บททั้งหมดของ คลั่งรักชั่วข้ามคืน: บทที่ 21 - บทที่ 30

เหมือนกับมีค้อนหนัก ๆ ทุบเข้าที่ศีรษะเมื่อคนที่ไม่คิดว่าจะเจอกลับมายืนส่งยิ้มให้เธออยู่ตรงหน้า เข่งขาของลดาอ่อนแรงเอาเสียดื้อ ๆ จนเธอแทบจะพยุงตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ นัยน์ตาดำขลับทอประกายร้อนแรงยามเมื่อเขามองไปตามร่างกายที่อยู่ภายใต้ชุดลายลูกไม้สีขาวของเธอ "หนูลดาเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ""เปล่าค่ะ ลดาไม่ได้เป็นอะไร"ทั้งที่จริงแล้วตอนนี้เธอแทบจะยืนทรงตัวไม่อยู่และไหนจะหัวใจเจ้ากรรมเต้นอย่างบ้าคลั่งยามเมื่อเผลอหันไปมองหน้าชายหนุ่มคนที่เธอเผลอมีอะไรด้วย และเมื่อดูจากสายตาร้อนแรงของเขากำลังมองมาเหมือนกับว่าเขาจำเธอและเหตุการณ์ภายในคืนวันนั้นได้"หนูลดามาทำความรู้จักกับตาอิทธิพล ลูกชายของแม่สิคะ"เธอแทบจะหายใจไม่ทั่วท้องยามเมื่อถูกคุณหญิงแก้วจริญญาคว้าข้อมือให้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคนที่เธอพยายามสลัดเขาออกจากความคิดในหัวสมองของเธอ "ตาอิทธิ นี่หนูลดาน้องจะมาช่วยทำงานให้กับลูก ส่วนนี้ลูกชายของแม่ชื่อพี่อิทธิพลรู้จักกันไว้สิจ๊ะ"อิทธิพลยิ้มกริ่มเมื่อลูกกวางน้อยของเขาเอาแต่หลบหน้าไม่กล้าสบสายตา เขาไม่ต้องเสียเวลาเดินตามหาเธอให้ทั่วบริษัทก็สามารถเจอร่างที่เขาเอาแต่คะนึงหามาตลอดเวลาได้อย่างง่ายดาย "ส

ลดาแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่อเจอสายตาหวานเชื่อมของอิทธิพลจ้องมองมายังที่เธอแทบจะตลอดทั้งวัน อีกทั้งเขายังชวนเธอคุยจนไม่มีสมาธิในการทำงาน แถมยังเจ้ากี้เจ้าการสั่งให้เธอเปลี่ยนการแต่งตัวในรูปแบบใหม่อีก นี่เขามีสิทธิ์อะไรมาบงการชีวิตของเธอกัน เป็นเพียงเจ้านายมีสิทธิ์มาชี้นิ้วสั่งถึงเรื่องส่วนตัวขนาดนี้เชียวหรือ'กระโปรงของลดาสั้นไปนะครับ ผมไม่ชอบใจเอาเสียเลย'ดวงตาคมกริบจ้องมองชุดเดรสรัดรูปลูกไม้สีขาวสะอาดตา เวลาหญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ชุดของเธอก็จะร่อนขึ้นจนเห็นโคนขาขาว ซึ่งเขาไม่ชอบใจเอาเสียเลย ถ้าเกิดมีผู้ชายคนไหนเผลอมองเขาคงต้องสั่งให้ลูกน้องไปควักลูกตามัน ซึ่งเขาเป็นคนดีไม่อยากที่จะทำอะไรร้ายแรงแบบนั้น'ลดาแต่งตัวแบบนี้ทุกวันอยู่แล้วค่ะ ถ้าหากคุณอิทธิพลไม่ชอบใจก็เรื่องของคุณสิคะ'เพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ ถึงแม้ว่าสายตาของเขามันทำให้เธอเสียวสันหลังอยู่บ้างก็ตาม'มันเป็นเรื่องของผมอยู่แล้วล่ะครับที่ไม่จะต้องไม่ชอบใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากเห็นเมียตัวเองแต่งตัวโป๊หรอกนะครับ''ลดาไม่ใช่เมียคุณอิทธินะคะ กรุณาพูดให้มันดี ๆ ด้วยค่ะ ถ้าเกิดใครมาได้ยินเข้าคนที่เสียหายก็คงไม่พ้นจากลดา'ทำไมจะ

อิทธิพลมองใบหน้าของลดาด้วยความรักใคร่เธอหลับไปหลังจากเขาถอนจูบออก ใบหน้าไร้เครื่องสำอางสะกดสายตาให้เขาจ้องมองใบหน้าของเธออยู่อย่างนั้นผู้หญิงมากหน้าหลายตาสวยงามเทียบเท่ากับนางแบบดังเข้ามาในชีวิตเขา แต่พวกเธอก็ไม่สามารถทำให้เขาลุ่มหลงสนใจในตัวของพวกเธอเหล่านั้นได้ แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงคนนี้ เพียงแค่สบตาเธอคู่นั้นก็ทำให้เขาหัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง จนต้องการกักขังเธอเอาไว้ให้อยู่ในชีวิตของเขา"ผมขอโทษนะครับลดา ที่ต่อจากนี้ไปผมคงไม่สามารถปล่อยคุณให้ออกไปจากชีวิตของผมได้"นิ้วใหญ่เกลี่ยปอยผมที่หล่นลงมาปรกหน้าออกไป ยามเมื่อมองใบหน้าขาวใสทีไรก็ไม่ทำให้เขารู้สึกเบื่อเลยสักนิด "คุณหมอมาแล้วครับนาย"เสียงลูกน้องรายงานทำให้อิทธิลุกขึ้นยืนเพื่อหลีกทางให้กับคนเป็นหมอเข้ามาตรวจดูอาการ แต่เมื่อเขาหันไปเห็นคนเป็นหมอความหึงหวงก็เริ่มทำงาน ถ้าไม่ติดว่าหญิงสาวกำลังไม่สบายอย่างหนักเขาคงไล่หมอคนนี้ให้ออกไปแล้วไปตามหมอคนใหม่มาแทนอิทธิพลยืนข่มอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้ เขายืนจับจ้องผู้เป็นหมออย่างไม่ละสายตาไปไหนเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายหรือจับสิ่งหวงห้าม จนเวลาผ่านไปเขาก็ต้องลอบถอนหายใจหลังจากผู้เป็นหมอตรวจอาการขอ

สองชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลายืนจ้องมองตาเขม็งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร หางคิ้วของภีรวัฒน์กระตุกยิกเมื่อเขามาง้อแฟนสาวที่บ้านก็พบเจอเข้ากับแขกผู้ไม่ได้ถูกรับเชิญกำลังยืนอยู่ตรงหน้า"มึงเป็นใครมาอยู่ที่บ้านลดาแฟนของกูได้ยังไง"ภีรวัฒน์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระโชกโฮกฮากอย่างไม่เป็นมิตร สายตาคมราวกับเหยี่ยวสอดส่ายหาร่างของแฟนสาวภายในตัวบ้าน ก่อนจะหันมาจัดการกับผู้ชายแปลกหน้าอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมเอ่ยตอบคำถามของเขา"กูถามว่ามึงเป็นใคร มาเสนอหน้าอยู่ที่บ้านแฟนของกูได้ยังไงฮะ""แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร"อิทธิพลยกแขนขึ้นกอดอกอย่างคนใจเย็น สายตาดุจดั่งแววตาเหยี่ยวกวาดมองไปทั่วร่างกายของอีกฝ่าย ช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ในมือของชายผู้นั้นมันทำให้เขามีความไม่พอใจอยู่ลึก ๆ "กูเป็นใครน่ะเหรอ กูก็เป็นแฟนของลดาซึ่งเธอเป็นเจ้าของบ้านหลังนั้นอย่างไรล่ะ"ภีรวัฒน์เอ่ยตอบออกมาอย่างคนเหนือกว่า สายตาของภีรวัฒน์บอกเป็นนัยว่าตนเองคือผู้ชนะ ส่วนอิทธิพลกลับกระตุกยิ้มออกมาด้วยความเย้ยหยันเมื่อได้ยินคำตอบจากปากของชายหนุ่มผู้นี้"เป็นแฟนอย่างนั้นเหรอครับ ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยล่ะว่า'ลดาเมียของผม'นั้นยังคบหากับผู้ชายคน

เมื่อหายจากอาการไข้ ลดาก็กลับมาทำงานดั่งเช่นปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือทุก ๆ เช้าเธอจะเจอดอกไม้ช่อใหญ่วางอยู่หน้าประตูรั้วเอาไว้แปะด้วยกระดาษโน๊ตคำว่า'ขอโทษ'เอาไว้ คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากอดีตแฟนหนุ่มอย่างภีรวัฒน์"แค่เพียงคำขอโทษมันไม่สามารถลบล้างในสิ่งที่คุณทำกับลดาได้หรอกนะคะ ภีม"ดอกไม้ช่อแล้วช่อเล่าถูกนำไปทิ้งลงถังขยะ ลดาไม่คิดจะสนใจไยดีกับดอกไม้ช่อนั้นรวมไปถึงผู้เป็นเจ้าของมัน "เสร็จงานวันนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่าไหม"คำถามของอิทธิพลดังขึ้นในระหว่างที่ทั้งคู่เดินออกมาจากห้องประชุม ลดาถึงกับแสดงสีหน้าตกใจเมื่อได้ยินคำถามของชายหนุ่มพลันมองไปยังบริเวณรอบ ๆ ซึ่งตอนนี้มีพนักงานหลายคนกำลังเดินตามหลังออกมาจากห้องประชุม คำถามเมื่อครู่จากปากของชายหนุ่มเธอมั่นใจว่าพนักงานเหล่านั้นคงจะได้ยินมัน"ว่าอย่างไรล่ะลดา วันนี้ผมไม่มีงานอะไรแล้ว เราสองคนไปเที่ยวด้วยกันไหม""คือว่าลดา"ลดาส่งสัญญาณผ่านสายตาว่าตรงนี้ไม่ได้มีแค่เพียงเขาและเธอ ยังมีลูกน้องของเขาและพนักงานอีกหลายคนที่ยังยืนอยู่"เอาเป็นว่าคุณไม่ปฏิเสธผมนะ"อิทธิพลตีหน้าใสซื่อไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อ เขาได้วางระเบิดลูกใหญ่ก่อนจะเดิ