Semua Bab PLAY WITH ME, CHELSEA : Bab 21 - Bab 30

"PLAY WITH ME, CHELSEA"CHELSEA'S POV “Anong ginagawa natin dito?” Puno ng pagtatakang tanong ko kay Vander, nang mapagtanto ko kung nasaan kami. “Relax, Wife.” Aniya, at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. “Eashier Castanier,” pagbasa ko sa napakalaking letrang nakasulat sa wall display ng buong lugar. At ilang sandali lang ay nakita ko ang napakalaking litrato sa tabi nito, at doon ay naramdaman ko ang kabang gumagapang sa buong sistema ko. “V-vander,” nanginginig na boses kong tanong sa kanya. Agad naman siyang lumingon sa akin at ng makita niya ang itsura ko ay hinawakan niya ang magkabila kong pisnge. “Shh, take a deep breath and relax, okay? I want you to see it, personally how I ruined his reputation,” pagpapakalma niya sa ‘kin. At kagaya ng sinabi niya ay sunod-sunod akong nagpakawala nang mga buntong-hininga. Habang ginagawa ko iyon ay hindi niya inaalis ang kanyang tingin sa ‘kin at gano'n din ako. “You okay now?” nag-aalalang tanong niya. “Yeah,” I said, my voice w

"PLAY WITH ME, CHELSEA"VANDER’S POINT OF VIEW “Fvck this business meeting! Dapat ay nasa tabi pa ako ni Chelsea, ngayon at sabay kaming nag-breakfast,” angal sa isipan ko habang nagmamaneho patungo sa nasabing kumpanya ng aking secretary. May kakayahan naman akong mag-desisyon na huwag dumalo sa meeting na ito, pero hindi ko iyon magawa kasi importante ito at mahalagang tao ang haharapin ko. Ngunit, iyon nga. Simula nang makaalis ako ng bahay hanggang sa makarating ako sa Cebu, ay hindi maalis-alis ang pagkakasalubong ng aking kilay. Kulang na lang ay hingin ko sa itaas na sana ma-kansela ito dahil hindi ko talaga ramdam na pumunta dito. Mabigat ang pakiramdam ko sa aking pag-alis, bagay na kailanman ay hindi pa nangyayari. At ngayon lang talaga naging ganito, kaya naguguluhan rin ako.Habang patungo ako sa gusali ng kumpanya, hindi ko maiwasang isipin kung bakit nga ba kailangan kong dumalo sa meeting na ito. Importanteng tao nga ba talaga ang haharapin ko, o may ibang dahilan?

"PLAY WITH ME, CHELSEA"VANDER'S POINT OF VIEW I rushed through the front door, my mind still reeling from what happened earlier. I couldn't shake off the feeling of unease that had been building up inside me. As I entered the living room, I called out for Chelsea, but there was no answer.I quickened my pace, my heart racing with every step. I approached Manang Susan, who was busy in the kitchen, and asked her, "Manang, nasaan po si Chelsea?"Manang Susan's expression turned concerned. "Hindi po siya nakauwi, Sir. Akala ko po ay magkasama na kayong uuwi dahil sinundan niya kayo sa Cebu,” My anxiety spiked.“Where the h*ll did she go?” tanong sa isipan ko. “May nangyari po ba?” muling tanong nito sa akin at hindi ko alam kung paano iyon sasagutin. I l*cked my lower lip, umiling ako sa kanya at pagkatapos ay nagpaalam din kaagad.My panic was starting to take over. Where would Chelsea be? I tried calling her phone, but it went straight to voicemail.Wag naman sana mangyari ang kinak

"PLAY WITH ME, CHELSEA"THIRD PERSON'S POV Pagkarating ni Vander sa lokasyon ni Chelsea, at mabilis siyang lumabas mula sa kanyang sasakyan at kaagad na lumapit sa kanilang gate. Maya-maya lang ay natanaw niya ang isang babae na sa tingin niya ay isa sa mga katulong ng pamilya. “Sino po sila?” Bungad nito sa kanya. Para makumbinsi kaagad Ang babae ay inilabas niya ang kanyang ID, at ipinakita ito sa kanya. “My name is Vander Rutledge, and I'm here to see my wife, Chelsea.” Sabi niya. Nang marinig iyon ng katulong at dali-dali niyang binuksan ang man gate at hinayaan si Vander na makapasok sa loob. “Thank you,” nakangiting saad nito at tinanguhan lamang siya ng katulong. Hindi pa man siya tuluyang nakakapasok sa loob ng bahay ay sumalubong na sa kanya ang mainit na mga mata ng mag-asawa, ang ina at ama ni Chelsea. Bahagyang nagbaba ng tingin si Vander, at halos hindi nito magawang tingnan ang mga asawa at may hula na siya kung bakit ganito ang paraan ng pagtingin nila sa kanya

"PLAY WITH ME, CHELSEA"CHELSEA’S POINT OF VIEWFor a moment, I just stood there, staring at him. Vander Rutledge.The man who saved me from a nightmare… but also the man who unknowingly became part of another pain.Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman habang nakatitig ako sa kanya. Kung galit ba? Lungkot o Pangungulila? Lahat ng iyon, sabay-sabay. Kaya mas lalo akong naguguluhan.“You said you’re here because you chose me,” mahina kong bulong, pilit na pinipigil ang panginginig ng boses ko. “But you made that choice after proposing a deal that had nothing to do with me.”Napapikit siya, as if my words stabbed deeper than I intended them to.“I thought… I thought maybe for once, I mattered to someone first. Not as part of a condition, not as someone who needed saving. But just me. Chelsea." Saad ko at nanatiling nakatingin sa kanya.kitang-kita ko ang pagbitiw niya ng isang malalim na buntong-hininga.Umiling ako, sinusubukan na muling pakalmahin ang emosyon ko. Kahit na ra