Semua Bab The Love That Passed (Tagalog): Bab 61 - Bab 70

Third Person's POVGaya ng sinabi ni Jared kay Colleen, dumiretso siya sa opisina pagkatapos ng pananghalian. Pero hindi para magtrabaho, may mahalaga siyang dapat kausapin. Isang pag-uusap kasama si Ellie, ang pribadong imbestigador na kaibigan ng kaibigan niyang si Noah.Noon pa man ay humingi na siya ng tulong kay Noah upang magsagawa ng imbestigasyon ukol kina Stacey at Derrick. Ngunit matapos ang unang ulat, napagtanto niyang kailangan niya ng mas malalim na pagsisiyasat, yung mas pribado, mas personal. Kaya't muling lumapit siya kay Noah."Pare!" bati ni Noah habang nagkakamayan sila. Umupo silang tatlo sa sofa sa loob ng opisina. Sinabihan na ni Jared ang kanyang assistant na kanselahin lahat ng appointments niya sa araw na iyon."Kumusta? Anong resulta?" agad na tanong ni Jared, diretso sa punto. Napatingin si Noah kay Ellie, na agad namang nag-abot ng isang puting envelope."Malaking tulong ang unang report mo. Dahil doon, mas madali kong nahukay ang baho ni Derrick," sagot ni

Third Person's POV"Ang tanga mo ba?" galit na tanong ni Derrick kay Stacey habang mariing nakakunot ang noo. "Matagal na tayong may relasyon sa likod niya at ni minsan, wala siyang nalaman. Ano sa tingin mo ang dahilan para gumastos siya ng panahon at effort sa ganito lang, dahil lang nakipag-away ka sa asawa niya? Asawa na ni hindi naman niya minahal mula’t simula?"Napakuyom ng kamao ni Stacey. "Pero sinabi niyang mahal niya ang asawa niya," mariin niyang sagot, pilit pinanghahawakan ang natitirang tiwala sa lalaking nasa harap niya.Biglang tumawa si Derrick, isang mapang-asar at mapagmataas na tawa."Ano sa tingin mo ang ibig sabihin ng 'pag-ibig'?" aniya, pilit pinipigilan ang panlalait. "Mas matagal pa akong kasal sa asawa ko kaysa sa kasal nila, pero ni minsan, hindi ko siya minahal. Ni hindi ko nga siya ginustong makasama. At ikaw? Akala mo ba minahal kita? Sa totoo lang, kahit gaano ka pa kagaling sumubo ng titi ko at kahit ilang ulit pa kitang k******n, hindi ibig sabihin nu

"Marcus," wika ni Uncle Rick habang nakatingin sa batang may pagkamangha sa mga sinasabi sa kanya, "kapag lumaki ka at nagkaroon ka ng mga taong mahal mo at gusto mong protektahan, makakaya mong gawin ang mga bagay na akala mo’y imposibleng gawin. Lalampasan mo ang mga limitasyon mo dahil iisipin mong kailangan ka nila." Tahimik akong tumango bilang pagsang-ayon. Totoo ang bawat salitang binigkas ni Uncle Rick. Kapag may mahal ka, nagkakaroon ng saysay ang bawat paghihirap mo. "At dahil bata ka pa," sabay ngiti ni Jared kay Marcus, "ang kailangan mo lang gawin sa ngayon ay magsaya. Hayaan mo muna kaming mga matatanda ang mag-alala sa mga bagay na ‘yon." "Tama sila," dagdag naman ni Diane habang hinahaplos ang buhok ni Marcus. "Mag-aral ka nang mabuti. Responsibilidad mo 'yan hindi lang sa sarili mo, kundi para rin 'yan sa kinabukasan ng mga taong mamahalin mo. 'Yan ang magiging hagdan mo para sa mas maginhawang buhay. Kaya hahayaan na lang kita na kumain muna ng kumain." Nagtagal p

"Oo nga sana, pero dahil tumawag ka, hindi na," sabi ko sa kanya, sabay ngiti kahit hindi niya ako nakikita. "Ikaw ang dahilan kung bakit gusto kong umuwi araw-araw. Hindi tulad dati… halos gusto ko nang manatili sa opisina at matulog na lang doon para makapagtrabaho.""Ibig mong sabihin… namimiss mo na ako?" tanong niya, may kasamang mahinhin na tawa, pero halatang may kilig sa boses."Gusto mo ba akong pauwiin ngayon na?" tanong ko, may halong biro pero umaasa na sana oo ang isagot niya. Makatanggap lang ako ng "oo", baka liparin ko pa ang daan pa-uwi."Nagtatrabaho ka pa, ayokong makaistorbo. Ayoko ring maging dahilan ng pagiging pabaya mo sa trabaho," tugon niya, biglang nag-aalalang tono."Kung alam mo lang kung gaano ko na gustong umuwi ngayon pa lang," bulong ko, "Kaso nag-alala ako na baka sisihin mo na naman ang sarili mo.""Hindi ko pipilitin na umuwi ka ngayon, pero bukas, siguraduhin mong akin ka buong araw," sabi niya, kunwaring mahigpit ang tono pero halata ang pananabik

"Sabihin mo nga, Stacey... ikaw ba ang may kagagawan nito? Dahil ba sinabi kong hindi kita mahal, kaya mo ako ginantihan ng ganito?" galit na tanong ni Derrick, punô ng hinanakit ang boses. Nagpakuha siya ng panibagong phone sa kanyang tauhan dahil nabasag na ang screen ng gamit niya matapos niya iyong ibato."Ano bang sinasabi mo?" balik ni Stacey, pilit pinapakalma ang sarili. "Nandito pa rin ako sa loob ng apartment natin at hindi man lang ako makalabas. May mga reporter pa rin sa labas na nakabantay."Gusto na sana niyang makipagsigawan kay Derrick dahil sa sinabi nito, pero mas nangingibabaw pa rin sa isip niya ang kalagayan ng ama. Hindi pa rin niya matanggap ang nangyayari."Eh sino, Stacey?! Sino ang hayop na gumagawa nito sa atin?!" galit na sigaw ni Derrick, at halos mabasag ang salamin sa tindi ng tensyon sa pagitan nila."Sinabi ko na sa'yo, Derrick... wala akong sinabihan tungkol sa atin." Mahinang tinig ang lumabas sa kanya, halos pabulong. Namumugto ang kanyang mga mata