Semua Bab The Love That Passed (Tagalog): Bab 81 - Bab 86

Alam ko… alam kong mahirap para sa kanya. Ang makabuo ng mga koneksyon, ng mga taong umikot sa paligid niya, tapos iiwan lang niya ang lahat. Masakit na ‘yon. Pero mas masakit pa siguro kung alam mong may buhay sa sinapupunan mo, isang batang inaasahang makikita ang mundo ngunit kailangan niyang lumaki nang wala ang ina, na siyang dapat gumabay at umalalay sa kanya sa bawat hakbang. Oo, nandito pa rin ako. Pero hindi ko kayang ipangakong maibibigay ko sa anak namin ang uri ng pagmamahal na kayang ibigay ni Colleen. ‘Yung uri ng pagmamahal na puno ng pang-unawa, ng sakripisyo, at ng walang kapantay na lambing. Nakita ko kung paano nahirapan ang Mommy ko noong namatay si Dad. Halos gumuho ang mundo niya. Pero marahil, kasing tibay din siya ni Colleen dahil kinaya niyang itaguyod kami ni Ate Ingrid kahit pa nanghihina siya sa loob. Kaya ko rin kaya ‘yon kapag dumating ang panahon? Napabuntong-hininga ako habang iniisip iyon. Sa sobrang bigat ng damdamin ko, naalala ko bigla si Mommy. N

Pakiramdam ko ay tinamaan ako sa puso at sa simpleng kilos na ‘yon, ramdam kong espesyal ako. Kahit na ganun ang nararamdaman ko, alam kong napakarami kong dapat ipagpasalamat. Isa na roon ay ito, ang simpleng desisyon niyang ito na hindi ko kailanman inasahan. Pero heto siya ngayon, handang gawin ang lahat para lang mas makasama ako ng mas matagal.“Paano ako naging ganito kaswerte?” tanong ko sa kanya, habang nakatitig sa mga mata niyang puno ng lambing.“Siguro kasi may gwapo kang asawa?” sagot niya, may halong pang-aasar, kaya napangiti ako ng bahagya at napailing.“’Yon at marami pang iba na hindi ko na kayang isa-isahin,” sagot ko, sabay tawa.Tumawa rin siya, 'yung masarap sa pandinig na parang musika sa puso ko.“Hindi, wifey. Ako ang mas masuwerte. I must have saved the world in my previous life kaya binigyan ako ng Diyos ng isang tulad mo ngayon,” sagot niya habang hinawakan ng dalawang palad niya ang aking mukha, marahan, parang ako'y babasaging kristal.Gustung-gusto ko ‘p

Colleen's POV"Kumusta ka na?" muling tanong ni Dra. Chin sa akin. Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya kung ano talaga ang nararamdaman ko lalo na ngayong kasama ko si Jared. Ayokong mag-alala siya para sa akin, pero hindi ko rin mapigilang mag-alala para sa baby namin."Gusto kong sabihin na okay lang ako," sagot ko sa wakas. Pareho silang tumingin sa akin, si Dra. Chin at si Jared na halatang may pag-aalala sa mga mata nila. "Pero nitong mga nakaraang araw, parang may lungkot na bigla na lang sumisiksik sa puso ko. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito, ng awa para sa sarili ko. Maapektuhan ba nito ang baby namin?" dagdag ko pa habang hinigpitan ni Jared ang pagkakahawak sa kamay ko.Tumingin ako sa kanya at nakita kong may lungkot rin sa mga mata niya, tila naaawa rin siya sa akin. Hindi ko na kinaya ang damdaming ‘yon kaya inilihis ko ang tingin at sa halip ay tinitigan ko na lang si Dra. Chin, na mukhang ramdam din ang bigat ng pinagdaraanan ko."Normal lang ‘yan, Co