Semua Bab The Love That Passed (Tagalog): Bab 41 - Bab 50

"Bakit parang wala ka sa sarili?" tanong niya sa akin, kaya muling umangat ang tingin ko sa kanya."Ha? Hindi naman," sagot ko, pilit na hindi ipinapahalata ang pagkalito."Eh bakit parang hindi ka umaakto na asawa ko?" tanong niya ulit, at lalo lang akong naguluhan."Anong ibig mong sabihin?" tanong ko pabalik, halos bulong na lang."Umaga na. Una mo akong nakita, hindi mo man lang ako hinalikan ng good morning? Hindi ba’t dapat ganon ang mag-asawa?" tanong niya na parang napaka-natural lang ng sinabi niya pero sa akin, tila ako binuhusan ng malamig na tubig.Parang humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan ko. Napasinghap ako, hindi makapaniwala sa narinig. Pero bago pa man ako makagalaw o makapagsalita, bigla niya akong hinila palapit sa kaniya at... hinalikan.Mainit. Malalim. Punong-puno ng damdamin. Hindi ko na napigilan ang sarili kong tumugon. Napapikit na lang ako habang hinahayaan ang sarili kong dalhin ng kanyang halik.Nang maghiwalay ang aming mga labi, kapwa kami humahabol ng

Pagkatapos nilang kumain, nagtungo sila sa sala upang ipagpatuloy ang kanilang usapan.Magkatabing nakaupo sina Jared at Colleen, habang nasa tapat nila sina Claire at Ingrid. Tahimik si Jared ngunit palihim ang kanyang paglapit sa kanyang asawa. Nais niyang masanay sila sa presensya ng isa’t isa, at sa kanyang isip, ang simpleng pagiging magkalapit ay maaaring magtulak sa kanilang dalawa na maging mas malapit pa sa emosyonal na paraan.“Kamusta na ang modeling agency mo?” tanong ni Jared kay Ingrid, na agad niyang sinundan ng ngiti. Alam niyang isa ito sa mga dahilan kung bakit tinanggihan noon ni Ingrid na tumulong sa negosyo ng kanilang pamilya.Isang taon na ang nakalipas nang itayo ni Ingrid ang sarili niyang ahensya ng modelo. Bago iyon, isa rin siyang fashion designer, at sa loob ng maikling panahon, naisakatuparan niya ang pagbuo ng sariling clothing brand na naging kaakibat ng kanyang agency.“Ayos lang. Sa totoo lang, lalo pang gumaganda ang takbo,” tugon ni Ingrid habang su

Colleen's POVUmalis si Jared sa kwarto. Pilit kong iniiwasang isipin ang mga nangyari lalo na ang kakaibang pakiramdam na iniwan nito sa akin. Ayokong atakihin sa puso sa mga oras na iyon. May iniintay pa akong operasyon. Gusto ko pang mabuhay. Gusto ko pang makasama ang mama ko… lalo na ngayong alam ko na mula pa noon, mahal na mahal na pala niya ako.Oo, matagal nang nawala ang mga pagkakataon namin, pero hindi pa huli ang lahat. Narito pa ako. May panahon pa akong itama ang lahat. At si Jared... Kahit na ginawa niya ang mga ginawa niya kanina, hindi ko maitatanggi sa sarili kong gusto ko pa ring makasama siya. Sigurado ako roon.Tama si Stacey. Oo, maaaring awa lang ang nararamdaman niya para sa akin. Pero kahit na ganoon, napasaya ko pa rin ang sarili ko. Kung ito na ang huling mga araw ko, at least masaya ako. Kapag wala na ako, bahala na silang maging masaya sa isa’t isa. Ang mahalaga, naabot ko pa rin ang layunin ko: mabuhay ng buo at masaya.Pumikit ako at taimtim na nagpasala

Jared's POV"Hindi na ako nagulat. Alam ko na kung sino ang lalaki mo, at hindi imposibleng malaman niya ang kahit ano," matalim na sabi ni Colleen kay Stacey. "Hindi ko 'yan sinabi kay Jared kasi, sa totoo lang, wala akong pakialam sa'yo o sa relasyon niyo."So, alam na niya. Alam niya ang ginawa ni Stacey. At hindi niya sinabi sa akin. Kung alam niya, imposibleng hindi rin alam nina Mommy at Ingrid. Niloko nila ako. Ginamit nila ako. Kaya nila ako ipinakasal kay Colleen.At ang babaeng ito, ang babaeng nasa harapan ko ngayon, nag-aakting na parang siya pa ang biktima? Hindi, hindi ako papayag. Siguradong-sigurado akong papatulan ko ang pulitikong karelasyon niya. Ngunit hindi ako nagsalita. Hindi pa. Gusto kong magwala sa galit pero pinipigilan ko ang sarili ko, dahil iniisip ko pa rin ang kalagayan ni Colleen."Hintayin mo ako sa upuan malapit sa snack kiosk, 'yung katabi ng ticket booth," utos ko kay Stacey habang marahas ko siyang hinila palayo. Ayokong marinig niya ang sasabihin

Jared's POVSelos ang una kong naramdaman, pero kasunod agad noon ang matinding pag-aalala kay Colleen. Kanina lang, habang papunta kami sa ospital, halatang pilit niyang nilalabanan ang pagkawala ng malay. At mula noon, iba na ang tingin ko sa kanya, napagtanto kong isa siyang matapang na babae. Hindi ko akalaing may ganung lakas siya sa kabila ng sakit na nararamdaman niya.Agad kong tinawagan sina Mommy at Ate Ingrid para ipaalam na nasa ospital na kami. Pagkatapos no’n, tahimik akong naghintay sa labas ng Emergency Room.Pagdating nila, agad akong nilapitan ng aking ina na halatang balisa.“Ano’ng nangyari? Bakit siya inatake?” tanong niya na puno ng pag-aalala.Hindi ko alam kung paano sasabihin ang totoo. Dahil pakiramdam ko ay may parte ako sa nangyari, sigurado akong magagalit sila sa akin. At baka... may karapatan naman silang magalit.Matagal kaming naghintay. Nang lumabas si Dr. Gerard, agad kaming sumugod papalapit.“Kumusta na siya, Doc?” tanong agad ni Ate Ingrid.“Sa ng