All Chapters of โจวเพ่ยชิง มารดาผู้กลับใจ 70: Chapter 51 - Chapter 60

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินกลับห้องพักอยู่นั้น ก็ได้ยินหลายคนในค่ายทหาร ต่างพูดคุยกันถึงเรื่องของนายหญิงเพ่ยเพ่ย ทั้งสองคนจึงหยุดฟังด้วยความสนใจอย่างมาก“บ้านฉันส่งข่าวมา ว่านายหยิงเพ่ยเพ่ยแจกจ่ายเสบียงให้กับชาวบ้านหลายพื้นที่เลยล่ะ หนึ่งในนั้นคือบ้านฉัน นอกจากอาหารแล้วยังมีเสื้อกันหนาวและเครื่องนุ่งห่มอีกด้วย แต่รู้อะไรไหม ในนั้นมีเนื้อสัตว์และยาสามัญประจำบ้านด้วยนะ ทุกอย่างล้วนแต่มีราคาทั้งนั้น” นายทหารคนหนึ่งกล่าวด้วยความตื่นเต้นกับสหายความรู้สึกหน่วงในใจเพราะเป็นห่วงครอบครัว ว่าจะอยู่กันอย่างไรหมดไปทันที พอรู้ว่าครอบครัวได้รับเสบียงในครั้งนี้ด้วย“ครอบครัวฉันก็ได้เหมือนกัน แม่เพิ่งให้น้องเขียนจดหมายมาบอก เวลานี้ชื่อของนายหญิงเพ่ยเพ่ยอยู่ในใจของทุกคนเลยล่ะไม่รู้ว่านายหญิงคนนี้จะมีหน้าตาอย่างไร เพราะแม่ฉันบอกว่าไม่เคยเห็น และนายหญิงไม่เคยปรากฏตัวให้ใครเห็นมาก่อน”“เชื่อเถอะ ต่อให้จะไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของนายหญิงเพ่ยเพ่ย แต่ชื่อนี้กลับตราตรึงในใจของชาวบ้านไม่น้อย นายหญิงคนนี้ไม่ต่างจากเทวดานางฟ้าที่มาช่วยชาวบ้าน”“พวกนายไม่รู้อะไร เสบียงของกองทัพที่ส่งมาเต็มคันรถนั่นก็มาจากนายหญิงเพ่ย

“ถ้าฉันจะจัดการขั้นเด็ดขาด ด้วยการส่งสองคนนั้นให้ทางการล่ะ พี่จะว่ายังไง” โจวเพ่ยชิงเอ่ยถามขึ้นเพื่อลองเชิง“ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของเพ่ยชิงเลยก็แล้วกัน”หลี่จ้ายหมิงเอ่ยขึ้นอย่างหมดแรง ในเมื่อภรรยาก่อเรื่อง ไม่หยุดหย่อน เช่นนั้นก็ให้กฎแห่งกรรมจัดการก็แล้วกัน“ในเมื่อพี่สามีกล่าวมาเช่นนี้แล้วฉันจะได้เบาใจ เพราะครั้งนี้ฉันไม่คิดที่จะปล่อยผ่านเหมือนที่แล้วมาอีก ส่วนตัวพี่เองต้องการทำงานกับฉันหรือไม่ ดีกว่าทำงานในคอมมูน อย่างน้อยหลานทั้งสองจะได้มีอนาคตอันนี้ฉันขอพูดในฐานะแม่นะ แม้ว่าในอดีตฉันจะไม่ค่อย ดูดำดูดีลูกเท่าไร แต่ฉันมองว่าพี่สะใภ้ใหญ่นั้นยิ่งกว่าฉันเสียอีกฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าที่ผ่านมาทุกคนในบ้านหลี่รู้ไหมว่าพี่สะใภ้ใหญ่มักจะเอาเงินและอาหารส่งกลับบ้านเดิมบ่อยครั้ง เท่าที่ฉันรู้มาพ่อแม่พี่สะใภ้ตายหมดแล้วนี่นา แล้วพี่สะใภ้ส่งเงินและอาหารกลับไปให้ใครกันล่ะ” โจวเพ่ยชิงเลือกที่จะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แม้จะ ไม่รู้เหตุผลที่พี่สะใภ้ทำแบบนี้ก็ตาม“หมายความว่ายังไงสะใภ้รอง หล่อนกำลังจะบอกว่าสะใภ้ใหญ่ขโมยเงินและอาหารของบ้านหลี่ กลับไปให้บ้านเดิม อย่างนั้นเหรอ” แม่หลี่เอ่ยขึ้นท่าทางของเธอ

“ทำไมฉันต้องใส่ร้ายเธอด้วยล่ะสะใภ้ใหญ่ ไม่สิ ต้องเรียกว่าซือเจีย เพราะหลังจากนี้เธอไม่ใช่พี่สะใภ้ของฉันอีกแล้ว”โจวเพ่ยชิงนั่งพิงเก้าอี้ฟังอยู่นาน ก็หันมาเผชิญหน้ากับหญิง ที่กำลังจะกลายเป็นอดีตพี่สะใภ้ของสามี“ก กะ แก นังเพ่ยชิง”สีหน้าและแววตาของซือเจียตกใจยิ่งกว่าเห็นผีเสียอีก เธอไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าสะใภ้รองของบ้านหลี่คือนายหญิงเพ่ยเพ่ยแปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังขึ้นจากโจวเพ่ยชิง แม้จะมีผ้าปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง แต่แววตาที่ฉายชัดออกมานั้นกลับโหดเหี้ยมและดูโหดร้ายอย่างที่ใครไม่เคยเห็นมาก่อน“ขอบใจนะที่ยังจำฉันได้ ไหนล่ะ เธอยังไม่ตอบฉันเลย ทำไมนายหญิงเพ่ยเพ่ยที่มีทุกอย่างเช่นฉันถึงต้องใส่ร้ายเธอ แล้วทำไมฉันต้องหวังในตัวพี่สามีด้วยล่ะ ฉันกำลังรอคำตอบเธออยู่นะ”หญิงสาวลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินเข้าหาซือเจียช้า ๆ อย่างมาดร้าย เวลานี้โจวเพ่ยชิงไม่สนใจแล้วว่าใครจะอยู่ตรงนี้และเห็นความโหดร้ายของเธอแค่ไหน“ย ยะ อย่าเข้ามานะ ก กะ แกจะทำอะไรนังเพ่ยชิง”ท่าทางของซือเจียดูหวาดกลัวไม่น้อย มือทั้งสองข้างพยายามปัดไม่ให้โจวเพ่ยชิงเข้ามาถึงตัว“กลัวเหรอ แค่นี้ทำไมต้องกลัว ก่อนหน้านี้ยังรวมหัวกับหม่า

โจวเพ่ยชิงกลับมาได้หนึ่งสัปดาห์กว่า ไม่รู้เป็นเพราะความเหนื่อยล้าจากการทำงานหรือไม่ ทำให้กลางดึกคืนนี้หญิงสาวฝันร้ายภาพความฝันฉายชัดเหมือนจริงมาก หญิงสาวเดินหลงในป่าแห่งหนึ่ง ในฝันนั้นเหมือนเธอกำลังหลงทาง แต่ในระหว่างที่กำลังหาทางออก กลับพบกลุ่มของทหารที่กำลังลาดตระเวนเข้าพอดี“เดี๋ยวก่อนค่ะ”ทว่าเสียงที่เธอแปล่งออกไป อีกฝ่ายกลับไม่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเห็นแผ่นหลังคุ้นตาหญิงสาวยิ่งแปลกใจ พออีกฝ่ายหันมาจึงได้รู้ว่านั่นคือสามีของตนเอง เวลานี้หลี่ฮั่นตงคล้ายกับตกหลุมพรางนายทหารด้วยกัน ซึ่งอีกฝ่ายกำลังเอาปืนจ่อไปยังสามีของตนเองโจวเพ่ยชิงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร จึงตั้งใจจะก้าวขาไปดูทางด้านหน้า แต่กลับก้าวไม่ออก ในขณะที่ได้ยินเสียงทั้งสองฝ่ายทะเลาะกันอยู่ เสียงปืนก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างของหลี่ฮั่นตงล้มลงไปกองกับพื้น“ม่ายยยยยยย” โจวเพ่ยชิงร้องสุดเสียง เมื่อเห็นว่าสามีกระอักเลือดและสิ้นใจไปต่อหน้า ก่อนจะสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ“นี่ฉันฝันไปเหรอเนี่ย ทำไมถึงได้เหมือนจริงขนาดนั้นล่ะ”โจวเพ่ยชิงใช้แขนข้างหนึ่งปาดเหงื่อบนหน้า พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์ในความฝันอีกครั้ง“ครั้

เมื่อได้ยินรายงานจากตานเต๋อคง โจวเพ่ยชิงจึงสบตากับพี่ชายแบบไม่ได้นัดหมาย แม้จะคาดคะเนไปในทิศทางเดียวกันแต่ก็ไม่คิดว่าชายที่ช่วยไว้ จะมีตำแหน่งเป็นถึงนายพลระดับสูงของเมืองปักกิ่ง“ตอนนี้สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุด นอกจากปิดบังการรักษาของท่านนายพลแล้ว ตัวของนายหญิงเองก็ต้องระวังไว้บ้างนะครับ หากคนพวกนั้นรู้เข้า ว่านายหญิงเป็นคนช่วยชีวิตท่านนายพลไว้ คงเบนเป้าหมายมาทางนายหญิงเป็นแน่”ตานเต๋อคงกังวลถึงความปลอดภัยของเจ้านายไม่น้อย เนื่องจากการที่นายหญิงเพ่ยเพ่ย ได้กระทำการช่วยชีวิตของท่านนายพลข่าย คงจะสร้างศัตรูเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว ขนาดนายพลข่าย ยังอาการสาหัสขนาดนี้ แล้วหากฝ่ายนั้นรู้ภายหลังว่าใครช่วยไว้ อีกฝ่ายคงตามมาเอาคืนทุกคนรู้ดีว่าการช่วยชีวิตนายพลข่ายในครั้งนี้ เป็นเรื่องอันตราย แต่เมื่อทำไปแล้วจะถอนตัวก็ไม่ได้ อย่างน้อยจากนี้ควรระวังตัว และที่สำคัญ ไม่มีใครรู้ว่านายหญิงเพ่ยเพ่ยคือใครโจวเพ่ยชิงคิดว่าตัวเองและครอบครัวไม่น่าจะเกิดอันตราย แต่คนที่น่าเป็นห่วงคือตานเต๋อคง เพราะทุกคนรู้ว่าเขาคือลูกน้อง คนสนิทของนายหญิงเพ่ยเพ่ย หากพวกที่ทำร้ายนายพลข่ายรู้ คง ไม่เอาตานเต๋อคงไว้แน่ ยังมีพี่รอ