Jared's POVBawat araw, unti-unti siyang humihina si Collenn habang nagpapatuloy ang kaniyang pagbubuntis, at ramdam ko na nahihirapan na siya. Minsan gusto ko na lang sumigaw, itulak ang mesa, at sabihing, “Bakit mo pinipilit ‘to? Bakit hindi ka nagpokus sa sarili mong paggaling?” Pero hindi ko magawa. Sa halip, nananatili akong tahimik at pinipigil ang mga sigaw dahil takot akong masaktan siya. Takot akong isipin kung gaano siya maghihirap kung kami, o ang aming anak ang dahilan ng pagbagsak niya.Mahal na mahal ko ang anak namin. Kahit hindi pa siya nabubuhay sa mundong ito, may sariling pwesto na siya sa puso ko. Malinaw, mainit, hindi matatabunan. At masakit na malaman na siya ang hindi sinasadyang nagpapahirap kay Colleen.Naisip ko, kung hindi sana nangyari ang gabing 'yon, baka nauna pa siyang sumailalim sa operasyon at ngayon ay nagpapagaling na lang. Minsan, kinaiinisan ko ang sarili ko sa pag-iisip na iyon. Ngunit wala na ring saysay ang pagsisisi ngayon; hindi na namin mab
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-23 อ่านเพิ่มเติม