All Chapters of PLAY WITH ME, CHELSEA : Chapter 21 - Chapter 26

"PLAY WITH ME, CHELSEA"CHELSEA'S POV “Anong ginagawa natin dito?” Puno ng pagtatakang tanong ko kay Vander, nang mapagtanto ko kung nasaan kami. “Relax, Wife.” Aniya, at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. “Eashier Castanier,” pagbasa ko sa napakalaking letrang nakasulat sa wall display ng buong lugar. At ilang sandali lang ay nakita ko ang napakalaking litrato sa tabi nito, at doon ay naramdaman ko ang kabang gumagapang sa buong sistema ko. “V-vander,” nanginginig na boses kong tanong sa kanya. Agad naman siyang lumingon sa akin at ng makita niya ang itsura ko ay hinawakan niya ang magkabila kong pisnge. “Shh, take a deep breath and relax, okay? I want you to see it, personally how I ruined his reputation,” pagpapakalma niya sa ‘kin. At kagaya ng sinabi niya ay sunod-sunod akong nagpakawala nang mga buntong-hininga. Habang ginagawa ko iyon ay hindi niya inaalis ang kanyang tingin sa ‘kin at gano'n din ako. “You okay now?” nag-aalalang tanong niya. “Yeah,” I said, my voice w

"PLAY WITH ME, CHELSEA"VANDER’S POINT OF VIEW “Fvck this business meeting! Dapat ay nasa tabi pa ako ni Chelsea, ngayon at sabay kaming nag-breakfast,” angal sa isipan ko habang nagmamaneho patungo sa nasabing kumpanya ng aking secretary. May kakayahan naman akong mag-desisyon na huwag dumalo sa meeting na ito, pero hindi ko iyon magawa kasi importante ito at mahalagang tao ang haharapin ko. Ngunit, iyon nga. Simula nang makaalis ako ng bahay hanggang sa makarating ako sa Cebu, ay hindi maalis-alis ang pagkakasalubong ng aking kilay. Kulang na lang ay hingin ko sa itaas na sana ma-kansela ito dahil hindi ko talaga ramdam na pumunta dito. Mabigat ang pakiramdam ko sa aking pag-alis, bagay na kailanman ay hindi pa nangyayari. At ngayon lang talaga naging ganito, kaya naguguluhan rin ako.Habang patungo ako sa gusali ng kumpanya, hindi ko maiwasang isipin kung bakit nga ba kailangan kong dumalo sa meeting na ito. Importanteng tao nga ba talaga ang haharapin ko, o may ibang dahilan?

"PLAY WITH ME, CHELSEA"VANDER'S POINT OF VIEW I rushed through the front door, my mind still reeling from what happened earlier. I couldn't shake off the feeling of unease that had been building up inside me. As I entered the living room, I called out for Chelsea, but there was no answer.I quickened my pace, my heart racing with every step. I approached Manang Susan, who was busy in the kitchen, and asked her, "Manang, nasaan po si Chelsea?"Manang Susan's expression turned concerned. "Hindi po siya nakauwi, Sir. Akala ko po ay magkasama na kayong uuwi dahil sinundan niya kayo sa Cebu,” My anxiety spiked.“Where the h*ll did she go?” tanong sa isipan ko. “May nangyari po ba?” muling tanong nito sa akin at hindi ko alam kung paano iyon sasagutin. I l*cked my lower lip, umiling ako sa kanya at pagkatapos ay nagpaalam din kaagad.My panic was starting to take over. Where would Chelsea be? I tried calling her phone, but it went straight to voicemail.Wag naman sana mangyari ang kinak