Semua Bab ภรรยาขัดดอก: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 21.“และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ... อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับขวัญตาอีก เพราะคุณกับเธอต่างกันราวฟ้ากับดิน”หัวใจสาวร่วงหล่นลงกับพื้นทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน มิรินยืนอึ้ง ก่อนจะรีบยกมือขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง“ไม่ต้องมาย้ำ ฉันรู้ดี”“รู้ก็ดี แล้วต่อไปนี้ห้ามเอ่ยถึงขวัญตาอีก เข้าใจไหม”มิรินตาแดงก่ำ ก่อนจะรีบสะบัดตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุมของคนตัวโตใจดำ “ฉันจะจำเอาไว้ จะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ ว่าห้ามเอ่ยถึงนางฟ้านางสวรรค์ที่ชื่อขวัญตาของคุณอีก” แล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งจากไปทันทีฟินิกซ์มองตามไปจนลับตาด้วยโทสะแรงกล้า“ผู้หญิงบ้า!”แม้จะขับรถเข้ามาซื้อปุ๋ยในเมืองแล้ว แต่ในหัวของฟินิกซ์ก็ยังคงมีแต่เรื่องของมิรินวนเวียนอยู่ตลอดเวลา จนในที่สุดเขาก็อดที่จะใจอ่อนกับน้ำตาของหล่อนไม่ได้“คุณฟิกซ์จอดหน้าร้านดอกไม้ทำไมหรือครับ”สุธีที่นั่งรถมาด้วยเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ แต่ฟินิกซ์ไม่ตอบ และเลือกที่จะออกคำสั่งแทน“นั่งรออยู่บนรถเนี้ยแหละ เดี๋ยวผมมา”แล้วฟินิกซ์ก็เปิดประตูรถและก้าวลงไป ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของสุธี“สวัสดีค่ะ ต้องการดอกไม้แบบไหนคะ”พนักงานสาวประจำร้านขายดอกไม้เอ่ยทักทายอย่างเป็นม

บทที่ 23.ที่หน้าห้องนอน มือใหญ่ยกขึ้นเคาะแรงๆ สองสามครั้ง พร้อมกับเค้นเสียงเรียกแม่สาวที่อยู่ภายในห้องด้วยน้ำเสียงกระด้าง“เปิดประตูหน่อย มิริน”“ฉันกำลังจะอาบน้ำ คุณรอก่อนก็แล้วกัน”มิรินที่ยังเต็มไปด้วยความแง่งอนสวนกลับมา แต่ฟินิกซ์ไม่มีความอดทนพอที่จะยืนรอ“ถ้าคุณไม่เปิด ผมจะพังเข้าไปเดี๋ยวนี้”คนที่นั่งอยู่บนเตยงได้ยินเข้าก็หน้าตาซีดเผือด รีบก้าวลงจากเตียง และเดินไปหยุดที่หน้าประตู“คุณไม่กล้าหรอก ถ้าพังเข้ามา คุณก็ต้องเสียเงินซ่อมอีก ซึ่งมันแพงมากฉันรู้”“ต่อให้เป็นบ้านทั้งหลังผมก็กล้าพัง ถ้ามันจะทำให้ผมได้เผชิญหน้ากับคุณ มิริน”น้ำเสียงของเขายิ่งฟังก็ยิ่งดุดัน จนหล่อนอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว แต่ให้ตายเถอะ เขาจะโมโหอะไรหล่อน มีสิทธิ์อะไรที่ไหน หล่อนต่างหากที่กำลังน้อยใจ และควรโกรธเขา“คุณมันคนบ้าอำนาจ”“จะเปิดหรือไม่เปิด” ฟินิกซ์ไม่สนใจคำตัดพ้อของคู่สนทนา เขายื่นคำขาดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว“ถ้าไม่เปิด ผมจะพังเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ”แล้วประตูทั้งบานก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงสองครั้งติด มิรินที่ยืนอยู่ด้านในเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ ยิ่งประตูสะเทือนเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งตกใจมากเท่านั้น“พอ... พอไ

บทที่ 25“โอ้ว... ร้อนแรงเหลือเกิน เมียจ๋า” ฟินิกซ์กระแทกอัดเข้าใส่ไป ครางไปด้วยความเสียวซ่านที่สุดในชีวิต“อ๊า... ฟิกข์ขา... ไม่ไหวแล้ว... อ๊า...”มิรินถูกสอดใส่ด้วยความรุนแรงไม่ถึงห้านาทีหล่อนก็สุขสมอีกครั้งอย่างแรงกล้า กล้ามเนื้อสาวจึงบีบรัดท่อนชายถี่ระรัวจนฟินิกซ์ต้องกัดฟันแน่น“รัดผมแน่นเหลือเกิน ทูนหัว... โอ้ว... โอ้ว...”ชายหนุ่มพยายามจะยื้อฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ เขาต้องการสอดใส่ภายในร่างสาวให้นานที่สุด เพราะมีความซ่านสุขเหลือเกิน แต่กลับไม่อาจจะต้านทานความหวานฉ่ำรัดรึงของร่องสาวได้ ไม่ช้าเขาก็จำต้องกระแทกเข้าใส่ถี่ระรัว ซ้ำครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่อาจจะหยุดพักได้แม้แต่วินาทีเดียว“อ๊ากกกก โอ้ว... ผม... ผมไม่ไหวแล้ว... โอ้ว...”ในที่สุดเขาก็สุขสมอย่างแรงกล้าภายในร่องสาวคับแน่น หยาดรักฉีดพุ่งเข้าใส่ซอกสวาทอย่างล้ำลึก เขาซวนซบลงไปหา หอบหายใจระรัวราวกับจะขาดใจไม่เคยรู้สึกดี... ไม่เคยรู้สึกเสียวจนแทบขาดใจแบบนี้มาก่อน แต่กับมิริน เขารู้สึกแบบนี้ทุกครั้ง และมันก็ดีขึ้นในทุกครั้งที่ร่วมรักกัน“คุณวิเศษเหลือเกิน มิริน”คนถูกชมที่ยังตกอยู่ในมนต์เสน่หายิ้มเอียงอาย แก้มนวลแดงก่ำ รับรู้ถึงความ

บทที่ 27.“สวยจังเลยค่ะ” มิรินอุทานอย่างลืมตัวเมื่อได้เห็นอุโบสถสีขาวสะอาดตกแต่งด้วยลวดลายกระจกสีเงินแวววาว เป็นเชิงชั้นลดหลั่นกันลงไปอยู่เบื้องหน้าวัดร่องขุน ถือเป็นอีกหนึ่งแลนด์มาร์กของจังหวัดที่ถูกโอบล้อมไปด้วยขุนเขาอย่างเชียงราย หล่อนไม่เคยมาเยือนที่วัดแห่งนี้ ก็เหมือนๆ กับที่ไม่เคยมาที่เชียงราย แต่เสียงล่ำลือถึงความงดงามราวกับสวรรค์บนดินของวัดร่องขุนก็เข้าหูมาตลอด จวบจนวันนี้ที่มีโอกาสได้มาเยือนที่นี่จริงๆ“ทุกคนที่มาที่วัดร่องขุนก็มักจะพูดแบบนี้กันทุกคนครับ”ฟินิกซ์ที่ยืนอยู่ข้างกายสาวน้อยเอียงหน้าลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเล็ก“ถ้าชอบมาก ผมจะพามาเที่ยวที่นี่บ่อยๆ”“ขอบคุณมากค่ะ”มิรินฉีกยิ้มกว้าง ในขณะที่ดวงตายังคงจับจ้องอยู่ที่สถาปัตยกรรมที่แสนวิจิตรอลังการตลอดเวลา“สวยจนลืมหายใจเป็นแบบนี้นี่เองนะคะ”“ ตอนผมเห็นคุณครั้งแรก ผมก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน”คำพูดเบาๆ ของฟินิกซ์ดังแทรกผ่านสายลมเข้ามาในหู และมันก็ทำให้มิรินจำต้องละสายตาจากความงดงามเบื้องหน้า มาจ้องหน้าความสมบูรณ์แบบปานเทพบุตรของผู้ชายข้างตัวแทน“คุณหมายถึง... อะไรเหรอคะ...”“ไม่มีอะไรหรอกครับ เราเดินเข้าไปชมด้านในกันเถอะ

บทที่ 29.“เมื่อเช้ายังขี่ผัวไม่สะใจเลย เดี๋ยวขึ้นไปขี่ใหม่อีกรอบดีกว่า ขอตัวนะคะ”“เดี๋ยวก่อน” แขนของมิรินถูกขวัญตากระชากเอาไว้“มีอะไรกับฉันเหรอคะ คุณเมียเก่า”มิรินหันกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มหยัน และสะบัดแขนของตัวเองจนหลุดจากมือของขวัญตา“ฟิกซ์รักฉันมาก จำเอาไว้”“ฉันฟังได้ค่ะ แต่จะไม่จำ เพราะตอนนี้ผัวเก่าของคุณบอกว่ารักฉันเหลือเกิน ไปแล้วนะคะ เดี๋ยวผัวรอนาน”และคราวนี้มิรินก็ไม่คิดจะให้ขวัญตารั้งได้อีก หล่อนรีบจ้ำอ้าวเดินหนีออกมาทันที และทันทีที่เดินออกมาแล้ว ใบหน้าที่เคยเปื้อนยิ้มก็กลับเศร้าหมองลงถนัดตา หล่อนพยายามจะไม่คิดเรื่องของฟินิกซ์กับขวัญตา แต่ก็ห้ามสมองไม่ได้เลยขวัญตายืนกำมือแน่นมองร่างของมิรินที่เดินจากไปด้วยสายตาที่วาวโรจน์ ความริษยาแน่นอก คำพูดของฟินิกซ์ตอนที่ลงไปจากรถ และพบว่าคนที่ถูกชนเป็นหล่อนยังตราตรึงอยู่ในสมอง“ขวัญตา...”“ฟิกซ์... ขวัญเจ็บค่ะ”“ผมจะเรียกรถพยาบาลให้”“ได้โปรด... อย่าทำแบบนั้นค่ะ ให้ขวัญได้กลับไปอยู่กับคุณอีกครั้งได้ไหมคะ”“เรื่องของเรามันจบลงไปแล้ว ถ้าคุณไม่ได้เป็นอะไรมาก ผมขอตัว”“อย่าไปนะฟิกซ์ ถ้าคุณไม่รับขวัญไปด้วย ขวัญจะกระโดดตัดหน้ารถคันอื่นอี