All Chapters of ดวงใจทมิฬ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 12.หยาดพิรุณเชิดหน้าใส่ ก่อนก้มพูดเบา ๆ ออกมา “ถ้าจะมาให้ฟันถึงที่ ก็ควรรู้เวลาบ้างนะ เพราะตอนนี้มันเป็นเวลาของฉันกับพ่อเทพบุตรของเธอ...”“ฝากไว้ก่อนเถอะนังเด็กนรก...!”“อย่านานนะเดี๋ยวมันจะบูด...”หญิงสาวหัวเราะร่วน ขณะมองตามร่างของแม่นางแบบสาวที่สะบัดก้นพ้นประตูห้องไปด้วยความขบขัน“มันไม่ใช่เรื่องน่าสนุก...”เสียงกระด้างทำให้หยาดพิรุณที่กำลังยิ้มร่าเพราะได้ชัยชนะ ต้องหุบฉับลงทันควัน น้ำลายในคอเหนียวเป็นยางจนกลืนไม่ลง ค่อย ๆ หันกลับมาเผชิญหน้ากับพ่อคนโตช้า ๆร่างสูงตระหง่านยืนนิ่งอยู่ขอบหน้าต่างที่เปิดกว้างออกจากกัน แสงแดดแต้มศีรษะทระนงและเรือนร่างกำยำให้ดูน่าเกรงขามและลึกลับขึ้นเป็นทวีคูณ ห้องดูคับแคบลงไปถนัดตาเมื่อมีร่างสูงใหญ่น่าจะเกือบเก้าสิบเซนติเมตรปรากฏอยู่ตรงหน้า“เอิงก็ไม่ได้คิดว่ามันสนุก แต่มันน่าละอายมากต่างหาก...”“มันคือเรื่องปกติสำหรับผู้ชายอย่างฉัน”ร่างสูงใหญ่ยังคงยืนนิ่ง แต่กระแสความอำมหิตกลับเพิ่มขึ้นมหาศาล เลือดในกายเย็นแล้วเย็นอีกแทบจะจับกันเป็นก้อนน้ำแข็งแต่หล่อนจะไม่มีวันยอมให้เขาเห็นถึงความหวาดกลัวใด ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ภายในกายอย่างเด็ดขาด...“แ

ตอนที่ 14.เรื่องราวในอดีต ชีวิตในวัยเด็กทะลักกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง บิดาของเขาเป็นชาวอเมริกันพบรักกับหญิงไทยคนหนึ่งซึ่งก็คือแม่ของเขานั่นเอง ทั้งคู่อยู่กินกันในเมืองไทย และเมื่อถึงเวลาบิดาก็ต้องเดินทางกลับไปทำงานที่อเมริกาเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็ม แต่เวลาแค่นั้นก็สามารถทำให้แม่ของเขาหันไปคบชู้สู่ชายมากหน้าหลายตา พ่อของเขาจับได้หลายครั้งและก็ยกโทษให้ทุกครั้งแต่สุดท้ายความมีน้ำใจของพ่อก็ไม่ได้ทำให้แม่เป็นคนดีขึ้นมาเลย แม่วางแผนกับชู้ฆ่าพ่อได้อย่างเลือดเย็น และแม้ตอนนั้นเขาจะพึ่งมีอายุได้เพียงเจ็ดขวบ แต่เขาก็ยังจดจำเหตุการณ์นั้นได้ติดตาแม่เป็นผู้หญิงที่ใจร้ายที่สุดในโลก แม่ไม่ได้รักพ่อ หวังแค่สมบัติเท่านั้น และนั่นก็ทำให้เขาไม่ลังเลเลยเมื่อญาติทางฝ่ายของบิดามาพาเขาไปอยู่ที่นิวยอร์กด้วย และตั้งแต่นั้นมาผู้หญิงก็คือสิ่งที่เขาขยะแขยงและหยาดพิรุณก็ไม่มีข้อยกเว้น...!แผ่นหลังกว้างค่อย ๆ พิงกับพนักโซฟาอย่างอ่อนแรง ดวงตาคมกล้าที่ทุกคนที่พบเห็นต่างขยาดตอนนี้เต็มไปด้วยความโศกเศร้า หน้ากากน้ำแข็งถูกถอดวางไว้ข้างกายณฉัตรที่ทุกคนเคยเกรงกลัวตอนนี้ไม่ต่างจากลูกแมวน้อยที่ต้องการความอบอุ่น ครอบครัวท

ตอนที่ 16.“มาสิต้นตาล มาทานข้าวด้วยกัน...” มารดาของคิมหันต์ร้องเรียก ต้นตาลค่อย ๆ เดินไปหยุดนั่งข้าง ๆ กับหยาดพิรุณที่ส่งยิ้มมาให้ด้วยท่าทางหวาดเกรง เพราะสายตาทุกคู่จ้องมองมาที่หล่อน โดยเฉพาะสายตาคมกล้าของคิมหันต์จ้องมองมาด้วยสายตาแปลกประหลาด มีทั้งขบขัน เหยียดหยาม สับสน และก็อะไรอีกมากมายที่หล่อนไม่สามารถระบุมันออกมาเป็นคำพูดได้“ตาลหนีเอิงกลับมาก่อน รู้ไหมว่าหาแทบตาย...” หยาดพิรุณเริ่มต้นชวนคุย“พอดีปวดหัวเลยรีบกลับมาค่ะ...”ตอบเสียงแผ่ว ขณะก้มหน้าก้มตาลจัดการกับข้าวในจานด้วยท่าทางพะอืดพะอม ลิ้นไม่รับรสสักนิด โดยเฉพาะตอนที่มีสายตาของคิมหันต์จ้องอยู่“ไม่สบายก็น่าจะขึ้นไปหาพี่คิมให้พี่คิมเปิดห้องพักให้ ในรีสอร์ตมีห้องพักตั้งเยอะแยะ พี่คิมนี่ไม่ดูแลภรรยาของตนเองเลยนะ” หยาดพิรุณแกล้งหันไปยั่วพี่ชาย“เธอก็รู้พอ ๆ กับพี่นั่นแหละเอิง ว่าการแต่งงานครั้งนี้มันจอมปลอม...”น้ำเสียงเย็นชาตอบกลับมา และมันก็ทำให้หัวใจของต้นตาลเจ็บร้าวลึกมากขึ้นกว่าเดิม รู้อยู่เต็มอกว่าการแต่งงานในครั้งนี้หมายความว่ายังไง แต่ทำไมนะ พอได้ยินเขาตอกย้ำซ้ำลงมา หล่อนถึงได้เจ็บจนแทบกระอักแบบนี้“รู้แล้วน่า... เอิงก็ห

ตอนที่ 18.เขายั่วเสียงพร่า นัยน์ตาคมเต็มไปด้วยเปลวไฟ แต่มันไม่ใช่โทสะ หรือเพลิงแค้น แต่มันคือไฟปรารถนาที่ลุกโชนน่าสะพรึงกลัว“ยิ่งดิ้นก็ยิ่งได้อารมณ์ บางทีครั้งแรกอาจจะไม่ทันถอดเสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำ เพราะฉันทนการยั่วยวนขั้นปรมาจารย์ของเธอไม่ไหว...” แม้จะตกอยู่ในห้วงพิศวาส แต่คิมหันต์ก็ยังปากร้ายไม่หยุดหย่อนต้นตาลหยุดดิ้นทันที ความเต้นเร่าพลุ่งพล่านไปทั้งร่าง ตั้งแต่ปลายนิ้วจนถึงเส้นผม กองไฟระอุร้อนก่อตัวอยู่ที่ซอกขาอย่างอำมหิต เจ้าความอึดอัดที่ไม่มีที่มากำลังเล่นงานสมองส่วนดีให้ทำงานผิดพลาดอย่างเต็มพิกัด“ปล่อยตาลนะ... อย่าทำตาลแบบนี้...”“ทำไมจะทำไม่ได้... คิดหรือว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน...”เขาก้มหน้าต่ำลงมา ก่อนจะจูบหนัก ๆ เร็ว ๆ ที่กลีบปากสาวที่ตนเองหลงใหลอย่างห้ามใจไม่อยู่ รสชาติยังหอมหวานดังเดิม แค่สัมผัสด้วยริมฝีปากเลือดหนุ่มก็พุ่งกระฉูดเขาไม่สามารถบอกได้ว่าตัวเองคิดยังไงกับต้นตาล... แต่ที่แน่ ๆ ไม่ได้เกลียดชังเหมือนที่พยายามแสดงออกไปก็แล้วค่อนข้างจะหวงเสียด้วยซ้ำ...ต้นตาลแก้มแดงก่ำรีบส่ายหน้า ขณะพยายามใช้สองแขนดันแผงอกกว้างที่พยายามจะแนบชิดกับอกสาวที่อวบอิ่มล้นทะลักข

ตอนที่ 20.ร่างกำยำที่โซมเหงื่อสั่นสะท้านรุนแรง ก่อนจะแตกระส่ำเข้าใส่ซอกสาวอย่างไม่เคยพบเจอมาก่อน เส้นเอ็นตามต้นแขน ลำคอ และหัวไหล่ปูดเป่งแทบปริระเบิด ใบหน้าหล่อเหลาที่แหงนเงยไปด้านหลังแดงก่ำ ก่อนที่เสียงคำรามกึกก้องไม่ต่างจากเสียงของสัตว์ป่ายามถูกลอบยิ่งจะระเบิดขึ้นหญิงสาวกักเก็บสายพันธุ์รักที่คิมหันต์มอบให้อย่างรุนแรงไว้หมดทุกหยาดหยด ความอ่อนหวานเต็มตื้ออยู่ในความรู้สึกการได้เป็นของคนที่รัก มันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง...มือบางยกขึ้นลูบไล้ศีรษะทุยที่ซบอยู่ที่ร่องอกสาวด้วยความผ่อนคลาย ดวงตากลมโตยังหลับพริ้มด้วยความอิ่มเอม รับรู้อยู่ภายในว่าเขายังคงอยู่ในกายของหล่อน ด้วยขนาดเท่าเดิมเหมือนตอนแรกที่แทรกลึกเข้ามา...“ตาล...”น้ำเสียงแหบพร่าทำลายมนตร์ขลังทั้งหลายทั้งปวงที่ครอบงำหัวใจอยู่จนหมดสิ้น ความเป็นจริงเริ่มแพร่สะบัดในสายเลือด“คือ...”พูดได้แค่นั้นก็ต้องหน้าแดงก่ำ เมื่อคิมหันต์เงยหน้าขึ้นจากอกสาว แล้วชะโงกอยู่เหนือศีรษะของหล่อน นัยน์ตาคมกล้าจ้องมองมาด้วยสายตาชนิดหนึ่งที่หล่อนอ่านมันไม่ออกเลย“เจ็บมากหรือเปล่า...”ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดพวงแก้มเมื่อคนตัวโตก้มลงกระซิบเสียงนุ่มที่ข้างห