่เลิกรักเรเถอะ เพราะตอนนี้...""พี่รับผิดชอบในสิ่งที่พี่ทำพลาดอย่างที่เธอต้องการแล้ว แต่เธอจะมาห้ามพี่ไม่ให้รู้สึกกับเธอไม่ได้นะ"พี่ทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มแฝงความดุนิด ๆ"...."ฉันไม่กล้าที่จะสบตาเขาได้แต่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง"เธอเป็นคนที่พี่รัก หัวใจของพี่มันยังอยู่ที่เธอ""พอเถอะ..เราสองคนไม่มีวันที่จะกลับมาเป็นเหมือ

แล้วแล้วก็ถึงวันที่ฉันต้องเดินทางไปที่เชียงใหม่ อายุครรภ์ของฉันก็เข้าเดือนที่สี่ พอมีหน้าท้องนูนออกมาบ้าง ถ้าใครไม่สังเกตก็จะไม่รู้ว่าฉันกำลังตั้งท้องอ่อนอยู่ส่วนอันเดือนหน้าเธอก็คลอดลูกแล้ว และตอนนี้ลูกของอันก็มีชื่อที่พี่ทอร์ชตั้งไว้แล้ว ชื่อ 'ทอย' หรือ 'เด็กชายทินภัทร' ฉันไม่ได้เจออดีตเพื่อนตั้งแต่วันนั้น แต่ที่รู้ก็มาจากผอ.ดริฟพี่ปอนด์ได้บินมาเชียงใหม่กับพวกเราด้วย จริง ๆ แล้วผอ.ดริฟจะตามมาด้วยแต่พี่ปอนด์คัดค้านเพราะกลัวว่าผอ.ดริฟจะรู้ว่าที่ฉันมาเพราะหลบมาคลอดลูก จึงอ้างต่าง ๆ นา ๆ ตามสไตล์ผู้ชายที่ไม่เคยโกหก แต่ทุกเรื่องที่อ้างโกหกทั้งหมด จนผอ.ดริฟยอมที่จะไม่ตามมาด้วยบ้านที่เชียงใหม่กว้างขวางร่มรื่นดีมาก แถวยังใกล้โรงพยาบาล เดินทางสะดวกสบายดีคนสนิทของคุณลุงภูมิที่ดูแลบ้านให้นั้นก็เป็นคู่สามีภรรยาที่อายุค่อนข้างมากแล้ว.แต่สามารถดูแลบ้านไม่ให้เก่า หรือทรุดโทรมเลย ท่านทั้งสองมีลูกสาวหนึ่งคนที่ดูคล้ายจะทอม ๆ หน่อย ชื่อว่า ผึ้ง น้องเขามนุษย์สัมพันธ์ดีมาก เมื่อเธอรู้ว่าฉันกำลังตั้งครรภ์ ก็รีบเสนอตัวช่วยดูแลฉันทันที"ผึ้งจะดูแลพี่เรอย่างดีเลยฮะ ไม่ต้องเป็นห่วงเลย""ขับรถเป็นใช่ไหมเราน

อัน.."แอ๊ะ"เสียงของทอยฉันได้กลับมาตั้งสติ และเป็นจังหวะที่ ดริฟหันมาพอดีฉันจึงคลี่ยิ้มแล้วอุ้มทอยเดินเข้าไป'แค่นี้ก่อนนะ'พอสิ้นเสียงน้องสาวสามึก็กดวางสาย แล้วยกแขนรอรับน้องทอยขณะที่ฉันกำลังยื่นให้เธออุ้ม"คิดถึงอาดริฟไหมครับ"ทอยผงกหัวแล้วฉีกยิ้มกว้าง. ฉันมองไปที่ดริฟแล้วนึกถึงเรื่องที่ได้ยินเธอพูดเมื่อกี้"อาดริฟมีของมาให้ด้วย"พูดจบผู้เป็นอาก็คว้าถุงของเล่นให้กับทอย พอเขาเห็นด้านในถุงก็ปรบมือดีอกดีใจ"พี่ทอร์ชไปทำงานแล้วเหรอคะ""ค่ะ"ฉันตอบกลับน้องสาวสามีที่ถามถึงพี่ชายตัวเอง"เอ่อ...อยู่ที่นี่ลำบากอะไรไหมคะ"ดริฟละสายตาจากทอยแล้วหันมาเอ่ยถามฉัน"ไม่ลำบากอะไรเลยค่ะ"ฉันบอกตามความจริง"พ่อกับแม่อยากจะมาเยี่ยมหลานอยู่เหมือนกันแต่ติดที่ต้องไปดูปู่เคเดนท่านเข้าโรงพยาบาลอีกแล้ว""อาการเป็นยังไงบ้างคะ"ฉันเอ่ยถามทันทีด้วยความเป็นห่วง เมื่องานแต่งฉันได้เจอกับท่าน ซึ่งท่านก็ยอมรับฉันและเอ็นดูฉันด้วย รวมถึงคุณย่าเส้นด้าย และพ่อแม่พี่ทอร์ช ทุกคนดีกับฉัน เพราะพวกท่านไม่ได้รู้ความจริงที่ฉันท้องเพราะฝีมือตัวเองที่ตั้งใจจับพี่ทอร์ช และอดีตที่เคยทำร้ายเรอา เพื่อนของตัวเองเกือบปางตาย เพราะทั้งพี่ทอร์ช